Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP1.4512.974.2016.1.DM
z 30 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 14 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca posiada nieruchomość stanowiącą wspólność ustawową majątkową małżeńską zabudowaną budynkami i budowlami w postaci: bramy wjazdowej, drogi wewnętrznej i hali produkcyjnej, którą wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta wpisana jest do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych: numer ewidencyjny 170 - wprowadzony 30 września 2011 r., numer ewidencyjny 163 - wprowadzony 4 czerwca 2011 r., numer ewidencyjny 162 - wprowadzony 30 maja 2011 r.

Wnioskodawca zamierza wycofać ww. nieruchomość z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w 2017 r. przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z o. o.) w trybie określonym w art. 584¹-584¹³ ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 z pózn.zm.).

Planowana firma spółki brzmi: E spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Planowania siedziba spółki to: ul. O, D.

Na obecnym etapie, Wnioskodawca przygotowuje plan przekształcenia, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejonowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego spółki z o. o., a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości w związku z którą przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, gdyż nadal będzie ona wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy VAT przewiduje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne darowizny. Podatnikowi musi przy tym przysługiwać w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W art. 8 ust. 1 ustawy VAT zdefiniowano świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z przedmiotowym przepisem jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas gdy te czynności wykonywane są odpłatnie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 86 ustawy VAT wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W stosunku do nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy VAT).

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 90-91 ustawy VAT wskazują szczegółowo zasady korekty podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie regulacje te nie będą miały jednak zastosowania ze względu na fakt, że nie ulegnie zmianie przeznaczenie nieruchomości, która nadal będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu. Art. 7 ust. 2 ustawy VAT dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika, wymaga by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników.

Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy VAT będzie kontynuowana (w postaci najmu) i nieruchomość wycofana z ewidencji środków trwałych nadal będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Zaznaczyć należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju). Wobec powyższego jest to umowa dwustronnie zobowiązująca, wzajemna. Najem wypełnia więc określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, co prowadzi do uznania, że stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT i prowadzi do opodatkowania tym podatkiem.

Tym samym w przedmiotowym przypadku nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT, tj. poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika. Nie ulegnie również zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przesłanka wskazana w art. 91 ust. 7), ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 90a ustawy VAT, który określa zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością. W omawianym przypadku nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podobnie jak przed jej wycofaniem z ewidencji środków trwałych.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi, nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

Stanowisko zgodne z powyżej przedstawionym wyrażono w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2013 r., znak ILPP2/443-1279/12-2/SJ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 października 2010 r., znak ITPP2/443-569/10/AD;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r., znak IPTPP4/443-284/13-4/UNR;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. znak ILPP1/443-105/10-4/BD;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., znak IPPP1/443-1272/14-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, Al. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.