Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-1.4511.82.2017.2.NL
z 17 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2017 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 15 lutego 2017 r.), uzupełnionym 4 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny opisanej we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2017 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny opisanej we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-2-1.4515.72.2017.1.MD, 2461-IBPB-1-1.4511.82.2017.1.NL wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 maja 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. Wspólnikami spółki są wyłącznie osoby fizyczne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Głównym zakresem działalności spółki jest przygotowywanie i zamieszczanie w internecie poradników (w formie krótkich filmów) dotyczących różnych zagadnień technicznych. Użytkownicy internetu mogą oglądać te filmy nieodpłatnie. W ich trakcie wyświetlane są reklamy, za których oglądanie przez odbiorców filmików spółka otrzymuje zapłatę. Stanowi ona główny przychód spółki - opodatkowany przez wspólników podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podatkiem od towarów i usług.

Na stronach internetowych, na których znajdują się poradniki umieszczana jest również prośba skierowana do osób je odwiedzających o dokonanie dobrowolnej wpłaty na konto spółki.

Wpłata ta, jak i jej wysokość, jest całkowicie fakultatywna i nie ma żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika.

Dokonanie wpłaty przez osoby oglądające nie powoduje powstania dla nich jakiejkolwiek korzyści. Wpłata może być również dokonana przez osobę w ogóle nie korzystającą z poradnika i nie oglądającą filmów. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnej informacji czy osoba wpłacająca korzystała z poradnika oraz nie zna jej opinii na jego temat.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 kwietnia 2017 r. wskazano ponadto, że opisane we wniosku wpłaty dokonywane są przez darczyńców na konto firmy obsługującej płatności dokonywane na stronie internetowej, która raz w miesiącu przelewa środki na rachunek spółki cywilnej. Spółka posiada możliwość uzyskania informacji o kwotach wpłacanych przez poszczególne osoby.

Wpłaty są dokonywane całkowicie dobrowolnie i nie mają żadnego wpływu na możliwość korzystania z poradnika, zamieszczanego przez spółkę na stronie internetowej. Z dokonaną wpłatą nie wiąże się bezpośrednio otrzymanie przez wpłacającego żadnego produktu, czy świadczenia. Mimo, że informację o możliwości dokonania wpłaty, osoba wpłacająca uzyskuje przeważnie dzięki odwiedzeniu strony internetowej spółki, zawierającej poradnik, to jednak decyzja o dokonaniu wpłaty (lub nie) oraz jej kwocie podejmowana jest przez nią zupełnie niezależnie. Wpłata ta stanowi więc bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przypadające na Wnioskodawcę (proporcjonalnie do jego udziału z zyskach spółki cywilnej) dobrowolne wpłaty dokonywane na konto spółki cywilnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, stanowią dla niego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymywane przez spółkę z tytułu dobrowolnych wpłat, opisanych wyżej nie stanowią dla niego jako wspólnika spółki cywilnej przychodu w rozumieniu przepisów ustawy podatku dochodowego od fizycznych.

Otrzymywanych przez spółkę cywilną środków pieniężnych z tytułu dobrowolnych wpłat, opisanych wyżej, nie można zdaniem Wnioskodawcy uważać za zapłatę za skorzystanie z poradnika. Stanowią one świadczenie od tego niezależne. Zdaniem Wnioskodawcy należy je traktować jak darowiznę wpłacających na rzecz spółki cywilnej, a w rzeczywistości stanowiących przysporzenie majątkowe wspólników spółki cywilnej, w kwocie proporcjonalnej do udziału w zyskach spółki.

Przychód z działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia enumeratywnie inne zdarzenia (poza wydaniem rzeczy lub wykonaniem usługi) powodujące powstanie przychodu z działalności gospodarczej. Wśród nich nie wymienia się darowizny. Z kolei art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że jej przepisów nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadku i darowizn. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne tytułem darowizny.

Wspólnikami spółki cywilnej są wyłącznie osoby fizyczne, wobec czego środki otrzymane w ww. sposób stanowią przychód wspólników w części przypadającej na nich zgodnie z udziałem w zyskach spółki cywilnej i powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, przy uwzględnieniu m.in. zasad określonych w art. 9 tej ustawy.

W analizowanym przypadku brak jest jakiegokolwiek powiązania otrzymanych środków pieniężnych ze świadczonymi usługami. Wpłacający nie otrzymuje w zamian żadnego ekwiwalentnego świadczenia, a jego decyzja o dokonaniu wpłaty nie ma lub nie musi mieć związku z wykorzystaniem lub użytkowaniem poradnika.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok WSA w Warszawie z 25 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1543/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 833 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że co do zasady, darowizna dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednakże należy, że na mocy art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przepisy tej ustawy nie mają zastosowania do darowizn składników majątku w nim wymienionych, tj. praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Powyższe oznacza, że jeśli przedmiotem darowizny są składniki majątku wskazane w powyższym przepisie, które na mocy ustawy nie podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie stosuje się do nich wyłączenia, określnego w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego nie wynika jednakże, że w skład darowanego majątku będą wchodziły prawa i wierzytelności wymienione w art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadku i darowizn, co oznacza, że ww. wyłączenie nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania. Zauważyć przy tym należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest określenie skutków podatkowych darowizny wskazanych we wniosku dobrowolnych wpłat dokonywanych na konto spółki dla obdarowanego.

W konsekwencji stwierdzić należy, że darowizna wskazanych we wniosku dobrowolnych wpłat na rzecz spółki, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu - czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem w drodze darowizny dobrowolnych wpłaty dokonywanych na konto spółki cywilnej, nie będących składnikiem majątkowym, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.