Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-206/15/MK
z 20 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 27 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania nadmiernych ubytków za ubytki powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej i ich zwolnienie z podatku akcyzowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania nadmiernych ubytków za ubytki powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej i ich zwolnienie z podatku akcyzowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S. sp. z o.o. (dalej: „S.”, „Spółka”) jest producentem wyrobów alkoholowych. W trakcie procesów produkcji Spółka na bieżąco kontroluje sprawność swoich instalacji. W wyniku wewnętrznej inwentaryzacji spirytusów w obszarze rektyfikacji AII, przeprowadzonej w dniu 20 października 2015 r., Spółka stwierdziła nienaturalny niedobór spirytusu.

Niezwłocznie po wykryciu większych niż normalne strat, Spółka sprawdziła zgodność danych obrotu spirytusem zapisanych w wewnętrznej dokumentacji (dzienniku rektyfikacji AII) z danymi posiadanymi przez inspektora z Komórki Kontroli Stałej Urzędu Celnego. W wyniku sprawdzenia nie stwierdzono rozbieżności w zapisach.

Wobec powyższego w dniu 21 października 2015 r. dokonano ponownej inwentaryzacji wewnętrznej spirytusu w obszarze rektyfikacji AII, w wyniku której stwierdzono, że strata spirytusu wzrosła w stosunku do straty z dnia poprzedniego w sposób nadmierny, co świadczy o awarii jednego z urządzeń produkcyjnych aparatu AII, wobec czego przystąpiono do sprawdzenia urządzeń rektyfikacji AII - pod kątem możliwości rozszczelnienia się wymiennika płytowego lub płaszczowo - rurkowego.

Tego samego dnia, 21 października 2015 r., Spółka zgłosiła Naczelnikowi Urzędu Celnego w L. wykrycie wysokich strat spirytusu na rektyfikacji AII oraz zgłosiła zamiar zatrzymania produkcji alkoholu etylowego niezwłocznie po dokonaniu inwentaryzacji doraźnej z udziałem funkcjonariusza Urzędu Celnego. Spółka zgłosiła również Urzędowi Celnemu dalsze kroki rozwiązania problemu nadmiernych strat, tj.: sprawdzenie szczelności wymienników płytowych oraz płaszczowo - rurkowych wraz z usunięciem usterek. W następnej kolejności z instalacji usunięto alkohol oraz oczyszczono instalację odpowiednimi środkami chemicznymi. Kolejno doprowadzono do instalacji alkohol oraz zainicjowano proces produkcji, tak aby aparat osiągnął normalny stan produkcyjny.

W wyniku kompleksowego sprawdzenia instalacji rektyfikacji AII przez zewnętrzny podmiot, wyspecjalizowany w naprawach tego typu instalacji, stwierdzono perforację oraz korozję płyt wymienników (32 z 182 płyt w wymienniku E31 oraz jednej płytę w wymienniku E32). Aby usunąć awarię, a także zminimalizować ryzyko wystąpienia awarii w przyszłości wymieniono wszystkie płyty wskazujące na perforację lub korozję, a w przypadku wymiennika E31 wymieniono cały pakiet płyt, w tym płyty dla których nie stwierdzono perforacji i korozji, na płyty nowe. Perforacja płyt wymienników była przyczyną zwiększonych strat alkoholu w trakcie procesu produkcji, który przeniknął do medium i został bezpowrotnie utracony. Spółka nie miała wpływu na powstanie perforacji płyt w wymiennikach.

Spółka, z własnej inicjatywy, dokonuje także częstych cyklicznych bilansów dla aparatów rektyfikacyjnych (bilans w którym wykryto straty miał miejsce w dniu 20 października 2015 r., a bilans poprzedzający sporządzony został w dniu 8 października 2015 r.).

Spółka opracowała i wdrożyła Plan czyszczenia rektyfikacji, aby zapewnić utrzymywanie urządzeń rektyfikacyjnych we właściwym stanie.

Wyspecjalizowany personel Spółki, analizując zaistniałą awarię oraz jej przyczyny nie stwierdził braku dochowania należytej staranności w trakcie utrzymywania urządzeń produkcyjnych, potwierdził zaś prawidłowość dotrzymywania harmonogramu ustalonego przez specjalistów Spółki w zakresie konserwacji i czyszczenia instalacji oraz wykonywanie regularnych bilansów. Z kontroli tej wynika, iż Spółka nie mogła przewidzieć, że dojdzie do awarii.

W opinii otrzymanej od zewnętrznego podmiotu, wyspecjalizowanego w naprawach tego typu instalacji, badającego przyczyny awarii również nie stwierdzono uchybień po stronie Spółki.

Spółka podkreśla, że instalacja rektyfikacji jest opatrzona zamknięciami urzędowymi.

W dniu 30 października 2015 r. została przeprowadzona przez Urząd Celny w L. doraźna kontrola obrachunkowa produkcji alkoholu etylowego w rektyfikacji AII za okres od 1 stycznia 2015 r. do 21 października 2015 r., która była wynikiem zgłoszenia z dnia 21 października 2015 r. W protokole z powyższej kontroli stwierdzono nadmierny ubytek alkoholu przekraczający obowiązujące Spółkę normy ubytków dozwolonych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych powyżej okolicznościach, należy uznać, że powstałe w ten sposób ponadnormatywne ubytki alkoholu: zostały spowodowane zdarzeniem losowym lub silą wyższą i w konsekwencji podlegają one zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanych powyżej okolicznościach, należy uznać, że powstałe w ten sposób ponadnormatywne ubytki alkoholu zostały spowodowane zdarzeniem losowym lub siłą wyższą i w konsekwencji podlegają one zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

A.Ramy prawne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym [ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. t.j. z 2014 r. poz. 752 ze zm. (dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”], wyrobami akcyzowymi są m.in. napoje alkoholowe. Z kolei do napojów alkoholowych, w myśl art. 92 ustawy o podatku akcyzowym, zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie. Spółka w trakcie procesu produkcji zużywa alkohol etylowy.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit a) ustawy o podatku akcyzowym, ubytkami wyrobów akcyzowych są wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych. Zatem przedmiotem opodatkowania alkoholu etylowego są również jego straty.

Działalność Spółki polegająca na produkcji napojów alkoholowych odbywa się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, a alkohol etylowy zużywany do produkcji, jest wyrobem akcyzowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto, Spółka posiada także decyzję właściwego Naczelnika Urzędu Celnego określającą normy dopuszczalnych ubytków alkoholu etylowego, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe, ubytki alkoholu etylowego powstałe podczas produkcji, oraz przekraczające dopuszczalne normy ubytków, co do zasady, podlegają opodatkowaniu, na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Ustawodawca przewidział jednak, w art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, możliwość zwolnienia ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku akcyzowym, powstałych wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem, że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

Warunkami koniecznymi do skorzystania ze zwolnienia ubytków wyrobów akcyzowych, określonego w art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym są:

• powstanie ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
• wykazanie, że powstałe ubytki powstały wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej.
  
  

B.Rozumienie siły wyższej i zdarzenia losowego.

Produkcja wyrobów akcyzowych prowadzone przez Spółkę odbywa się w składzie podatkowym w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, zgodnie z wymogiem ustawowym określonym w art. 47 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym - tym samym pierwszy warunek uprawniający do zwolnienia ponadnormatywnych strat alkoholu etylowego, zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym został spełniony.

Drugim warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia z art. 30 ust.3 ustawy o podatku akcyzowym jest wykazanie, że ubytki powstały wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej.

Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje powyższych pojęć. Aby zatem rozstrzygnąć czym jest siła wyższa lub zdarzenie losowe należy odwołać się do językowego znaczenia użytych terminów.

Zgodnie z definicją siły wyższej, zawartą w Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwa Naukowego PWN, pojęcie to oznacza zdarzenie, którego nie można przewidzieć, ani któremu nie można zapobiec [http://sjp.pwn.pl/sjp/;2520625.html].

Z kolei zdarzeniem losowym nazywamy, również zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwa Naukowego PWN, zdarzenie, którego zaistnienie zależy od przypadku [http://sjp.pwn.pl/sjp/zdarzenie-losowe-przypadkowe;2545136.html].

Zdarzenie losowe może być spowodowane nie tylko działaniem sił przyrody, ale również człowieka. Aby konkretna sytuacja mogła zostać uznana za zdarzenie losowe musi zachowywać przesłanki losowości, co oznacza, że zdarzenie takie musi być nieprzewidywalne, niezależne od woli człowieka oraz nie do uniknięcia, pomimo dochowania należytej staranności. Takie rozumienie zdarzenia losowego zostało przyjęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2014 r. sygn. IBPP4/443-88/14/PK [a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 28 maja 2009 r., sygn. IBPPII/2/415-212/09/JSZ, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 22 stycznia 2010 r. nr IPPP3/443-969/09-02/JK].

Zdarzenie spowodowane siłą wyższą było także przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Zgodnie z orzecznictwem TSUE, siła wyższa powinna być rozumiana jako zdarzenie, które jest niezależne od podmiotu, nadzwyczajne i niemożliwe do przewidzenia. Powyższą tezę potwierdza wyrok TSUE z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. C-314/06, w sprawie Société Pipeline Méditerranée et Rhône, w którym przedstawiony stan faktyczny dotyczył wykładni przepisu art. 14 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania [Dz.U. L 76, str. 1, zmieniona przez dyrektywę Rady 94/74/WE z dnia 22 grudnia 1994 r., Dz.U. L 364 str. 46], który to przepis odzwierciedla w polskim systemie prawnym obecnie obowiązujący art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie ze stanowiskiem TSUE „pojęcie siła wyższa (...) obejmuje okoliczności niezależne od właściciela składu, nadzwyczajne i nieprzewidywalne, których konsekwencji nie można było uniknąć pomimo dochowania w tym celu należytej staranności. Przesłanka, zgodnie z którą okoliczności powinny być niezależne od właściciela składu, nie ogranicza się do okoliczności, które w sposób obiektywny jawią się jako wychodzące spod kontroli właściciela składu lub jako znajdujące się poza sferą jego odpowiedzialności”. W przywoływanym wyroku TSUE stwierdził również, że: „uprawniony właściciel składu tylko wówczas może ubiegać się o skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w tym przepisie, jeżeli wykaże istnienie okoliczności od niego niezależnych, nadzwyczajnych i niemożliwych do przewidzenia, których skutków nie można było uniknąć pomimo dochowania wszystkich środków należytej staranności”, oraz że: „w szczególności warunek, aby okoliczności otaczające takie ubytki były niezależne od uprawnionego właściciela składu, nie ogranicza się do okoliczności znajdujących się poza kontrolą uprawnionego właściciela składu lub znajdujące się poza sferą jego odpowiedzialności”.

TSUE stwierdził również, że: „przestrzeganie norm technicznych dotyczących jakości, konstrukcji, utrzymania eksploatacji rurociągu można uznać za konieczny warunek, aby można było stwierdzić staranne zachowanie, to jednak owo przestrzeganie nie jest decydujące. W rzeczywistości bowiem należyta staranność oznacza ciągłe aktywne zachowanie ukierunkowane na wykrycie i ocenę potencjalnych zagrożeń, a także możliwości przedsięwzięcia odpowiednich i skutecznych kroków w celu zapobieżenia urzeczywistnieniu się tych zagrożeń.”

Podsumowując powyższe, siłę wyższą jak i zdarzenie losowe należy utożsamiać z okolicznościami, które są:

• nadzwyczajne,
• niemożliwe do przewidzenia,
• niezależne od woli podmiotu u którego zdarzenia miały miejsce,
• ich następstwa nie można było uniknąć pomimo dochowania należytej staranności.

Zatem brak zawinienia lub niedbalstwa po stronie podmiotu, u którego wystąpiło zdarzenie losowe lub siła wyższa jest przesłanką konieczną do uznania zdarzenia za losowe bądź spowodowane przez siłę wyższą. Inaczej mówiąc, zaistnienie zdarzenia losowego lub siły wyższej było niemożliwe do uniknięcia w sytuacji, gdy podmiot dochował należytej staranności.

Pojęcie zdarzenia losowego wielokrotnie było przedmiotem interpretacji polskich sądów administracyjnych. W tym miejscu warto zwrócić uwagę np. na treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w swoim wyroku z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. I GSK 1005/09 odniósł się do kwestii zdarzenia losowego i stwierdził, że: „(...) celowe jest powołanie się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540) oraz dawniejszej ustawy z dnia 29 lipca 2002 r. o grach i zakładach wzajemnych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r., nr 4, poz. 27 z późn. zm.) w ramach których to regulacji ustawodawca zmierzał do możliwie precyzyjnego wyodrębniania elementu losowego. Zgodnie z tymi przepisami grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku. Z cytowanych definicji z zakresu działalności ubezpieczeniowej i gier hazardowych wyprowadzić można wspólny wniosek, że w znaczeniu określonym językiem prawnym element losowy występuje wtedy, gdy określony skutek jest następstwem zdarzenia niezależnego od woli podmiotu, którego dotyczy regulacja odwołująca się do tego pojęcia. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego czynnik losowy nie występuje również wtedy, gdy skutek powstaje jako bezpośredni wynik działań lub zaniechań osób, za które określony podmiot ponosi odpowiedzialność z mocy prawa. W takich sytuacjach na pewno nie występuje przypadkowość zdarzenia a wola osoby, za którą podmiot ponosi odpowiedzialność odpowiada jego woli”.

Na marginesie, Spółka zwraca uwagę, że zgodnie z § 11 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów [Dz.U. z dnia 24 września 2012 r., (Dz.U. z 2012 r. poz. 1072 – przypis Organu)] w sprawie określenia szczegółowych warunków technicznych i organizacyjnych dla firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, i banków powierniczych oraz warunków szacowania: przez dom maklerski kapitału wewnętrznego, urządzenia i systemy informatyczne firmy inwestycyjnej powinny być zabezpieczone przed utratą danych spowodowaną awarią zasilania, innymi awariami lub zakłóceniami oraz innymi zdarzeniami losowymi. Z treści tego przepisu wyraźnie wynika, że Minister Finansów kwalifikuje awarie jako rodzaj zdarzenia losowego.

C.Prawo Spółki do zastosowania zwolnienia z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Na gruncie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka stoi na stanowisku, że ponadnormatywne straty alkoholu etylowego, powstałe wskutek perforacji płyt w wymiennikach oraz przeniknięcia alkoholu do medium były nadzwyczajne, niezależne od jej woli oraz nie dało się ich przewidzieć pomimo dochowania należytej staranności.

Sytuacja zaistniała w Spółce jest sytuacją awaryjną. Spółka w trakcie swoich procesów produkcyjnych nie zakłada, że posiadane przez nią instalacje produkcyjne będą ulegały awariom, stara się bowiem takim sytuacjom przeciwdziałać poprzez regularne kontrole jakości, serwisowanie, konserwacje, itp. Z tego względu awaria rektyfikacji AII jest sytuacją nadzwyczajną oraz wyjątkową.

Aparat rektyfikacyjny, który uległ awarii nie jest używany przez Spółkę w trybie ciągłym. O jego włączeniu do produkcji decyduje Spółka w zależności od potrzeb. Spółka zaznacza, że aparat rektyfikacyjny, który uległ awarii został włączony do procesu produkcyjnego w drugiej połowie miesiąca września 2015 r. Zatem do awarii doszło w miesiąc po jego ponownym włączeniu do procesu produkcyjnego. Z uwagi na fakt, bardzo krótkiego okresu ciągłego działania aparatu AII, jego awaria była również niemożliwa do przewidzenia.

Ponadto, Spółka nieustannie dąży do zapobiegania powstawaniu awarii w trakcie procesu produkcyjnego. Każde takie wyjątkowe zdarzenie może spowodować zatrzymanie procesu produkcji, co będzie szkodą dla Spółki, zatem zaistniała awaria rektyfikacji AII jest również zdarzeniem niepożądanym, a tym samym nie można twierdzić, że Spółka godziła się na jej wystąpienie. Powstanie perforacji płyt w wymiennikach zaistniało wbrew woli i oczekiwaniom Spółki, o czym świadczy również dochowanie należytej staranności w trakcie utrzymywania urządzeń produkcyjnych.

W celu zminimalizowania ryzyka powstawania zdarzeń losowych - awarii instalacji produkcyjnych, Spółka dokonuje okresowego czyszczenia i konserwacji urządzeń. W przypadku rektyfikacji AII wszelkie prace czyszczenia i konserwacji prowadzone były regularnie, w oparciu o harmonogram przyjęty przez specjalistów Spółki dla tychże prac. Ponadto, prace czyszczące i konserwujące wykonywane są przez podmiot zewnętrzny, specjalizujący się w tym zakresie, który posiada doświadczenie również w pracy dla innych niż Spółka podmiotów. Po każdym czyszczeniu chemicznym przez firmę zewnętrzną sporządzany jest protokół z wyszczególnieniem przeprowadzonych prac. Doraźne naprawy i przeglądy dokonywane są również przez inny, niezależny podmiot, z którym Spółka współpracuje i do zaleceń którego się stosuje, aby utrzymać urządzenia produkcyjne w należytym stanie i zapobiec potencjalnym awariom.

Spółka, celem dochowania należytej staranności przeprowadza również wewnętrzny bilans produkcji dla pracujących aparatów rektyfikacji. W odniesieniu do stanu faktycznego, zwiększone ubytki alkoholu zostały zaobserwowane w dniu 20 października 2015 r., gdzie bilans poprzedzający wykonany został w dniu 8 października, a więc 12 dni przed wykrytą awarią. Bilans poprzedzający nie wskazywał w żaden sposób na zwiększające się straty alkoholu. Działanie takie jednoznacznie świadczy o tym, że nie istnieją podstawy do twierdzenia, że osoby upoważnione do działania w imieniu Spółki w trakcie procesu rektyfikacji mogły przyczynić się do jej awarii swoim działaniem lub zaniechaniem, ponieważ to te same osoby wykryły usterkę. Ponadto dokonywanie okresowych bilansów służy m.in. zapobieganiu powstawania nadmiernych strat alkoholu.

Aby zapobiec podobnego typu zdarzeniom w przyszłości, Spółka podjęła decyzję o kompleksowym sprawdzeniu i wymianie znacznej liczby płyt wymienników, nawet tych, które nie miały perforacji, co również świadczy o dochowywaniu należytej staranności przez Spółkę.

Okolicznością wyłączającą możliwość przyjęcia przyczynienia się osób upoważnionych do działania w imieniu Spółki w trakcie procesu rektyfikacji jest również fakt, że technologia rektyfikacji oraz używane w niej urządzenia uniemożliwiają bezpośredni dostęp do alkoholu. Ponadto instalacja rektyfikacji jest opatrzona zamknięciami urzędowymi, których naruszenie mogłoby świadczyć o nieautoryzowanej ingerencji w proces. Spółka wyklucza również spowodowanie awarii przez działanie lub zaniechanie osób trzecich ze względu na nałożone na instalację rektyfikacji zamknięcia urzędowe, które nie zostały naruszone.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Spółka dochowała należytej staranności w trakcie prowadzenia procesu produkcji. Zdarzenie polegające na perforacji płyt w wymiennikach, w wyniku czego doszło do ponadnormatywnego zużycia alkoholu etylowego było zdarzeniem losowym, nadzwyczajnym, niemożliwym do przewidzenia oraz niezależnym od woli Spółki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. I SA/Gd 992/12 stwierdził, że: „Spółka podjęła (...) działania tak późno, pomimo że zobowiązana była do poinformowania o wystąpieniu braków ilościowych niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od stwierdzenia braków zgodnie z przepisem § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe (Dz. U. z 2009 r., Nr 32, poz. 231 ze zm.). W tej sytuacji nie można dać wiary, że strona dołożyła należytej staranności w celu zapobieżenia powstaniu ubytku w wyrobie akcyzowym, bowiem strona swoim zaniechaniem, oraz niestosowaniem przyjętych procedur - uniemożliwiła ustalenie rzeczywistej przyczyny wystąpienia nadmiernych ubytków”.

