Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.72.2017.2.MD
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U., poz. 1948, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2017 r. (data wpływu – 15 lutego 2017 r.), uzupełnionym 4 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków z dobrowolnych wpłat od internautów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków z dobrowolnych wpłat od internautów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym, w piśmie z 18 kwietnia 2017 r., znak: 2461-IBPB-2-1.4515.72.2017.1.MD, 2461-IBPB-1-1.4511.82.2017.1.NL wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 4 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. Wspólnikami spółki są wyłącznie osoby fizyczne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Głównym zakresem działalności spółki cywilnej jest przygotowywanie i zamieszczanie w internecie poradników (w formie krótkich filmów) dotyczących różnych zagadnień technicznych. Użytkownicy internetu mogą oglądać te filmy nieodpłatnie. W ich trakcie wyświetlane są reklamy, za których oglądanie przez odbiorców filmików spółka otrzymuje zapłatę. Stanowi ona główny przychód spółki – opodatkowany przez spółkę podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podatkiem od towarów i usług.

Na stronach internetowych z poradnikami, spółka prosi osoby je odwiedzające o dokonanie dobrowolnej wpłaty na konto spółki. Wpłata ta, jak i jej wysokość, jest całkowicie fakultatywna i nie ma żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika. Dokonanie wpłaty nie powoduje dla wpłacających powstania jakiejkolwiek korzyści. Wpłata może być również dokonana przez osobę w ogóle nie korzystającą z poradnika i nie oglądającą filmów udostępnianych przez spółkę. Spółka nie otrzymuje żadnej informacji, czy osoba wpłacająca korzystała z poradnika oraz nie zna opinii tej osoby na temat poradnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że opisane we wniosku wpłaty dokonywane są przez darczyńców na konto firmy obsługującej płatności dokonywane na stronie internetowej, która raz w miesiącu przelewa środki na rachunek spółki cywilnej. Spółka posiada możliwość uzyskania informacji o kwotach wpłacanych przez poszczególne osoby.

Wpłaty są dokonywane całkowicie dobrowolnie i nie mają żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika, zamieszczanego przez spółkę na stronie internetowej. Z dokonaną wpłatą nie wiąże się bezpośrednio otrzymanie przez wpłacającego żadnego produktu, czy świadczenia. Mimo, że informację o możliwości dokonania wpłaty, osoba wpłacająca uzyskuje przeważnie dzięki odwiedzeniu strony internetowej spółki zawierającej poradnik, to jednak decyzja o dokonaniu wpłaty (lub nie) oraz jej kwocie podejmowana jest przez nią zupełnie niezależnie. Wpłata ta stanowi więc bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego.

W związku z powyższym opisem, po przeformułowaniu w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy przypadające na Wnioskodawcę (proporcjonalnie do jego udziału z zyskach spółki cywilnej) dobrowolne wpłaty dokonywane na konto spółki cywilnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, stanowią dla Wnioskodawcy przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych czy też powinny one podlegać podatkowi od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymywane przez spółkę z tytułu dobrowolnych wpłat, opisanych wyżej (w części przypadającej na Wnioskodawcę proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki) podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Otrzymywanych przez spółkę cywilną środków pieniężnych z tytułu dobrowolnych wpłat, opisanych wyżej, nie można zdaniem Wnioskodawcy uważać za zapłatę za skorzystanie z poradnika. Stanowią one świadczenie od tego niezależne. Zdaniem Wnioskodawcy, należy je traktować jak darowiznę wpłacających na rzecz spółki cywilnej, a w rzeczywistości stanowiących przysporzenie majątkowe wspólników spółki cywilnej, w kwocie proporcjonalnej do udziału w zyskach spółki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne tytułem darowizny.

Wspólnikami spółki cywilnej są wyłącznie osoby fizyczne, wobec czego środki otrzymane w ww. sposób stanowią przychód wspólników w części przypadającej na nich zgodnie z udziałem w zyskach spółki cywilnej i powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, przy uwzględnieniu m.in. zasad określonych w art. 9 tej ustawy. Potwierdzeniem takiego stanowiska jest m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Wa 1543/10.

Organ zaznacza, że powyżej przywołał tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia w podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, iż niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie skutków podatkowych powstałych po stronie Wnioskodawcy w podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, natomiast w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Przy czym, zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 cyt. ustawy jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Według art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie – ust. 2 art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na stronach internetowych spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, umieszcza poradniki. Spółka prosi osoby odwiedzające te strony o dokonanie dobrowolnej wpłaty na konto spółki. Wpłata ta, jak i jej wysokość, jest całkowicie fakultatywna i nie ma żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika. Dokonanie wpłaty nie powoduje dla wpłacających powstania jakiejkolwiek korzyści. Wpłata może być również dokonana przez osobę w ogóle nie korzystającą z poradnika i nie oglądającą filmów udostępnianych przez spółkę. Wpłaty dokonywane są przez darczyńców na konto firmy obsługującej płatności dokonywane na stronie internetowej, która raz w miesiącu przelewa środki na rachunek spółki cywilnej. Spółka posiada możliwość uzyskania informacji o kwotach wpłacanych przez poszczególne osoby. Wpłaty są dokonywane całkowicie dobrowolnie i nie mają żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika, zamieszczanego przez spółkę na stronie internetowej. Z dokonaną wpłatą nie wiąże się bezpośrednio otrzymanie przez wpłacającego żadnego produktu, czy świadczenia. Mimo, że informację o możliwości dokonania wpłaty, osoba wpłacająca uzyskuje przeważnie dzięki odwiedzeniu strony internetowej spółki zawierającej poradnik, to jednak decyzja o dokonaniu wpłaty (lub nie) oraz jej kwocie podejmowana jest przez nią zupełnie niezależnie. Wpłata ta stanowi więc bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego.

Jak wynika z treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ustawodawca opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn ograniczył do nabycia własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny wyłącznie przez osoby fizyczne.

Należy wskazać, że okoliczność, iż nabycie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny środków z wpłat internautów nastąpi w ramach prowadzonej przez niego spółki cywilnej pozostaje bez znaczenia z punktu widzenia podatku od spadków i darowizn. Pod względem cywilnoprawnym spółka cywilna nie posiada podmiotowości prawnej. W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami umowy spółki cywilnej. Z tego powodu stronami umowy darowizny w wypadku spółki cywilnej będą darczyńca oraz Wnioskodawca, jako obdarowany. A zatem, nabycie środków pochodzących z wpłat internautów nastąpi przez Wnioskodawcę, a nie przez spółkę cywilną.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że wpłaty dokonywane przez osoby trzecie (osoby fizyczne zaliczone do III grupy podatkowej względem Wnioskodawcy), skoro stanowią darowizny, to podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn (chyba, że wynikają one jednoznacznie z innych niż darowizna stosunków zobowiązaniowych). Jednak, jak wynika z treści wniosku, w przedstawionym zdarzeniu stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a osobami trzecimi, odpowiada umowie darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każda osoba trzecia, przekazująca jakiekolwiek środki pieniężne na rzecz Wnioskodawcy. Fakt, iż środki przelewane są na rachunek spółki cywilnej przez spółkę obsługującą płatności na stronie internetowej, stanowi czynność techniczną i nie wpływa na zmianę stron umowy darowizny.

A zatem w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowanie kształtuje się w sposób określony w tabeli zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca jest zobowiązany do składania zeznania podatkowego z tytułu otrzymania darowizny od każdej osoby fizycznej odrębnie, w terminie miesiąca od dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, czyli od dnia otrzymania darowizny. Zeznanie to należy składać w każdej sytuacji, w której kwota otrzymana od jednej osoby przekroczy 4.902 zł jednorazowo, lub też sumarycznie w ciągu 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, gdyż istotnie, jak wskazuje Wnioskodawca, przypadające na niego (proporcjonalnie do udziału w zyskach spółki cywilnej) wpłaty tytułem darowizny podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn przy uwzględnieniu zasad określonych m.in. w art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zatem tzw. kwoty wolnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.