INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28.12.2011 r. (data wpływu 02.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z rozwiązaniem lub likwidacją spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z rozwiązaniem lub likwidacją spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka), w której to występuje w charakterze komandytariusza. Poza Wnioskodawcą, wspólnikami pozostają: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, występująca w charakterze komplementariusza oraz druga osoba fizyczna, występująca w roli komandytariusza. Spółka na dzień sporządzenia niniejszego wniosku nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
2. Wspólnicy Spółki udzielili jej szeregu pożyczek gotówkowych, których to Spółka nie była i nie jest w stanie spłacić. Na dzień sporządzenia Wniosku, Spółka posiada niespłacone pożyczki wobec wszystkich wspólników. Spółka nie posiada żadnego majątku, pozwalającego na spłacenie pożyczek. Spółka nie posiada majątku, pozwalającego na pokrycie kosztów ewentualnego postępowania upadłościowego. Spółka nie posiada żadnych zobowiązań, wobec osób lub podmiotów, nie będących jej wspólnikami.
3. Wspólnicy planują podjąć uchwałę w przedmiocie rozwiązania umowy Spółki oraz rozpoczęcia procesu likwidacyjnego lub podjęciu uchwały o rozwiązaniu umowy Spółki bez przeprowadzenia likwidacji. Proces rozwiązania Spółki lub proces likwidacyjny zostanie przeprowadzony w oparciu o przepisy Ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037) - dalej: „Ksh”. jak zostało wspomniane, Spółka nie przeprowadzi podziału majątku, ponieważ takiego nie posiada. Spółka posiada stratę za poprzedni lata obrotowe, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - dalej: „updf”.
4. Wspólnicy nie otrzymają zwrotu wkładu, jak również nie otrzymają zwrotu kwot udzielonych pożyczek, ani odsetek od pożyczek. Na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców, wierzytelności Wnioskodawcy nie zostaną, zatem zaspokojone. Pożyczki na dzień likwidacji/rozwiązania Spółki nie będą należnościami przedawnionymi, a pożyczkodawcy nie dokonają ich umorzenia.
5. Wnioskodawca zaznacza, że na dzień sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji, ani uchwała o otwarciu likwidacji Spółki ani uchwała o rozwiązaniu umowy Spółki bez przeprowadzenia likwidacji nie zostały podjęty.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty niezwróconych pożyczek wraz z odsetkami przez Spółkę, w związku z jej rozwiązaniem bądź likwidacją, stanowić będą przychód, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przychód będzie podlegał opodatkowaniu przez jej wspólników, wobec zasady transparentności podatkowej spółek osobowych, na gruncie wspomnianej ustawy...

