Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-2.4512.42.2017.3.DC
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.) oraz pismem sygnowanym datą 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do wykonanej usługi wylania betonu przy użyciu pompy wraz z operatorem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do wykonanej usługi wylania betonu przy użyciu pompy wraz z operatorem.

Wniosek uzupełniono w dniu 6 kwietnia 2017 r. oraz 4 maja 2017 r. o podpis na wniosku, przeformułowanie pytania, doprecyzowanie opisu sprawy oraz o prawidłowy adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada specjalistyczny sprzęt budowlany (pompy do wylewania betonu). Do obsługi pomp i wykonywania usług zatrudnia operatorów tego sprzętu. Firma X zamówiła u Wnioskodawcy pompę wraz z operatorem do wybetonowania obiektu dla Firmy Y, od której ma zamówienie na wykonanie prac budowlanych. Beton dostarcza Firma X.

Po wykonaniu usługi na terenie Firmy Y, Wnioskodawca wystawił fakturę dla Firmy X wykazując w poz. należnego VAT - stawka „o. o.” – odwrotne obciążenie.

Firma X odmawia przyjęcia faktury z żądaniem wystawienia VAT – 23%, twierdząc, że zamówiła usługę sprzętową.

Zainteresowany uważa, że faktura wystawiona jest prawidłowo.

Wg przepisów prawa podatkowego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zał. nr 14 poz. 48 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych oraz klasyfikacji PKD 43.99.00 podklasa ta obejmuje również wynajem dźwigów i innego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską i art. 17 ust. 1h ustawy o VAT należy do łańcucha podwykonawców inwestycji, którą realizuje Firma X dla Firmy Y. Przyjmując zlecenie od Firmy X do wykonania robót – wylania betonu wraz ze sprzętem Wnioskodawca skierował własną obsługę operatorską.

W uzupełnieniu sygnowanym datą 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Jest zarejestrowanym – czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności firmy są „pozostałe specjalistyczne roboty budowlane gdzie indziej niesklasyfikowane” p. wykaz PKWiU sekcja „F” symbol 43.99.90.

Do wykonywania usług (przepompowania betonu) posiada specjalistyczny sprzęt budowlany (pompy do wylewania betonu) oraz zatrudnia operatorów tego sprzętu.

Firma X jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest producentem i dostawcą betonu. Od Firmy X Wnioskodawca otrzymał zlecenie na wykonanie usługi wylania betonu na terenie budowy realizowanej przez Firmę Y.

Usługa na terenie Firmy Y została wykonana 18 stycznia 2017 r.

W uzupełnieniu sygnowanym datą 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Firma X w swojej działalności wykonuje również usługi przepompowania betonu, dodatkowo korzystając z usług podwykonawców, m.in. z usług firmy Wnioskodawcy.

Firma X nie jest ani Inwestorem – właścicielem obiektu budowlanego, ani jego generalnym wykonawcą. Wykonuje usługę betoniarską (czyli produkcja – dostawa i jego wylanie) dla Firmy Y – Generalnego Wykonawcy inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu sygnowanym datą 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 kwietnia 2017 r.).

Czy Wnioskodawca właściwie zastosował „mechanizm odwrotnego obciążenia VAT” wystawiając fakturę dla Firmy X (dostawcy betonu dla Firmy Y) za wykonaną usługę wylewania betonu (na terenie budowy) przy użyciu pompy wraz z operatorem?

Zdaniem Wnioskodawcy, wg przepisów prawa podatkowego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy i zał. nr 14 poz. 48 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych oraz klasyfikacji PKD 43.99.00 – podklasa ta obejmuje również wynajem dźwigów i innego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską, Wnioskodawca uważa, że należy do łańcucha podwykonawców przedmiotowej inwestycji budowlanej.

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1h ustawy o VAT zastosował przepis o odwrotnym obciążeniu.

Opierając się na opublikowanym schemacie MF:

INWESTOR - GŁÓWNY WYKONAWCA



PODWYKONAWCA



PODWYKONAWCA

który wyjaśnia, że wszystkie świadczone na powyższym schemacie usługi są usługami wymienionymi w zał. nr 14 do ustawy o VAT – Wnioskodawca uważa własne stanowisko za słuszne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
  
  

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada specjalistyczny sprzęt budowlany (pompy do wylewania betonu). Do obsługi pomp i wykonywania usług zatrudnia operatorów tego sprzętu. Firma X zamówiła u Wnioskodawcy pompę wraz z operatorem do wybetonowania obiektu dla Firmy Y, od której ma zamówienie na wykonanie prac budowlanych. Beton dostarcza Firma X.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym – czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności firmy są „pozostałe specjalistyczne roboty budowlane gdzie indziej niesklasyfikowane” p. wykaz PKWiU sekcja „F” symbol 43.99.90.

Firma X (zlecająca usługę) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy prawidłowym było zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia do wykonanej usługi wylania betonu.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy wskazać, że skoro Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT świadczy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako podwykonawca na rzecz Firmy X (czynnego podatnika VAT), która z kolei wykonuje usługę betoniarską na zlecenie Firmy Y (generalnego wykonawcy), to w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji świadczona przez Wnioskodawcę usługa budowlana (usługa wylewania betonu) podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, a zatem to na nabywcy tej usługi spoczywa obowiązek rozliczenia podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca właściwie zastosował „mechanizm odwrotnego obciążenia VAT” wystawiając fakturę dla Firmy X (dostawcy betonu dla Firmy Y) za wykonaną usługę wylewania betonu (na terenie budowy) przy użyciu pompy wraz z operatorem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.