Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.133.2017.1.MK
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi udzielenia licencji na wzór tkaniny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi udzielenia licencji na wzór tkaniny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu projektowania wzornictwa tkanin, ujętych w klasyfikacji jako 74.10.Z - grupa: działalność w zakresie specjalistycznego projektowania. Wnioskodawczyni do tej pory usługi rozliczała ze stawką VAT 23%. Jednak zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT poz. 181 "usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania" są opodatkowane stawką VAT 8%. Zgodnie natomiast z ustawą o prawie autorskim art. 1 ust. 2 pkt 5 "w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wzornictwa przemysłowego".

Wnioskodawczyni w swojej działalności udziela licencji na stworzone wcześniej już projekty, stanowiące jej katalog wzorów, oraz projektuje wzory na indywidualne zamówienie klienta, udzielając mu licencji na stworzony pod jego potrzeby wzór.

Klient, kupując licencję, otrzymuje plik produkcyjny, a następnie wzór drukowany jest przez niego we własnym zakresie na tkaninach i dzianinach. Na potrzeby każdego zamówienia podpisywana jest umowa, w której określone są szczegółowe warunki udzielonej licencji - okres trwania, pola eksploatacji, prawa licencjobiorcy, rodzaj licencji (wyłączna lub niewyłączna) i wysokość wynagrodzenia za licencję. W przypadku tworzenia wzoru na zamówienie klienta, umowa zawiera również ustalenia dotyczące samego wykonania dzieła - terminy, specyfikacja projektu, zasady pracy nad projektem. W momencie finalizacji zlecenia Wnioskodawczyni wystawia licencjobiorcy fakturę VAT, w której produkt określony jest np. jako: „Licencja niewyłączna - 2 lata - wzór...", gdyż to licencja jest właśnie przedmiotem sprzedaży. W niektórych przypadkach klient wykupuje prawa autorskie majątkowe do projektu, wtedy dostaje wzór na wyłączność.

W przypadku zakupu przez klienta licencji na gotowy wzór, w umowie jest określone „wynagrodzenie za licencję na wzór”. Natomiast w przypadku projektowania na zamówienie, wynagrodzenie ujęte jest jako „wynagrodzenie za wykonanie dzieła i udzielenie licencji na jego wykorzystanie" - jako jedna, niepodzielna usługa. Jest to taka sama kwota jak w przypadku zakupu licencji na wzór gotowy, gdyż wykonanie wzoru nie jest dodatkowo płatne, honorarium jest określane dla każdego typu licencji. Licencja na stworzony dla klienta wzór, w przypadku wykupienia przez niego licencji niewyłącznej, może być również udzielona innemu klientowi - dlatego nie ponosi on kosztów stworzenia projektu.

Projektowane przez Wnioskodawczynię wzory są jej działalnością autorską, artystyczną. Projekty wykonuje samodzielnie, od pomysłu, szkicu do efektu końcowego, bez wykorzystywania żadnych pośrednich materiałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką, w związku ze specyfiką wykonywanej działalności, Wnioskodawczyni powinna opodatkować swoje usługi (licencję na wzór tkaniny) - 23% czy 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Po zapoznaniu się z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT oraz ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawczyni dochodzi do wniosku, że usługi przez nią wykonywane powinny być opodatkowane stawką VAT 8%. Świadczy o tym szczególnie sformułowanie z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: "W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wzornictwa przemysłowego", na czym właśnie polega Wnioskodawczyni działalność. Wpisuje się ona również dokładnie w charakter działalności określony w poz. 181 w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwanej dalej również ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy o VAT, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej świadczy usługi z zakresu projektowania wzornictwa tkanin, ujętych w klasyfikacji jako 74.10.Z - grupa: działalność w zakresie specjalistycznego projektowania. Wnioskodawczyni do tej pory usługi rozliczała ze stawką VAT 23%. Jednak zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT poz. 181 "usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania" są opodatkowane stawką VAT 8%. Zgodnie natomiast z ustawą o prawie autorskim art. 1 ust. 2 pkt 5 "w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wzornictwa przemysłowego". Wnioskodawczyni w swojej działalności udziela licencji na stworzone wcześniej już projekty, stanowiące jej katalog wzorów, oraz projektuje wzory na indywidualne zamówienie klienta, udzielając mu licencji na stworzony pod jego potrzeby wzór.

Klient, kupując licencję, otrzymuje plik produkcyjny, a następnie wzór drukowany jest przez niego we własnym zakresie na tkaninach i dzianinach. Na potrzeby każdego zamówienia podpisywana jest umowa, w której określone są szczegółowe warunki udzielonej licencji - okres trwania, pola eksploatacji, prawa licencjobiorcy, rodzaj licencji (wyłączna lub niewyłączna) i wysokość wynagrodzenia za licencję. W przypadku tworzenia wzoru na zamówienie klienta, umowa zawiera również ustalenia dotyczące samego wykonania dzieła - terminy, specyfikacja projektu, zasady pracy nad projektem. W momencie finalizacji zlecenia Wnioskodawczyni wystawia licencjobiorcy fakturę VAT, w której produkt określony jest np. jako: „Licencja niewyłączna - 2 lata - wzór...", gdyż to licencja jest właśnie przedmiotem sprzedaży. W niektórych przypadkach klient wykupuje prawa autorskie majątkowe do projektu, wtedy dostaje wzór na wyłączność. W przypadku zakupu przez klienta licencji na gotowy wzór, w umowie jest określone „wynagrodzenie za licencję na wzór”. Natomiast w przypadku projektowania na zamówienie, wynagrodzenie ujęte jest jako „wynagrodzenie za wykonanie dzieła i udzielenie licencji na jego wykorzystanie" - jako jedna, niepodzielna usługa. Jest to taka sama kwota jak w przypadku zakupu licencji na wzór gotowy, gdyż wykonanie wzoru nie jest dodatkowo płatne, honorarium jest określane dla każdego typu licencji. Licencja na stworzony dla klienta wzór, w przypadku wykupienia przez niego licencji niewyłącznej, może być również udzielona innemu klientowi - dlatego nie ponosi on kosztów stworzenia projektu.

Projektowane przez Wnioskodawczynię wzory są jej działalnością autorską, artystyczną. Projekty wykonuje samodzielnie, od pomysłu, szkicu do efektu końcowego, bez wykorzystywania żadnych pośrednich materiałów.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii jaką stawką w związku ze specyfiką wykonywanej działalności, powinna opodatkować swoje usługi udzielenia licencji na wzór tkaniny.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych”, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jak wynika z powyższego, twórcą w rozumieniu tej ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu, w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter.
   
   

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesieniu autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystaniu z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
   
   

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją’, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), wg którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazano na wstępie na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W sytuacji więc gdy, projekty wzorów są wykonane przez twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, który zgodnie z umową zostaje przeniesiony na nabywcę usług, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane są twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności tj. sprzedaży projektów oraz praw autorskich, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że świadczenie przez Wnioskodawczynię jako twórcę, usługi polegającej na wykonaniu projektów wzorów na zlecenie innych podmiotów wraz z przeniesieniem praw autorskich oraz udzielenie licencji do projektu, wynagradzanych w formie honorarium, będzie opodatkowane stawką w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika Nr 3 do ww. ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii uznania Wnioskodawcy za twórcę oraz zakwalifikowania wykonywanych przez niego czynności do usług wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, ponieważ zagadnienia te nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.