Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-186/15-4/ISZ
z 25 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zakupu urządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia maszyny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zakupu urządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia maszyny.

Wniosek uzupełniony został w dniu 30 kwietnia 2015 r., (data wpływu 4 maja 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca firma produkująca drut, jest czynnym podatnikiem VAT, jak również jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Do produkcji wyrobów, Strona dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (zakup maszyn do produkcji).

W 2013 roku, Wnioskodawca zamówił u kontrahenta ze Szwecji (zarejestrowanego podatnika unijnego) maszynę o wartości 45.000,00 EURO.

1. Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2013 r. otrzymał fakturę z dnia 19 grudnia 2013 r. na 30% wartości maszyny – 13.500,00 EURO.
2. Następną fakturę Wnioskodawca otrzymał w dniu 7 marca 2014 r., faktura z dnia 4 marca 2014 r. na 70% wartości maszyny – 31.500,00 EURO.
   
   

Łącznie 100% 45.000,00 EURO.

Maszyna została dostarczona w dniu 9 maja 2014 r. przez polskiego przewoźnika na koszt Wnioskodawcy.

Kontrahent ze Szwecji nie wystawił na maszynę faktury końcowej uwzględniającej zaliczki 30% i 70%. Faktury zaliczkowe zapłacone zostały w terminach podanych na fakturach.

W związku z powyższym, obowiązek podatkowy WNT powstał w dniu 15 czerwca 2014 r. zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. przepisem art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem nabycia z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b.

Po tym zdarzeniu w dniu 4 lipca 2014 r. wpłynęła faktura z datą 30 czerwca 2014 r. za usługę:

• liczba godzin pracy mechanika,
• diety,
• bilet lotniczy.
  
  

Praca mechanika polegała na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowaniu. Usługa powiązana jest bezpośrednio z zamówieniem maszyny i jest elementem całej dostawy.

W uzupełnieniu dodano, że zakupiona maszyna jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu zakupu tego urządzenia, tj.
   1. czy wg faktur zaliczkowych,
      
   2. czy ostatniej faktury zaliczkowej,
      
   3. czy jednak 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia,
      
   4. czy usługa montażu powinna być uwzględniona w podstawie opodatkowania WNT.
      
2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy braku faktury końcowej?
   
3. Czy zakup maszyny należy traktować jako dostawę z montażem i nie wystąpi WNT na podstawie art. 12 ust. l pkt l ustawy o VAT i będzie to dostawa krajowa towarów z montażem? Sprzedawcą jest firma zagraniczna, która nie rozlicza w Polsce VAT, to wówczas polski nabywca ma obowiązek naliczyć podatek z tego tytułu.
   
   

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towarów zostały uiszczone dwie części zapłaty 30% i 70% - wówczas obowiązek ten powstanie z chwilą uiszczenia należności (art. 19a ust. 1 i 8 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wymieniona transakcja nie stanowi dostawy z montażem, lecz została uznana za WNT, a usługa dotycząca uruchomienia maszyny została uwzględniona w podstawie opodatkowania WNT, będąca elementem całej dostawy.

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 20 ust. 5 ustawy o VAT). Ustawodawca wiąże powstanie obowiązku podatkowego w WNT przede wszystkim z momentem wystawienia faktury. Jednak sprzedający faktury końcowej nie wystawił (tylko faktury zaliczkowe 30% i 70%). Zatem w tym przypadku obowiązek podatkowy powstał 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów.

Zgodnie ze zdaniem drugim art. 22 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z przeznaczeniem. W kwestii instalacji i montażu o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2013 r. nr IPPP3/443-539/12/13-5/S/SM.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przy braku faktury końcowej Wnioskodawca nabył również 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, ponieważ zakupiona maszyna jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Norma art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  

• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy wskazano, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Zatem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy dotyczy sytuacji, w których podatnik przemieszcza z terytorium jednego kraju członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego „własne” towary nabyte lub wytworzone w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w celu dalszego wykonywania przy ich użyciu działalności gospodarczej. Przepis ten nie dotyczy sytuacji, w której towary są przemieszczane w wyniku sprzedaży. Tym samym przedmiotowy przepis nie znajdzie zastosowania w analizowanej sytuacji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć montaż lub instalacja, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż (instalacja towarów). Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei, instalacja to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tut. Organu, jako „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też, za montaż lub instalację należy uznać tylko takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że stanowiąca element całej dostawy (uznanej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów), bezpośrednio powiązana z zamówieniem maszyny, wykonana usługa przez kontrahenta ze Szwecji polegała na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowaniu.

Podłączenie maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowanie są niewątpliwie czynnościami umożliwiającymi działanie maszyny zgodnie z jej przeznaczeniem. Jednakże czynności tych nie można uznać za jej składanie z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych albo za zamontowanie tego urządzenia. Z opisu sprawy nie wynika, by były to również czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych jedynie dostawcy tego urządzenia, który wiedzą tą może podzielić się np. z podwykonawcą.

