INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny z dnia 17 czerwca 1992 r. nabyła na własność nieruchomość gruntową, zabudowaną budynkami gospodarczymi - wiatą magazynową i dwoma garażami.

W 2003 r. na ww. nieruchomości zakończono budowę budynku mieszkalnego. W tym samym roku po raz pierwszy złożono wniosek o wydanie zgody na użytkowanie budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych. Budynek mieszkalny i budynki gospodarcze są zamieszkałe i użytkowane od 2005 r. Zgoda na użytkowanie budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych została wydana w styczniu 2011 r.

Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia nieruchomości, zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie podlegał opodatkowania podatkiem dochodowym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie opisanej we wniosku nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nieruchomość gruntowa zabudowana budynkami gospodarczymi (tj. wiata magazynowa i dwa garaże) zostały nabyte przez podatnika w drodze darowizny przed dniem 31 grudnia 2006 r. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który obowiązywał do końca 2006 r. przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości w całości jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nieruchomość została nabyta między innymi w drodze darowizny.

Nieruchomość zabudowana budynkami gospodarczymi została nabyta w 1992 r., natomiast budowa budynku mieszkalnego została zakończona w 2003 r. W związku z tym spełnione zostały – zdaniem Wnioskodawczyni - przesłanki zwolnienia z opodatkowania przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Planowane przez Wnioskodawczynię zbycie nieruchomości, nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej, jak również zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości.

Według Wnioskodawczyni, termin uzyskania zgody na użytkowanie budynków mieszkalnego i gospodarczych, pozostaje obojętny z punktu widzenia obowiązku podatkowego, tym bardziej, że nieruchomości są faktycznie użytkowane i zamieszkałe od przeszło sześciu lat (a były zdatne do użytkowania i zamieszkania odpowiednio w 1992 r. i 2003 r.). Prezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko, znajduje – Jej zdaniem – oparcie w poglądach prezentowanych w przytoczonych przez Nią wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

W oparciu o wskazane wyroki, Wnioskodawczyni wywodzi, iż za datę wybudowania budynku nie można przyjąć daty wydania postanowienia organu budowlanego zezwalającego na jego użytkowanie. W przedmiotowej sprawie istotny jest bowiem termin wybudowania budynków gospodarczych i budynku mieszkalnego, tj. doprowadzenie ich do stanu pozwalającego na ich użytkowanie i zamieszkanie. W przypadku budynków gospodarczych, powyższy stan istniał już dziewiętnaście lat temu, natomiast w odniesieniu do budynku mieszkalnego osiem lat temu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, dlatego należy odnieść się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ww. ustawy nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W myśl § 2 tegoż artykułu częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Natomiast przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 cytowanej ustawy).

Stosownie do treści art. 48 ww. ustawy, do części składowych gruntu (z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie) należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle powyższego, regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu bez względu na to czy na gruncie tym wybudowano budynek czy też nie i kiedy to nastąpiło.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny z dnia 17 czerwca 1992 r. nabyła na własność nieruchomość gruntową, zabudowaną budynkami gospodarczymi - wiatą magazynową i dwoma garażami. W 2003 r. na ww. nieruchomości zakończono budowę budynku mieszkalnego. A zatem pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca roku, w którym nastąpiło nabycie gruntu, upłynął z końcem 1997 r.

W związku z tym, sprzedaż nieruchomości, częścią składową której jest budynek mieszkalny i budynki gospodarcze, nabytej w 1992 r., nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) cytowanej ustawy, a co za tym idzie nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Końcowo wskazać należy, iż dla niniejszego rozstrzygnięcia nie ma znaczenia data zakończenia budowy budynku mieszkalnego oraz budynków niemieszkalnych, ani też data wydania zgody na ich użytkowanie.

Odnosząc się zaś do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.