Interpretacja Ministra Finansów
DD6/033/393/MNX/12/RD-109411
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 22 listopada 2010 r. znak: ILPB3/423-726/10-2/JG przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r., o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz w restauracji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2010 r. Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz w restauracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w celu omówienia wszelkich spraw biznesowych zaprasza swoich obecnych lub potencjalnych kontrahentów do siedziby Spółki na spotkania. Podczas spotkań, Spółka częstuje biorących w nich udział kontrahentów napojami bezalkoholowymi - sokami, drobnymi słodyczami, owocami, płatkami.

Niekiedy zdarza się również, że przedstawiciel Spółki spotyka się z kontrahentem w restauracji podczas rozmowy biznesowej na koszt Spółki, spożywają oni posiłek oraz napoje zamówione w danej restauracji.

Podczas spotkań poruszane są kwestie dotyczące ustalenia warunków współpracy z kontrahentem, negocjowanie warunków umowy lub przedstawienie oferty Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki dotyczące zakupu poczęstunku na spotkania biznesowe z kontrahentami organizowanymi w siedzibie Spółki lub w czasie pobytu z kontrahentem w restauracji, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na poczęstunek w czasie spotkań biznesowych z kontrahentami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy wyłącza z kosztów w uzyskania przychodów wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Należy zwrócić uwagę, że wydatki poniesione na nabycie usług gastronomicznych i zakup żywności oraz napojów w powyższym przepisie należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy stanowią koszty reprezentacji.

Jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, a także inne ustawy podatkowe nie definiują reprezentacji. W związku z tym, sięgnąć należy do definicji słownikowej. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” dostępnego w serwisie internetowym Wydawnictwa Naukowego PWN za reprezentację uznaje okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

W przypadku więc przyjmowania kontrahentów w siedzibie Firmy i serwowania im drobnego poczęstunku lub spotkań z kontrahentami w restauracji i opłacania im posiłku, nie można poniesionych wydatków uznać za koszty reprezentacji. Spotkania z kontrahentami mają na celu wyłącznie omówienie kwestii biznesowych związanych z działalnością Spółki, pomiędzy Spółką i Jej kontrahentami. Zaoferowanie kontrahentowi drobnego poczęstunku podczas rozmowy lub zaproszenie na zwyczajny posiłek do restauracji jest powszechnie stosowaną praktyką i absolutnie nie ma okazałego bądź wystawnego charakteru. Spółka nie organizuje kontrahentom specjalnych imprez, które miałyby świadczyć o wystawności czy okazałości Spółki, a tylko częstuje kontrahentów drobnymi słodyczami oraz napojami bądź opłaca rachunek za posiłek, na który to Spółka zaprasza kontrahenta.

Ponieważ charakter spotkań z kontrahentami odbywanych zarówno w siedzibie Spółki, jak i w restauracji jest biznesowy, a celem spotkań nie jest zaprezentowanie wystawności czy okazałości Spółki, wymienione wydatki w żaden sposób nie stanowią kosztów reprezentacji, a zatem stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 22 listopada 2010 r interpretację indywidualną (Nr ILPB3/423-726/10-2/JG), w której stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wydatków poniesionych na organizację spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki uznał za prawidłowe. Natomiast za nieprawidłowe uznał stanowisko Spółki w części dotyczącej ponoszonych wydatków na spotkania z kontrahentami w restauracji.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2010 r. Nr ILPB3/423-726/10-2/JG wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, nie można uznać za prawidłowe, w części dotyczącej braku możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację spotkań biznesowych w restauracji.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2014 r., poz. 851 z późn. zm. - „dalej: updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza ich o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych.

Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Biorąc powyższe pod uwagę - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że Spółka celem omówienia spraw biznesowych (warunków współpracy, warunków umowy, oferty Spółki), ponosi wydatki na okazjonalne spotkania biznesowe z kontrahentami w siedzibie Spółki, podczas których podawane są napoje bezalkoholowe (soki), drobny poczęstunek (słodycze, płatki) oraz w restauracji gdzie serwowane są posiłki i napoje bezalkoholowe stwierdzić należy, że wydatki takie nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zaliczane do kosztów reprezentacji. W konsekwencji, stanowisko Spółki w tym zakresie przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r., należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.