2017.01.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPP3.4512.744.2016.1.ISK

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.744.2016.1.ISK
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu postępowania w przypadku zmiany strony transakcji wskazanej na fakturze i fakturze konsumenckiej oraz obowiązków wynikających z tego tytułu w rozliczeniu z urzędem skarbowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie sposobu postępowania w przypadku zmiany strony transakcji wskazanej na fakturze i fakturze konsumenckiej oraz obowiązków wynikających z tego tytułu w rozliczeniu z urzędem skarbowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji ekspresów do kawy marki J., akcesoriów do ekspresów do kawy a także zastawy stołowej oraz kawy. Ponadto, Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie pomocy w doborze odpowiedniego urządzenia oraz naprawy urządzeń (ekspresów do kawy). Ekspresy do kawy dystrybuowane i serwisowane przez Spółkę są produktami spółki matki Spółki, szwajcarskiego podmiotu E. AG.

Dla zachowania przejrzystości rozliczeń, w szczególności dla precyzyjnego udokumentowania rodzaju i zakresu wykonanego świadczenia, Spółka dokumentuje całość sprzedaży za pomocą faktur. Dokumenty takie wystawiane są zarówno w przypadku świadczeń wykonywanych na rzecz przedsiębiorców jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Faktury wystawiane są bez względu na to, czy klient złożył wyraźne żądanie (przy czym, niezależnie od fakturowania Spółka realizuje obowiązek w zakresie ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej - co nie ma znaczenia dla niniejszego wniosku). Jeżeli nabywca będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nie składa żądania odnośnie fakturowania, wówczas moduł fakturujący systemu emituje dokument, który w miejsce danych przywołuje zapis: „Nabywca detaliczny”. Dokument taki (dalej: „faktura konsumencka”) pozostaje w Spółce, jest dowodem technicznym wystawianym wyłącznie na potrzeby wewnętrzne Spółki i w żaden sposób nie jest wprowadzany do obrotu prawnego. Poprawność takiej metody dokumentowania sprzedaży została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2016 r., IPPP3/4512-948/15-2/IG, wydanej na wniosek Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (doręczona Spółce 19 lutego 2016 r.).

Wystawiając faktury Spółka korzysta z oprogramowania, które zawiera mechanizmy uniemożliwiające ingerencję w treść wystawionej faktury po jej zatwierdzeniu i ujęciu w ewidencji podatkowej.

W praktyce zdarzają się przypadki, w których po wystawieniu faktury i jej doręczeniu do kontrahenta, odbiorca zgłasza żądanie zmiany nabywcy, pomimo iż faktura pierwotna została wystawiona zgodnie z otrzymanym zamówieniem. Możliwe są również przypadki, w których na skutek błędu po stronie Spółki konieczna jest zmian strony (nabywcy) w fakturze, która została doręczona do podmiotu wskazanego jako nabywca.

Ponadto, Spółka ma do czynienia z sytuacjami, w których do zakupu, który pierwotnie, wobec braku odmiennej informacji, został potraktowany jako sprzedaż konsumencka, w terminie ustawowym składane jest żądanie wystawienia faktury. W powyższych przypadkach, po otrzymaniu żądania i jego pozytywnej weryfikacji, Spółka wystawia fakturę korygującą do zera do pierwotnie wystawionej faktury i następnie wystawia fakturę sprzedaży, w której jako nabywca wskazany jest podmiot określony w otrzymanym wniosku (j.w.). Dla zachowania historii operacji oraz transparentności działania, zgodnie z zasadami obowiązującymi w grupie, w której Spółka funkcjonuje, zmiana strony musi być przeprowadzona w systemie informatycznym, z którego Spóła korzysta.

Z uwagi na obowiązujące w grupie standardy, system taki, nie daje możliwości przeprowadzenia korekty strony a narzuca w takiej sytuacji konieczność przeprowadzenia wirtualnego zwrotnego przyjęcie towaru i ponownego wydania podmiotowi, który jest rzeczywistym nabywcą, a który winien być wskazany w dokumencie nabycia.

Podkreślić należy, że cały proces dokonywany jest tylko w systemie, pozwala na zachowanie i archiwizację historii rozliczeń.

Wirtualny zwrot towaru powoduje, że wystawiając do takiej dostawy fakturę na właściwego nabywcę, w dokumencie takim wskazany będzie nabywca z danymi zgodnymi z oczekiwaniem klienta, jednak jako data wydania towary prezentowany będzie dzień „wydania towaru” z magazynu po wirtualnym zwrocie, czyli data zakończenia dostawy (całego procesu łącznie z dokumentowaniem).

Zatem, faktura wystawiona po takiej operacji reklamacyjnej będzie zawierała dane nabywcy (zgodnie z żądaniem) oraz aktualną datę jako zakończenia dostawy towaru.

Należy jednak z całą stanowczością podkreślić, że operacja taka, pomimo ekspozycji daty jak wskazana powyżej, w żaden sposób nie wpływa na wartość sprzedaży spółki, w szczególności nie powoduje jej zaniżenia.

To oznacza, że Spółka opodatkowuje sprzedaż towaru w dacie jego rzeczywistego wydania (dostawy), czyli w dacie wskazanej w skorygowanym dokumencie.

Operacja w żaden sposób nie naraża Skarbu Państwa na ryzyko, gdyż pierwotnie wystawiony dokument jest wycofywany z obiegu poprzez skorygowanie do zera, co oznacza, że podmiot w nim wskazany (o ile jest - vide zapis dotyczący „faktury konsumenckiej”), nie ma możliwości rozliczenia VAT w nim wykazanego.

Nabywca wskazany w finalnym dokumencie może odliczyć VAT w nim wykazany w terminie późniejszym niż ten, w którym sprzedaż została opodatkowana przez Spółkę a ekspozycja daty sprzedaży późniejszej niż faktyczna data sprzedaży działa na korzyść Skarbu Państwa. Podkreślić trzeba, że powyższa praktyka wymuszana jest żądaniami kontrahentów, którzy niezmiennie w takich sytuacjach nie wyrażają zgody (i jest to przypadek typowy w polskiej rzeczywistości gospodarczej, nawet wówczas gdy zmiana danych nabywcy jest z powodów leżących po jego stronie) na dostarczenie im faktury korygującej zmieniającej stronę (dotyczy przypadków, w których faktura była doręczona) a także wynika z uwarunkowań leżących po stronie oprogramowania Spółki (przy czym Spółka miałby możliwość wystawiania faktur korygujących w innym systemie niż system fakturowania ale spowodowałoby to, iż nie wszystkie faktury byłyby wystawiane w systemie, który gwarantuje ich zamknięty system numeracji jak to jest obecnie a co dodatkowo zwiększa wiarygodność fiskalną Spółki), oraz determinowane jest zamiarem zachowania historii i transparentności rozliczeń z kontrahentem a w efekcie i rozliczeń podatkowych.

Podkreślić trzeba, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których oryginały faktur doręczonych podmiotom, dla których zostały pierwotnie wystawione są zwracane do Spółki oraz faktur „konsumenckich”, które cały czas pozostawały w Spółce. Intencją stron jest wystawienie faktury dla pomiotu, który nabył świadczenie Spółki a korekta de facto nie dotyczy wartości sprzedaży, wartości podatku ani innych kwot mających wpływ na zobowiązanie Spółki w VAT.

Zatem korekty, których dotyczy niniejszy wniosek, w żaden sposób nie mogą negatywnie wpływać na sytuację Skarbu Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w przypadku zmiany strony transakcji, tj. gdy wystawiona faktura (w tym faktura konsumencka), oryginał której jest w posiadaniu Spółki, zostanie całkowicie wycofana z obrotu i skorygowana do zera a w jej miejsce zostanie wystawiona faktura z danymi wskazanymi we wniosku klienta, faktura korygująca zerująca nie wymaga odrębnego potwierdzenia odbioru, nie wpływa na rozliczenia z fiskusem, w tym wobec żadnego z dokumentów nie powstaje obowiązek dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany strony transakcji, tj, gdy wystawiona faktura (w tym faktura konsumencka), oryginał której jest w posiadaniu Spółki, zostanie wycofana z obrotu prawnego i skorygowana do zera a w jej miejsce zostanie wystawiona faktura z danymi wskazanymi we wniosku klienta, faktura korygująca zerującej nie wymaga odrębnego potwierdzenia odbioru, nie wpływa na rozliczenia z fiskusem, przy czym wobec żadnego z dokumentów nie powstaje obowiązek dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT. Faktura wystawiona w bieżącym okresie winna być uznana za prezentującą prawidłowo zdefiniowaną datę zakończenia dostawy.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie mają dwa fakty: pierwszy - Spółka opodatkowuje sprzedaż w terminie właściwym ze względu na moment jej wykonania (moment powstania obowiązku podatkowego), zachowując przy tym maksimum dbałości o transparentność rozliczeń fiskalnych w zakresie VAT; drugi - dzięki daleko idącej dbałości po stronie Spółki, przy jednoczesnej transparentności rozliczeń podatkowych, Spółka całkowicie eliminuje ryzyko, że jakikolwiek podmiot inny niż rzeczywisty nabywca pozostawał będzie w przekonaniu, iż przysługuje mu prawo do rozliczenia VAT wykazanego w pierwotnie wystawionej fakturze. Tym co cechuje działalność Spółki, a co wpisuje się również w politykę grupy, w ramach której Spółka funkcjonuje, jest nadmierna wręcz troska o eliminowanie ryzyka powstania zaległości podatkowej. Stąd w ramach grupy stworzone zostały i narzucone spółkom mechanizmy, które nie do końca przystają do polskiej rzeczywistości gospodarczej - chodzi tutaj o metodę korygowania dokumentów w przypadku gdy pierwotna faktura sprzedaży została wystawiona na inny podmiot niż nabywca (co nie zawsze musi być zawinione przez Spółkę).

Dbałość Spółki o przejrzystość rozliczeń przejawia się m.in. w tym, że pomimo braku obowiązku fakturowania Spółka wystawia faktury również w przypadku sprzedaży dla konsumentów, nie uchybiając jednocześnie obowiązkowi ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej (jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego - poprawność takiej metody dokumentowania sprzedaży została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2016 r., IPPP3/4512- 948/15-2/IG, wydanej na wniosek Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

Właśnie z uwagi na taką politykę fiskalną i dostosowany do niej system fakturowania oraz system finansowo księgowy, w przypadku zmiany danych nabywcy Spółka musi przeprowadzić operację opisaną w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Spółka stoi przy tym na stanowisku, że w przypadku zmiany strony transakcji, tj. gdy wystawiona faktura (w tym faktura konsumencka), oryginał której jest w posiadaniu Spółki, zostanie wycofana z obrotu prawnego i skorygowana do zera a w jej miejsce zostanie wystawiona faktura z danymi wskazanymi we wniosku klienta, faktura korygująca zerującej nie wymaga odrębnego potwierdzenia odbioru, nie wpływa na rozliczenia z fiskusem, wobec żadnego z dokumentów nie powstaje obowiązek dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT. Za słusznością takiego poglądu przemawia fakt, że co prawda prawodawca nie ogranicza wprost możliwości dokonania zmiany strony transakcji (i jej podstawowych identyfikujących jak np. numer VAT) za pomocą noty korygującej, jednak w praktyce funkcjonuje, niemal całkowicie jednolita, wykładania, w myśl której tego rodzaju modyfikacje mogą być dokonane wyłącznie za pomocą faktury korygującej wystawionej przez świadczącego. Pogląd taki został trafnie wyrażony m.in. w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 4 lutego 2016 r, I SA/Po 1270/15, w którym sąd, słusznie, zgodził się z takim poglądem zaprezentowanym przez organ wydający interpretację. Zatem nie powinno budzić wątpliwości, że w takiej sytuacji jak opisana we wniosku zasadnym jest by Spółka posłużyła się fakturą korygującą. Jak bowiem stanowi przepis art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, faktura korygująca winna być wystawiona w przypadku stwierdzenia pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury. Co ważne, w analizowanym stanie faktycznym nie może być mowy o pomyłce co do kwoty podstawy opodatkowania czy kwoty VAT. W takiej sytuacji Spółka wykazuje sprzedaż we właściwym okresie rozliczeniowym, jej wartość jej prawidłowo definiowana a jedynie prezentuje w dokumencie faktury inny podmiot niż nabywca (lub nie prezentuje go w ogóle – w przypadku „faktury konsumenckiej”). Jednocześnie, pomyłka co do strony transakcji wymaga tego, by dokument faktury został skorygowany. Ważnym jest to, że prawodawca podatkowy, godząc się na wystawienie faktury korygującej, nie narzuca sposobu korekty. To oznacza, że za dopuszczalne należy przyjąć wystawienie w takim przypadku faktury korygującej zerującej pierwotny dokument. Ze względu na to, że, pomimo wyzerowania, nie ma tutaj mowy o obniżeniu podstawy opodatkowania i kwoty podatku, brak jest podstaw do zastosowania mechanizmu zapisanego w art. 29a ust. 10,13 i 14 ustawy o VAT, który wiąże moment korekt z datą otrzymania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej jej adresatowi. Skoro bowiem regulacje takie zostały zamieszczone w przepisach art. 29a ustawy o VAT normujących zasady wyznaczania podstawy opodatkowania a nie reguły wystawiania faktur korygujący, a Spółka nie dokonuje żadnej korekty swoich rozliczeń z fiskusem, konsekwentnie płacąc VAT od dokonanej transakcji, to bezpodstawnym byłoby oczekiwanie, że Spółka będzie zabiegała o otrzymanie potwierdzenia doręczenia faktury korygującej od podmiotu w niej wskazanego. Jednocześnie, w dbałości o zachowanie zasady neutralności i interes Skarbu Państwa, Spółka stosuje zasadę, w myśl której dla dokonania korekty zerującej pierwotnej faktury niezbędnym jest nie doręczenie dokumentu takiej faktury w dokumencie wskazanym w niej (błędnie) jako nabywca lub otrzymanie jej zwrotu od takiego podmiotu. Przy czym problem tego rodzaju nie występuje w przypadku „faktur konsumenckich” gdyż takie, z założenia, „nie wychodzą poza siedzibę” Spółki. Zdaniem Spółki takie „wycofanie” dokumentu wystawionego na podmiot inny niż nabywca, lub w trybie „faktury konsumenckiej”, jako nie stwarzające ryzyka po stronie Skarbu Państwa jest całkowicie akceptowalne i skuteczne a dzięki temu pierwotny dokument jest unicestwiony prawnie i nie może być mowy o obowiązku zapłaty VAT w nim wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT. Podkreślić należy, że o słuszności takiego poglądu świadczyć może (pośrednio) treść ugruntowanej linii orzeczniczej, w której sądy administracyjne potwierdzają możliwość wycofania z obrotu prawnego nawet typowej „pustej faktury”, pod warunkiem, że nie służyła ona działalności mającej na celu wyłudzenie VAT i zostało wyeliminowane ryzyko szkody po stronie Skarbu Państwa. Tak zostało stwierdzone m.in. w wyroku NSA z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1133/10: „(...) art. 108 ust. 1 ustawy o VAT podobnie jak art. 203 Dyrektywy 112 (poprzednio art. 21 (i) (d) VI Dyrektywy) ma charakter sankcyjno-prewencyjny, mający zapobiegać nadużyciom w systemie VAT i należy stosować go z uwzględnieniem analizy, czy zaistniała sytuacja wytworzona faktem wystawienia faktury, o której mowa w tym przepisie, niesie za sobą ryzyko jakiegokolwiek obniżenia wpływów z tytułu podatków, zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT”, tak samo w wyroku NSA z dnia 6 marca 2015 roku, I FSK 1375/13 i licznych innych orzeczeniach.

Trafnie zostało wskazane przez TSUE w wyroku w sprawie C-454/98 Schmeink & Cofreth AG & Co. KG v. Finanzamt Borken i Manfred Strobel v. Finanzamt Esslingen:

„Ponieważ szósta dyrektywa 77/388 nie zawiera żadnych przepisów dotyczących korekty przez wystawcę faktury podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, do Państwa Członkowskiego należy ustalenie warunków, na jakich nieprawidłowo zafakturowany podatek może być skorygowany. Jednakże, jeżeli wystawca faktury w wystarczającym czasie całkowicie wyeliminował ryzyko jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, by podatek, który został nieprawidłowo zafakturowany, mógł być skorygowany, bez uzależniania tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze. Dlatego też, jeżeli takie ryzyko zostało wyeliminowane, korekta podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, nie może być uzależniona od uznania organów podatkowych (zob. pkt 48-49, 58, 60, 63, 68, 70 oraz sentencja pkt 1 i 2).” Skoro więc powszechnie akceptowanym jest prawo do wycofania skutków wystawienia nawet pustej faktury, pod warunkiem, że jej wystawienie nie służyło wyłudzeniu podatku i zostało wyeliminowane ryzyko po stronie Skarbu Państwa, to tym bardziej za słuszny należy uznać pogląd, że w opisanym stanie faktycznym Spółka ma prawo wycofać dokument faktury, nie korygując przy tym w żaden sposób swoich rozliczeń z fiskusem, eliminując przy tym jakiekolwiek ryzyko po stronie Skarbu Państwa poprzez powiązanie takiej operacji (czy raczej włączenie w nią) z niedoręczeniem faktury korygowanej lub odpowiednio „odzyskaniem” dokumentu już doręczonego a zatem z jednoznacznym i nie budzącym wątpliwości wycofaniem go z obrotu prawnego za wiedzą podmiotu, który pierwotnie był w nim wskazany jako nabywca.

Powyższe argumenty świadczą jednoznacznie o tym, że brak jest podstaw do stosowania wobec takiej faktury regulacji art. 108 ustawy o VAT oraz o braku konieczności uzyskania potwierdzenia obioru faktury korygującej taki dokument do zera (skoro nie ma obniżenia po stronie Spółki a sam dokument faktury nie funkcjonuje w obrocie prawnym).

Dopiero po przeprowadzeniu takiej operacji jak opisana powyżej Spółka wyemituje dokument sprzedaży dla rzeczywistego nabywcy. W dbałości o przejrzystość rozliczeń, system fakturujący uniemożliwia Spółce wystawienie w tej sytuacji faktury z historyczną datą dokonania dostawy towaru, stąd w dokumencie takim prezentowana jest bieżąca data zakończenia procesu sprzedaży. Zdaniem Spółki nie może tutaj być mowy o uchybieniu zasadom fakturowania, działanie takie winno być uznane za akceptowalne. Podkreślić trzeba, że praktyka taka nie niesie żadnego zagrożenia dla Skarbu Państwa a wręcz przeciwnie, stanowi dodatkową gwarancję, że nie nastąpi żadne uchybienie po stronie podatku naliczonego. Dzięki bowiem takiej prezentacji, faktyczny nabywca jest całkowicie pozbawiony możliwości zbyt wczesnego rozliczenia VAT. Zaprezentowana w takiej fakturze bieżąca data zakończenia dostawy jest zawsze datą późniejszą niż ta, w której Spółka opodatkowała dostawę i odprowadziła VAT należy na rachunek urzędu skarbowego. Jednocześnie zaznaczyć trzeba, że ustawodawca podatkowy, w regulacjach art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT nakazuje prezentować „datę dokonania lub ZAKOŃCZENIA dostawy towaru”. Zatem prawodawca wyraźnie odróżnia w tym miejscu datę dokonania dostawy (czyli moment przekazania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) od daty zakończenia pewnego procesu jakim jest dostawa towarów, czyli bardziej złożonego niż sama czynność dostawy towaru (inaczej użycie obu pojęć byłoby bezzasadne).

Ponad wszelką wątpliwość, w analizowanej sytuacji dostawa jest dokonywana z datą przekazania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (i wówczas jest opodatkowana przez Spółkę) ale cały proces realizacji dostawy kończy się dopiero wraz z prawidłowym udokumentowaniem i zakończeniem obiegu dokumentów pomiędzy stronami. Stąd właśnie, należy stwierdzić, że prezentacja w fakturze daty zakończenia całej operacji dostawy, w tym jej dokumentowania (tj. daty bieżącej), a nie daty dokonania dostawy (czyli daty historycznej) jest w pełni akceptowalne i nie narusza regulacji art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez pojęcie sprzedaży – według art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez pojęcie faktura rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie;

Kwestie fakturowania czynności regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja”, Rozdział I „Faktury”.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast art. 106b ust. 3 ustawy stanowi, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
(...)

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

W myśl art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Według regulacji ust. 2 tego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Na podstawie ust. 3 wskazanego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Natomiast pomyłki dotyczące informacji wiążącej się z nabywcą, mogą być skorygowane poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

Należy jednak podkreślić, że wystawienie noty korygującej nie może prowadzić do zmiany podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy wskazane na fakturze, nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Faktura wystawiona na innego podatnika dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane. Jedynym zatem sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę.

Ponadto, jak wynika z art. 106j ust. 1 ustawy, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Korekta „pomyłki” – o której mowa w pkt 5 ww. artykułu – dotyczącej jakiejkolwiek informacji wiążącej się z nabywcą, powinna dotyczyć „pomyłki” związanej z danymi rzeczywistego nabywcy towaru lub usługi albo też dotyczyć danych błędnie wskazanego innego nabywcy, który owszem istnieje w obrocie gospodarczym, jednak z transakcją dokumentowaną daną fakturą nie ma nic wspólnego.

Z przywołanych uregulowań wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, a prawo do ich wystawienia przysługuje wyłącznie sprzedawcy.

Jeżeli faktura ma odzwierciedlać prawdziwe zdarzenie gospodarcze, to nie można uznać za prawidłową takiej faktury, która wskazuje co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale nie wskazuje faktycznych stron transakcji. Posługiwanie się bowiem błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji ekspresów do kawy marki J., akcesoriów do ekspresów do kawy a także zastawy stołowej oraz kawy. Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie pomocy w doborze odpowiedniego urządzenia oraz naprawy urządzeń (ekspresów do kawy). Spółka dokumentuje całość sprzedaży za pomocą faktur. Dokumenty takie wystawiane są zarówno w przypadku świadczeń wykonywanych na rzecz przedsiębiorców jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Faktury wystawiane są bez względu na to, czy klient złożył wyraźne żądanie.

Jeżeli nabywca będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nie składa żądania odnośnie fakturowania, wówczas moduł fakturujący systemu emituje dokument, który w miejsce danych przywołuje zapis: „Nabywca detaliczny”. Taka „faktura konsumencka” pozostaje w Spółce, jest dowodem technicznym wystawianym wyłącznie na potrzeby wewnętrzne Spółki i w żaden sposób nie jest wprowadzany do obrotu prawnego.

Wystawiając faktury Spółka korzysta z oprogramowania, które zawiera mechanizmy uniemożliwiające ingerencję w treść wystawionej faktury po jej zatwierdzeniu i ujęciu w ewidencji podatkowej.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których oryginały faktur doręczonych podmiotom, dla których zostały pierwotnie wystawione są zwracane do Spółki oraz faktur „konsumenckich”, które cały czas pozostawały w Spółce. Intencją stron jest wystawienie faktury dla pomiotu, który nabył świadczenie Spółki a korekta de facto nie dotyczy wartości sprzedaży, wartości podatku ani innych kwot mających wpływ na zobowiązanie Spółki w VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą postępowania w przypadku zmiany strony transakcji, tj. gdy wystawiona faktura (w tym faktura konsumencka), oryginał której jest w posiadaniu Spółki, zostanie całkowicie wycofana z obrotu i skorygowana do zera a w jej miejsce zostanie wystawiona faktura z danymi wskazanymi we wniosku klienta, faktura korygująca zerująca nie wymaga odrębnego potwierdzenia odbioru, nie wpływa na rozliczenia z fiskusem, w tym wobec żadnego z dokumentów nie powstaje obowiązek dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy.

