2016.01.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1101/15-2/MAO
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania faktur wystawionych, jak i otrzymanych od Klientów i kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie danych po zniszczeniu wersji papierowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania faktur wystawionych, jak i otrzymanych od Klientów i kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie danych po zniszczeniu wersji papierowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką jawną działającą pod nazwą M., której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest świadczenie usług prawniczych.
Spółka jawna w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, w konsekwencji czego wystawia, jak również otrzymuje od klientów i kontrahentów zarówno faktury w wersji papierowej, jak i elektronicznej. W celu minimalizacji kosztów, a także w związku z usprawnieniem obiegu dokumentów pomiędzy Wnioskodawcą, a biurem księgowym spółka zamierza wdrożyć rozwiązanie informatyczne polegające na archiwizowaniu i przechowywaniu faktur (także paragonów) otrzymanych w formie papierowej wyłącznie w formie elektronicznej.

Procedura archiwizowania faktur w formie elektronicznej będzie wyglądała następująco:

otrzymana w formie papierowej faktura będzie skanowana do formatu elektronicznego PDF przez pracowników Wnioskodawcy, przy czym wersja elektroniczna zeskanowanej faktury będzie wiernym i czytelnym odzwierciedleniem wersji papierowej, wprowadzona zostanie przez pracowników Wnioskodawcy do systemu połączonego z biurem księgowym, a następnie zostanie zaksięgowana i przechowywana wyłącznie w wersji PDF;
faktury elektroniczne nie będą drukowane, tylko księgowane w poszczególnych rejestrach i zapisywane tak jak faktury papierowe do elektronicznej bazy danych;
w przypadku każdej faktury będzie możliwość wyświetlenia jej czytelnego obrazu (skanu) na ekranie komputera mającego dostęp do systemu księgowego biura rachunkowego Wnioskodawcy. Będzie również możliwość dokonania wydruków skanów oraz zapisania ich na elektronicznym nośniku danych. Wnioskodawca będzie miał możliwość jednoznacznego ustalenia wystawcy każdej faktury archiwizowanej i przechowywanej w formie elektronicznej (autentyczność pochodzenia faktury). Dane zawarte w fakturze będą chronione przed ich przetwarzaniem i zmianą poprzez stosowany format PDF oraz ograniczony dostęp do faktur w ramach systemu księgowego biura rachunkowego;
faktury archiwizowane w wersji elektronicznej będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający ich łatwe odszukanie od momentu ich otrzymania do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej zostanie zapewniony bezzwłoczny dostęp do faktur, za pomocą środków elektronicznych w trybie on-line, poprzez możliwość ich wyświetlenia w systemie księgowym biura rachunkowego, a także możliwość ich poboru i przetwarzania danych w nich zawartych;
po zarchiwizowaniu w wersji elektronicznej, z uwagi na ilość otrzymywanych faktur po zaksięgowaniu i wprowadzeniu do elektronicznej bazy danych, a w przypadku faktur będących podstawą zapisów w księgach rachunkowych po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, Wnioskodawca zamierza niszczyć wersje papierowe ww. faktur.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przechowywanie przez Wnioskodawcę w wyżej przedstawiony sposób faktur wystawionych, jak również otrzymanych od Klientów i kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie danych po zniszczeniu wersji papierowych będzie zgodne z ustawą Ordynacja podatkowa oraz ustawą o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana procedura archiwizowania i przechowywania faktur VAT oraz innych dokumentów księgowych wyłącznie w formie elektronicznej jest dopuszczalna w świetle obowiązujących przepisów prawa, a Wnioskodawca zachowa na ogólnych zasadach prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy dopuszczalne jest archiwizowanie i przechowywanie wyłącznie w formie elektronicznej na opisanych zasadach faktur i innych dokumentów księgowych otrzymanych w formie papierowej, przy jednoczesnym niszczeniu oryginałów otrzymanych w formie papierowej, albowiem w myśl art. 86 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy zobowiązani są przechowywać księgi podatkowe i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W ww. przepisie na gruncie ustawy Ordynacja podatkowa, Ustawodawca nie nałożył na podatnika określonego sposobu przechowywania ww. dokumentów, zatem wskazane ww. obowiązki mogą wynikać z innych szczególnych przepisów prawa podatkowego.

Natomiast na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w myśl art. 112 podatnicy są zobowiązania przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczenia podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy przechowują faktury w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz w sposób zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu otrzymania do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 112a ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy zapewniają Organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Regulacje prawa unijnego również nakładają na podatnika szczególne obowiązki dotyczące przechowywania wszystkich faktur. W myśl art. 244 Dyrektywy 2006/112/WEE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, każdy podatnik zapewnia przechowywanie kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, a także wszystkich faktur, które otrzymał.

Zgodnie z art. 247 ust. 2 ww. Dyrektywy, państwo członkowskie może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Polski ustawodawca nie skorzystał jednakże z tej opcji. Oznacza to, że faktury mogą być przechowywane przez polskich podatników w dowolnej formie (papierowej lub elektronicznej), niezależnie od jej oryginalnej postaci, pod warunkiem spełnienia wymogów wskazanych w art. 112a ustawy o VAT m.in. w zakresie autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

W myśl natomiast art. 106 m ust. 1 cyt. ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktur.

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ustawy o VAT). Natomiast przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy o VAT).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą, a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy o VAT).

Przez pojęcie kontrole biznesowe użyte w ww. art. 106m ust. 4 ustawy, należy rozumieć proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania.

Z kolei, pojęcie wiarygodna ścieżka audytu, oznacza, iż związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów) oraz zgodny z ustalonymi przez Wnioskodawcę procedurami. Funkcjonalność elektronicznego systemu pozwala na łatwe połączenie zeskanowanych faktur z pozycjami w księgach rachunkowych oraz rejestrach VAT. Ponadto, każda faktura jest poddana kontroli biznesowej poprzez proces weryfikacji pod względem formalnym oraz merytorycznym przez pracowników Wnioskodawcy odpowiedzialnych za rozliczenia z klientami i kontrahentami.

System informatyczny stosowany przez Wnioskodawcę, a w jego imieniu biuro rachunkowe posiada właściwości umożliwiające przechowywanie ww. dokumentów w sposób bezpieczny i trwały.

Ponadto faktura zapisana w elektronicznej bazie danych nie będzie modyfikowana, a jej elektroniczny obraz nie będzie wykazywał żadnych różnic w stosunku do faktury otrzymanej w formie papierowej. Wnioskodawca w przypadku potencjalnej kontroli podatkowej przeprowadzanej u Klienta czy też kontrahenta, na żądanie Organu podatkowego jest w stanie zapewnić pełny, bezzwłoczny dostęp do faktur przechowywanych w formie elektronicznej. Powyższe przesądza w ocenie Wnioskodawcy, o tym że może on przechowywać bez negatywnych konsekwencji dla jego Klientów ww. faktury wyłącznie w formie elektronicznej.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w przedmiotowej sprawie. Prawidłowość stanowiska przedstawionego w sprawie potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 lutego 2015 r., sygn. IBPP3/443-1389/14/EJ, oraz z 25 marca 2015 r., sygn. IPPP2/4512‑8/15-4/IZ czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 maja 2015 r., sygn. IBPP3/4512‑126/15/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ww. ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast fakturą elektroniczną - w myśl pkt 32 tego artykułu - jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ww. ustawy faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106m ust. 1 cyt. ustawy podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury - ust. 2 ww. artykułu.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura - ust. 3 ww. artykułu.

Na podstawie art. 106m ust. 4 powołanej ustawy autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 106m ust. 5 cyt. ustawy poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Pojęcie „kontrole biznesowe” użyte w ww. art. 106m ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury, aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą. Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki. Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei, pojecie „wiarygodna ścieżka audytu”, również użyte w ww. przepisie, oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Stosownie do art. 112 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Według art. 112a ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie - w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 112a ust. 2 ww. ustawy podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (art. 112a ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 112a ust. 4 ustawy o VAT podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Spółką jawną świadczącą usługi prawnicze. Strona jest czynnym podatnikiem VAT wystawiającym, jak również otrzymującym od klientów i kontrahentów zarówno faktury w wersji papierowej, jak i elektronicznej. W celu minimalizacji kosztów, a także w związku z usprawnieniem obiegu dokumentów pomiędzy Wnioskodawcą a biurem księgowym, Strona zamierza wdrożyć rozwiązanie informatyczne polegające na archiwizowaniu i przechowywaniu faktur (także paragonów) otrzymanych w formie papierowej wyłącznie w formie elektronicznej.

Procedura archiwizowania faktur w formie elektronicznej będzie wyglądała następująco:

otrzymana w formie papierowej faktura będzie skanowana do formatu elektronicznego PDF przez pracowników Wnioskodawcy, przy czym wersja elektroniczna zeskanowanej faktury będzie wiernym i czytelnym odzwierciedleniem wersji papierowej, wprowadzona zostanie przez pracowników Wnioskodawcy do systemu połączonego z biurem księgowym, a następnie zostanie zaksięgowana i przechowywana wyłącznie w wersji PDF;
faktury elektroniczne nie będą drukowane, tylko księgowane w poszczególnych rejestrach i zapisywane tak jak faktury papierowe do elektronicznej bazy danych;
w przypadku każdej faktury będzie możliwość wyświetlenia jej czytelnego obrazu (skanu) na ekranie komputera mającego dostęp do systemu księgowego biura rachunkowego Wnioskodawcy. Będzie również możliwość dokonania wydruków skanów oraz zapisania ich na elektronicznym nośniku danych. Strona będzie miała możliwość jednoznacznego ustalenia wystawcy każdej faktury archiwizowanej i przechowywanej w formie elektronicznej (autentyczność pochodzenia faktury). Dane zawarte w fakturze będą chronione przed ich przetwarzaniem i zmianą poprzez stosowany format PDF oraz ograniczony dostęp do faktur w ramach systemu księgowego biura rachunkowego;
faktury archiwizowane w wersji elektronicznej będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający ich łatwe odszukanie od momentu ich otrzymania do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej zostanie zapewniony bezzwłoczny dostęp do faktur, za pomocą środków elektronicznych w trybie on-line, poprzez możliwość ich wyświetlenia w systemie księgowym biura rachunkowego, a także możliwość ich poboru i przetwarzania danych w nich zawartych;
po zarchiwizowaniu w wersji elektronicznej, z uwagi na ilość otrzymywanych faktur po zaksięgowaniu i wprowadzeniu do elektronicznej bazy danych, a w przypadku faktur będących podstawą zapisów w księgach rachunkowych po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, Wnioskodawca zamierza niszczyć wersje papierowe ww. faktur.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy przechowywanie faktur wystawionych, jak również otrzymanych od Klientów i kontrahentów, wyłącznie w elektronicznej bazie danych po zniszczeniu wersji papierowych będzie zgodne z ustawą o podatku od towarów i usług.

Wobec prawa do stosowania wyłącznie elektronicznej archiwizacji faktur zakupowych otrzymanych w formie papierowej i elektronicznej należy zauważyć, że z powołanych powyżej przepisów wynika, że obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (otrzymywanych w formie papierowej) w formie elektronicznej w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych. Jednakże sposób ten, jak wymaga ustawodawca, ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Nie ma przy tym normatywnych przeszkód do istnienia systemu „mieszanego”, a wymogiem przechowywania faktury jest zachowanie jej oryginalnej postaci gwarantującej autentyczność pochodzenia i integralność treści, a ten warunek spełnia także przechowywanie faktury w formie elektronicznej, tj. w formie obrazu elektronicznego, pozwalającego na każdorazowe odtworzenie formy papierowej na żądanie organu podatkowego, w jej oryginalnej postaci.

W niniejszych okolicznościach warunki zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług dotyczące sposobu przechowywania faktur i danych w nich zawartych zostały spełnione, gdyż przedstawiona procedura przechowywania faktur VAT w formie elektronicznej będzie zapewniać: przechowywanie w podziale na okresy rozliczeniowe, łatwe odszukanie, autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność - od momentu otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wnioskodawca zapewni również bezzwłoczny dostęp do tych faktur na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej poprzez możliwość ich wyświetlenia w systemie księgowym biura rachunkowego, jak również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Otrzymana w formie papierowej faktura będzie skanowana do formatu elektronicznego PDF przez pracowników Wnioskodawcy, przy czym wersja elektroniczna zeskanowanej faktury będzie wiernym i czytelnym odzwierciedleniem wersji papierowej. Wersja elektroniczna faktury wprowadzona zostanie przez pracowników Spółki do systemu połączonego z biurem księgowym, a następnie zostanie zaksięgowana i przechowywana wyłącznie w wersji PDF. Faktury elektroniczne nie będą drukowane, tylko księgowane w poszczególnych rejestrach i zapisywane tak jak faktury papierowe do elektronicznej bazy danych. Po zarchiwizowaniu w wersji elektronicznej, z uwagi na ilość otrzymywanych faktur po zaksięgowaniu i wprowadzeniu do elektronicznej bazy danych, a w przypadku faktur będących podstawą zapisów w księgach rachunkowych po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, Strona zamierza niszczyć wersje papierowe ww. faktur.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego, czy opisane we wniosku przechowywanie faktur będzie zgodne z ustawą Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Stosownie do art. 86 § 1 ww. ustawy, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Definicja ksiąg podatkowych zawarta jest w art. 3 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem księgami podatkowymi są: księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Stosownie do art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Tak więc, ze względu na wskazane okoliczności w świetle przywołanych przepisów ustawy o VAT oraz ustawy Ordynacja podatkowa należy stwierdzić, że przechowywanie faktur otrzymanych w formie papierowej jak również w formie elektronicznej archiwizacji faktur ‑ w sposób opisany przez Wnioskodawcę, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur, a także umożliwieniu dostępu do tych faktur zakupowych na żądanie odpowiedniego organu - jest zgodne z powyższymi przepisami. Sposób przechowywania faktur określony powyższymi regulacjami w okresie do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego pozwala na stosowanie wyłącznie elektronicznej formy archiwizacji i umożliwia niszczenie dokumentów otrzymanych w wersji papierowej, niezależnie od formy, w jakiej Spółka otrzymała bądź będzie otrzymywać faktury zakupowe (tj. jako faktury papierowe lub jako faktury elektroniczne).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że opisana we wniosku procedura archiwizowania i przechowywania faktur VAT wyłącznie w formie elektronicznej jest dopuszczalna w świetle obowiązujących przepisów ustawy Ordynacja podatkowa i ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin