2017.01.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-2.4512.209.2016.3.MŁ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.209.2016.3.MŁ
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 listopada 2016 r. (data wpływu 2 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.) oraz pismem z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu autobusu w ramach projektu „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu autobusu w ramach projektu „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą”. Wniosek uzupełniono dnia 22 grudnia 2016 r. oraz 4 stycznia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca realizuje projekt pn. „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą”. Projekt będzie współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. Beneficjentem projektu jest Gmina, natomiast jednostką realizującą projekt jest Urząd Miasta i Gminy. Pojęcie jednostki realizującej projekt, należy rozumieć jako jednostkę organizacyjną Gminy, która została upoważniona przez Gminę do ponoszenia w jej imieniu wydatków w ramach projektu oraz która będzie zarządzać nabytym, bądź wytworzonym w ramach projektu majątkiem, zgodnie z regulaminem organizacyjnym.

Strategicznym celem projektu jest poprawa funkcjonalności transportu miejskiego poprzez poprawę dostępu do centralnych obszarów miasta oraz zapewnienie efektywnego transportu, co z kolei przyczyni się do zwiększenia potencjału rozwojowego i atrakcyjności miasta oraz wzrostu mobilności mieszkańców.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

Budowę/przebudowę dróg, ciągów pieszo-jezdnych, parkingów, chodników, ścieżek rowerowych wraz z ich oświetleniem,
Zakup bezemisyjnego, elektrycznego pojazdu autobusowego,
Budowę systemu monitoringu wraz z interaktywnym punktem informacyjnym oraz system zarządzania,
Budowę mostu oraz kładek pieszo-rowerowych na rzece,
Przygotowanie, obsługa i promocja projektu.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Gmina, na podstawie ustawy o samorządzie gminnym wyposażona jest w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca realizuje swoje wydatki ze środków finansowych zatwierdzonych Uchwałą budżetową.

W ramach projektu Wnioskodawca dokona zakupu bezemisyjnego, elektrycznego autobusu do transportu miejskiego, który obsługiwać będzie dwie nowe linie komunikacyjne (o łącznej długości 18,8 km) łączące centra przesiadkowe i kluczowe dla mieszkańców. Autobus będzie udostępniony mieszkańcom bezpłatnie, w ramach komunikacji miejskiej.

Podmiot wydzierżawiający nie będzie miał prawa zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy, dokonywać w nim zmian, poprawek, udoskonaleń lub przeróbek, a także oddać go osobie trzeciej ani poddzierżawić, bez zgody Gminy. Wydzierżawiający będzie wykorzystywał powstały w ramach projektu majątek do wykonywania czynności związanych z przewozem mieszkańców. Operatorem wykonującym przewozy w ramach transportu publicznego będzie podmiot któremu zostanie powierzone to zadanie na podstawie umowy transportowej.

Wnioskodawca przewoźnikowi będzie także wypłacał wynagrodzenie (tzw. rekompensatę za nie pobieranie opłat od przewożonych pasażerów, w tym od sprzedaży biletów) z tytułu wykonywania usług w zakresie realizacji przewozów. Przewoźnik będzie obciążał z tego tytułu Gminę na podstawie faktury VAT, zgodnie z zasadami obowiązującymi w przepisach podatkowych.

Autobus zostanie wydzierżawiony (na podstawie umowy cywilnoprawnej) podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny, zatem zostanie wykorzystany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uzupełnienia do wniosku z 22 grudnia 2016 r. wynika, że:

Uruchomienie procedury przetargowej związanej z zakupem autobusu planowane jest na początek roku 2017. Po wyłonieniu dostawcy autobusu i podpisaniu z nim umowy szacuje się, że na realizację zamówienia wykonawca potrzebował będzie ok. 7 miesięcy. Odbiór autobusu planowany jest na koniec 2017 roku.
Zakupiony w ramach projektu autobus będzie wykorzystywany do obsługi pasażerów w transporcie zbiorowym. Autobus ten będzie kursował na terenie miasta, zapewniając bezpłatną komunikację dla mieszkańców. Autobus ten będzie poruszał się w ramach dwóch pętli: dużej i małej. W ramach tzw. „dużej pętli” autobus będzie pokonywał 13,1 km, komunikując najważniejsze obiekty użyteczności publicznej, takie jak dworzec PKS i PKP, Urząd Miasta i Gminy, szpital, przychodnie, Ośrodek Kultury i inne. Kursy wykonywane w ramach „małej pętli” będą miały na celu obsługę pasażerów dojeżdżających do pracy i na studia pociągiem, a także uczniów, którzy przyjeżdżają z okolicznych miejscowości do szkół średnich komunikacją autobusową i kolejową. Ponadto, z tak ustalonych kursów korzystać będą mogły osoby, które przyjeżdżają do pracy. Trasa ta będzie miała 5,7 km. Wstępnie przewidziano dwa kursy dziennie w ramach „dużej pętli” oraz osiem kursów dziennie w ramach „małej pętli”.
Autobus, który stanowić będzie własność Wnioskodawcy zostanie jednak wydzierżawiony operatorowi zewnętrznemu na podstawie umowy dzierżawy.
Wnioskodawca zawarł już umowę z ww. Operatorem dotyczącą udzielenia koncesji na świadczenie autobusowych usług przewozowych w publicznym transporcie zbiorowym na terenie Gminy.
Autobus będzie udostępniony bezpłatnie mieszkańcom od 2 stycznia 2018 r. zgodnie z założeniami wskazanymi we wniosku o dofinansowanie przedsięwzięcia z Regionalnego Programu Operacyjnego na lala 2014-2020. Minimalny okres w czasie którego zakupiony autobus będzie dostępny dla mieszkańców bezpłatnie to pięć lat, licząc od otrzymania środków. Okres ten podyktowany jest koniecznością zachowania trwałości projektu.
Od 2 stycznia 2018 r. obowiązywała będzie także umowa dzierżawy z operatorem.
Kwestie związane z nieodpłatnym udostępnieniem mieszkańcom autobusu będzie regulowała właściwa w tej sprawie uchwała Rady Miejskiej.
Art. 50a ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym „Rada gminy może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich”.
Wnioskodawca wydzierżawi autobus na rzecz Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej. PKS od 1 lipca 1990 r. działa jako samodzielne przedsiębiorstwo.
Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej – nie można zatem zakwalifikować operatora ani do jednostki budżetowej jak i do zakładu budżetowego.
Dzierżawca autobusu nie jest zarówno jednostką budżetową jak i zakładem budżetowym.
Centralizacja VAT w Gminie będzie obowiązywała od 1 stycznia 2017 r.

Z uzupełnienia do wniosku z 4 stycznia 2017 r. wynika, że:

Wnioskodawca wydzierżawi zakupiony autobus Przedsiębiorstwu Komunikacji Samochodowej . i obliguje ten podmiot do świadczenia nieodpłatnych przewozów dla mieszkańców miasta – nie będzie obowiązywał system biletowania.

Przewoźnik z tytułu przewozu pasażerów nie będzie więc osiągał żadnych przychodów. Nieodpłatne świadczenie usług przez PKS Spółka z o.o. wobec mieszkańców ma charakter ulgi, które następnie Gmina będzie pokrywała w formie rekompensaty na podstawie wystawionych przez przewoźnika (Spółka z o.o.) faktur.

Sposób rozliczeń pomiędzy Spółką z o.o. a Gminą:

Spółka z o.o. wystawiać będzie na Gminę faktury za utracone dochody (forma rekompensaty),
Gmina będzie wystawiała na przewoźnika faktury za dzierżawę autobusu. Umowa dzierżawy zostanie zawarta po dokonaniu zakupu autobusu przez Gminę.

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do planowanego zakupu autobusu w ramach projektu „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą” istnieje możliwość odliczenia przez Wnioskodawcę w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie tego autobusu do przewozu mieszkańców Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z realizacją zakupu autobusu do przewozu mieszkańców, ponieważ występuje bezpośredni związek wykorzystania tego majątku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powstały w ramach projektu majątek będzie zarządzany przez Wnioskodawcę i będzie generował dochody poprzez czynsz dzierżawny na podstawie umowy cywilno-prawnej. Dochody uzyskiwane z dzierżawy autobusu stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 i art. 119.

Natomiast w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zatem usługa wynajmu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council, dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228, Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku”. (pkt 24).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że wyłączenie przewidziane w tym przepisie dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, oraz odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności – na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy – do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Uszczegółowienie w art. 7 ust. 1 omawianej ustawy wskazuje na szereg obszarów, w jakich gmina realizuje swoje zadania, w szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego; (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą”. Projekt będzie współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

Budowę/przebudowę dróg, ciągów pieszo-jezdnych, parkingów, chodników, ścieżek rowerowych wraz z ich oświetleniem,
Zakup bezemisyjnego, elektrycznego pojazdu autobusowego,
Budowę systemu monitoringu wraz z interaktywnym punktem informacyjnym oraz system zarządzania,
Budowę mostu oraz kładek pieszo-rowerowych na rzece,
Przygotowanie, obsługa i promocja projektu.