Tym samym wykonywanych czynności nie można uznać za „instalację” lub „montaż” w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, co wyklucza zakwalifikowanie opisanych transakcji jako dostawy towarów z montażem na podstawie tego przepisu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że będąc podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym również jako podatnik VAT-UE, zakupił od kontrahenta ze Szwecji podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (zarejestrowanego podatnika unijnego) maszynę. Urządzenie to, w wyniku przedmiotowej transakcji zostało dostarczone na terytorium kraju przez polskiego przewoźnika w dniu 9 maja 2014 r. Po tym zdarzeniu, w dniu 4 lipca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał fakturę z datą 30 czerwca 2014 r. za usługę polegającą na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowaniu. Usługa powiązana jest bezpośrednio z zamówieniem maszyny i jest elementem całej dostawy.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru (maszyny). Wnioskodawca – podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy – nabył to urządzenie od kontrahenta szweckiego, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Szwecji, urządzenie to w ramach tego nabycia zostało przemieszczone na terytorium kraju i służy działalności gospodarczej Zainteresowanego.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy, należy uznać, że omawiana transakcja nabycia maszyny (dostawy towarów) powinna być traktowana dla celów podatku od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji zakupu urządzenia za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, należało uznać za prawidłowe.

Kwestie związane z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uregulowane zostały w art. 20 ustawy. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W odniesieniu do zaliczek należy wskazać, że w związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz.Urz. UE L 189 z 22.07.2010 r., str. 1), ustawodawca krajowy dokonał z dniem 1 stycznia 2013 r. zmian w art. 20 ust. 1-3 oraz 5-7 ustawy. Wprowadzone zmiany miały na celu zapewnienie jednolitości danych zawartych w informacjach podsumowujących i terminowości wymiany danych dokonywanych przy pomocy tych informacji podsumowujących.

W związku ze zmianami w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wynikającymi ze zmiany przepisów unijnych odstąpiono od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia towarów - otrzymanie tego rodzaju zapłaty nie może rodzić już obowiązku podatkowego. Tym samym, w przypadku otrzymania faktury zaliczkowej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia u polskiego podatnika nie powstaje obowiązek podatkowy.

Zatem, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tą transakcję, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Natomiast w przypadku otrzymania faktury zaliczkowej nie powstaje u polskiego podatnika obowiązek podatkowy, nawet, gdy otrzyma on od podatnika podatku od wartości dodanej fakturę zaliczkową na 100% wartości towaru.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2013 roku, Wnioskodawca (zarejestrowany podatki VAT UE) zamówił u kontrahenta ze Szwecji (zarejestrowanego podatnika unijnego) maszynę o wartości 45.000,00 EURO. Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2013 r. otrzymał fakturę z dnia 19 grudnia 2013 r. na 30% wartości maszyny – 13.500,00 EURO. Następną fakturę Wnioskodawca otrzymał w dniu 7 marca 2014 r., faktura z dnia 4 marca 2014 r. na 70% wartości maszyny – 31.500,00 EURO. Kontrahent ze Szwecji nie wystawił na maszynę faktury końcowej uwzględniającej zaliczki 30% i 70%. Maszyna została dostarczona w dniu 9 maja 2014 r. przez polskiego przewoźnika na koszt Wnioskodawcy. Po tym zdarzeniu w dniu 4 lipca 2014 r. wpłynęła faktura z datą 30 czerwca 2014 r. za usługę bezpośrednio powiązaną z zamówieniem maszyny i stanowiącą element całej dostawy, która polegała na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowaniu.

W przedstawionej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, w sytuacji, gdy przed faktyczną dostawą towaru (maszyny) uiszczono całość należności na podstawie wystawionych uprzednio przez dostawcę unijnego faktur zaliczkowych na 100% wartości, a kontrahent ze Szwecji nie wystawił na maszynę faktury końcowej uwzględniającej zaliczki 30% i 70%.

Analiza opisanej sytuacji w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że jeśli przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów uiszczono całość należności za towary, oraz nie jest wystawiana faktura „końcowa” dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, obowiązek podatkowy nie powstaje w momencie wystawienia przez dostawcę faktury będącej podstawą do zapłaty zaliczki, ale powstaje – zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 ustawy - 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia przez Stronę.

Zatem, w analizowanym przypadku otrzymanie faktur zaliczkowych od kontrahenta za Szwecji nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. W związku z faktem, że Wnioskodawca otrzymał towar (maszynę) w dniu 9 maja 2014 r., a kontrahent nie wystawił faktury „końcowej” ujmującej zapłacone zaliczki, to obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa maszyny - zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15 czerwca 2015 r., w stosunku do całej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Późniejsze otrzymanie faktury za wykonaną usługę bezpośrednio powiązaną z zamówieniem maszyny i stanowiącą element całej dostawy, która polegała na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej jak i jej zaprogramowaniu, nie powoduje powstania odrębnego obowiązku podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla przedmiotowej transakcji należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do podstawy opodatkowania należy stwierdzić, że w związku z tym, że w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia maszyny powstał dnia 15 czerwca 2014 r., to dla ustalenia podstawy opodatkowania tej transakcji zastosowanie mają przepisy prawa obowiązujące w tej dacie.

I tak, zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy - do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

Stosownie do art. 30c ust. 1 ustawy, podstawy opodatkowania z tytułu importu usług nie ustala się, w przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wartość usługi, na podstawie odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego towaru.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Przepisy te wskazują, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez dokonującego dostawy zapłatę, wynagrodzenie za sprzedany towar.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania opisanej we wniosku transakcji nabycia od kontrahenta unijnego towaru (maszyny), należy uznać całkowitą kwotę, jaką Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić, czyli cenę nabycia towaru stanowiącą całkowity koszt jego zakupu. Wartość tą stanowi cena maszyny wraz z wynagrodzeniem za usługę bezpośrednio powiązaną z zamówieniem maszyny i będącą elementem całej dostawy, polegająca de facto na podłączeniu do szafy sterowniczej i zaprogramowaniu zamówionej maszyny, której elementami cenotwórczymi są: liczba godzin pracy mechanika, diety, bilet lotniczy.

Zatem w przedmiotowej sprawie, usługa polegająca na podłączeniu maszyny do szafy sterowniczej i i jej zaprogramowaniu powinna być uwzględniona w podstawie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (maszyny), zgodnie z art. 30a ust. 1 w powiązaniu z art. 29a ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podstawy opodatkowania należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 86 ust. 10 ustawy, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c) - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
   
   

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Ponadto, na podstawie art. 86 ust. 10g ustawy, w przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a), faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin.

Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a), upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę (art. 86 ust. 10h ustawy).

Analizując przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadkach, o których mowa m.in. w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a), tj. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dla prawa do odliczenia podatku istotne jest m.in. „fizyczne” posiadanie (otrzymanie) przez podatnika faktury dokumentującej to nabycie.

Trzeba zauważyć, że przepisy art. 167-169 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.) regulują zagadnienia dotyczące momentu i zakresu odliczenia podatku. Fundamentalną zasadą podatku od wartości dodanej, a nie przywilejem, jest neutralność podatku dla podatników, która jest realizowana poprzez umożliwienie podatnikowi obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zapłacony przy nabyciu towarów i usług, związanych z jego działalnością gospodarczą i co do zasady nie może podlegać ograniczeniu.

W myśl art. 178 lit. a) ww. Dyrektywy VAT, podatnik uprawniony jest do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dostaw towarów i usług, jeżeli posiada fakturę wystawioną zgodnie z przepisami dyrektywy. Ponadto, jak stanowi art. 179 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą wymagać od podatników dokonujących okazjonalnych transakcji, o których mowa w art. 12, stosowania prawa do odliczenia dopiero w momencie dostawy.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że, jak wskazuje Wnioskodawca zakupiona maszyna jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia maszyny, gdyż zostały spełnione przesłanki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, zakupiony towar jest wykorzystywany przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy również podnieść, że w sytuacji gdy nastąpi dostawa, na poczet której Strona zapłaciła zaliczki w wysokości 100% należności za towar na podstawie wystawionych – przed dostawą - przez dostawcę unijnego faktur, to w momencie faktycznej dostawy towarów faktury dokumentujące zaliczkę należy uznać za faktury, o których mowa w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a) ustawy, dokumentujące dostawę, która dla Zainteresowanego stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W przedstawionej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, kontrahent ze Szwecji nie wystawił na maszynę faktury końcowej uwzględniającej zaliczki 30% i 70%. Faktury zaliczkowe zapłacone zostały w terminach podanych na fakturach. W dniu 9 maja Wnioskodawca otrzymał maszynę. Po tym zdarzeniu w dniu 4 lipca 2014 r. wpłynęła faktura z datą 30 czerwca 2014 r. za usługę powiązaną bezpośrednio z zamówieniem maszyny i stanowiącą element całej dostawy.

Zatem, w analizowanej sprawie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wpłaconych zaliczek udokumentowanych wystawionymi przez kontrahenta ze Szwecji fakturami zaliczkowymi oraz z tytułu wykonanej usługi stanowiącej element dostawy, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia maszyny.

Obowiązek podatkowy, jak wskazano w niniejszej interpretacji z tytułu nabycia maszyny powstał w dniu 15 czerwca 2014 r. Natomiast z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w tym okresie był w posiadaniu faktur wystawionych przez kontrahenta ze Szwecji, dokumentujących wpłaty zaliczek na przyszłą dostawę, jednakże fakturę za wykonaną usługę Wnioskodawca otrzymał w dniu 4 lipca 2014 r. Tym samym zachowany został termin o którym mowa w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a ustawy, a na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek przewidziany w art. 86 ust. 10g ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia maszyny należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.