Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB3.4510.666.2016.1.JG
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r,) uzupełnionego pismem 25 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji przedmiotu leasingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji przedmiotu leasingu.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 14 listopada 2016 r. nr 0461-ITPB3.4510.560.2016.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 listopada 2016 r., w dniu 28 listopada 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem, wspólnikiem (komplementariuszem) spółki Sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej: Spółka).

W dniu 29 listopada 2014 r. Spółka nabyła używaną nieruchomość zabudowaną budynkiem handlowo-usługowym. Nieruchomość ta była używana przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60 miesięcy. Spółka wprowadziła zakupioną nieruchomość do ewidencji środków trwałych i rozpoczęła jej amortyzację.

W dniu 16 września 2015 r. Spółka dokonała zbycia nieruchomość na rzecz firmy leasingowej, którą w dniu 17 września 2015 r. firma leasingowa oddała Spółce w leasing finansowy (leasing zwrotny). Umowa leasingu nieruchomości została zawarta na okres 10 lat. W umowie znajduje się zapis mówiący, że odpisy amortyzacyjne będą dokonywane przez korzystającego. Wartość przedmiotu leasingu została określona (…) zł, w tym opłata wstępna wynosi (…) zł. Wnioskodawca ustalił wartość początkową przedmiotu leasingu na kwotę (…) zł (wartość przedmiotu leasingu pomniejszona o opłatę wstępną).

Wnioskodawca zamierza zaliczyć opłatę wstępną bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu a następnie amortyzować nieruchomość od wyżej wskazanej wartości początkowej przy wykorzystaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Nieruchomość jest wykorzystywana przez spółkę komandytową na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zdaniem Wnioskodawcy opłata wstępna spełnia wszystkie wyżej wymienione warunki w szczególności:

• na samoistność opłaty wskazuje fakt, że została wyodrębniona w umowie leasingu oraz umiejscowiona w umowie w punkcie dotyczącym innych opłat nie związanych z ratami leasingowymi. Natomiast w harmonogramie spłat rat leasingowych wskazana została jako wpłata zerowa niedotycząca okresu leasingu.
• bezzwrotność opłaty wynika z faktu, że w zapisach umowy nie przewidziano takiej możliwości,
• niezależność od pozostałych rat leasingowych uiszczanych w trakcie trwania umowy wynika z odrębności tej opłaty i braku jej podporządkowania pozostałym opłatom,
• poniesienie opłaty wstępnej jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu.

Ponadto w harmonogramie spłat opłata wstępna widnieje jako spłata części kapitałowej. Wstępna opłata leasingowa stanowi spłatę części kapitałowej przedmiotu leasingu zatem może być uznana za składnik należności za używanie przedmiotu leasingu.

Wnioskodawca wskazuje, że z charakteru umowy wynika, że opłata wstępna dotyczy całego okresu umowy i ma charakter należności z tytułu używania przedmiotu leasingu

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu wartość zapłaconej opłaty wstępnej?
2. Czy Wnioskodawca może amortyzować nieruchomość przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych?

Niniejsze interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 we wniosku. W zakresie pytania o numerze 1 zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Przesłanki zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych reguluje art. 16j ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Zgodnie natomiast z treścią art. 16j ust.3 środki trwałe uznaje się za używane jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z uwagi na fakt, że nieruchomość nabyta przez Spółkę była używana przez okres przekraczający 60 miesięcy, istnieje możliwość zastosowania dla amortyzacji nieruchomości indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. u. z 2014 r. poz. 851 z p zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika mogą być stosowane w określonych warunkach wyższe od zwykłych, (wskazanych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stosowny załącznik nr 2 do ustawy) indywidualne stawki amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:




1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
   
2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,
   
3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach;




2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy;
   
3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4- 10 lat, z wyjątkiem:




1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
   
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
   – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata;




4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W kontekście powołanych przepisów uznać należy, że Spółka może ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla ww. środków trwałych oraz budynków i budowli po spełnieniu łącznie dwóch warunków (art. 16j ust. 1 ww. ustawy):

• środek trwały jest po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji danego podatnika,
  
• środek trwały spełnia kryteria do uznania go za używany lub ulepszony.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że sprzedała składnik majątku firmie leasingowej a następnie zawarła umowę leasingu finansowego, która spełnia warunki określone w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem leasingu jest nieruchomość, która zostały uprzednio sprzedana finansującemu przez Wnioskodawcę, tzw. leasing zwrotny. Ponadto z przedstawionego stanowiska Spółki wynika, że przedmiotowa nieruchomość była wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki przed jej zbyciem i zawarciem umowy leasingu finansowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Spółka nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji nieruchomości będącej przedmiotem leasingu, gdyż była ona wcześniej (przed zbyciem i zawarciem umowy leasingu) wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki. Nie zostaną łącznie spełnione dwie przesłanki wynikające z art. 16j ust. 1 ww. ustawy, warunkujące naliczenie odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem stawki indywidualnej.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.