W odniesieniu do wystawianych przez Wnioskodawcę faktur, które zostały doręczone podmiotowi, dla którego zostały pierwotnie wystawione, a następnie w związku z błędnie wystawionymi danymi nabywcy lub jego całkowitą zmianą zostały zwrócone do Wnioskodawcy celem korekty tych danych, należy wskazać, iż Wnioskodawca (jako wystawca faktury) zobowiązany jest do skorygowania błędów za pomocą faktury korygującej.

Faktura ma odzwierciedlać prawdziwe zdarzenie gospodarcze, zatem nie można uznać za prawidłową takiej faktury, która wskazuje co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale jednocześnie błędnie wskazuje podmioty pomiędzy, którymi to zdarzenie wystąpiło.

W sytuacji, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, usunięcie tego typu błędu następuje poprzez wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę. Skorygowanie błędu polegającego na nieprawidłowym wskazaniu nabywcy powinno nastąpić poprzez wystawienie faktury korygującej, zawierającej dane określone w art. 106j ust. 2 ustawy, w szczególności wskazującej jako przyczynę korekty błędne określenie danych nabywcy oraz prawidłową treść korygowanych pozycji, czyli prawidłowe dane nabywcy.

W analizowanych okolicznościach nieprawidłowe jest natomiast postępowanie Spółki zgodnie z którym wystawiona faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze, która jest zwracana do Spółki i oryginał której jest w posiadaniu Spółki, zostaje całkowicie wycofana z obrotu i skorygowana do zera a w jej miejsce zostaje wystawiona nowa faktura z danymi wskazanymi we wniosku klienta. Jak wskazuje Spółka wówczas przeprowadzane jest wirtualne zwrotne przyjęcie towaru i ponowne wydanie podmiotowi, który jest rzeczywistym nabywcą, a który winien być wskazany w dokumencie nabycia. Przy tym jak podnosi Spółka wirtualny zwrot towaru powoduje, że wystawiając do takiej dostawy fakturę na właściwego nabywcę, w dokumencie takim wskazany będzie nabywca z danymi zgodnymi z oczekiwaniem klienta, jednak jako data wydania towary prezentowany będzie dzień „wydania towaru” z magazynu po wirtualnym zwrocie, czyli data zakończenia dostawy (całego procesu łącznie z dokumentowaniem). Zatem, faktura wystawiona po takiej operacji reklamacyjnej będzie zawierała dane nabywcy (zgodnie z żądaniem) oraz aktualną datę jako zakończenia dostawy towaru.

Taki sposób działania (zmiany błędnych danych nabywcy) nadal nie będzie odzwierciedlał prawdziwego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Co prawda, faktura wystawiona operacji reklamacyjnej będzie zawierała prawidłowe dane podmiotów pomiędzy, którymi wystąpiło zdarzenie, jednakże będzie zawierała nieprawidłowe (niezgodne z rzeczywistością) dane dotyczące zakończenia dostawy towarów. Co więcej faktury czy też faktury korygujące mają dotyczyć zdarzeń, które faktycznie mają miejsce niedopuszczalne jest natomiast dokumentowanie fakturami czy też fakturami korygującymi wirtualnych zwrotów, które to zwroty towarów faktycznie nie następują.

Zatem w analizowanym przypadku Spółka zmianę strony transakcji na wystawionej fakturze powinna dokonać poprzez wystawienie faktury korygującej do wystawionej wcześniej faktury.

Tym samym bezzasadna staje się odpowiedź na część pytania Wnioskodawcy dotycząca posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej zerującej oraz jej wpływu na rozliczenia z fiskusem, w tym powstanie obowiązku dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy.