Wszystkie zakupy towarów i usług dokonywane w ramach projektu przez Wnioskodawcę będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Gmina będzie także zarządzała ww. majątkiem po zakończeniu realizacji projektu. Autobus zostanie wydzierżawiony podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny, zatem zostanie wykorzystany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że uruchomienie procedury przetargowej związanej z zakupem autobusu planowane jest na początek roku 2017. Odbiór autobusu planowany jest na koniec 2017 roku. Zakupiony w ramach projektu autobus będzie wykorzystywany do obsługi pasażerów w transporcie zbiorowym. Autobus ten będzie kursował na terenie miasta, zapewniając bezpłatną komunikację dla mieszkańców. Autobus ten będzie poruszał się w ramach dwóch pętli: dużej i małej. W ramach tzw. „dużej pętli” autobus będzie pokonywał 13,1 km, komunikując najważniejsze obiekty użyteczności publicznej, takie jak dworzec PKS i PKP, Urząd Miasta i Gminy, szpital, przychodnie, Ośrodek Kultury i inne. Kursy wykonywane w ramach „małej pętli” będą miały na celu obsługę pasażerów dojeżdżających do pracy i na studia pociągiem, a także uczniów, którzy przyjeżdżają z okolicznych miejscowości do szkół średnich komunikacją autobusową i kolejową. Ponadto, z tak ustalonych kursów korzystać będą mogły osoby, które przyjeżdżają do pracy. Trasa ta będzie miała 5,7 km. Autobus będzie udostępniony bezpłatnie mieszkańcom od 2 stycznia 2018 r. zgodnie z założeniami wskazanymi we wniosku o dofinansowanie przedsięwzięcia z Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. Minimalny okres w czasie którego zakupiony autobus będzie dostępny dla mieszkańców bezpłatnie to pięć lat, licząc od otrzymania środków. Okres ten podyktowany jest koniecznością zachowania trwałości projektu. Od 2 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wydzierżawi autobus na rzecz Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej. Wnioskodawca obliguje ten podmiot do świadczenia nieodpłatnych przewozów dla mieszkańców miasta – nie będzie obowiązywał system biletowania. Przewoźnik z tytułu przewozu pasażerów nie będzie więc osiągał żadnych przychodów. Nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę z o.o. wobec mieszkańców ma charakter ulgi, które następnie Gmina będzie pokrywała w formie rekompensaty na podstawie wystawionych przez przewoźnika (Spółka z o.o.) faktur.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy w odniesieniu do planowanego zakupu autobusu w ramach projektu „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą” istnieje możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie tego autobusu.

Realizacja zadań gminy następować może w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, zakupiony autobus będzie udostępniony od 2 stycznia 2018 r. na podstawie umowy dzierżawy z Przedsiębiorstwem Komunikacji Samochodowej. Spółka z o.o. od 2 stycznia 2018 r. będzie również zobligowany do świadczenia nieodpłatnych przewozów dla mieszkańców miasta – nie będzie obowiązywał system biletowania. Przewoźnik z tytułu przewozu pasażerów nie będzie osiągał żadnych przychodów. Nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę z o.o. będzie miało charakter ulgi, które następnie Gmina będzie pokrywała w formie rekompensaty na podstawie wystawianych faktur przez przewoźnika.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz – art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi autobusu skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca płaci za oddaną mu w dzierżawę rzecz umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powołanych powyżej przepisów, odpłatnie realizowane w ramach umów cywilnoprawnych świadczenie usług dzierżawy przez jednostki samorządu terytorialnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Czynności wykonywane na podstawie zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na mocy powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, co skutkuje opodatkowaniem tych czynności.

Tym samym, odpłatne udostępnianie autobusu (wydzierżawienie) na rzecz Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej na podstawie umowy cywilnoprawnej, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina dla tej czynności niewątpliwie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem czynność ta wykonywana jest w sferze cywilnoprawnej. W konsekwencji oznacza to, że świadczenie realizowane na mocy zawartej przez Gminę umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy na zasadach ogólnych, bowiem ani w treści ustawy, ani w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział dla takiej czynności preferencji podatkowej bądź zwolnienia od podatku.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie autobusu przez Gminę na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowa dzierżawy), za które Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, będzie stanowić czynność cywilnoprawną podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem w odniesieniu do tej czynności Gmina nie będzie działała jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Gmina wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i wykonywana będzie w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z przywołanych przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i świadczone były przez podatnika prowadzącego działalność w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT.

W przedmiotowej sprawie warunek wskazany w art. 86 ust. 1 ustawy będzie spełniony, gdyż jak wyżej wskazano planowany zakup autobusu w związku z realizacją ww. projektu będzie związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponadto Zainteresowany w stosunku do tej czynności występuje jako podatnik.

Zatem podsumowując, należy stwierdzić, że w odniesieniu do planowanego zakupu autobusu realizowanego w ramach projektu, pn.: „Centra przesiadkowe wraz z niezbędną infrastrukturą” Gmina będzie korzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin