Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-528/15-2/DS
z 13 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. w szczególności produkcja wyrobów medycznych oraz wyposażenia medycznego i części zamiennych do tego wyposażenia.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe oraz sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.; dalej: ustawa o rachunkowości). Spółka w okresie, którego dotyczy przedmiotowy wniosek, będzie stosować rachunkowość zabezpieczeń zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149, poz. 1874 z późn. zm.).

Poczynając od nowego roku podatkowego Spółka będzie ustalać różnice kursowe (w tym kalkulować ich kwotę oraz uznawać, które pozycje mają charakter różnic kursowych) na podstawie przepisów o rachunkowości (w tym na podstawie wskazanego powyżej rozporządzenia Ministra Finansów) (tzw. „metoda rachunkowa”) zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOP). Sprawozdanie finansowe Spółki podlegać będzie badaniu przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych.

Spółka będzie ujmować dodatnie lub ujemne różnice kursowe ustalone na dany moment zgodnie z przepisami o rachunkowości – odpowiednio – jako przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów PDOP. Spółka będzie dokonywać wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej na ostami dzień roku podatkowego. Rok podatkowy Spółki będzie się pokrywać z rokiem kalendarzowym.

Prawidłowość metodologii ustalania przez Spółkę różnic kursowych dla celów rachunkowych, w szczególności w poniższych przypadkach potwierdzać będzie audytor Spółki w ramach corocznego badania sprawozdania finansowego Spółki.

W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi także szereg kosztów oraz osiąga szereg przychodów wyrażonych w walucie obcej, w szczególności przychody na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o PDOP wyłączone w sposób trwały bądź przejściowy z przychodów, koszty na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP (np. koszty reprezentacji) lub z uwagi na brak związku przyczynowo skutkowego z osiąganymi przez Spółkę przychodami (art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP) trwale bądź przejściowo wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w zależności od rodzaju kosztu.

W związku z powyższymi pozycjami przychodów/kosztów niepodatkowych Spółka dla potrzeb rachunkowych rozpoznaje różnice kursowe.

W toku działalności Spółki występują także różnice kursowe – ustalone dla celów rachunkowych – związane np. z zobowiązaniami handlowymi Spółki, zaliczkami otrzymanymi przez Spółkę w walucie obcej, nierozliczonymi notami odsetkowymi, kosztami niestanowiącymi koszów uzyskania przychodów (np. kosztami reprezentacji) oraz z wyceną pozycji aktywów/pasywów niestanowiących pozycji podatkowych (pozycje neutralne dla rozliczenia PDOP, np. należności i zobowiązania).

Spółka pragnie wskazać, iż w toku obecnej, bądź przyszłej działalności mogą występować także różnice kursowe z tytułu innych niż wskazane powyżej rodzajów transakcji walutowych, z tytułu wyceny innych niż wskazane powyżej składników aktywów i pasywów lub z tytułu wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych, które będą stanowić różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest ujęcie odpowiednio jako przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów PDOP wszystkich dodatnich lub ujemnych różnic kursowych ustalonych na dany moment zgodnie z przepisami o rachunkowości?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych wskazanej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP ma on obowiązek zaliczać odpowiednio do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone w trybie i w rozumieniu przepisów o rachunkowości (w tym dotyczące pozycji niepodatkowych oraz pozycji, dla których ustawa o PDOP przewiduje inny niż ustawa o rachunkowości moment zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów) bez konieczności dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o PDOP (w szczególności art. 12-16 ww. ustawy), przy czym zgodność kwoty skalkulowanych różnic kursowych z przepisami z zakresu rachunkowości weryfikowana jest przez biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe Spółki za dany rok obrotowy.

Poniżej Spółka pragnie zaprezentować argumentację, która potwierdza prawidłowość powyższego stanowiska.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3 (tj. okresie nie krótszym niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda) sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 2 ww. ustawy podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tymże wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Należy podkreślić, iż powyższe przepisy zostały wprowadzone przez ustawodawcę w celu umożliwienia podatnikom wykazywanie różnic kursowych, zarówno dla celów rachunkowych, jak i podatkowych według jednolitej metodologii, dającej możliwość uproszczenia rozliczeń z tego tytułu. Spółka pragnie wskazać, iż jak wynika z rządowego projektu nowelizacji ustawy o PDOP (druk sejmowy nr 733), celem wprowadzenia omawianych regulacji było umożliwienie „ustalania przez podatników różnic kursowych zgodnie z przyjętymi przez nich rozwiązaniami, stosowanymi wg przepisów prawa bilansowego”.

Zdaniem Spółki podatkowe uregulowania dotyczące różnic kursowych sprowadzają się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalenia różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów ich uzyskania ujęte na dany moment w księgach rachunkowych różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości.

W opinii Spółki, w przypadku dokonania wyboru rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, rozwiązania wynikające z zasad rachunkowości określają skutek w PDOP związany z różnicami kursowymi. Innymi słowy rozpoznawanie różnic kursowych na podstawie prawa bilansowego powinno być tożsame z rozpoznawaniem tych samych różnic na gruncie PDOP.

Należy przy tym zauważyć, iż przepisy z zakresu rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie różnicują trybu ustalania tych różnic w zależności od tego, czy dany przychód/koszt ma charakter podatkowy/niepodatkowy. Omawiana zasada ustalania różnic kursowych nie jest także modyfikowana innymi przepisami ustawy o PDOP, w szczególności przepisy art. 9b nie rozróżniają traktowania dla celów PDOP różnic kursowych w zależności od podatkowej kwalifikacji wybranych zdarzeń gospodarczych w walucie obcej, których dotyczą te różnice. W konsekwencji, zdaniem Spółki, wszystkie różnice kursowa ujęte zgodnie z przepisami o rachunkowości na dany moment w księgach rachunkowych powinny zostać rozpoznane niejako automatycznie jako przychody lub koszty podatkowe. Oznacza to, że podatnicy, którzy zdecydowali się na stosowanie metody rachunkowej ustalania różnic kursowych dla celów PDOP, nie są zobligowani weryfikować, czy dana różnica kursowa jest ustalana od pozycji mającej znaczenie dla rozliczeń na gruncie PDOP.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 marca 2009 r. (sygn. akt I SA/Gl 1119/08), w którym Sąd orzekł, iż „Skoro podatnik wybrał metodę ustalania różnic kursowych według zasad bilansowych, to zalicza odpowiednio do przychodów lub do kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych”.

Taki pogląd został także wyraźnie przedstawiony przez Departament Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów w piśmie opublikowanym w Biuletynie Skarbowym nr 8/2007, wskazującym, że „Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Ponadto Spółka pragnie przytoczyć przykładowe interpretacje przepisów prawa podatkowego, w których zostało podzielone stanowisko Spółki:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 stycznia 2012 r. (nr ILPB3/423-503/11-3/EK), w której Organ podatkowy potwierdził jako prawidłowe stanowisko podatnika, który argumentował, że jeżeli „(…) stosuje rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, wskazaną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, to ma obowiązek zaliczać odpowiednio do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone w trybie i w rozumieniu przepisów o rachunkowości (w tym dotyczące pozycji niepodatkowych oraz pozycji, dla których ustawa o PDOP przewiduje inny niż ustawa o rachunkowości moment zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów), bez konieczności dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o PDOP (w szczególności art. 12-16 ww. ustawy), przy czym zgodność z ustawą o rachunkowości weryfikowana jest w wyniku wydania pozytywnej opinii biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe Spółki za dany rok obrotowy”;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 26 marca 2010 r. (nr IPPB5/423-850/09-4/IŚ), w której zdaniem Organu podatkowego „Norma cyt. wyżej art. 9b ust. 2 stanowi, iż w przypadku podatników stosujących – tak, jak w rozpatrywanej sprawie Spółka – tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalenia różnic kursowych, kryteriami kwalifikującymi przychody i koszty w rachunku podatkowym z tytułu tych różnic są przesłanki wynikające wyłącznie z teorii i praktyki rachunkowości”;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 24 lutego 2010 r. (nr IBPBI/2/423-294/09/JD), w której Organ podatkowy uznał, iż „Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 Ustawy o PDOP). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w PDOP związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
  
  

Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, iż ustalenie różnic kursowych powinno być dokonane w trybie i w rozumieniu przepisów o rachunkowości, czego prawidłowość powinna podlegać potwierdzeniu przez podmiot dokonujący badania sprawozdania finansowego podatnika. W związku z powyższym, w opinii Spółki, w przypadku podmiotów stosujących rachunkową metodę ustalania różnic kursowych istotne znaczenie dla możliwości ich zakwalifikowania do kosztów i przychodów podatkowych ma ocena biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe jednostki. Tym samym, w ocenie Spółki, badanie sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta i wydanie o nim opinii bez zastrzeżeń w zakresie dotyczącym kwestii związanych z różnicami kursowymi powinno być wystarczającą przesłanką do zakwalifikowania rozpoznanych przez Spółkę różnic kursowych według norm rachunkowości jako przychody i koszty podatkowe.

Powyższe podejście zostało także potwierdzone w wybranych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 26 marca 2010 r. (nr IPPB5/423-850/09-4/IŚ), w której Organ podatkowy wskazał, iż „Norma ta (art. 9b; przyp. Spółki) wprowadziła więc do porządku prawnego nowe kryterium kwalifikujące dla kosztów i przychodów podatkowych, polegające na identyfikacji ich zgodności z zasadami rachunkowości przy czym przesłanki zgodności wynikają nie tylko z regulacji dotyczących rachunkowości, lecz również z oceny podmiotu dokonującego badania sprawozdania finansowego podatnika. Ustawodawca przyjął zatem założenie, iż badanie sprawozdania przez biegłego rewidenta i wydanie o nim pozytywnej opinii jest przesłanką wystarczającą dla zakwalifikowania stosowanej przez danego podatnika metody ustalenia wyniku podatkowego z tytułu różnic kursowych wg norm rachunkowości, jako spełniającego wymogi ustawodawcy”;
• postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanym przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10 września 2007 r. (nr 1471/DPR1/423-92/07/MK), w którym Organ podatkowy stwierdził, iż „(…) dokonując zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów w/w różnic kursowych, Bank winien mieć na uwadze opinię audytora wyrażoną w zbadanym przez niego sprawozdaniu finansowym Banku”.
  
  

Należy wskazać, iż pojęcie „różnic kursowych” nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów ustawy o PDOP (w art. 15a zostały przedstawione jedynie sytuacje, w których powstają różnice kursowe w przypadku podatników stosujących tzw. podatkową metodę rozpoznawania różnic kursowych). Zdaniem Spółki właściwe zdefiniowanie różnic kursowych ma szczególne znaczenie w przedmiotowej sprawie, gdyż ustalone przez Spółkę różnice kursowe w trybie i według zasad przewidzianych w przepisach z zakresu rachunkowości są uwzględniane dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania PDOP.

Jednocześnie w odniesieniu do różnic kursowych ustalonych według przepisów o rachunkowości od pozycji, które na gruncie ustawy o PDOP nie są zaliczane (na stałe bądź przejściowo) do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, Spółka uważa, iż z uwagi na fakt, że dla celów bilansowych zostaną one rozliczone w księgach rachunkowych odpowiednio jako przychody lub koszty, to ich wartość powinna zostać uwzględniona przez Spółkę w rozliczeniu podatkowym w sposób tożsamy z traktowaniem rachunkowym. Jeżeli zatem Spółka rozpozna różnice kursowe dla potrzeb rachunkowych w zakresie np. wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów bądź przychodów wyłączonych z przychodów podatkowych, to ponieważ zostały one skalkulowane zgodnie z przepisami o rachunkowości oraz zostały zaprezentowane w zbadanym przez biegłego rewidenta sprawozdaniu finansowym będą stanowiły odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów dla celów PDOP. Zdaniem Spółki nawet jeżeli dany przychód/koszt Spółki w walucie obcej, od którego ustalana jest różnica kursowa na gruncie przepisów o rachunkowości, jest „niepodatkowy” np. (i) jest wymieniony w art. 12 ust. 4 lub 16 ustawy o PDOP, (ii) jest to wydatek, który nie został poniesiony przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to różnice kursowe z tytułu transakcji związanych z wystąpieniem takich niepodatkowych kategorii przychodów i kosztów będą różnicami podatkowymi, gdyż żaden przepis ustawy o PDOP nie nakazuje wyłączać takich różnic kursowych odpowiednio z przychodów/kosztów podatkowych.

Zgodnie ze wszystkimi argumentami przytoczonymi powyżej Spółka jest zdania, że stosując do rozliczenia różnic kursowych dla celów PDOP zasady wynikające z przepisów o rachunkowości na Spółce nie ciąży obowiązek weryfikacji pozycji, których dotyczą pod kątem brzmienia przepisów art. 12-16 ustawy o PDOP.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 stycznia 2015 r. (nr IPPB5/423-1055/14-IŚ), w której Organ podatkowy potwierdził, że „w przypadku stosowanie rachunkowej metody ustalenia różnic kursowych, wskazanej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. dalej ustawa o pdop), ma ona obowiązek zaliczać odpowiednio do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone w trybie w rozumieniu przepisów o rachunkowości (w tym dotyczące pozycji niepodatkowych oraz pozycji, dla których ustawa o pdop przewiduje inny niż ustawa o rachunkowości moment zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów) (…)”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 listopada 2013 r. (nr ILPB4/423-350/13-2/DS), w której to stwierdził, że „Przedmiotowe zasady będę mieć również zastosowanie w sytuacji, gdy rachunkowe różnice kursowe powstawać będą w zakresie przychodów, czy kosztów, które w myśl art. 12 ust. 4, art. 15 czy art. 16 Ustawy CIT będą mieć dla celów podatku dochodowego od osób prawnych charakter niepodatkowy. Omawiana zasada ustalania różnic kursowych nie jest bowiem modyfikowana przepisami Ustawy CIT, w szczególności przepisy art. 9b Ustawy CIT nie rozróżniają traktowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rachunkowych różnic kursowych w zależności od kwalifikacji przez przepisy Ustawy CIT wybranych zdarzeń gospodarczych w walucie obcej, których dotyczą te różnice”;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 2 lutego 2010 r. (nr IBPBI/2/423-1333/09/BG), w której Organ podatkowy stwierdził, że „ustalane zgodnie z przepisami o rachunkowości, różnice kursowe powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Dotyczy to również różnic kursowych związanych z kosztami i przychodami nieuznawanymi za koszty i przychody podatkowe. Po przyjęciu przez podatnika metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości kosztem lub przychodem podatkowym będą wszelkie różnice kursowe zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane. (…) Jak wynika z treści przepisu art. 9b ust. 2 ww. ustawy, możliwość rozliczenia w rachunku podatkowym różnic kursowych powstałych na gruncie przepisów o rachunkowości jest determinowana ich kwalifikacją rachunkową oraz późniejszym ujęciem w księgach rachunkowych. Reasumując należy zauważyć, iż unormowanie zawarte w art. 9b ustawy o pdop jest unormowaniem samodzielnie wprowadzającym pewne kategorie kosztowe czy przychodowe, niezależne od kategorii wymienionych w art. 12 czy art. 15 ustawy o pdop. Zatem gdy różnice kursowe w walucie obcej, dotyczą przychodów i kosztów niepodatkowych na podstawie ustawy o pdop, to różnice kursowe wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości będą stanowiły koszt bądź przychód podatkowy na podstawie przepisów rachunkowych, zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o pdop. Jak słusznie Spółka zauważa żaden przepis ustawy o pdop nie wskazuje, iż przedmiotowe różnice kursowe należy wyłączyć z przychodów i kosztów podatkowych”;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 29 kwietnia 2009 r. (nr ITPB3/423-5/08/09-S/AM), w której Organ podatkowy uznał, iż „Podatkowe uregulowania różnic kursowych sprowadzają się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe. (…) Jako, że ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12-16 ustawy. Oznacza to, że ustalane zgodnie z przepisami o rachunkowości różnice kursowe, powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Dotyczy to również różnic kursowych związanych z kosztami nie uznawanymi za koszty podatkowe”;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 29 grudnia 2009 r. (nr ILPB3/423-876/09-2/DS), w której Organ podatkowy potwierdził, że „w sytuacji gdy różnice kursowe dotyczą wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub dotyczą przychodów, które na podstawie art. 12 ust. 4 podlegają wyłączeniu z przychodów podatkowych lub są zwolnione z opodatkowania, to różnice kursowe dotyczące tych wydatków/przychodów wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości, zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy”;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 9 września 2009 r. (nr ILPB3/423-446/09-4/HS), w której Organ podatkowy uznał, iż „skoro powstające w wyniku wyceny należności z tytułu pożyczki oraz dokonanego na tę należność odpisu aktualizującego różnice stanowią różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości i fakt ten został potwierdzony oceną sprawozdania finansowego dokonaną przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, to – stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stanowią one również różnice kursowe w ujęciu podatkowym. Tym samym, jako przychody i koszty podatkowe mają one wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych”.
  
  

Reasumując w świetle przytoczonych powyżej argumentów Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, wskazanej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP ma obowiązek zaliczać na dany moment odpowiednio do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone w trybie i w rozumieniu przepisów o rachunkowości (w tym dotyczące pozycji niepodatkowych oraz pozycji, dla których ustawa o PDOP przewiduje inny niż ustawa o rachunkowości moment zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów), bez konieczności dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.