Ponadto, należy wskazać, że występujące w systemie księgowym ograniczenia nie mogą mieć wpływu na prawidłowość wystawianych dokumentów. Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania metod pozwalających na dokumentowanie przeprowadzonych transakcji zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w tym zakresie. Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż ma on prawo do wystawienia faktury korygującej fakturę pierwotną do zera wyłącznie ze względu na ograniczenia systemu księgowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie postępowania przy zmianie nabywcy dla wystawionych faktur, które już zostały wprowadzone do obrotu gospodarczego należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do wystawianych przez Wnioskodawcę na jego potrzeby wewnętrzne dowodów technicznych, które Wnioskodawca nazywa „fakturami konsumenckimi”, należy wskazać, iż z treści wniosku wynika, że dokumenty te są generowane przez system fakturujący dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które nie składają żądania odnośnie fakturowania, przy czym oryginały tych dowodów technicznych znajdują się przez cały czas w posiadaniu Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, iż z powołanych przepisów wynika, że fakturę dokumentującą sprzedaż dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej można wystawić co do zasady, jedynie w dwóch przypadkach:

w momencie sprzedaży, wtedy sprzedawca pozostawia w swoich dokumentach paragon z tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę sprzedaż,
jeżeli wystąpi z tym żądaniem nabywca w określonym przepisami terminie, jednakże warunkiem wystawienia w takim przypadku faktury, jest zwrot paragonu, który powinien trafić do dokumentacji wystawcy.

W każdym z tych dwóch przypadków wystawienie faktury wiąże się albo z akceptacją otrzymania faktury przez nabywcę zamiast paragonu (przypadek 1) albo z żądaniem otrzymania faktury przez nabywcę w okresie późniejszym i zwrotem co do zasady takiego paragonu w okresie późniejszym (przypadek 2).

Jednakże w obydwu przypadkach, wystawienie faktury w rozumieniu przepisów ustawy, zamiast paragonu odbywa się przy udziale nabywcy.

Faktura wystawiona dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej powinna zawierać wszystkie elementy, o których mowa w art. 106e ustawy.

W przedmiotowym przypadku dokumenty techniczne zwane „fakturami konsumenckimi” nie są wystawiane na żądanie osoby fizycznej dokonującej zakupu u Wnioskodawcy, oraz nie są wprowadzane do obrotu gospodarczego poprzez przekazanie ich nabywcy. Zatem wystawiane przez Wnioskodawcę przedmiotowe dokumenty techniczne nie spełniają wszystkich elementów, które zawierają przepisy dotyczące faktur w rozumieniu ustawy. Zatem taki dokument nie może być traktowany jako faktura w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, w momencie gdy Wnioskodawca wystawi dowód techniczny i następnie osoba fizyczna na którą został wystawiony dany dowód zażąda wystawienia faktury odzwierciedlającej transakcję, to za nieprawidłowe należy uznać postępowanie Wnioskodawcy polegające na wystawieniu faktury korygującej do zera pierwotnie wystawiony dokument techniczny, a następnie wystawienie prawidłowej faktury sprzedaży z danymi nabywcy wskazanymi we wniosku.

Jak już wskazano, wystawiona faktura „konsumencka”, która pozostaje w Spółce, jest dowodem technicznym wystawianym wyłącznie na potrzeby wewnętrzne Spółki i w żaden sposób nie jest wprowadzana do obrotu prawnego poprzez jej przekazanie kontrahentowi, przez co nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem w przedmiotowym przypadku nie ma podstaw do wystawienia faktury korygującej dla takiego dowodu wewnętrznego, który w istocie nie stanowi faktury. Intencją faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzenia gospodarczego. W przedmiotowej sprawie nabywca będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do wystawienia przez Wnioskodawcę faktury do uprzednio zewidencjonowanej paragonem transakcji. Tym samym nie dochodzi do faktycznej zmiany stron transakcji i nieprawidłowym byłoby wystawienie faktury korygującej do dowodu technicznego, który w istocie nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów prawa.

Zatem bezzasadna staje się odpowiedź na część pytania Wnioskodawcy dotycząca posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej zerującej oraz jej wpływu na rozliczenia z fiskusem, w tym powstanie obowiązku dokonania zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie postępowania w odniesieniu do faktur „konsumenckich”, które nie zostały wprowadzone do obrotu gospodarczego należało również uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin