INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2012 r. (data wpływu: 23.01.2012 r.), uzupełnione pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 26 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia obrotu z tytułu gier na automatach o niskich wygranych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 26 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyliczenia obrotu z tytułu gier na automatach o niskich wygranych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach, która jest prowadzona na terenie całego kraju za pośrednictwem posiadanych przez Spółkę automatów do gier.

Klienci opłacają grę poprzez wrzucenie należności do automatu, następnie w przypadku wygranej, odpowiednia kwota jest wypłacana klientom z automatu Jeśli klient nie wygrywa, kwota wrzucona do automatu pozostaje w nim. Urządzenia spełniają wszelkie wymagane prawem normy techniczne i pozwalają dokładnie określić, ile pieniędzy zostało do automatu wrzucone, a ile wypłacone.

Ustawa o VAT nie rozstrzyga w sposób wyraźny jak w świetle prawa ustalany jest obrót z tytułu świadczonych w takim przypadku usług. Zmniejszenie należności od graczy z tytułu wypłaconych wygranych wpływa na wysokość osiągniętego przez spółkę obrotu, tj. wynagrodzenia, jaką z tytułu udostępnienia graczowi urządzenia otrzyma Spółka. Z drugiej strony, wysokość obrotu ma wpływ na ustalenie proporcji mającej zastosowanie w odliczaniu częściowym, do którego Spółka jest uprawniona na zasadach wskaźnika proporcji VAT – zgodnie z przepisami art. 90-91 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że wyliczenie wskaźnika następuje przy uwzględnieniu udziału obrotu ze sprzedaży opodatkowanej w obrocie ogółem (gdzie uwzględniana jest sprzedaż zwolniona), istotnym pozostaje ustalenie w jaki sposób obliczyć obrót uzyskany przez Spółkę z tytułu świadczonych usług za pomocą automatów o niskich wygranych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT w przypadku działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych stanowi kwota będąca różnicą między kwotą wpłat do automatów, a sumą wypłaconych wygranych pomniejszoną o kwotę należnego zryczałtowanego podatku od gier...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem VAT w przypadku gier na automatach określa się jako kwoty uiszczone przez klientów pomniejszone o kwoty wypłacane wygranym oraz pomniejszony o kwotę należnego podatku od gier.

Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ze względu na fakt, iż powyższa definicja obrotu nie reguluje wszystkich aspektów podstawy opodatkowania transakcji związanych z wykonywaniem działalności na automatach do gier, należy sięgnąć do przepisów unijnych jak również orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1846/08 pokazany zostaje sposób w jaki należy procedować w sytuacji, gdy polskie ustawodawstwo jest zbyt mało precyzyjne. „W sytuacji, gdy treść ustawy krajowej budzi pewne wątpliwości (niejasności), sąd krajowy ma obowiązek interpretować ustawę tak, aby dostosować ją do wymogów dyrektywy. Potwierdza to bogate orzecznictwo ETS, m.in. w sprawie von Colson i Kamann (orzeczenie w sprawie 14/83, Zb. Orz. 1984, s. 1891), gdzie Trybunał wyraził pogląd, że sąd w procesie stosowania prawa wewnętrznego, w szczególności przepisów wydanych w celu wykonania dyrektywy, jest obowiązany interpretować przepisy w świetle brzmienia i celu dyrektywy, aby zapewnić osiągnięcie rezultatu określonego w art. 249 akapit 3 TWE. Powyższa formuła wyraża obowiązek interpretacji obowiązującego prawa krajowego w świetle tekstu i celów dyrektywy po to, aby osiągnąć wyznaczony przez dyrektywę rezultat, tzw. wykładnia prowspólnotowa Sądy stosując prawo powinny nadawać jego normom krajowym takie znaczenie, jakie zapewni mu zgodność z prawem wspólnotowym. Ponadto sądy są zobowiązane w razie stwierdzenia, że normy prawa krajowego są niezgodne z prawem wspólnotowym, zastosować normy prawa wspólnotowego, jako podstawę swoich rozstrzygnięć, odmawiając jednocześnie zastosowania norm prawa krajowego. Stanowi to konsekwencję zasady prymatu prawda wspólnotowego w stosunku do prawa krajowego."

Definicja wynikająca z art. 11 (A) ust. l pkt a, Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 77.145.1 ze zm.), określa iż podstawę opodatkowania stanowi w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług - wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

Dyrektywa posługuje się pojęciem „wynagrodzenie". Pojęcie to nie zostało odrębnie zdefiniowane. Brak definicji pozwala na przejmowanie szerokiego rozumienia tych pojęć, co również wynika z powołanego powyżej wyroku NSA „W literaturze przedmiotu zauważa się, że ogólna definicja podstawy opodatkowania zawarta w art. 11(A)(l)(a) VI Dyrektywy (art. 73 Dyrektywy 112) rodzi wątpliwość, czy może nią być dochód realizowany na danej transakcji, przy założeniu, że dochód to przychód pomniejszony o koszty ściśle związane z przeprowadzana transakcją (...). Podkreśla się, że choć z pozoru wydaje się, że unijny ustawodawca wskazał wyczerpująco wszystkie przypadki, w których marża stanowi podstawę opodatkowania np.: świadczenie usług przez agentów turystycznych, to jednak z orzecznictwa ETS wynika, że zakres uznawania dochodu za podstawę opodatkowania jest szerszy (por. Dyrektywa VAT pod redakcją Krzysztofa Sachsa i Romana Namysłowskiego, 2008r., s.480)." Dlatego też w celu rozstrzygnięcia wątpliwości co do rozumienia tych pojęć należy odwołać się w tym zakresie do orzecznictwa TSUE.

Kwestia podstawy opodatkowania przy usługach świadczonych przy użyciu automatów do gier została poruszona w wyroku TSUE w sprawie C-38/93 pomiędzy H.J. Glawe Spiel – und Unterhaltungsgerate Aufstellungsgesellschaft mbH Co. KG a Finanzamt Hamburg- Barmebek-Uhlenhorst. W przypadku automatów do gier dających możliwość uzyskania wygranej, które z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygraną jako określony procent całkowitej wrzuconej stawki, wynagrodzenie faktycznie otrzymane przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie cześć stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Z powyższego wynika, że kwoty wypłaconych nagród nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Analogiczne wnioski można wyciągnąć z polskiego orzecznictwa, przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 257/10.

Potwierdzenie powyższego stanowiska można również znaleźć w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 marca 2011r. gdzie zostało stwierdzone: „Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności przy użyciu automatów o niskich wygranych, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług związanych z udostępnianiem graczom automatów o niskich wygranych. Co istotne w przedmiotowej sprawie to fakt, iż system urządzeń technicznych służących do gry pozwala na ustalenie rzeczywistego przebiegu transakcji, rejestruje poszczególne wpłaty oraz wypłacone wygrane. System ten zainstalowany w automatach zawiera w pamięci dane dotyczące ogólnej sumy wpłaconych stawek i wypłaconych tytułem wygranej, a więc rejestracji podlega wartość wpłat do automatu i wypłat z tytułu wygranych z automatu, od pierwszego uruchomienia do chwili obecnej. Ponadto automaty eksploatowane przez Wnioskodawcę spełniają warunki techniczne pozwalające na kontrolę przeprowadzonych w nich gier, zgodnie z pozytywną opinią techniczną Jednostki Badającej dopuszczającą ww. automaty do eksploatacji. Zatem w ocenie tut. Organu, za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż obrót z tytułu czynności polegającej na udostępnieniu graczom automatów stanowi kwota wpłacona przez nabywców usług pomniejszona o wypłacone wygrane. W ramach podsumowania Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, iż „biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz uzupełnienie do niego, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w zakresie udostępniania graczom automatów o niskich wygranych (zgodnie z terminologią ustawową - usługi o podobnym charakterze). Zatem podstawę opodatkowania stanowi różnica między wpłatami, a wypłatami z urządzenia (automatu o niskich wygranych), stanowiąca postać innego wynagrodzenia za wykonanie usługi pomniejszona o należny zryczałtowany podatek od gier urządzanych na każdym z automatów ".

Podsumowując, zdaniem Spółki podstawą opodatkowania podatkiem VAT w zakresie działalności dotyczącej automatów do gier o niskich wygranych, określa się różnice między kwotami wpłaconymi do automatów przez graczy a kwotami wypłaconymi wygrywającym oraz pomniejszone o kwotę należnego podatku od gier.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054ze zm. ) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Treść art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Odpowiednikiem art. 29 ustawy w prawie wspólnotowym pozostaje art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06.347.1), zwany dalej Dyrektywą 112.

Powołany wyżej przepis Dyrektywy 112 stanowi, że podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przyjąć zatem należy, iż w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zatem zapłata – wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach na terenie całego kraju. Należność od klientów za grę jest wrzucana do automatu, przy czym automat także wypłaca wygrane należne klientom. Urządzenia spełniają wszelkie wymagane prawem normy techniczne i pozwalają dokładnie określić, ile pieniędzy zostało do automatu wrzucone oraz ile wypłacone. Ustawa o VAT nie rozstrzyga w sposób wyraźny jak w świetle prawa ustalany jest obrót z tytułu świadczonych w takim przypadku usług. Zmniejszenie należności od graczy z tytułu wypłaconych wygranych wpływa na wysokość osiągniętego przez Spółkę obrotu, tj. wynagrodzenia, jakie z tytułu udostępnienia graczowi urządzenia otrzymuje Spółka. Wysokość obrotu ma wpływ na ustalenie proporcji mającej zastosowanie w odliczaniu częściowym, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że wyliczenie wskaźnika następuje przy uwzględnieniu udziału obrotu ze sprzedaży opodatkowanej w obrocie ogółem (gdzie uwzględniana jest sprzedaż zwolniona) istotnym pozostaje ustalenie jak obliczyć obrót ze sprzedaży usług świadczonych przy pomocy automatów dających możliwość wygranej i wypłacających te wygrane.

Wyżej wskazane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w odniesieniu do transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności przy użyciu automatów o niskich wygranych, ze względu na brak uregulowań związanych z wszystkimi aspektami dotyczącymi określenia podstawy opodatkowania przy tych transakcjach, zasadnym jest posłużenie się wykładnią przedstawioną przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS).

W kwestii ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku usług w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych, podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu art. 73 Dyrektywy 112, stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności przy użyciu automatów o niskich wygranych, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług związanych z udostępnianiem graczom automatów o niskich wygranych. Co istotne w przedmiotowej sprawie to fakt, iż system urządzeń technicznych służących do gry pozwala na ustalenie rzeczywistego przebiegu transakcji, rejestruje poszczególne wpłaty oraz wypłacone wygrane. System ten zainstalowany w automatach zawiera w pamięci dane dotyczące ogólnej sumy wpłaconych stawek i wypłaconych tytułem wygranej, a więc rejestracji podlega wartość wpłat do automatu i wypłat z tytułu wygranych z automatu, od pierwszego uruchomienia do chwili obecnej. Ponadto automaty eksploatowane przez Wnioskodawcę spełniają warunki techniczne pozwalające na kontrolę przeprowadzonych w nich gier, zgodnie z pozytywną opinią techniczną Jednostki Badającej dopuszczającą w/w automaty do eksploatacji.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przypadku gdy Wnioskodawca udostępnia graczom automaty o niskich wygranych, to obrót z tytułu czynności polegającej na udostępnieniu graczom automatów stanowi kwoty wpłacone przez nabywców usług pomniejszone o wypłacone wygrane oraz o zryczałtowany podatek od gier.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 29 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami podstawą opodatkowania jest obrót. Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Reasumując podstawą opodatkowania podatkiem VAT w przypadku działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych jest różnica między wpłatami, a wypłatami z urządzenia (automatu o niskich wygranych), stanowiąca postać innego wynagrodzenia za wykonanie usługi pomniejszona o należny zryczałtowany podatek od gier urządzanych na każdym z automatów oraz pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż powołane przez Zainteresowanego wyroki sądowe są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.