Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-302/16-1/JG
z 7 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe jednak z innych względów niż które wskazała Wnioskodawczyni.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 czerwca 2016 r. aktem notarialnym Rep. A. Wnioskodawczyni sprzedała (wraz z mężem) lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oznaczoną numerem w budynku wielorodzinnym przy ulicy (…) w A. (zapisany w KW). Wnioskodawczyni lokal ten mocą umowy sprzedaży z dnia 7 lipca 2003 roku, pozostając w ustawowej wspólności małżeńskiej. Lokal ten użytkowany był w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej stanowiąc środek trwały wpisany do ewidencji środków trwałych.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest m. in. wynajem nieruchomości. Lokal był wynajmowany w okresie od zakupu do sprzedaży na różne cele gospodarcze przez okres kilku lat. Służył także jako magazyn materiałów oraz archiwum mojej działalności. Przez cały okres pozostawał on lokalem mieszkalnym (nie zmieniono sposobu przeznaczenia).

Umową z dnia 20 czerwca 2012 roku Wnioskodawczyni i jej małżonek znieśli wspólność majątkową małżeńską nie dokonując zniesienia współwłasności ani podziału majątku wspólnego, w tym również w odniesieniu do sprzedawanego lokalu. W konsekwencji zbycie lokalu odbyło się w częściach ułamkowych (po 1/2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym zbycie lokalu stanowi przychód niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 3 oraz art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu o ile zbycie następuje przed upływem 5 lat od nabycia. Z kolei ust. 3 art. 10 w/w ustawy włącza do tej reguły także m. in. lokale mieszkalne stanowiące odrębne nieruchomości wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl postanowień art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z tą działalnością m. in. lokali mieszkalnych stanowiących odrębne nieruchomości. Wobec faktu, że Wnioskodawczyni przedmiotowy lokal mieszkalny wykorzystywała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 5 lat, przychód osiągnięty z jego zbycia nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe jednak z innych względów niż które wskazała Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: pozarolnicza działalność gospodarcza oraz w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
   
   
   1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

1. nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
2. nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   
   
   1. wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Ze złożonego wniosku wynika, że w dniu 29 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny, który został zakupiony w dniu 7 lipca 2003 r. i stanowił własność Wnioskodawczyni i jej małżonka w ramach małżeńskiej współwłasności ustawowej, który Wnioskodawczyni wykorzystywała w prowadzonej działalności gospodarczej. Lokal ten był wpisany do ewidencji środków trwałych i był amortyzowany. W dniu 20 czerwca 2012 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali zniesienia wspólności majątkowej nie dokonując podziału majątku wspólnego w tym również w odniesieniu do sprzedawanego lokalu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa czynności prawnych, których skutkiem jest nabycie nieruchomości oraz związany z tym pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), w szczególności nie reguluje odrębnie kwestii zniesienia współwłasności. W związku z tym, uwzględniając zasadę autonomii pojęciowej prawa podatkowego, przyjąć należy, że pod pojęciem nabycia rozumieć należy przede wszystkim każde nabycie w sensie potocznym (językowym), niekoniecznie w ścisłym znaczeniu tego pojęcia nadawanym w przepisach prawa cywilnego.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest, co wymaga szczególnego podkreślenia, współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków, w czasie jej trwania, nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólnoty ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w wypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, np. w wyniku rozwodu, między małżonkami (byłymi małżonkami), ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Oznacza to, w analizowanym stanie faktycznym, że prawo własności nieruchomości przysługuje niepodzielnie w całości każdemu z małżonków. Dopiero ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasności w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Powyższe nie zmienia jednak możliwości rozporządzania mieniem przez małżonków, która powstaje w dacie nabycia tytułu prawnego, np. do nieruchomości, przez oboje małżonków w trakcie trwania wspólności małżeńskiej, skuteczność takiego rozporządzenia jest jednakże uzależniona od zgody drugiego małżonka.

Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawczyni przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego sprzedaż tę należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia ww. lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, albowiem do sprzedaży ww. lokalu doszło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Ponadto wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.