2017.05.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.3.2017.1.MT
z 8 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji podatkowej przychodów zarządcy komisarycznego spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej i zasad ustalenia kosztów uzyskania tych przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji podatkowej przychodów zarządcy komisarycznego spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej i zasad ustalenia kosztów uzyskania tych przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Jako polski rezydent podatkowy Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich przychodów (dochodów), niezależnie od miejsca położenia ich źródła, w Polsce.

W 2015 r. Wnioskodawca został ustanowiony na mocy decyzji administracyjnej wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: KNF) zarządcą komisarycznym w Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej X (dalej: SKOK X).

Zgodnie z treścią decyzji Wnioskodawca miał pełnić funkcję zarządcy komisarycznego do czasu wykonania czynności zleconych mu w drodze decyzji (pkt 1). W decyzji, KNF zobowiązał Wnioskodawcę przede wszystkim do sporządzenia bilansu SKOK X na koniec dnia poprzedzającego dzień objęcia zarządu przez zarządcę komisarycznego oraz podania tego bilansu badaniu przez biegłego rewidenta wskazanego przez KNF, a także wypracowania na podstawie ustaleń biegłego rewidenta zawartych w raporcie i opinii sporządzonych w wyniku przeprowadzonego badania, koncepcji restrukturyzacji SKOK X oraz opracowania i uzgodnienia z KNF programu postępowania naprawczego i skutecznego jego przeprowadzenia. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę miały na celu realizację czynności określonych w decyzji i tym samym wypełnienie obowiązków nałożonych na niego przez KNF w drodze decyzji.

Wnioskodawca na bieżąco informował KNF o kolejnych podejmowanych przez siebie czynnościach, a także składał miesięczne sprawozdania z prowadzonych działań zmierzających do realizacji czynności zleconych przez KNF w decyzji.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu pełnienia obowiązków zarządy komisarycznego SKOK X oraz termin jego zapłaty zostały ustalone przez KNF w decyzji (pkt 3). Zgodnie z art. 73 ust. 8 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych koszty związane z wykonywaniem funkcji zarządcy komisarycznego obciążają koszty działalności SKOK X.

Ponadto, Wnioskodawca nie był związany ze SKOK X stosunkiem cywilnoprawnym na podstawie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menadżerskiego lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadził także działalności gospodarczej.

W związku z wykonywaniem czynności na rzecz SKOK X na podstawie powyższej decyzji również w roku 2016 Wnioskodawca otrzymał w 2017 r. PIT-11, z którego wynika, że koszty uzyskania przychodu zostały określone na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 w zw. z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w 2016 r. Wnioskodawca został ustanowiony na mocy decyzji administracyjnej wydanej przez KNF zarządcą komisarycznym w Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej Y (dalej: SKOK Y).

Zgodnie z treścią decyzji Wnioskodawca miał pełnić funkcje zarządcy komisarycznego do czasu wykonania czynności zleconych mu w drodze decyzji (pkt 1). W decyzji, KNF zobowiązał Wnioskodawcę przede wszystkim do sporządzenia historycznej informacji finansowej SKOK Y na koniec dnia poprzedzającego dzień objęcia zarządu przez zarządcę komisarycznego oraz poddania tego sprawozdania badaniu przez biegłego rewidenta wskazanego przez KNF, a także opracowania, na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu i uzgodnienia z KNF programu postępowania naprawczego lub wypracowania koncepcji restrukturyzacyjnej SKOK Y w uzgodnieniu z KNF oraz skutecznego jej przeprowadzenia. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę miały na celu realizację czynności określonych w decyzji i tym samym wypełnienie obowiązków nałożonych na niego przez KNF w drodze decyzji.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu pełnienia obowiązków zarządy komisarycznego SKOK Y oraz termin jego zapłaty zostały ustalone przez KNF w decyzji (pkt 3). Zgodnie z art. 73 ust. 8 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych koszty związane z wykonywaniem funkcji zarządcy komisarycznego obciążają koszty działalności SKOK Y.

Ponadto, Wnioskodawca nie był związany ze SKOK Y stosunkiem cywilnoprawnym na podstawie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menadżerskiego lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadził także działalności gospodarczej.

W związku z wykonywaniem działań na rzecz SKOK Y wynikających z powyższej decyzji, Wnioskodawca otrzymał w 2017 r. PIT-11 za rok 2016, z którego wynika, że koszty uzyskania przychodu zostały określone na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę na mocy decyzji KNF z tytułu pełnienia obowiązków zarządcy komisarycznego SKOK należy kwalifikować jako przychody ze źródła określonego w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym należy do nich zastosować 20% koszty uzyskania przychodu z art. 22 ust. 9 pkt 4 tej ustawy? Czy należy je kwalifikować jako przychody ze źródła określonego w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym należy do nich stosować koszty uzyskania przychodu z art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, do przychodów uzyskiwanych przez niego na mocy decyzji KNF z tytułu pełnienia obowiązków zarządcy komisarycznego SKOK stosuje się 20% koszty uzyskania przychodu, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 w zw. z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uznaje się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 5 § 2 pkt 3 w zw. z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm.) organem administracji publicznej jest każdy podmiot, który jest z mocy prawa lub na podstawie porozumień powołany do załatwiania spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych. Przy czym, pojęcie organów administracji publicznej obejmuje zarówno organy administracji państwowej, jak i organy administracji samorządowej.

Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) została powołana na mocy ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 196, z późn. zm.) do wykonywania funkcji państwa w sprawach z zakresu nadzoru nad rynkiem finansowym. Na podstawie art. 11 ww. ustawy w ramach swojej właściwości KNF wydaje decyzje administracyjne oraz postanowienia określone w odrębnych przepisach.

W świetle powołanych powyżej przepisów Kodeksu postepowania administracyjnego oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, KNF jest zatem organem administracji publicznej – państwowej. Zgodnie z art. 1 pkt 7 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym właściwość KNF obejmuje m.in. nadzór nad spółdzielczymi kasami oszczędnościowo -kredytowymi i Krajową Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową. W tym zakresie KNF wykonuje swoje ustawowe kompetencje w szczególności w oparciu o ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1910, z późn. zm.).

Na podstawie art. 74k ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych KNF ustanawia zarządcę komisarycznego w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej w przypadku wystąpienia przesłanek określonych w tym przepisie. W decyzji wydanej na podstawie tego przepisu KNF nakłada na zarządcę komisarycznego obowiązek wykonania określonych zadań, w szczególności opracowania programu naprawczego oraz wykonania innych obowiązków związanych z przygotowaniem i realizacją tego planu.

Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, red. prof. Mieczysława Szymczyka, s. 961) termin „zlecać-zlecić” oznacza „nakładać na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; polecać, powierzać komuś wykonanie jakiejś pracy”. Zgodnie zatem z literalnym brzmieniem słowa „zlecać”, ustanowienie zarządcy komisarycznego przez KNF i zobowiązanie go do wykonywania określonych zadań, na podstawie decyzji, ma niewątpliwie charakter „zlecenia”.

Jednocześnie, jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej i nie łączył go ani ze SKOK X ani ze SKOK Y stosunek prawny z tytułu umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menadżerskiego lub innej umowy o podobnym charakterze. Wszystkie zadania zarządcy komisarycznego SKOK X i SKOK Y Wnioskodawca wykonywał na podstawie zlecenia KNF zawartego w decyzjach. Kwestią znaczącą jest również określenie wynagrodzenia dla zarządcy komisarycznego w treści decyzji. Wobec powyższego, nie sposób uznać, że przychody uzyskane przez Wnioskodawcę uzyskane zostały na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze.

W świetle powyższego należy uznać, że ustanowienie Wnioskodawcy przez KNF w drodze decyzji zarządcą komisarycznym zarówno w SKOK X, jak i w SKOK Y miało charakter „zlecenia wykonywania określonych czynności przez organ administracji państwowej”.

W konsekwencji, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę należy kwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście określony w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy do przychodu uzyskanego z tytułu określonego w art. 13 pkt 6 stosuje się koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, do przychodu uzyskiwanego przez niego na mocy decyzji KNF z tytułu pełnienia obowiązków zarządcy komisarycznego należy stosować 20% koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), jednym ze źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest „działalność wykonywana osobiście”.

Na mocy art. 13 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in.:

przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 5);
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9 (art. 13 pkt 6);
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7)
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 9).

Ustawodawca zróżnicował przy tym zasady określania kosztów uzyskania poszczególnych rodzajów przychodów z działalności wykonywanej osobiście. W szczególności, stosownie do art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy);
koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1 (tj. 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł), a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2 (tj. koszty te nie mogą przekroczyć łącznie 2002 zł 05 gr za rok podatkowy) - art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca został ustanowiony na mocy decyzji administracyjnych wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego zarządcą komisarycznym w dwóch spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych. Decyzje określały m.in. czynności zlecone Wnioskodawcy jako zarządcy komisarycznemu i jego wynagrodzenie z tytułu wykonywanych zadań.

W związku z powyższym, Wnioskodawca rozważa, czy przychody uzyskiwane na mocy decyzji Komisji Nadzoru Finansowego z tytułu pełnienia obowiązków zarządcy komisarycznego spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 5 czy art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 13 pkt 5 ustawy dotyczy „przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Kluczowe dla zrozumienia zakresu zastosowania tego przepisu jest znaczenie pojęć: „obowiązki społeczne” i „obowiązki obywatelskie”. Wobec braku ich szczególnej definicji w omawianej ustawie podatkowej, należy odwołać się do ich znaczenia w języku powszechnym. „Obowiązek” to konieczność zrobienia czegoś wynikająca z nakazu np. prawnego. Przez „obowiązki” rozumie się czynności i zadania związane z piastowaniem jakiegoś stanowiska, urzędu, pełnieniem jakiejś funkcji. „Społeczny” to dotyczący jakiejś społeczności, a „obywatelski” to dotyczący obywateli jakiegoś państwa lub regionu; właściwy dobremu obywatelowi, pożądany społecznie (Słownik Języka Polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/).

W orzecznictwie przyjmuje się, że obowiązki, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a także w art. 21 ust. 1 pkt 17 tej ustawy) mają charakter obowiązków wykonywanych na podstawie ustawy w tym sensie, że funkcja, z pełnieniem której obowiązki te się wiążą, jest funkcją unormowaną ustawowo. Pełnienie obowiązku obywatelskiego to uczestnictwo danej osoby w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Pełnieniem obowiązków społecznych jest natomiast uczestniczenie przez daną osobę w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) w charakterze reprezentanta pewnej społeczności, biorącego udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 listopada 1997 r. sygn. akt U 6/97).

Pełniona przez Wnioskodawcę funkcja zarządcy komisarycznego spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych nie ma charakteru obowiązku obywatelskiego ani obowiązku społecznego. Wobec powyższego, wynagrodzenie Wnioskodawcy z tego tytułu nie jest przychodem, o którym mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Regulacja art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy natomiast m.in. „przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej (…), na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności”.

Wyjaśnienie – niezdefiniowanego w omawianej ustawie podatkowej – terminu „organ władzy lub administracji państwowej” wymaga rozważenia jego znaczenia na gruncie języka powszechnego i obowiązującego systemu prawnego. I tak, „władza” oznacza prawo rządzenia, prawo rządzenia państwem. „Organ” to urząd lub instytucja o określonej funkcji, zwłaszcza związanej ze sprawowaniem władzy, natomiast „administracja” to urzędy i organy państwowe lub samorządowe w zakresie władzy wykonawczej (Słownik Języka Polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl/).

Organy administracji publicznej zostały zdefiniowane w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm.) jako ministrowie, centralne organy administracji rządowej, wojewodowie, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2. Podmiotami wymienionymi w art. 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego są przy tym inne organy państwowe oraz inne podmioty, gdy są one powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w art. 1 pkt 1, czyli spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.

Komisja Nadzoru Finansowego jest organem właściwym w sprawach nadzoru państwa nad rynkiem finansowym, utworzonym na mocy art. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 174, z późn. zm.). Komisja w zakresie swojej właściwości podejmuje uchwały, w tym wydaje decyzje administracyjne i postanowienia, określone w przepisach odrębnych (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

W szczególności, na mocy przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1910, z późn. zm.) Komisja Nadzoru Finansowego – w ramach nadzoru sprawowanego nad spółdzielczymi kasami oszczędnościowo-kredytowymi – odpowiednio może podjąć albo podejmuje decyzję o ustanowieniu zarządcy komisarycznego w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub w Krajowej Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej w przypadkach określonych w art. 73, art. 73a i art. 74k tej ustawy. Zarządca komisaryczny wykonuje zadania określone w ww. decyzji oraz w ustawie i otrzymuje wynagrodzenie ustalone przez Komisję Nadzoru Finansowego.

W analizowanym stanie faktycznym mamy więc sytuację, w której:

organ władzy lub administracji państwowej, czyli Komisja Nadzoru Finansowego,
na podstawie właściwych przepisów, tj. przepisów ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych,
zlecił osobie wykonanie określonych czynności – zlecił Wnioskodawcy wykonanie czynności określonych w decyzjach o ustanowieniu Wnioskodawcy zarządcą komisarycznym spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych.

Są tu więc spełnione przesłanki pozytywne zastosowania art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, Wnioskodawcę i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe nie łączą umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakty menedżerskie lub umowy o podobnym charakterze. Do jego przychodów z tytułu zarządu komisarycznego nie ma więc zastosowania art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego odnosi się – jako przepisu „bardziej szczególnego”, mającego pierwszeństwo zastosowania – art. 13 pkt 6 tej ustawy.

Tym samym, wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji zarządcy komisarycznego spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych należy kwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, jak prawidłowo ocenił Wnioskodawca, koszty uzyskania tego przychodu należy określić zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin