Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-608/15-4/IM
z 6 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 21 maja 2015 r.) uzupełniony pismem (data nadania 23 czerwca 2015 r., data wpływu 25 czerwca 2015 r.) na wezwanie z dnia 16 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-608/15-2/IM (data nadania 16 czerwca 2015 r., data doręczenia 18 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowań pracownikom w ramach realizacji Programu Dobrowolnych Odejść.

Jako, że wniosek nie spełniał wymagań formalnych w piśmie z dnia 16 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-608/15-2/IM (data nadania 16 czerwca 2015 r., data doręczenia 18 czerwca 2015 r.) wezwano do jego uzupełniania. Pismem (data nadania 23 czerwca 2015 r., data wpływu 25 czerwca 2015 r.) Wnioskodawca dokonał uzupełnienia w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 1 maja 2015 r. u Wnioskodawcy wdrożony został Regulamin Dobrowolnych Odejść dla uprawnionych pracowników Spółki. Wdrożenie Programu uzgodnione zostało z działającymi u Pracodawcy związkami zawodowymi na mocy Porozumienia zbiorowego, zawartego w dniu 24 kwietnia 2015 r.

Program kierowany jest do pracowników zatrudnionych na umowę o pracę na czas nieokreślony, w dniu rozpoczęcia obowiązywania Regulaminu, tj. 1 maja 2015 r.

Program określa zasady i tryb rozwiązywania umów o pracę, a także wysokość i sposób wypłaty świadczeń pieniężnych. Przystąpienie do programu jest dobrowolne i ma umożliwić pracownikom rozwiązanie umów o pracę za porozumieniem stron, z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu Ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 90 poz. 844 z późn. zm.). Program obowiązuje od dnia 01 maja 2015 r. do 12 czerwca 2015 r. Warunkiem przystąpienia do Programu jest złożenie wniosku wyłącznie z inicjatywy pracownika. Ostateczną decyzję, po rozpatrzeniu oferty pracownika, wydaje pracodawca. Pracownikom, którzy otrzymają zgody na rozwiązanie umów o pracę za porozumieniem stron w ramach Programu, wypłacone zostaną świadczenia pieniężne:

1. odprawa pieniężna, o której mowa w art. 8 Ustawy
2. jednorazowe odszkodowanie.

Odszkodowanie nie podlega zaliczeniu na poczet odprawy pieniężnej na podstawie Ustawy, która uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika u pracodawcy. Oprócz wymienionych świadczeń pracownikom należne będą świadczenia wynikające z Kodeksu pracy i obowiązującego u pracodawcy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jeśli nabędą do nich prawo.

Wypłacone odszkodowanie ma na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę poniesioną w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto są to świadczenia, które umożliwią pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zapytania jest odszkodowanie jednorazowe (wypłacone na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość odszkodowań wypłaconych pracownikom na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Uzasadnieniem zwolnienia przedmiotowych odszkodowań, wypłacanych pracownikom w ramach Programu Dobrowolnych Odejść jest fakt, że od dnia 4 października 2014 r. obowiązuje nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzone nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328). Nowelizacja ma zastosowanie już do dochodów uzyskanych od stycznia 2014 r.

Zmiana przepisów zmieniła sytuację pracowników, którzy dostają odszkodowania wypłacane w ramach Programów Dobrowolnych Odejść. Skoro bowiem, jak wskazano, wypłata zadośćuczynienia w formie odszkodowania nastąpi na podstawie porozumienia zbiorowego, które zostało zawarte na czas określony stosownie do treści Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Kodeksu pracy oraz Kodeksu cywilnego, to spełniona zostanie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Nowe brzmienie przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wynika z treści wniosku, z dniem 1 maja 2015 r. u Wnioskodawcy wdrożony został Regulamin Dobrowolnych Odejść dla uprawnionych pracowników Spółki. Wdrożenie Programu uzgodnione zostało z działającymi u Pracodawcy związkami zawodowymi na mocy Porozumienia zbiorowego, zawartego w dniu 24 kwietnia 2015 r. Program określa zasady i tryb rozwiązywania umów o pracę, a także wysokość i sposób wypłaty świadczeń pieniężnych. Przystąpienie do programu jest dobrowolne i ma umożliwić pracownikom rozwiązanie umów o pracę za porozumieniem stron, z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu Ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 90 poz. 844 z późn. zm.). Pracownikom, którzy otrzymają zgody na rozwiązanie umów o pracę za porozumieniem stron w ramach Programu, wypłacone zostaną świadczenia pieniężne:

1. odprawa pieniężna, o której mowa w art. 8 ww. Ustawy;
2. jednorazowe odszkodowanie.

Odszkodowanie nie podlega zaliczeniu na poczet odprawy pieniężnej na podstawie Ustawy, która uzależniona jest od okresu zatrudnienia pracownika u pracodawcy. Oprócz wymienionych świadczeń pracownikom należne będą świadczenia wynikające z Kodeksu pracy i obowiązującego u pracodawcy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jeśli nabędą do nich prawo. Wypłacone odszkodowanie ma na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę poniesioną w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto są to świadczenia, które umożliwią pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m. in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazuje Wnioskodawca, odszkodowanie jednorazowe będzie wypłacone na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, który został wdrożony po uzgodnieniu ze związkami zawodowymi na mocy Porozumienia zbiorowego, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Reasumując, odszkodowania wypłacane przez Wnioskodawcę pracownikom na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego wysokość i zasady wypłaty przedmiotowych odszkodowań zostały określone w Programie uzgodnionym na mocy Porozumienia zbiorowego zawartego między Wnioskodawcą i związkami zawodowymi.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.