A contrario, należy stwierdzić, że działania informacyjne zostały podjęte przez Spółkę we właściwym czasie (tj. tego samego dnia, którego Spółka wykryła awarię) stanowiły wypełnienie obowiązku poinformowania o wystąpieniu braków ilościowych niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od stwierdzenia. Oznacza to, że Spółka dołożyła należytej staranności również poprzez przestrzeganie przyjętych procedur.

Podsumowując, w opisanych powyżej okolicznościach, tj. powstaniu perforacji płyt w wymiennikach, należy uznać, że powstałe w ten sposób ponadnormatywne ubytki alkoholu zostały spowodowane zdarzeniem losowym lub siłą wyższą. Zdarzenie to było nadzwyczajne, niemożliwe do przewidzenia, niezależne od woli Spółki, a jego następstwa nie można było uniknąć pomimo dochowania należytej staranności. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że ponadnormatywne straty alkoholu powstałe wskutek opisanego powyżej zdarzenia korzystają ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Ponadto Spółka wskazuje, że podobne zdarzenie miało u niej miejsce w roku 2010. W trakcie przepompowywania alkoholu etylowego ze zbiornika produkcyjnego do zbiornika magazynowego doszło do zdarzenia losowego, w wyniku którego nastąpiło przelanie alkoholu, w wyniku czego doszło do jego ponadnormatywnych strat. Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Minister Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. I SA/Lu 588/11, zgodnie z którym straty powstałe w wyniku opisanego przez Spółkę zdarzenia są stratami powstałymi w wyniku zdarzenia losowego, w związku z czym Spółka ma prawo zastosować do nich zwolnienie z podatku akcyzowego, w dniu 15 maja 2012 r. wydał interpretację indywidualną, sygn. IPPP3/443-328/11/12-5/S/JK, w której stwierdził, że straty alkoholu powstałe w trakcie przepompowywania alkoholu etylowego ze zbiornika produkcyjnego do zbiornika magazynowego powstały wskutek zdarzenia losowego, w związku z czym korzystają ze zwolnienia określonego w art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zadaniem tut. Organu w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji jest ocena prawna wyłącznie stanu faktycznego i stanowiska strony zaprezentowanego we wniosku, a nie dokonywanie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza wobec tego granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, iż w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż tego ustalonego przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m.in. wyrok WSA w Poznaniu z 10 listopada 2009 r., sygn. akt I S.A./Po 869/09, lex nr 541931).

Rolą organu wydającego interpretacje jest przyjęcie stanu faktycznego i dokonanie na jego tle interpretacji przepisów, a interpretacja wiąże w przedstawionym stanie faktycznym. Ponadto, podatnik nie jest chroniony, jeśli stan faktyczny będzie odbiegał od rzeczywistości. Jego weryfikacja jest możliwa w toku kontroli podatkowej bądź kontroli skarbowej, a następnie w toku postępowania podatkowego. W przypadku gdy stan faktyczny nie zgadza się z opisanym we wniosku, podatnik ponosi wszelkie negatywne tego konsekwencje (wyrok WSA w Lublinie z 30 listopada 2011 r. sygn., akt I SA/Lu 588/11).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.