Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1166/14/KW
z 26 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 6 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z wniesieniem wkładu do spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z wniesieniem wkładu do spółki cywilnej.

Ze względu na braki formalne, pismem z dnia 3 lutego 2015 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 lutego 2015 r., a w dniu 6 lutego 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 5 lutego 2015 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej zajmującej się montażem szyb samochodowych. Spółka została utworzona w 2006 r. Została spisana umowa spółki. Wnioskodawca, jako wspólnik spółki, wniósł wkład pieniężny i niepieniężny. Odprowadzony został podatek od czynności cywilnoprawnych. We wrześniu 2014 r., w związku z koniecznością zwiększenia kapitału spółki cywilnej, Wnioskodawca wniósł wkład pieniężny (wspólnik Wnioskodawcy także dokonał wniesienia wkładu - wkład pieniężny w równych częściach). Zgodnie z aneksem do umowy spółki Wnioskodawca dokonał przekazania pieniędzy (przelew bankowy na konto spółki). Od wniesionego wkładu został naliczony podatek od czynności cywilnoprawnych, złożona została deklaracja PCC-3. Wnioskodawca nadmienia, że podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony został z konta spółki (konto, którego współwłaścicielami są wspólnicy spółki cywilnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesiona przez Wnioskodawcę opłata podatku od czynności cywilnoprawnych ze wspólnego majątku spółki stanowi koszt uzyskania przychodów ze źródła jakim jest prowadzona przez Wnioskodawcę pozarolnicza działalność gospodarcza?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkie wydatki, które są poniesione w celu uzyskania, zabezpieczenia lub zachowania przychodu stanowią koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem, że nie zostały wymienione art. 23 ww. ustawy, jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę był konieczny w celu zwiększenia kapitału spółki (przekazane pieniądze zostaną wykorzystane do rozwoju firmy - zakup nieruchomości stanowiącej współwłasność łączną wspólników). Zakup nieruchomości, a następnie w przyszłości wybudowanie warsztatu, daje możliwości rozwoju firmy. Oznacza to, że opłacenie podatku od czynności cywilnoprawnych służyło zabezpieczeniu, uzyskaniu przychodu. Nie ulega wątpliwości, że podatek ten musiał być zapłacony przez każdego ze wspólników, chociaż bezpośrednio dotyczy spółki cywilnej, ale ona nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość (art. 861 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego). Z kolei w myśl art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), spółką niebędącą osobą prawną jest spółka niebędąca podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W świetle powyższego dochody spółek cywilnych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, a spółki te nie są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tych spółek, a koszty uzyskania przychodu rozliczane są proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• być właściwie udokumentowany.
  

Należy zaznaczyć, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że we wrześniu 2014 r., w związku z koniecznością zwiększenia kapitału spółki cywilnej, Wnioskodawca wniósł do tej spółki wkład pieniężny. Od wniesionego wkładu został naliczony podatek od czynności cywilnoprawnych Podatek ten został zapłacony z konta spółki, którego współwłaścicielami są jej wspólnicy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy spółki oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce osobowej - wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania. Jak stanowi natomiast art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych spółką osobową w rozumieniu tej ustawy jest spółka: cywilna, jawna, partnerska, komandytowa lub komandytowo-akcyjna.

Definicja kosztów uzyskania przychodów, sformułowana przez ustawodawcę w cytowanym powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Jak wskazano powyżej, kosztem uzyskania przychodów są również wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, pośrednio powiązane z uzyskiwanymi przychodami.

Zawarcie lub zmiana umowy spółki cywilnej polegająca na wniesieniu wkładów zwiększających majątek spółki służy stworzeniu źródła przychodów (przy zawarciu umowy) bądź jego zabezpieczeniu (przy zmianie umowy) poprzez zwiększenie możliwości finansowych spółki. Jednocześnie, jak wskazano wyżej, zawarcie i zmiana umowy spółki pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Zapłata tego podatku przyczynia się zatem w sposób pośredni do stworzenia źródła przychodów i jego zabezpieczenia.

Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z zawarciem lub zmianą umowy spółki niebędącej osobą prawną z katalogu wydatków, jakie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

W konsekwencji, podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony od umowy spółki bądź jej zmiany, jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i gospodarczo uzasadniony, jest kosztem pośrednim uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa we wniosku, zobowiązany był Wnioskodawca i podatek ten został przez Niego zapłacony, to wydatek ten, jako związany z prowadzoną w formie spółki cywilnej działalnością gospodarczą, będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej spółki, koszt uzyskania przychodu, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki i pod warunkiem jego właściwego udokumentowania.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonano wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W szczególności to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Ponadto, na podatniku spoczywa również obowiązek właściwego udokumentowania poniesionych wydatków, w sposób umożliwiający ujęcie ich jako kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.