Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.79.2017.1.KO
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 20 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za środki trwałe urządzeń przekazanych do używania, wskazanych we wniosku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej tych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem - komandytariuszem ... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej” „Spółka”), w której oprócz Niej wspólnikami są: osoba fizyczna – Pan ... (komandytariusz, PESEL: ...), jak również ... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ... (nr KRS ..., NIP ...) jako wspólnik – komplementariusz, zwana dalej: „Komplementariuszem”.

Spółka zawarła w dniu 1 lipca 2016 r. umowę o współpracę (tzw. umowa toolingu, dalej: „Umowa”) z ... Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą: ..., ul. ... ..., wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS ..., dla której akta rejestrowe prowadzi Sąd Rejonowy dla ..., XX Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, REGON ..., NIP ... (dalej: „...”).

Przedmiotem Umowy jest określenie zasad współpracy ww. podmiotów, obejmującej produkcję artykułów spożywczych przez ... za wynagrodzeniem, na zlecenie Spółki, a także udostępnienie ... przez Spółkę maszyn i urządzeń będących własnością Spółki (zwane dalej: „Urządzeniami”), w celu realizacji ww. zleceń produkcyjnych przez ... (§ 1 Umowy).

Zgodnie z postanowieniem § 2 ust. 2 Umowy, Urządzenia pozostają własnością Spółki przez cały czas trwania Umowy, a ... zobowiązana jest do ich zwrotu po zakończeniu Umowy.

Ponadto, zgodnie z postanowieniem § 3 ust. 1 Umowy, ... zobowiązuje się wykorzystywać Urządzenia tylko i wyłącznie w celu realizacji Umowy. W razie wykorzystywania Urządzeń przez ... do celów innych aniżeli realizacja Umowy, ... zobowiązana będzie do zapłaty kary umownej na rzecz Spółki. Spółka zobowiązała się do zapewnienia, w czasie trwania Umowy, bezawaryjnej pracy Urządzeń, w szczególności poprzez dokonywanie ich przeglądów technicznych i ich wzorcowanie, a także usuwanie zgłaszanych przez ... usterek i awarii (§ 3 ust. 5 Umowy).

... zobowiązana jest do korzystania z Urządzeń w siedzibie Spółki. Za zgodą Spółki, ... może przemieścić Urządzenia do innych miejsc (§ 3 ust. 6 Umowy).

Strony Umowy uzgodniły, że w związku z realizacją zleceń produkcyjnych, ... przysługiwać będzie od Spółki wynagrodzenie określane poprzez iloczyn ilości wyprodukowanych przez ... artykułów spożywczych oraz cen, wskazanych w załączniku nr 1 do Umowy, lub ustalonych odrębnie przez Strony na potrzeby danego zlecenia. Strony zgodnie ustaliły, że ceny wskazane w załączniku nr 1 zostały skalkulowane w ten sposób, aby uwzględnić w rozliczeniu wynagrodzenie dla Spółki za udostępnienie Urządzeń (§ 9 ust. 3 Umowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Uwzględniając fakt, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki, która ma za wspólników 2 osoby fizyczne (komandytariusze) i osobę prawną jako wspólnika – komplementariusza, i która to Spółka udostępnia odpłatnie maszyny i urządzenia będące jej własnością innemu podmiotowi, tj. ... Sp. z o.o., by ten ostatni produkował artykuły spożywcze tylko i wyłącznie dla Spółki i na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, czy udostępniane przez Spółkę urządzenia stanowią środki trwałe w rozumieniu przepisów art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), i czy Wnioskodawczyni jako wspólnik ww. Spółki może dokonywać odpisów amortyzacyjnych i uznawać je za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 8 w zw. z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Urządzenia udostępniane przez Spółkę stanowią środki trwałe w rozumieniu przepisów art. 22a ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., a wspólnicy Spółki, będący osobami fizycznymi, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych i uznawać je za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 8 w zw. z art. 22f u.p.d.o.f.

Urządzenia jako środki trwałe:

W świetle przepisu art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c u.p.d.o.f, stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f. (tj. umowy leasingu), zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że środkiem trwałym podlegającym amortyzacji jest składnik majątku, który spełnia następujące warunki:

1. stanowi własność lub współwłasność podatnika,
2. został nabyty bądź wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres jego użytkowania jest dłuższy niż rok (z wyjątkiem środków wyszczególnionych w art. 22a ust. 2 u.p.d.o.f., w stosunku do których nie ma znaczenia okres ich używania),
5. wykorzystywany jest przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą bądź oddany jest do używania innym podmiotom na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź leasingu.
   
   

W przedmiotowej sprawie kluczowe jest rozumienie przesłanki „wykorzystywania przez podatnika środka trwałego na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą”. Czy do spełnienia powyższej przesłanki konieczne jest tylko i wyłącznie bezpośrednie, a więc fizyczne wykorzystywanie (używanie) środków trwałych przez podatnika, czy też ze spełnieniem tej przesłanki mamy do czynienia również w sytuacji, gdy dane środki trwałe podatnika są oddane w używanie kontrahentowi, który posługuje się nimi w ramach umowy o współpracy zawartej z podatnikiem i wyłącznie w celu wykonania tej umowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sformułowanie „wykorzystywany (...) na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą”, zawarte w treści przepisu art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., należy interpretować szeroko. Przemawiają za tym następujące względy:

Po pierwsze, ustawa nie definiuje „wykorzystywania” środków trwałych. Odwołując się do wykładni językowej tego słowa należy wskazać, że wykorzystywanie definiowane jest w Słowniku Języka Polskiego PWN jako „użycie czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku”.

Po drugie, przepis art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. nie wskazuje szczególnego sposobu wykorzystywania danego środka trwałego i nie odwołuje się do konieczności bezpośredniego (fizycznego) wykorzystywania danego środka trwałego przez podatnika. Z powyższego wynika wniosek, że ustawodawca nie wskazując sposobu, w jaki określony środek trwały ma być wykorzystywany, tzn. czy ma być on wykorzystywany fizycznie i osobiście przez podatnika będącego jego właścicielem, czy przez osoby trzecie wykorzystujące dany środek trwały podatnika do realizacji celów wskazanych przez podatnika, zezwala na dowolny sposób wykorzystywania przez podatnika środków trwałych będących jego własnością.

Innymi słowy, analizowane sformułowanie oznacza, że dane środki trwałe mogą być wykorzystywane przez podatnika osobiście i fizycznie, ale również za pośrednictwem podmiotów trzecich (kontrahenta), tj. poprzez ich udostępnienie przez podatnika do wykorzystywania przez podmiot trzeci do realizacji zadań na rzecz podatnika.

Dla możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych istotny jest natomiast cel jakiemu służą wykorzystywane środki trwałe. Ze sformułowania zawartego w przepisie art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. na potrzeby działalności gospodarczej wynika, że konieczne jest, by jakiekolwiek wykorzystywanie danego środka trwałego służyło działalności gospodarczej podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka, na podstawie Umowy zawartej z ..., udostępniła swoje środki trwałe w postaci maszyn i urządzeń w celu przekazania części etapów produkcji artykułów spożywczych przez ... na rzecz Spółki. Wyprodukowane przy pomocy ... artykuły spożywcze z wykorzystaniem maszyn i urządzeń Spółki, będą następnie sprzedawane przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w branży spożywczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, takie działania mają swoje uzasadnienie biznesowe i dokonywane są w celu uzyskania przez Spółkę przychodów, ponieważ wytworzone przy pomocy ... artykuły spożywcze będą służyć działalności gospodarczej Spółki polegającej m.in. na sprzedaży artykułów spożywczych.

Ponadto, zawieranie Umowy jest korzystne dla Spółki z tego względu, że ułatwia nawiązanie stosunków gospodarczych z potencjalnymi kontrahentami i realizację założonych przez Spółkę celów gospodarczych w ramach prowadzonej działalności. Zlecanie przez Spółkę części etapów produkcji określonych produktów podmiotom dysponującym odpowiednimi urządzeniami znacząco zwiększałoby po stronie Spółki koszty realizacji takich zleceń. Z kolei zlecanie przez Spółkę części etapów produkcji określonych produktów z jednoczesnym nałożeniem na potencjalnego kontrahenta obowiązku zakupu określonych urządzeń byłoby rozwiązaniem, na które tylko nieliczni kontrahenci mogliby się zdecydować. Co więcej, udostępnienie ... przez Spółkę w ramach Umowy, Urządzeń będących jej własnością w celu przekazania części etapów produkcji określonych artykułów spożywczych wyłącznie na rzecz Spółki, gwarantuje Spółce pewność w zakresie jakości produktów wytwarzanych przez jej kontrahenta. Należy również wskazać, że postanowienia Umowy, zgodnie z którymi udostępnione ... Urządzenia pozostają przez czas trwania Umowy własnością Spółki oraz, że ... zobowiązuje się do wykorzystywania tych Urządzeń wyłącznie do produkcji artykułów spożywczych na rzecz Spółki, zabezpiecza Spółkę przed podmiotami prowadzącymi działalność konkurencyjną i pozwala chronić know-how Spółki. Wszystkie powyższe względy w sposób jednoznaczny wskazują na wykorzystywanie przez Spółkę z udziałem podmiotu trzeciego przedmiotowych środków trwałych na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalność gospodarczej.

Podsumowując, należy stwierdzić, że Urządzenia stanowiące własność Spółki, które Spółka udostępniła ... są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji w rozumieniu przepisu art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. Wynika to z faktu, że Urządzenia są kompletne i zdatne do użytku, a ich przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok. Co więcej, udostępnienie Urządzeń następuje na podstawie Umowy, która zmierza do realizacji zamierzonego przez Spółkę celu gospodarczego produkcji artykułów spożywczych przez podmiot zewnętrzny, wyłącznie dla Spółki.

Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów:

Kosztami uzyskania przychodów są, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisie art. 23 u.p.d.o.f. Ponadto, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o u.p.d.o.f. z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z regulacją zawartą w przepisach art. 23 ust. 1 pkt 45a) u.p.d.o.f., nie stanowią kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania. Z nieodpłatnym używaniem mamy do czynienia wówczas, gdy oddający dany środek trwały do używania przez podmiot trzeci nie czerpie z tego żadnych korzyści, czy też odbywa się to kosztem jego majątku.

W analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z oddaniem przez Spółkę środków trwałych do nieodpłatnego używania przez podmiot trzeci. Wniosek taki wypływa wprost z treści Umowy. Zgodnie § 9 Umowy, wysokość wynagrodzenia należnego ... od Spółki za produkcję artykułów spożywczych określana będzie poprzez iloczyn ilości wyprodukowanych przez ... artykułów spożywczych oraz cen wskazanych w załączniku nr 1 do Umowy, lub ustalonych odrębnie przez Strony na potrzeby danego zlecenia produkcyjnego. Jednocześnie Strony ustaliły w Umowie, że ceny wskazane w załączniku nr 1 do Umowy zostały skalkulowane w ten sposób, aby uwzględnić w rozliczeniu wynagrodzenie dla Spółki za udostępnienie Urządzeń. Wkalkulowanie udostępnienia Urządzeń podmiotowi trzeciemu, tj. ..., w ceny produkowanych towarów i świadczonych usług na rzecz Spółki, niewątpliwie świadczy o odpłatnym charakterze oddania przez Spółkę w używanie środków trwałych. W związku z powyższym, wyjątek ujęty w przepisach art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) u.p.d.o.f. nie znajdzie w tym wypadku zastosowania.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że z analizy przepisów art. 22 ust. 8 w zw. z art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki, może zaliczać odpisy amortyzacyjne Urządzeń do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Ponadto wskazać należy, że skoro Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki komandytowej, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych będą stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych przez Nią udziałów w tej spółce. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Nadmienić należy również, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena dopuszczalności prawnej zawarcia wskazanej we wniosku umowy, ani ocena jej zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. To zatem na Wnioskodawczyni, jako stronie tej umowy, ciąży obowiązek zbadania, czy umowa ta może zostać zawarta, jak również ocena jej skutków prawnych na gruncie prawa cywilnego i handlowego, i ryzyko z tym związane.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będą od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki komandytowej. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.