Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4510.66.2016.1.KP
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu w związku z pozostawieniem środków na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych po jego likwidacji – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem świadczeń sfinansowanych środkami pozostałymi po likwidacji zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu w związku z pozostawieniem środków na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych po jego likwidacji,
• kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem świadczeń sfinansowanych środkami pozostałymi po likwidacji zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej również jako: Spółka).

W przeszłości w Spółce funkcjonował zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (dalej: Fundusz lub ZFŚS).

W 2016 r. Fundusz został zlikwidowany po przeprowadzeniu ankiety wśród pracowników, w której za takim rozwiązaniem opowiedziała się większość pracowników Spółki. Likwidacja Funduszu odbyła się zgodnie z przepisami ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ustawa o ZFŚŚ).

Po likwidacji Funduszu na wyodrębnionym rachunku bankowym zlikwidowanego ZFŚS wciąż pozostają środki pieniężne, których Spółka nie wykorzystała w czasie, w którym Fundusz jeszcze funkcjonował u Wnioskodawcy. Spółka nie dokonała przeksięgowania salda konta ZFŚS na inne konto księgowe.

Spółka rozważa wydatkowanie pozostałych na rachunku ZFŚS środków na sfinansowanie dodatkowych świadczeń na rzecz pracowników, takich jak bony świąteczne, paczki świąteczne, vouchery, kupony lub inne świadczenia o podobnym charakterze, które zostaną przekazane pracownikom Spółki na cele socjalne z uwzględnieniem kryterium socjalnego, tak jak miało to miejsce w przypadku funkcjonowania Funduszu.

Odpisy dokonywane w przeszłości przez Spółkę na ZFŚS, zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS, stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na gruncie PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w podatku dochodowym od osób prawnych.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym środki pozostałe na rachunku ZFŚS po likwidacji Funduszu pozostaną dla Spółki neutralne na gruncie ustawy o PDOP, tj. w szczególności nie stanowią i nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ustawy o PDOP, w przypadku gdy zostaną w całości wydatkowane na świadczenia przekazywane następnie przez Spółkę na rzecz pracowników, z uwzględnieniem kryterium socjalnego?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym środki pozostałe na rachunku ZFŚS po likwidacji ZFŚS wydatkowane przez Spółkę w związku z przekazaniem na rzecz pracowników świadczeń, takich jak bony świąteczne, paczki świąteczne, vouchery, kupony lub inne świadczenia o podobnym charakterze stanowią/będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym środki pozostałe na rachunku ZFŚS po likwidacji Funduszu pozostaną neutralne na gruncie ustawy o PDOP, tj. w szczególności nie stanowią i nie będą stanowić po stronie Spółki przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ustawy o PDOP, w przypadku gdy zostaną w całości wydatkowane na świadczenia przekazywane następnie przez Spółkę na rzecz pracowników, z uwzględnieniem kryterium socjalnego.

Powszechnie przyjmuje się, że przychód stanowi każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca realny i trwały (definitywny) charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Bez znaczenia w przypadku rozpoznawania przychodu pozostaje przy tym źródło pochodzenia środków. Tym samym wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na rachunek podatnika, stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ustawy o PDOP. Dotyczy to zarówno należności będących wprost wynikiem prowadzonej działalności gospodarczej, jak i innych definitywnych przysporzeń finansowych.

Jednocześnie przepisy ustawy o PDOP nie wskazują wprost sposobu postępowania w sytuacji, w której pracodawca rezygnuje z prowadzenia ZFŚS, którego środki pieniężne nie zostały w pełni wykorzystane do momentu likwidacji Funduszu. Zdaniem Spółki należy więc przyjąć, że podjęcie decyzji o zaprzestaniu tworzenia ZFŚS nie oznacza, że fundusz ten ulega natychmiastowej likwidacji. Tym samym rezygnacja z ZFŚS nie zwalnia pracodawcy z obowiązku wykorzystania pozostałych środków pieniężnych zgromadzonych na koncie ZFŚS zgodnie z ich przeznaczeniem.

W praktyce podejście takie oznacza, iż faktyczna likwidacja ZFŚS nastąpi dopiero z dniem pełnego wyczerpania środków zgromadzonych na rachunku ZFŚS. W konsekwencji decyzja pracodawcy o zaprzestaniu tworzenia ZFŚS nie pozwala na definitywne porzucenie założeń polityki socjalnej, bowiem pracodawca, jako administrator ZFŚS, pozostaje zobowiązany do wykorzystania wszystkich zgromadzonych środków zgodnie z ustawą o ZFŚS. Postępowanie takie jest zasadne nawet w przypadku tych środków, które mają związek z funduszem i których wpływu podmiot się dopiero spodziewa. Jest tak przykładowo w sytuacji, gdy w przeszłości ze środków ZFŚS udzielone pracownikom zostały pożyczki na cele mieszkaniowe i wciąż podlegają one spłacie – wówczas kwoty wynikające z tych spłat zasilają niejako budżet nieistniejącego ZFŚS.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, tak długo, jak środki ze zlikwidowanego Funduszu będą wykorzystywane przez Spółkę na cele socjalne z uwzględnieniem kryterium socjalnego, fakt likwidacji Funduszu i tym samym pozostawienie niewykorzystanych środków pieniężnych na jego koncie będzie neutralne dla Wnioskodawcy na gruncie PDOP.

Jednocześnie w tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że taka sytuacja nie miałaby miejsca, gdyby Spółka po likwidacji ZFŚS dokonała przesunięcia środków znajdujących się na rachunku ZFŚS przykładowo na bieżący rachunek Wnioskodawcy i wydatkowała tak zgromadzone środki pieniężne na inne cele bez uwzględnienia kryterium socjalnego. W takim bowiem przypadku zasadnym byłoby rozpoznanie przychodu po stronie Spółki, podlegającego opodatkowaniu PDOP.

Podsumowując pozostawienie przez Spółkę niewykorzystanych środków pieniężnych na koncie zlikwidowanego ZFŚS po likwidacji Funduszu nie będzie stanowić przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, w przypadku gdy zostaną one w całości wydatkowane na świadczenia przekazywane następnie przez Spółkę na rzecz pracowników, z uwzględnieniem kryterium socjalnego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W opinii Spółki środki pozostałe na rachunku ZFŚS po likwidacji ZFŚS wydatkowane przez Spółkę w związku z przekazaniem na rzecz pracowników świadczeń, takich jak bony świąteczne, paczki świąteczne, vouchery, kupony lub inne świadczenia o podobnym charakterze nie stanowią/nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość kwalifikowania ich w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.
   
   

Z przywołanego powyżej przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodu są jedynie takie odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż likwidacja ZFŚS nie wpłynie w jakikolwiek sposób na konieczność dokonania korekty kosztów podatkowych z tytułu dokonanych odpisów na ZFŚS, jako że zostały one dokonane przez Wnioskodawcę w przeszłości zgodnie z odpowiednimi przepisami obowiązującymi w tym zakresie. Dlatego też, mając na uwadze fakt, iż Spółka w przeszłości zaliczała odpisy na ZFŚS do kosztów podatkowych, oraz argumentację przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 1 powyżej dotyczącą braku powstania przychodu po stronie Spółki z tytułu pozostawienia środków ZFŚS na rachunku Funduszu po jego likwidacji, zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem dojść do wniosku, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na sfinansowanie przedmiotowych świadczeń z wykorzystatniem środków pieniężnych zgromadzonych po zlikwidowanym ZFŚS z uwzględnieniem kryterium socjalnego również powinny być neutralne dla Spółki na gruncie PDOP, tj. nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP.

W przeciwnym bowiem razie, tj. w sytuacji zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych, Spółka niejako podwójnie ujęłaby wskazany wydatek dla celów PDOP, tj. pierwszy raz w momencie dokonanego wcześniej odpisu na ZFŚS, a drugi – w momencie sfinansowania danego świadczenia przekazanego pracownikowi.

Reasumując wydatki przeznaczone ze środków pozostałych na rachunku ZFŚS po likwidacji ZFŚS na sfinansowanie świadczeń na rzecz pracowników, takich jak bony świąteczne, paczki świąteczne, vouchery, kupony lub inne świadczenia o podobnym charakterze nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie powstania przychodu w związku z pozostawieniem środków na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych po jego likwidacji jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem świadczeń sfinansowanych środkami pozostałymi po likwidacji zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.