1. W ocenie Wnioskodawcy kwota niespłaconych pożyczek wraz z odsetkami nie będzie stanowić przychodu dla wspólników Spółki (a w tym Wnioskodawcy), na gruncie updf, w związku z rozwiązaniem bądź likwidacją Spółki. Przesłanką ku temu stwierdzeniu jest fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości opodatkowania pożyczki, niespłaconej przez podmiot, który został rozwiązany bądź zlikwidowany.
2. Spółka nie przeprowadzi postępowania upadłościowego, ponieważ nie posiada jakiejkolwiek zdolności upadłościowej. W szczególności Spółka nie posiada jakiegokolwiek majątku, a co za tym idzie, nie jest w stanie pokryć opłaty sądowej od wniosku o ogłoszenie upadłości, jak również kosztów postępowania upadłościowego. Tym samym, ewentualny wniosek o ogłoszenie upadłości, zostały oddalony prze sąd, w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.), z godnie, z którym: „Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania”. Kategoryczne stwierdzenie przepisu ustawy (.sąd oddali”), jednoznacznie wskazuje, że wniosek o ogłoszenie upadłości byłby całkowicie
3. Przypadek podmiotów gospodarczych, nieposiadających żadnego majątku, które złożyły wniosek o wykreślenie z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, był przedmiotem licznych orzeczeń Sądu Najwyższego. Sąd ten uznał, iż nie istnieją przesłanki, uniemożliwiające wykreślenie spółki, posiadającej niespłacone zobowiązania, jeżeli spółka ta nie posiada majątku, umożliwiającego spłatę wspomnianych zobowiązań. Powyższy problem był również przedmiotem analizy praktyków, którzy stwierdzili, że: W licznych orzeczeniach Sąd Najwyższy dopuścił możliwość wykreślenia z rejestru spółki bez ogłoszenia jej upadłości, także w sytuacji, gdy spółka nie ma wystarczającego majątku pozwalającego na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań (...).W orzeczeniach tych wskazano, że istnienie niezaspokojonych wierzycieli nie może być powodem utrzymywania przy życiu „martwego” podmiotu gospodarczego i spółka taka powinna zostać wykreślona, skoro utraciła możność prowadzenia działalności”. (źródło: Dziennik Gazeta Prawna, artykuł z dnia 2 sierpnia 2010 r., not kt.).
4. W jednym z ostatnich postanowień obejmujących powyższą tematykę Sąd Najwyższy wskazał, że likwidacja jest ukończona wówczas, gdy w majątku spółki nie ma juz żadnych składników majątkowych i okoliczność ta zostanie stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym. W konsekwencji możliwe jest wykreślenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z rejestru handlowego także wtedy, jeżeli nie ma ona majątku pozwalającego na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań i pozostaną one niezaspokojone (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r sygn. akt II CSK 240/07). Wobec powyższego wspólnicy Spółki posiadają faktyczną i prawną możliwość przeprowadzenia jej rozwiązania bądź likwidacji.
5. Rozwiązanie oraz likwidację spółki będącej spółką komandytową przeprowadza się zgodnie z przepisami Ksh. Zgodnie z art. 103 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej chyba ze ustawa stanowi inaczej. Natomiast zgodnie z art. 67 ust. 1 Ksh w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Wspomniany art. 58 Ksh w punkcie 2 stanowi ze rozwiązanie spółki powodują jednomyślna uchwała wszystkich wspólników. Likwidację Spółki przeprowadza powołany likwidator, który kończy sprawy Spółki i zgłasza wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru.W przedmiotowej sprawie ze względu na brak jakiejkolwiek działalności majątku oraz wierzycieli innych niż wspólnicy - przepisy o podziale majątku likwidowanej spółki nie znajdą zastosowania. Natomiast w wypadku rozwiązania umowy Spółki bez przeprowadzenia likwidacji to wspólnicy Spółki doprowadzą do zakończenia działalności Spółki oraz do jej wykreślenia z rejestru. Również w tym wypadku nie nastąpi jakikolwiek podział majątku.
6. Wszelkie obowiązki podatkowe powinny zostać nałożone wyraźnym przepisem ustawowym. Wobec powyższego w wypadku braku przepisu nakładającego obowiązek podatkowy w danej sytuacji - obowiązek taki nie wystąpi. Wnioskodawca dokonując, zatem analizy zapisów, updf wskazuje na następujące regulacje art. 14 ust. 1 updf, który stanowi, że: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarowi usług opodatkowanych podatkiem od towarowi usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarowi usług. Przepis ten nie dotyczy jednak zwracanych pożyczek, które to nie podlegają opodatkowaniu na gruncie updf ani naliczonych odsetek z tego tytułu - które podlegają pod osobny przepis ustawy.
7. Następnie zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 6 updf przychodem z działalności gospodarczej są również wartości umorzonych lub przedawnionych zobowiązań z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6 w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek) z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Z literalnego brzmienia przytoczonej regulacji wynika ze tylko umorzone lub przedawnione pożyczki stanowiłyby przychód po stronie spółki komandytowej - czyli ze względu na transparentność podatkową tego podmiotu - po stronie jej wspólników. Niemniej ze względu na fakt, iż pożyczki udzielone przez wspólników (w tym przez Wnioskodawcę) nie będą przedawnione ani umorzone - przepis ten nie znajdzie zastosowania. Wnioskodawca wskazuje ponadto ze otwarcie bądź zakończenie likwidacji spółki osobowej lub rozwiązanie Spółki na mocy uchwały wspólników nie powoduje postawienia jej zobowiązań w stan natychmiastowej wymagalności. Na dzień kierowania wniosku nie istnieje żadna regulacja prawna stanowiąca powyższą zależność.
8. Przychodu nie będą stanowiły również odsetki od udzielonych pożyczek, jako ze zgodnie z art. 14 ust 3 pkt 2 updf. Do przychodów, o których mowa w ust 1 2 nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności w tym również od udzielonych pożyczek. Odsetki niewypłacone przez Spółkę, czyli nieotrzymane przez wspólników (w tym przez Wnioskodawcę) nie będą stanowiły przychodu po stronie pożyczkodawcy. Fakt, iż na dzień likwidacji lub rozwiązania Spółki nie będą one umorzone ani przedawnione sprawi, iż nie będą one również uznane za przychód po stronie Spółki w dniu wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców.
9. Ostatnim przepisem, który odnosi się bezpośrednio do likwidacji (a analogicznie również do rozwiązania) spółki osobowej a zatem również spółki komandytowej jest art. 14 ust. 2 pkt 17 lit b) updf zgodnie, z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki. Przytoczony przepis w ogóle nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, jako ze Spółka nie posiada żadnego majątku, który mógłby zostać przekazany wspólnikom po likwidacji lub rozwiązaniu Spółki (a w tym Wnioskodawcy) a którzy to mogliby go następnie sprzedać osobom trzecim.
10. Zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe wydające podatkowe interpretacje indywidualne, jako przykład należy podać postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w sprawie udzielenia interpretacji codo zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Naczelnik w postanowieniu stwierdza, że (…) sam fakt likwidacji spółki z pozostawieniem zobowiązań, które dotyczą wspólników spółki nie stanowi źródła przychodów dla wspólników Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić zew momencie likwidacji spółki nie wystąpi przychód podatkowy z tytułu nie spłaconych zobowiązań dotyczących pożyczek własnych wspólników oraz nie spłaconych odsetek od tych pożyczek (Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach z dnia 21 maja 2007 r. znak PD1A/415 7/07).
11. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że w przedmiotowym stanie faktycznym posiłkowo odnieść się można do interpretacji indywidualnych, wydanych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze względu na analogiczne regulacje prawne, zawarte w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (Dz. U. Nr 54, poz. 654, ze zm.) - dalej: „upup”. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, który stwierdził, że: „Tym samym rok podatkowy spółki z o.o. w likwidacji zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania będą jeszcze istnieć (wygasną dopiero z moment; wykreślenia Spółki z rejestru (i jako takie nie spowodują przychodu podatkowego). Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy CIT, wartość zobowiązań pozostałych w Spółce na dzień jej wykreślenia z rejestru nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego”. (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 grudnia 2009 r., znak: IBPBI/2/423-1075/09/PP).
    
    

II. ZASADY PRAWA PODATKOWEGO

1. Wnioskodawca dokonując wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kierował się również zasadami prawa podatkowego, przewidzianymi Ordynacją podatkową. Jedną ze wspominanych zasad jest zasada rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. Jak wskazuje się w piśmiennictwie: Wykładania systemowa polega na ustaleniu znaczenia interpretowanej normy prawnej ze względu na system, do którego należy. Jedną z reguł wykładni systemowej, istotnej dla przedmiotu niniejszej rozprawy, jest nakaz interpretowania w sposób zgodny z zasadami prawa. Inaczej mówiąc, należy ustalić takie znaczenie normy prawnej, aby nie była sprzeczna z zasadą systemu prawa.” (A. Mariański, Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika. Zasada prawa podatkowego, Warszawa 2009, 5. 190). W dalszej części opracowania ten sam autor wskazuje, że: Uwzględniając powyższe uwarunkowania należy wskazać, że poszukując znaczenia normy prawa podatkowego interpretator korzysta ze „zwykłych” metod interpretacji, a pewnego rodzaju swoistość wykładni prawa podatkowego polega zwłaszcza na wyborze dyrektywy drugiego stopnia, w tym szczególnie, jako powinność wybierania rezultatu uzyskanego w drodze wykładni językowej przed wykładnią systemową i funkcjonalną. Dlatego też, zachowując powyższe wymogi zakazu rozszerzania zakresu podmiotowo-przedmiotowego opodatkowania, interpretator musi uwzględnić w procesie wykładni zasadę in dubio pro tributario, także, jako swoistą dyrektywę interpretacyjną drugiego stopnia.”
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 roku – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka komandytowa jest spółką osobową.

Stosownie do art. 8 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych „spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana”. Z przepisu tego wynika m. in., że majątek takiej spółki stanowi jej wyłączną własność. Jednakże spółki osobowe prawa handlowego, (do których należy m. in. spółka komandytowa) nie są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, takimi podatnikami są wspólnicy takiej spółki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Zgodnie z tą zasadą dochody (przychody) z udziału w spółce osobowej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 (art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle, co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Regulacja prawna umowy pożyczki zawarta jest w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) . Zgodnie z definicją zawartą w ww. przepisie, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości.

Na podstawie przepisów art. 82 § 1 i art. 83 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.), z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych.

Jeżeli majątek spółki nie wystarcza na spłatę udziałów i długów, niedobór dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy, a w ich braku - w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. W przypadku niewypłacalności jednego ze wspólników, przypadającą na niego część niedoboru dzieli się między pozostałych wspólników w takim samym stosunku.

Stosownie do art. 22 § 2 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką z uwzględnieniem art. 31.

Pożyczka jest zobowiązaniem spółki, wykreślenie spółki z rejestru oznacza, że za jej zobowiązania odpowiadają wspólnicy.

Fakt likwidacji spółki/rozwiązania spółki z pozostawieniem zobowiązań, które dotyczą wspólników spółki nie stanowi źródła przychodów dla wspólników.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że w momencie likwidacji lub rozwiązania spółki nie wystąpi przychód podatkowy z tytułu nie spłaconych zobowiązań dotyczących pożyczek własnych wspólników oraz nie spłaconych odsetek od tych pożyczek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.