Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4515.194.2016.2.MZ
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku – jest:

• w części dotyczącej obowiązku złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 - nieprawidłowe,
• w pozostałej części - prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest obywatelem polskim stale zamieszkującym w Polsce.

W dniu 17 marca 2016 roku zmarł wuj Wnioskodawczyni, który był obywatelem Australii. Zmarły pozostawił testament w którym swój majątek zapisał określonym osobom (9 spadkobierców) w tym Wnioskodawczyni. W skład masy spadkowej wchodzi nieruchomość (która zgodnie z testamentem zmarłego może być zamieszkiwana przez rok od jego śmierci przez jednego ze spadkobierców, po czym ma zostać sprzedana, a środki finansowe uzyskane ze sprzedaży mają zostać podzielone pomiędzy część spadkobierców m.in. Wnioskodawczynię) oraz aktywa zgromadzone na rachunkach bankowych. Wnioskodawczyni o śmierci wuja została powiadomiona przez podmiot w Australii, który jest zarządcą majątku spadkowego i wykonawcą testamentu. W dniu 12 sierpnia 2016 roku Sąd Najwyższy Nowej Południowej Walii, zgodnie z przepisami australijskiego prawa spadkowego potwierdził autentyczność testamentu, co umożliwiło podzielenie aktywów finansowych zgromadzonych na kontach zmarłego pomiędzy wskazanych spadkobierców.

W dniu 19 września 2016 roku na rachunek bankowy Wnioskodawczyni została zaksięgowana pierwsza transza w wysokości 140 000 AUS (sto czterdzieści tysięcy dolarów australijskich), która to kwota wynika bezpośrednio z rozliczeń na postawie testamentu zmarłego.

Zgodnie z australijskim prawem spadkowym, spadkobiercy nie są dysponentami prawnymi masy spadkowej w Australii, gdyż formalnym właścicielem (dysponentem) masy spadkowej jest zarządca spadku. Obowiązkiem zarządcy jest rozdystrybuowanie masy spadkowej pomiędzy spadkobierców, którzy otrzymują środki pieniężne z tego tytułu. Tym samym tytuł prawny zarządcy spadku trwa do czasu pełnego rozdysponowania masy spadkowej. W świetle powyższego, na obecną chwilę Wnioskodawczyni nie jest formalnym spadkobiercą. Zgodnie z praktyką obowiązującą w Australii zarządca spadku przekazuje spadkobiercom spieniężoną masę spadkową po zmarłym, ratami (w transzach) przeważnie w drodze przelewów pieniężnych na rachunki bankowe.

W testamencie pozostawionym przez zmarłego wuja Wnioskodawczyni jest mowa głównie o nieruchomości oraz o aktywach finansowych. Aktywa wchodzące w skład masy spadkowej w myśl przepisów australijskich wymagają wyceny wg określonych zasad i sprzedaży przez zarządcę, a następnie przekazania z ich upłynnienia środków pieniężnych bezpośrednio do spadkobierców. Ponadto z uwagi na fakt niepewnej sytuacji na rynku nieruchomości w Australii oraz zapis w testamencie pozwalający jednemu ze spadkobierców na zamieszkanie w nieruchomości nie jest w stanie określić kiedy i w jakiej wysokości otrzyma następną transzę środków pieniężnych ze spadku, a tym samym, kiedy zarządca rozdysponuje całą masę spadkową i przedaże.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kiedy - w nawiązaniu do przedstawionego powyżej stanu faktycznego - powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków, tj. kiedy spadkobierca powinien zapłacić podatek od spadków i z tego tytułu złożyć stosowną deklarację podatkową: w istocie czy w związku z powyższym spadkobraniem obowiązek podatkowy spadkobiercy z tytułu uzyskania środków ze spieniężonego spadku powstaje w momencie wpływu poszczególnych transz środków pieniężnych na rachunek bankowy spadkobiercy, czy dopiero z momentem rozdysponowania przez zarządcę całej masy spadkowej, tzn. wpływu na rachunek bankowy ostatniej transzy środków pieniężnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przekonaniu Wnioskodawczyni, po analizie kilkunastu indywidualnych interpretacji w sprawach o analogicznym stanie faktycznym, bezsprzecznym jest, że w przypadku przedstawionego spadkobrania z Australii powstanie obowiązek zapłaty podatku od spadków w Polsce. Jednakże obowiązek ten powstanie dopiero z momentem uzyskania przez podatnika - spadkobiercę pełnej kwoty spadku w momencie wpłynięcia ostatniej kwoty należy w ciągu miesiąca złożyć w urzędzie skarbowym stosowną deklarację SD-Z2 - uiścić podatek należny dla osób znajdujących się w drugiej grupie podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się w części dotyczącej obowiązku złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 za nieprawidłowe, w pozostałej części za prawidłowe.

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późń. zm.), przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem podlegającym przepisom prawa spadkowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym spadkobierca, który w chwili otwarciu spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest obywatelem polskim stale zamieszkującym w Polsce. W dniu 17 marca 2016 roku zmarł wuj Wnioskodawczyni, który był obywatelem Australii. Zmarły pozostawił testament w którym swój majątek zapisał określonym osobom (9 spadkobierców) w tym Wnioskodawczyni. W skład masy spadkowej wchodzi nieruchomość (która zgodnie z testamentem zmarłego może być zamieszkiwana przez rok od jego śmierci przez jednego ze spadkobierców, po czym ma zostać sprzedana, a środki finansowe uzyskane ze sprzedaży mają zostać podzielone pomiędzy część spadkobierców m.in. Wnioskodawczynię) oraz aktywa zgromadzone na rachunkach bankowych. Wnioskodawczyni o śmierci wuja została powiadomiona przez podmiot w Australii, który jest zarządcą majątku spadkowego i wykonawcą testamentu. W dniu 12 sierpnia 2016 roku Sąd Najwyższy Nowej Południowej Walii, zgodnie z przepisami australijskiego prawa spadkowego potwierdził autentyczność testamentu, co umożliwiło podzielenie aktywów finansowych zgromadzonych na kontach zmarłego pomiędzy wskazanych spadkobierców. W dniu 19 września 2016 roku na rachunek bankowy Wnioskodawczyni została zaksięgowana pierwsza transza w wysokości 140 000 AUS (sto czterdzieści tysięcy dolarów australijskich), która to kwota wynika bezpośrednio z rozliczeń na postawie testamentu zmarłego.

W związku z powyższym, z uwagi na to, że Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytego majątku po zmarłej siostrze.

Na podstawie art. 5 ww. ustawy podatkowej, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Stosownie do art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy, jeżeli jednak nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania (art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika również, że zgodnie z australijskim prawem spadkowym, spadkobiercy nie są dysponentami prawnymi masy spadkowej w Australii, gdyż formalnym właścicielem (dysponentem) masy spadkowej jest zarządca spadku. Obowiązkiem zarządcy jest rozdystrybuowanie masy spadkowej pomiędzy spadkobierców, którzy otrzymują środki pieniężne z tego tytułu. Tym samym tytuł prawny zarządcy spadku trwa do czasu pełnego rozdysponowania masy spadkowej. W świetle powyższego, na obecną chwilę Wnioskodawczyni nie jest formalnym spadkobiercom. Zgodnie z praktyką obowiązującą w Australii zarządca spadku przekazuje spadkobiercą spieniężoną masę spadkową po zmarłym, ratami (w transzach) przeważnie w drodze przelewów pieniężnych na rachunki bankowe.

Zatem, spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania całego swojego udziału w masie spadkowej.

W związku z tym, że obowiązujące prawo w Australii nie zna pojęcia przyjęcia spadku, a spadkobiercy nabywają prawo do spadku z chwilą przekazania im konkretnego majątku przez zarządcę, wydaje się więc zasadne stwierdzenie, że obowiązek w podatku od spadków i darowizn powstanie w przedmiotowym przypadku z chwilą otrzymania przez spadkobierców całości masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że w sytuacji opisanej we wniosku powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, przy czym – z uwagi na fakt, że spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania całego swojego udziału w masie spadkowej – obowiązek podatkowy powstanie w przedmiotowym przypadku z chwilą otrzymania przez Wnioskodawczynię całości masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku. Innymi słowy datą powstania obowiązku podatkowego w przypadku Wnioskodawczyni będzie wpływ na rachunek bankowy ostatniej transzy środków pieniężnych.

A zatem należy wskazać, że obowiązek podatkowy powstanie dla Wnioskodawczyni z chwilą wpływu na rachunek bankowy ostatniej transzy środków pieniężnych. W terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni będzie zobowiązana złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-3), a nie zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2). Powyższe zgłoszenie miałoby zastosowanie, gdyby Wnioskodawczyni była osobą zaliczoną do I grupy podatkowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym w tej części stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.