Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-708/15-4/JK
z 28 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy energii cieplnej, pochodzącej z własnej kotłowni, do lokali mieszkalnych na rzecz członków Spółdzielni Mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy energii cieplnej, pochodzącej z własnej kotłowni, do lokali mieszkalnych na rzecz członków Spółdzielni Mieszkaniowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Regulaminem Rozliczeń Kosztów Dostawy Ciepła do lokali oraz Pobieranie Opłat za Centralne Ogrzewanie – lokatorzy mieszkań Spółdzielni rozliczani są wg poniesionych kosztów rzeczywistych po zakończonym sezonie grzewczym wg zużytych GJ, wskazanych na ciepłomierzach, znajdujących się w każdym budynku. Opłaty za dostawy ciepła pochodzącego z własnej kotłowni Wnioskodawcy do mieszkań członków Spółdzielni pobierane są zgodnie z art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług od roku 1982. Koszty wytworzenia dostawy centralnego ogrzewania ewidencjonowane są w wartości netto bez podatku VAT, podatek naliczony nie jest kosztem, jest on odliczany w 100%. W związku z powyższym, czy Spółdzielnia Mieszkaniowa prawidłowo nalicza podatek należny od opłat za energię cieplną dostarczaną do mieszkań swoich członków, tj. na podstawie art. 29 ust. 1, w związku z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Ponadto, z pisma z dnia 11 grudnia 2015 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że:

1. dostawa energii cieplnej dotyczy lokali mieszkalnych,
2. opłata za energię cieplną jest naliczana w czynszu (jako obrót z pozostałymi mediami),
3. podatek należny od opłat za energię cieplną jest naliczany w stawce podstawowej (23%),
4. obciążenie z tytułu opłat za dostawę energii cieplnej jest dokonywane w ramach czynszu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 11 grudnia 2015 r.).

Czy dostawa energii cieplnej, w ramach czynszu do lokali mieszkalnych na rzecz członków Spółdzielni Mieszkaniowej, jest zwolniona od podatku VAT, czy należy zastosować stawkę podstawową podatku VAT (23%)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 11 grudnia 2015 r.), zgodnie z art. 29 ust. 1, w związku z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowej dysponującymi lokalami mieszkalnymi, w opłacie za czynsz jest uwzględniona opłata za dostarczoną energię cieplną i pozostałe media, należy zastosować stawkę podstawową podatku należnego VAT, tj. 23% .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Podkreślenia jednak wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podatnika (działającego w takim charakterze).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które pobierane są opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Powołany przepis art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, że:

1. członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (ust. 1);
2. członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (ust. 2);
3. właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5 (ust. 4);
4. członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (ust. 5).
   
   

Opłatami pobieranymi zgodnie z ww. przepisami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych są:

1. w przypadku członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, opłaty za:
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale,
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni,
   • zobowiązania spółdzielni z innych tytułów,
2. w przypadku członków spółdzielni będących właścicielami lokali, opłaty za:
   • eksploatację i utrzymanie ich lokali,
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości wspólnych,
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni,
   • zobowiązania spółdzielni z innych tytułów,
   • fundusz remontowy,
3. w przypadku właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni, opłaty za:
   • eksploatację i utrzymanie ich lokali,
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości wspólnych,
   • eksploatację i utrzymanie nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu,
   • inne koszty zarządu tymi nieruchomościami na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni.
   
   

Zatem, z powyższych przepisów jasno wynika, że ze zwolnienia od podatku VAT mogą korzystać czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni lub osób niebędących członkami spółdzielni, za które to spółdzielnia pobiera opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ale tylko w stosunku do lokali mieszkalnych.

W tym miejscu warto nadmienić, że wprowadzenie przez ustawodawcę ww. zwolnienia od podatku dla usług świadczonych przez spółdzielnie mieszkaniowe, podyktowane zostało po pierwsze specyfiką podmiotów, jakimi są spółdzielnie mieszkaniowe, a po drugie charakterem i celem usług (zaspokajanie potrzeb lokalowych), jakie spółdzielnie świadczą na rzecz podmiotów korzystających z ich zasobów lokalowych.

Powinność ponoszenia ww. płatności przez podmioty wymienione w art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych związana jest z wynikającym z art. 1 ust. 3 ustawy obowiązkiem spółdzielni mieszkaniowych zarządzania nieruchomościami stanowiącymi mienie samej spółdzielni lub mienie członków spółdzielni nabyte na podstawie ww. ustawy. Przepis ten czyni ze spółdzielni mieszkaniowej instytucjonalnego zarządcę nieruchomości, który zarządza nieruchomościami swoimi i swoich członków; może także zarządzać innymi nieruchomościami o dowolnych funkcjach na mocy umowy zawartej z ich właścicielami. Działalność spółdzielni mieszkaniowej w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków jest obligatoryjną działalnością gospodarczą takiej spółdzielni (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., sygn. akt III CZP 21/02). W różnych sprawach dotyczących takiego zarządu spółdzielnia będzie więc traktowana jak przedsiębiorca (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r., sygn. akt II CK 374/02).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że zgodnie z Regulaminem Rozliczeń Kosztów Dostawy Ciepła do lokali oraz Pobierania Opłat za Centralne Ogrzewanie – lokatorzy mieszkań Spółdzielni rozliczani są wg poniesionych kosztów rzeczywistych po zakończonym sezonie grzewczym wg zużytych GJ, wskazanych na ciepłomierzach, znajdujących się w każdym budynku. Opłaty za dostawy ciepła pochodzącego z własnej kotłowni Wnioskodawcy, do mieszkań członków Spółdzielni pobierane są zgodnie z art. 4 ust 1, 2 i 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług od roku 1982. Koszty wytworzenia dostawy centralnego ogrzewania ewidencjonowane są w wartości netto bez podatku VAT, podatek naliczony nie jest kosztem, jest on odliczany w 100%.

Dostawa energii cieplnej dotyczy lokali mieszkalnych. Opłata za energię cieplną jest naliczana w czynszu (jako obrót z pozostałymi mediami). Podatek należny od opłat za energię cieplną jest naliczany w stawce podstawowej (tj. 23%). Obciążenie z tytułu opłat za dostawę energii cieplnej jest dokonywane w ramach czynszu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy dostawa energii cieplnej, w ramach czynszu, do lokali mieszkalnych na rzecz członków Spółdzielni Mieszkaniowej, jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, czy należy zastosować stawkę podstawową podatku VAT, tj. 23%.

Jak wynika z opisu sprawy opłaty wnoszone przez członków Spółdzielni Mieszkaniowej, w związku z eksploatacją lokali mieszkalnych, w tym opłaty za dostawę energii cieplnej, wytworzonej we własnej kotłowni, naliczane są w ramach opłat za czynsz. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca opłaty te pobierane są zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zatem opłaty te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy podstawą prawną pobieranych opłat za dostawę energii cieplnej (pochodzącej z własnej kotłowni), w ramach opłaty za czynsz, do mieszkań członków Spółdzielni są przepisy art. 4 ust. 1, 2, 4 lub 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, to opłaty te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Nadmienia się, że do dnia 31 grudnia 2013 r. podstawa opodatkowania w podatku od towarów i usług była określana w przywołanym przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. definicja podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług została zredagowana w art. 29a ww. ustawy.

Tut. Organ wskazuje, że charakter opisanych we wniosku opłat nie był przedmiotem analizy, a interpretacji udzielono wyłącznie przy założeniu, że – jak to oświadczył Wnioskodawca – ww. opłaty stanowią opłaty pobierane zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, i 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Interpretacja przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wykracza poza dyspozycję art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy czy własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone. W szczególności dotyczy to kwestii czy podatek naliczony nie jest kosztem i czy prawidłowo jest on odliczany w 100%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.