Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.943.2016.2.SK
z 16 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 października 2016 r.), uzupełnionym 19 grudnia 2016 r. i 2 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy prawidłowym będzie określenie wartości składników majątku otrzymanych w drodze darowizny na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy prawidłowym będzie określenie wartości składników majątku otrzymanych w drodze darowizny na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 5 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.943.2016.1.SK, wezwano do uzupełnienia braków formalnych, co też nastąpiło 19 grudnia 2016 r. i 2 stycznia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zarządzeniem z 2 czerwca 1998 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utworzył z dniem 1 października 1998 r. SP ZOZ Zarządu Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w drodze przekształcenia jednostki budżetowej. Zgodnie z § 2 przedmiotowego zarządzenia Zespół przejął zadania i obowiązki oraz mienie ZZOZ Zarządu Służby Zdrowia MSWiA.

Po wygaśnięciu trwałego zarządu w zakresie użytkowania nieruchomości w 2003 r. SP ZOZ podpisał z Prezydentami Miast X i Y „umowy użytkowania nieruchomości” w formie aktów notarialnych. Prezydenci w oparciu o art. 53 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej w imieniu Skarbu Państwa ustanowili nieodpłatnie na czas nieoznaczony na rzecz SP ZOZ MSWiA prawo użytkowania nieruchomości zabudowanych (w aktach nie badano wartości tych nieruchomości).

W dniu 12 stycznia 2016 r. aktem notarialnym Prezydent Miasta X działający w imieniu Skarbu Państwa na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zawarł z SP ZOZ MSW „umowę darowizny nieruchomości zabudowanej”. Wartość przedmiotu darowizny zgodnie z aktem stanowi 488.992,00 zł i jest równa wartości brutto środków trwałych wykazanej w księgach Zakładu na dzień 1 października 1998 r. tj. powstania SP ZOZ MSWiA wraz z wartością gruntów z 2003 r. (łącznie kwota 515.072,00 zł). Podobnie sytuacja przedstawia się z nieruchomością zabudowaną w mieście Y, którą Prezydent Miasta działający w imieniu Skarbu państwa aktem notarialnym przekazał dla Zakładu w formie darowizny.

Wartość darowizny określono podobnie jak w mieście X, jako wartość brutto środków trwałych wykazaną w księgach Zakładu na dzień 1 października 1998 r. wraz z wartością gruntów otrzymanych w 2003 r. łącznie w kwocie 8.282.935,00 zł.

Budynki i budowle otrzymane w dniu przekształcenia jednostki budżetowej w SP ZOZ były modernizowane ze środków własnych Zakładu, otrzymanych dotacji ze Skarbu Państwa, dotacji pochodzących ze środków UE, NFOŚiGW oraz darowizn. Wartość brutto nieruchomości zabudowanych na dzień 30 września 2016 r. wynosi 33.652.102,62 zł, a ich wartość netto wynosi 25.379.030,32 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy otrzymane w 2016 r. nieruchomości zabudowane w formie darowizny od Skarbu Państwa dla prawidłowego ustalenia przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych należy wycenić przez rzeczoznawcę majątkowego ustalając ich wartość rynkową (art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa do prawidłowej wyceny przychodu podatkowego z tytułu otrzymanej darowizny nieruchomości zabudowanych powinna być wycena rzeczoznawcy określająca wartość rynkową przedmiotu darowizny z uwzględnieniem stanu i stopnia zużycia budynków i budowli oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do definicji, zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm., dalej „k.c.”). Zgodnie z art. 888 § 1 k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawową cechą tej umowy oraz warunkiem koniecznym do jej zawarcia jest jej nieodpłatność. Przez pojęcie „nieodpłatności” należy rozumieć taką sytuację, w której obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca, w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian.

Sutkiem zawarcia umowy darowizny na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest uzyskanie przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia. Otrzymanie darowizny kreuje zatem u obdarowanego przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przykładowe przysporzenia wymienione w art. 12 updop, nie stanowią katalogu zamkniętego, o czym świadczy użyte w treści tego przepisu sformułowanie „w szczególności”.

W świetle powyższych przepisów, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a więc w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego. Jedną z form nieodpłatnego świadczenia jest darowizna.

W przypadku, gdy przedmiotem darowizny nie są pieniądze, lecz rzeczy lub prawa majątkowe, wartość darowizny zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2016 r. Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny otrzymał od Prezydentów Miast „X” i „Y” nieruchomości budynkowe wraz z gruntem. Nieruchomości te uprzednio były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy użytkowania nieruchomości. W latach 1999-2015 r. Wnioskodawca dokonywał modernizacji tych budynków z własnych środków, dotacji oraz darowizn.

Mając powyższe stwierdzić należy, że przychód z tytułu otrzymanych przez Wnioskodawcę składników majątkowych (nieruchomości wraz z gruntami) w drodze darowizny, należy określić zgodnie z dyspozycją cyt. art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, tj. na podstawie cen rynkowych z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia.

W konsekwencji, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.