Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1207/15-3/MS2
z 30 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych refundacji kosztów zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych refundacji kosztów zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwraca się z uprzejmą prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających ze stosowania przepisów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).

Działając w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) oraz w związku z Zarządzeniem Marszałka Województwa w sprawie dofinansowania do zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy wyposażonych w monitory ekranowe w Urzędzie Marszałkowskim Województwa, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy wyposażonych w monitory ekranowe okulary (szkła) korygujące wzrok, zgodnie z poleceniem lekarza medycyny pracy jeżeli:

1. aktualne zaświadczenie lekarskie, wydane podczas wstępnych i okresowych badań profilaktycznych, ze wskazaniem użytkowania okularów (szkieł) korygujących wzrok do pracy z monitorem ekranowym, wydał lekarz medycyny pracy prowadzący profilaktyczna opiekę zdrowotną w Urzędzie Marszałkowskim.
2. pracownik użytkuje w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy, tj. powyżej 4 godzin dziennie.
   
   

Dofinansowanie przysługuje pracownikowi jednorazowo na podstawie aktualnego zaświadczenia lekarskiego ze wskazaniem użytkowania okularów (szkieł) korygujących wzrok, wydanego podczas wstępnych lub okresowych badań lekarskich.

Refundacji zakupu okularów (szkieł) dokonuje się po przedstawieniu przez pracownika:

1. aktualnego zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza medycyny pracy,
2. pisemnej prośby pracownika ubiegającego się o dofinansowanie wraz z załączonym dowodem zakupu okularów (szkieł), tj. fakturą wystawioną na Urząd Marszałkowski, ze wskazaniem w treści imienia i nazwiska pracownika.
   
   

Dofinansowanie takie stanowi przychód pracownika podlegający zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 11 ustawy, o podatku dochodowym od osób fizycznych, Urząd jako płatnik nie pobiera zatem od niego zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dofinansowanie do zakupu okularów (szkieł) korygujących wzrok dla pracownika skierowanego przez pracodawcę na badania wstępne lub okresowe i w związku z otrzymanym zaświadczeniem od lekarza medycyny pracy, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku, gdy pracownik zwróci się z wnioskiem do pracodawcy o skierowanie go na badania w wyniku pogorszenia się wzroku przed upływem wyznaczonego przez lekarza medycyny pracy terminu kolejnych badań profilaktycznych, a lekarz w wyniku przeprowadzonych badań wskaże potrzebę stosowania lub wymiany okularów (szkieł) korekcyjnych, to czy dokonana przez pracodawcę (na podstawie zarządzenia wewnętrznego) refundacja poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów (szkieł) oraz poniesione przez pracodawcę koszty przeprowadzonego badania, będą stanowiły przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w momencie kiedy z pracownikiem zostaje rozwiązany stosunek pracy przed upływem ważności okresowych badań lekarskich, pozostała kwota dofinansowania do okularów (proporcjonalnie od dnia rozwiązania stosunku pracy do dnia upływu ważności badań), stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

1. Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca stosując się do zapisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) oraz przepisów art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo stosuje zwolnienie od poboru zaliczek na podatek od dofinansowania do zakupu okularów (szkieł) korygujących wzrok pracownikom skierowanym przez pracodawcę na profilaktyczne badania wstępne lub okresowe do lekarza medycyny pracy.
2. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), z których wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2002 r. (IPK 44/02, OSNP 2004 nr 12, poz. 209) wskazał, że „aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kp. Ustawy jest orzeczenie, stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy. Zachowuje ono aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika”. Stąd pogorszenie wzroku pracownika należy traktować jako zmianę jego stanu zdrowia, uzasadniającą konieczność wcześniejszego niż wynikałoby to z obowiązującego zaświadczenia lekarskiego, przeprowadzenia badania lekarskiego. Wynik badania okulistycznego wskazujący na konieczność stosowania lub wymiany okularów, obliguje pracodawcę do zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza. W takiej sytuacji, refundacja poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów, szkieł kontaktowych lub szkieł okulistycznych dokonana przez zakład pracy stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy przed upływem ważności okresowych badań lekarskich, pozostała kwota dofinansowania do okularów (proporcjonalnie od dnia rozwiązania stosunku pracy do dnia upływu ważności badań), nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca nie nabywa okularów (nie staje się ich właścicielem) a jedynie dofinansowywuje ich zakup, zwracając pracownikowi część kosztów nabycia okularów (szkieł). Zatem jeżeli pracownik kupił okulary (jest ich nabywcą), jemu przysługuje gwarancja i rękojmia. Jedynie gdyby pracodawca kupował okulary służbowe pracownikom, stając się ich właścicielem, pracownik używając służbowych okularów do celów prywatnych byłby zobligowany do zwrotu tych okularów pracodawcy w przypadku rozwiązania stosunku pracy przed upływem terminu ważności badań lekarskich. W przypadku braku zwrotu służbowych okularów pracodawcy, u pracownika powstałby przychód z tytułu wykorzystywania okularów służbowych na potrzeby prywatne, który byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. A zatem wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów - podlega opodatkowaniu jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) w art. 207 zawiera ogólną normę nakładającą na pracodawcę odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki (art. 207 § 2 Kodeksu pracy), a koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników (art. 207 § 21 Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 229 ww. ustawy oraz § 1 ust. 1 i § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu opieki profilaktycznej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych dla celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z późn. zm.), badania profilaktyczne to: badania wstępne, okresowe i kontrolne.

Stosownie do art. 2376 § 1 i 3 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 23715 § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, że Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

W myśl § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Z wniosku wynika, że działając w oparciu o rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz w związku z Zarządzeniem Marszałka Województwa w sprawie dofinansowania do zakupu okularów korygujących wzrok dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy wyposażonych w monitory ekranowe w Urzędzie Marszałkowskim Województwa, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy wyposażonych w monitory ekranowe okulary (szkła) korygujące wzrok, zgodnie z poleceniem lekarza medycyny pracy.

W takiej sytuacji, zwrot poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów korygujących wzrok, który jest dokonywany przez Wnioskodawcę, będzie stanowić przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zauważyć, że w myśl powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty ze te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Jeżeli zatem:

1. badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,
2. zakup udokumentowany jest fakturą,
3. pracownicy, stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia, użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy

-to uzyskana przez pracownika kwota zwrotu kosztów za zakup okularów korygujących wzrok korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma znaczenia fakt czy faktura wystawiona jest na pracodawcę czy na pracownika.

Podsumowując, kwota refundacji okularów korygujących wzrok stanowi dla pracownika przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych po spełnieniu określonych tym zwolnieniem warunków. Tym samym w przypadku zwolnienia z opodatkowania ww. przychodu na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przechodząc natomiast do sytuacji, w której pracownik zwraca się z wnioskiem do pracodawcy o skierowanie go na badania w wyniku pogorszenia się wzroku przed upływem wyznaczonego przez lekarza medycyny terminu kolejnych badań profilaktycznych, a lekarz w wyniku przeprowadzonych badań wskaże potrzebę stosowania lub wymiany okularów, podkreślenia wymaga fakt, że brak jest w przepisach regulacji, która ograniczałaby prawo pracodawcy do skierowania pracownika na badania w sytuacji, gdy formalnie zachowuje jeszcze ważność wydane uprzednio zaświadczenie lekarskie. Przeciwnie, biorąc pod uwagę ciążący na pracodawcy generalny obowiązek zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, zgłoszenie pracodawcy przez pracownika pogorszenia stanu zdrowia, powinno skłonić pracodawcę do skierowania pracownika na badania profilaktyczne.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2002 r. (I PK 44/02, OSNP 2004 nr 12, poz. 209) wskazał, że „aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kp. jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy. Zachowuje ono aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika”.

Stąd niewątpliwie pogorszenie wzroku pracownika należy traktować jako zmianę jego stanu zdrowia, uzasadniającą konieczność wcześniejszego niż wymagałoby to z obowiązującego zaświadczenia lekarskiego, przeprowadzenia badania lekarskiego.

Wynik badania okulistycznego wskazujący na konieczność stosowania lub wymiany okularów, obliguje pracodawcę do zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza.

W takiej sytuacji, refundacja poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów korygujących wzrok dokonana przez Wnioskodawcę, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy przed upływem ważności okresowych badań lekarskich, pozostała kwota dofinansowania do okularów (proporcjonalnie od dnia rozwiązania stosunku pracy do dnia upływu ważności badań), nie będzie stanowiła przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód taki rozpoznano bowiem w momencie refundacji okularów i zastosowano zwolnienie przedmiotowe wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Wobec powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dofinansowanie do zakupu okularów (szkieł) korygujących wzrok dla pracownika skierowanego przez pracodawcę na badania wstępne lub okresowe podlega zwolnieniu z podatku dochodowego. Zwolnieniem objęte będzie również badanie okulistyczne w przypadku, gdy pracownik zwróci się z wnioskiem do pracodawcy o skierowanie go na badania w wyniku pogorszenia się wzroku przed upływem wyznaczonego przez lekarza medycyny pracy terminu kolejnych badań profilaktycznych, a lekarz w wyniku przeprowadzonych badań wskaże potrzebę stosowania lub wymiany okularów (szkieł) korekcyjnych. Również w momencie kiedy z pracownikiem zostanie rozwiązany stosunek pracy przed upływem ważności okresowych badań lekarskich, pozostała kwota dofinansowania do okularów (proporcjonalnie od dnia rozwiązania stosunku pracy do dnia upływu ważności badań), nie będzie stanowić przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż przychód powstał w pełnej wysokości w momencie dofinansowania, tyle tylko, że korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.