Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1.4510.21.2017.1.PB
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lutego 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 8 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rozliczone w formie kompensaty zobowiązania Spółki będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodu bez względu na rozliczoną kwotę zobowiązań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2017 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rozliczone w formie kompensaty zobowiązania Spółki będą stanowiły w całości koszt uzyskania przychodu bez względu na rozliczoną kwotę zobowiązań.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe :

Spółka (dalej również: „Wnioskodawca”) powstała w 2005 roku i prowadzi działalność produkcyjną w ramach Grupy A (dalej: „Grupa”). Spółka B jest jedynym akcjonariuszem Wnioskodawcy.

Głównym zakresem działalności wykonywanej przez Spółkę jest produkcja lodówek i pralek. Spółka wykonuje zadania związane z produkcją wyżej wymienionych produktów i nie podejmuje działalności dystrybucyjnej. Głównym kanałem dystrybucji wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę są dystrybutorzy działający w ramach grupy - dedykowani dla danego rynku lokalnego. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółce przysługują wierzytelności względem jej kontrahentów. Wierzytelności te wynikają głównie ze sprzedaży przez Spółkę towarów. Spółce przysługują również wierzytelności z innych tytułów - przykładowo z tytułu roszczeń o charakterze odszkodowawczym, np. z powodu opóźnień w dostawie materiałów do produkcji.

Ponadto, dla potrzeb działalności gospodarczej Spółka nabywa za wynagrodzeniem towary (np. materiały do produkcji), środki trwałe oraz usługi (np. usługi transportowe).

W praktyce dochodzi do sytuacji, w których Spółka jest jednocześnie w stosunku do swoich kontrahentów wierzycielem (np. z tytułu odsprzedaży materiałów do przerobu) oraz dłużnikiem (np. z tytułu usług wyświadczonych przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy).

Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać ze swoimi kontrahentami rozliczeń bezgotówkowych w drodze potrąceń (kompensat) wzajemnych wierzytelności. Kontrahentami Wnioskodawcy, z którymi dokonywane są potrącenia (kompensaty) są podmioty niepowiązane ze Spółką lub podmioty powiązane.

Dokonywane w toku działalności Spółki potrącenia (kompensaty) realizowane są w jednej z poniższych form:

• potrącenia (kompensaty) wzajemnych wierzytelności z podmiotami powiązanymi dokonywane w ramach odrębnego systemu płatności (systemu nettingu). Kompensaty w tej formie dokonane są poprzez centrum nettingu wyłącznie w zakresie rozliczeń pomiędzy podmiotami należącymi do Grupy. Dokonane kompensaty dokumentowane są raportem. W konsekwencji dokonanych potrąceń Spółka wypłaca/otrzymuje jedynie różnice pomiędzy wzajemnymi wierzytelnościami;
• potrącenie (kompensata) wzajemnych wierzytelności w ramach cotygodniowych zbiorczych płatności realizowanych za pośrednictwem rachunków bankowych prowadzonych na rzecz Spółki. Płatności zbiorcze dokonywane są z użyciem narzędzia Mass Payment - zlecenia płatnicze na rzecz konkretnego odbiorcy zawierają informację o kwocie płatności oraz potrąconej wierzytelności z danym kontrahentem;
• potrącenia dokonywane są również w przypadku, gdy Spółka posiada wymagalne niezapłacone przez kontrahenta należności, mimo iż nie jest dokonywana płatność wynikająca z salda zobowiązania względem kontrahenta, gdyż nie jest ono jeszcze wymagalne. W tej sytuacji potrącenie dokonywane jest na zasadzie kompensaty wzajemnych należności i zobowiązań w systemie księgowym Spółki. Wnioskodawca wysyła pismo z informacją o potrąceniu do danego kontrahenta, a w dacie wymagalności zobowiązania względem kontrahenta następuje płatność netto zobowiązania;
• potrącenia (kompensaty) dokonywane w ramach pojedynczych, generowanych ręcznie, płatności na rzecz kontrahentów Spółki.

Niezależnie od formy, w jakiej zrealizowane zostanie potrącenie (kompensata) przez Spółkę, efektem tej czynności będzie wzajemne umorzenie wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. Dokonane potrącenia będą także udokumentowane.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym art. 15d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawy o CIT”) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. nie może być zastosowany do rozliczonych w formie potrącenia (kompensaty) zobowiązań Spółki z jej kontrahentami?

Zdaniem Spółki, art. 15d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawy o CIT”) nie może być zastosowany do rozliczonych w formie potrącenia (kompensaty ) zobowiązań Spółki z jej kontrahentami.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r. poz. 780, dalej: „Ustawa nowelizująca"). Ustawa nowelizująca wprowadziła art. 15d do Ustawy o CIT. Zgodnie z treścią art. 15d ust. I Ustawy o CIT podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz.U z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.), została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie zaś ze zmienioną, w wyniku wejścia w życie Ustawy nowelizującej, treścią art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych nie mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatku uregulowanego bez pośrednictwa rachunku płatniczego w tej części, która przekracza 15.000 zł (w sytuacji dokonania wydatku związanego z działalnością gospodarczą w ramach transakcji z innym przedsiębiorcą). W przypadku takich okoliczności ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych wydatków dotyczy każdej transakcji, której jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł.

W związku z literalnym brzmieniem nowych przepisów powstaje wątpliwość, czy rozliczenie należności poprzez potrącenie (kompensatę) skutkuje niemożnością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu potrąconej sumy w kwocie przekraczającej 15.000 zł.

W tym kontekście Spółka pragnie wskazać, że potrącenie (kompensata) stanowi jedną z form rozliczeń w obrocie gospodarczym, skutkującą wygaśnięciem zobowiązania. Potrącenie (kompensata) uregulowane zostało w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2016 r.. poz. 380 z późn. zm.). Zgodnie z § 1 i § 2 art. 498 tej ustawy, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Potrącenie polega zatem na wzajemnym umorzeniu wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. W efekcie, w tej części wzajemne wierzytelności zostają zaspokojone bez konieczności dokonania zapłaty. Taki sposób uregulowania wzajemnych wierzytelności odbywa się bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Niezależnie jednak od braku pośrednictwa rachunku płatniczego w przypadku dokonania potrącenia (kompensaty). Spółka stoi na stanowisku, że rozliczone w taki sposób zobowiązania nie są objęte ograniczeniem w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15d ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia rozliczonego w formie potrącenia (kompensaty) zobowiązania w całości do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki obowiązujące od dnia 1 stycznia 2017 r. przepisy art. 15d Ustawy o CIT oraz art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnoszą się tylko do jednej z form regulowania zobowiązań pomiędzy przedsiębiorcami, jaką jest „płatność”. Płatność może być dokonana gotówkowo lub bezgotówkowo. Spółka pragnie jednak podkreślić, że zobowiązania pomiędzy przedsiębiorcami mogą zaś być regulowane/rozliczane również w każdy inny prawnie dopuszczalny sposób, np. poprzez potrącenie (kompensatę). Przedmiotowe przepisy nie dotyczą więc rozliczania zobowiązań pomiędzy przedsiębiorcami w drodze potrącenia (kompensaty).

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że problematyka zastosowania analizowanych przepisów do potrącenia (kompensaty) była poruszana w trakcie prac legislacyjnych nad Ustawą nowelizującą, tj. w trakcie konsultacji społecznych. Projektodawca (tj. Minister Finansów) wskazywał wówczas, że nowe przepisy odnoszą się jedynie do płatności gotówkowych i bezgotówkowych, a nie ogólnie do sposobów regulowania zobowiązań (które to pojęcie ma szerszy zakres). Jak wskazał Minister Finansów, płatność może być dokonana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie bądź wygaśnięcie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności, wówczas omawianych przepisów nie stosuje się .

Do powyższej kwestii odniesiono się również na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w wyjaśnieniach z dnia 13 października 2016 r. Ministerstwo Finansów zwróciło uwagę, iż wprowadzane od 1 stycznia 2017 r. przepisy podatkowe odwołują się do pojęcia „płatności”, wynikającej z transakcji (o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), a zatem obejmują wyłącznie wskazany w nich sposób regulowania zobowiązania, tj. poprzez dokonywanie zapłaty. Regulacje te zatem nie znajdą zastosowania do innych form regulowania (wygasania) zobowiązań, które ze swojej istoty nie mają charakteru płatności i nie są związane z rachunkiem płatniczym. W związku z tym formy uregulowania zobowiązań takie jak m in. kompensata (potrącenie), czy wymiana barterowa nie są objęte omawianymi przepisami. Jakkolwiek dochodzi wówczas do uregulowania (wygaśnięcia) zobowiązania, to jednak strony urnowy nie dokonują „płatności”, które mogłyby być objęte zakresem tych regulacji. Powyższe podejście potwierdza stanowisko Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy pogląd taki został również potwierdzony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych:

• z 7 października 2016 r., Znak: IBPB-1-3.4510.824.2016.1.SK,
• oraz z 7 października 2016 r., Znak: IBPB-1-2.4510.772.2016.1.AK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.