Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.681.16.ISZ
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 15 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: OP lub Spółka) jest podmiotem zajmującym się magazynowaniem oraz przeładunkiem paliw płynnych. OP prowadzi swoją działalność poprzez sieć baz paliw, stanowiących składy podatkowe, w których magazynowane są usługowo wyroby akcyzowe należące do podmiotów trzecich.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, wprowadzająca tzw. „pakiet paliwowy”. Zawiera ona szereg zmian mających na celu ograniczenie szarej strefy w obrocie paliwami silnikowymi.

Podstawowym rozwiązaniem przewidzianym przez tą ustawę jest wprowadzenie obowiązku wpłacenia zaliczki na podatek VAT w ciągu 5 dni od dnia wprowadzenia do składu podatkowego paliw silnikowych nabytych wewnątrzwspólnotowo. Wpłata zaliczki na podatek VAT dokonywana jest przez płatnika określonego w art. 17a na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat na podatek akcyzowy (obecnie - Izby Celnej ). Płatnikiem jest m.in. podmiot prowadzący skład podatkowy nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym.

OP jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie zatem płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym, OP rozważa w jaki sposób może ustalić podstawę opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika VAT w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspóinotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

(i)

Na skutek nowelizacji ustawy o podatku VAT, z dniem 1 sierpnia 2016 r. w art. 30a tej ustawy, po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2b. Ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej. ”

Literalna treść powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że jeżeli ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku VAT, to do ustalenia podstawy opodatkowania VAT należy stosować wyłącznie art. 29a ust. 1 albo 2 ustawy o podatku VAT.

Zdaniem Spółki, powyższe stanowisko jest uzasadnione z tego względu, że poprzez sformułowanie „można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2”, ustawodawca nadał normie prawnej wskazanej w art. 30 ust. 2a charakter normy obligatoryjnej.

Należy bowiem zauważyć, że wyrażenie „tylko” zgodnie ze słownikiem języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/), jest to: „partykuła ograniczająca odniesienie komunikowanego w zdaniu sądu do tych obiektów i stanów rzeczy, które są wymienione”.

Skoro więc wyrażenie „tylko” stanowi partykułę ograniczającą, to sformułowanie: „Do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2” należy rozumieć jako nakaz określonego działania - w tym przypadku zastosowania art. 29a ust. 1 albo ust. 2 ustawy o podatku VAT.

Przepis ten (art. 30a ust. 2a ustawy o podatku VAT) wskazuje bowiem, że dla celów ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, nie zaś jakikolwiek inny przepis prawa. Stosowanie innych regulacji prawnych w tym wypadku jest więc wyłączone.

(ii)

Oprócz wykładni literalnej, powyższe stanowisko jest również prawidłowe na gruncie wykładni systemowej.

Należy bowiem zauważyć, że wprowadzenie powyższej metody ustalania podstawy opodatkowania VAT w celu uiszczenia podatku VAT w związku z WNT paliw wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT, miało na celu ułatwienie podatnikom oraz płatnikom podatku VAT wywiązanie się z nałożonego obowiązku uiszczenia kwoty podatku VAT.

Jeżeli bowiem nie wprowadzono by szczególnej metody ustalania podstawy opodatkowania VAT w przypadku WNT paliw wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust 2b ustawy o podatku VAT, to uiszczenie podatku VAT w części przypadków nie byłoby w ogóle możliwe.

Mianowicie, ogólne zasady ustalania podstawy opodatkowania VAT, które mają zastosowanie do towarów innych niż paliwa, zostały wskazane w art. 30a ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy o podatku VAT: „Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11”. Natomiast, art. 30a ust. 2 ustawy o podatku VAT wskazuje, że: „Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.”

Jak więc wynika z powyższego, w przypadku stosowania art. 30a ust. 1 do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT należy zastosować odpowiednio regulacje wskazane w art. 29 ust. 1, 6, 7,10 i 11 ustawy o podatku VAT.

Należy zauważyć, że regulacje wskazane w art. 29 ust. 1, 6, 7, 10 i 11 ustawy o podatku VAT odnoszą się do konkretnych informacji, które są niezbędne w celu ustalenia podstawy opodatkowania VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Przykładowo, należy posiadać informację o kosztach dodatkowych, takich jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia.

Jest to o tyle istotne, że wprowadzane „pakietem paliwowym” regulacje prawne zakładają, że podatnik lub płatnik są zobowiązani do wpłaty podatku VAT w terminie 5 dni od wprowadzenia paliw silnikowych do składu podatkowego. Oznacza to, podmioty te mogą nie posiadać informacji o tych kosztach dodatkowych i mogą nie być w stanie określić podstawy opodatkowania z zastosowaniem art. 30a ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Co więcej, często podstawa opodatkowania VAT w ogóle nie mogłaby zostać określona (nawet teoretycznie) zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy o podatku VAT. Wynika to z tego, że w części przypadków na moment wpłaty zaliczki na podatek VAT w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych nie powstanie jeszcze obowiązek podatkowy i nie będzie jeszcze znany kurs waluty. Sytuacja taka uniemożliwiłaby faktycznie ustalenie podstawy opodatkowania VAT.

Art. 20 ust. 5 ustawy o podatku VAT wskazuje bowiem, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jeżeli więc faktura zostanie wystawiona później niż w terminie 5 dni od momentu wprowadzenia paliwa do składu podatkowego to nie będzie w ogóle możliwości określenia podstawy opodatkowania VAT z zastosowaniem mechanizmu wskazanego w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Mając powyższe na uwadze, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT szczególnego modelu określania podstawy opodatkowania VAT dla celu uiszczenia podatku VAT w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw.

(iii)

Należy zauważyć, że rozwiązanie wprowadzone w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT w pełni eliminuje wątpliwości prawne co do kwestii ustalenia podstawy opodatkowania VAT.

Poprzez wprowadzenie przez ustawodawcę szczególnego modelu określania podstawy opodatkowania VAT w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT, ustawodawca ułatwi organom kontroli weryfikację prawidłowości uiszczania podatku VAT w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw. Metoda ustalenia podstawy opodatkowania określona w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT odnosi się bowiem do informacji które posiadają zarówno podatnik jak i płatnik (a więc do ceny paliw wskazanej w Biuletynie Informacji Publicznej).

Należy zwrócić uwagę, że płatnik zobowiązany jest na podstawie art. 32 § 1 Ordynacji podatkowej do przechowywania dokumentów związanych z poborem podatków do czas upływu terminu przedawnienia jego zobowiązania wynikającego z przepisów podatkowych. Biorąc pod uwagę, że zarówno podatnik jak i płatnik będą dysponować i przechowywać dane umożliwiające ustalenie podstawy opodatkowania według metody określonej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatki VAT - dotyczące przede wszystkim ilości wprowadzanego do składu podatkowego paliwa - to tym bardziej zastosowanie tej metody jest uzasadnione.

Ustalanie podstawy opodatkowania na podstawie cen z Biuletynu informacji Publicznej MF jest również uzasadnione pod względem celowościowym. Ceny paliw silnikowych publikowane w BIP MF stanowią bowiem odzwierciedlenie faktycznej wartości transakcji dotyczących paliw silnikowych dokonywanych pomiędzy kontrahentami z innego państwa UE a podmiotem krajowym. Z tego też powodu to one powinny być zastosowane do ustalenia podstawy opodatkowania przez płatników takich jak OP.

Podsumowując więc, nie tylko literalna wykładnia ustawy o podatku VAT, ale również wykładnia systemowa i celowościowa wyraźnie wskazują, że ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 30a ust. 1 ustawy – do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Stosownie do ust. 6 tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zgodnie z ust. 10 ww. przepisu, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru (art. 29 ust. 11 ustawy).

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052) i są ukierunkowane na uszczelnienie poboru podatku VAT w zakresie obrotu paliwami z zagranicą.

I tak, od dnia 1 sierpnia 2016 r. obowiązuje art. 17a ustawy o VAT, zgodnie z którym płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 sierpnia art. 30a ust. 2a ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast w myśl ust. 2b tego przepisu, ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust. 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Stosownie do ust. 5b tego przepisu, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że jest podmiotem zajmującym się magazynowaniem oraz przeładunkiem paliw płynnych. OP prowadzi swoją działalność poprzez sieć baz paliw, stanowiących składy podatkowe, w których magazynowane są usługowo wyroby akcyzowe należące do podmiotów trzecich. OP jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć wewnątrzwspólnotowych.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o VAT wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika VAT w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT.

Odnosząc się do zagadnienia obliczania podstawy opodatkowania VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych po dniu 1 sierpnia 2016 r., należy wskazać, że dla określenia podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych zastosowanie znajduje, co do zasady, przepis art. 30a ust. 1 ustawy o VAT.

Podmioty obowiązane do obliczania i wpłacania podatku z tytułu WNT paliw silnikowych, co do zasady, określają podstawę opodatkowania na zasadach ogólnych przewidzianych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w art. 30a ust. 1 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest zatem wszystko, co stanowi zapłatę, którą dostawca otrzymał lub ma otrzymać oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się natomiast kwot rabatów, opustów czy obniżek cen.

Niemniej jednak z uwagi na możliwe trudności z określeniem wszystkich elementów wchodzących w skład podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie paliw a jednocześnie konieczność obliczenia i wpłacenia podatku na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy, ustawodawca przewidział w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o VAT szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych, który ma charakter fakultatywny. Ustawodawca nie nadał bowiem normie prawnej wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o VAT charakteru obligatoryjnego.

Zastosowanie tej uproszczonej metody oznacza, że w celu określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 lub 2 ustawy, przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane cyklicznie (na okresy dwutygodniowe) w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie Ministerstwa Finansów, dalej jako „BIP MF”: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/dzialalnosc/ceny-paliw-dla-potrzeb-vat. Ceny te udostępnia się ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego okres dwutygodniowy. W tej szczególnej sytuacji, w podstawie opodatkowania nie uwzględnia się pozostałych elementów, które zostałyby wliczone do podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych, w tym wskazanych w art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT podatków, opłat i innych należności o podobnym charakterze, a więc również podatku akcyzowego czy opłaty paliwowej.

Zatem ustalenie podstawy opodatkowania w oparciu o art. 30a ust. 2a ustawy o VAT nie ma charakteru obligatoryjnego, lecz fakultatywny. Metoda ustalania podstawy opodatkowania określona w art. 30a ust. 2a ustawy stanowi alternatywną (opcjonalną) metodę do metody podstawowej, która została określona w art. 30a ust. 1 ustawy. Przy tym uproszczona podstawa opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do obliczenia i wpłacenia kwot należnych podatku VAT z tytułu WNT paliw silnikowych na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy. Natomiast ostatecznego rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (paliw) - przez podatnika w odpowiedniej w jego przypadku deklaracji dla podatku od towarów i usług - dokonuje się w oparciu o wyliczenie podstawy opodatkowania zgodnie z zasadami ogólnymi, czyli z uwzględnieniem faktycznych elementów transakcji, takich jak kwota zapłaty, koszty dodatkowe, czy podatki (inne niż podatek VAT) i opłaty.

O fakultatywności przepisu art. 30a ust. 2a ustawy przesądza użycie w jego konstrukcji zwrotu „można stosować odpowiednio”. Natomiast zastrzeżenie „tylko” oznacza, że do obliczenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przy wyborze i użyciu tej właśnie metody uproszczonej podatnik stosuje wyłącznie art. 29a ust. 1 albo 2 ustawy o VAT (w zależności od tego czy jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 czy art. 11 ustawy o VAT) i nie stosuje w takiej sytuacji innych przepisów regulujących kwestię podstawy opodatkowania, które miałyby zastosowanie przy obliczaniu podatku od WNT „na zasadach ogólnych” (art. 29a ust. 6, 7, 10 i 11, do których odsyła art. 30a ust. 1 ustawy).

Należy podnieść, że art. 30a ust. 2a ustawy o VAT w ogóle nie ma zastosowania w sytuacji, gdy podatnik lub płatnik nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych według metody uproszczonej. W takim przypadku obowiązują zasady ogólne dotyczące określania podstawy opodatkowania.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawca wskazał, że jako podmiot prowadzący skład podatkowy i nabywający wewnątrzwspólnotowo paliwa silnikowe na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy akcyzowej będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dokonywania takich nabyć wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym, w przedstawionych we wniosku okolicznościach po dniu 1 sierpnia 2016 roku, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy, Spółka ma prawo wyboru sposobu określenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu paliw silnikowych na podstawie art. 30a ust. 1 albo na podstawie art. 30a ust. 2a ustawy o VAT, w celu obliczenia i wpłacenia podatku na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy.

Zatem ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę, jako płatnika VAT w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, nie musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT, lecz może nastąpić w oparciu o wyliczenie podstawy opodatkowania zgodnie z zasadami ogólnymi, z uwzględnieniem faktycznych elementów transakcji, na co wskazuje zarówno wykładnia literalna jak też systemowa i celowościowa powołanych przepisów ustawy o VAT.

Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, że ustalenie podstawy opodatkowania VAT w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku przez Spółkę jako płatnika w związku z dokonaniem nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym musi obligatoryjnie nastąpić z wykorzystaniem metody wskazanej w art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy, według którego przepis art. 30a ust. 2a i ust. 2b ustawy o VAT ma charakter obligatoryjny, nie zasługuje na aprobatę.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.