Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.740.2016.2.EJ
z 9 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu odsprzedaży floty samochodowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu odsprzedaży floty samochodowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.740.2016.1.EJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 2 stycznia 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Województwo) – jednostka samorządu terytorialnego, wykonując zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb określonej terytorialnie wspólnoty, jest organem podlegającym prawu publicznemu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług pod numerem NIP.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznych oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Zatem wykonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza Wnioskodawcę z kręgu podatników VAT, natomiast uznaje za podatnika podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Są to w szczególności transakcje związane z nieruchomościami dotyczące sprzedaży, zamiany, najmu, dzierżawy, refakturowania kosztów za media w użyczanych lokalach oraz przekroczenia limitów rozmów, przyznanych pracownikom korzystającym z telefonów służbowych.

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obsługi administracyjnej, organizacyjnej i technicznej organów Wnioskodawcy, w tym przede wszystkim Zarządu, w dniu 28 kwietnia 2016 r. podjął on uchwałę o przeprowadzeniu postepowania i udzieleniu zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę nowych samochodów osobowych i świadczenie usług przeglądów gwarancyjnych wraz z oddaniem w rozliczeniu dotychczas użytkowanych samochodów. Decyzja o wymianie floty samochodowej została podjęta z uwagi na fakt jej znacznego wyeksploatowania i wiążącej się z tym konieczności dokonywania częstych i kosztownych napraw. Zakup nowych samochodów pozwoli odnowić stan floty, zapewniając bezawaryjną ciągłość jej funkcjonowania przy jednoczesnej odsprzedaży samochodów dotychczas używanych.

W piśmie z dnia 2 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo:

Samochody służbowe będące w posiadaniu Urzędu Marszałkowskiego były wykorzystywane przez Sejmik oraz Zarząd podczas pełnienia obowiązków służbowych zgodnie z zasadami i trybem działania określonymi w statucie województwa. Przejazdy samochodami odbywały się w celach związanych m.in. z kierowaniem bieżącymi sprawami województwa, reprezentowaniem województwa w kraju, jak i poza jego granicami, polityką przestrzenną, współpracą z organizacjami pozarządowymi, a także w trakcie spotkań z Prezydentami, Wójtami, Burmistrzami, Starostami miast, gmin i powiatów, jak również w spotkaniach okolicznościowych związanych z zakresem powierzonych obowiązków statutowych. Samochody z kolumny transportowej UM były używane do realizacji działań związanych m.in. z polityką rozwoju województwa, nadzorem i kontrolą, audytem, finansami, bezpieczeństwem publicznym, obroną i ochroną informacji niejawnych, geologią, rozwojem gospodarczym, nadzorem właścicielskim, mieniem, infrastrukturą kolejową, transportem i komunikacją, projektami i inwestycjami strategicznymi, promocją województwa, ochroną zdrowia, polityką społeczną, polityką prorodzinną, ochroną środowiska, infrastrukturą przeciwpowodziową, rolnictwem, geodezją, rynkiem pracy, sportem, turystyką, kulturą, ochroną kultury dziedzictwa kulturowego, infrastrukturą, wdrażaniem programów europejskich (RPO 2014-2020, RPO 2007-2013, PO Kapitał Ludzki 2007-2013), rozwojem obszarów wiejskich (w tym wdrażania PROW), realizacją programów operacyjnych np. „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-13” oraz Programu Operacyjnego „Rybactwo i Morze 2014-2020”, zarządzania RPO 2014-2020.

Flota samochodowa dotychczas eksploatowana, która ma być przedmiotem odsprzedaży, została zakupiona w związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, w celu realizacji zadań własnych Wnioskodawcy. Zakup nie miał związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie Województwu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Województwo jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonując swoje zadania statutowe między innymi przy pomocy zakupionego sprzętu, w momencie jego odsprzedaży występuje w roli podatnika VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 2 stycznia 2017 r.):

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów na terytorium kraju,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy je obsługujące, realizujące zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane nie rozliczają podatku VAT. Takich podmiotów nie uznaje się bowiem za podatników. Wyłączenie ich z grona podatników VAT jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji publicznych. Jeżeli natomiast dokonują one transakcji na podstawie umów cywilnoprawnych, to dla tych czynności są one uznawane za podatnika i są zobowiązane do rozliczania VAT na zasadach ogólnych. Jednostki samorządu terytorialnego są więc podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu i dzierżawy.

Wobec powyższego należy uznać, że Województwo dokonując sprzedaży używanych dotychczas w swojej działalności samochodów służbowych, działa jako podatnika podatku od towarów i usług. Czynność ta nie będzie jednak podlegać opodatkowaniu, bowiem samochody zostały zakupione w celu wykonywania zadań statutowych i w związku z ich nabyciem Województwo nie miało prawa do odliczenia podatku VAT.

Wobec faktu, że wskazane składniki majątku służyły jednostce do realizacji zadań własnych, a co za tym idzie, przy zakupie nie przysługiwało jednostce prawo do odliczenia VAT, to sprzedając ten składnik majątku nie występuje ona w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście tego nie opodatkowanie sprzedaży przedmiotowych samochodów wydaje się prawidłowym, a odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania w tej sprawie jest usprawiedliwione dodatkowo ze względu na obowiązek przestrzegania przez jednostkę samorządu terytorialnego zasady prawidłowego gospodarowania środkami publicznymi. Poza tym wyłączenie z opodatkowania transakcji realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nie prowadzi do naruszenia zasady konkurencji, gdyż wycena składników ich majątku odbywa się według cen rynkowych brutto, podobnie jak ma to miejsce w przypadku podmiotów działających poza sferą budżetową.

Konkludując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż samochodów osobowych służących działalności statutowej, nie podlega opodatkowaniu VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych jak np.: z 5 czerwca 2015 r. nr IBPP3/4512-236/15/JP wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja z 24 października 2014 r. nr IPPP2/443-770/14-2/AO wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacja z 26 maja 2014 r. nr IPTPP4/443-134/14-4/UNR wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Województwo stoi na stanowisku, że wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sadownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z grona opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym.

Zatem Wnioskodawca dokonując odsprzedaży samochodów osobowych, zakupionych do wykonywania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane, nie działa w charakterze podatnika VAT. Ich sprzedaż nie będzie więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem zamierzonej sprzedaży nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., Nr 710, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 486 ze zm.) organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 14. ust. 1 ww. ustawy, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie: Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie:

1. edukacji publicznej, w tym szkolnictwa wyższego;
   
2. promocji i ochrony zdrowia;
   
3. kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
   
4. pomocy społecznej;
   4a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
   
5. polityki prorodzinnej;
   
6. modernizacji terenów wiejskich;
   
7. zagospodarowania przestrzennego;
   
8. ochrony środowiska;
   
9. gospodarki wodnej, w tym ochrony przeciwpowodziowej, a w szczególności wyposażenia i utrzymania wojewódzkich magazynów przeciwpowodziowych;
   
10. transportu zbiorowego i dróg publicznych;
    
11. kultury fizycznej i turystyki;
    
12. ochrony praw konsumentów;
    
13. obronności;
    
14. bezpieczeństwa publicznego;
    
15. przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy;
    15a) działalności w zakresie telekomunikacji;
    
16. ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
    
    

Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy.”

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku jednostki samorządu terytorialnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy o VAT) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obsługi administracyjnej, organizacyjnej i technicznej organów Województwa, w tym przede wszystkim zarządu Województwa, w dniu 28 kwietnia 2016 r. podjął On uchwałę o przeprowadzeniu postepowania i udzieleniu zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę nowych samochodów osobowych i świadczenie usług przeglądów gwarancyjnych wraz z oddaniem w rozliczeniu dotychczas użytkowanych samochodów. Decyzja o wymianie floty samochodowej została podjęta z uwagi na fakt jej znacznego wyeksploatowania. Samochody służbowe będące w posiadaniu Urzędu Marszałkowskiego były wykorzystywane przez Sejmik oraz Zarząd podczas pełnienia obowiązków służbowych zgodnie z zasadami i trybem działania określonymi w statucie Województwa. Flota samochodowa dotychczas eksploatowana, która ma być przedmiotem odsprzedaży, została zakupiona w związku z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, w celu realizacji zadań własnych Województwa. Zakup nie miał związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie Województwu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy stwierdzić, że skoro flota samochodowa używana przez Wnioskodawcę w ramach realizacji zadań własnych Województwa, nie została zakupiona na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, a samochody służbowe były faktycznie użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu (realizacja celów zadań własnych Województwa) i Województwu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, to w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotową flotę samochodową nie będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem sprzedaż tych samochodów służbowych nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Województwo dokonując odsprzedaży samochodów osobowych, zakupionych do wykonywania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane nie działa w charakterze podatnika VAT, jest prawidłowe.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.