Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-234/15-4/NF
z 22 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny (Akt notarialny) nabył w dniu 31 października 1991 r. od swojego ojca nieruchomość gruntową przy ul. A o pow. .(…) ha w 1/2 części. Pozostałą część (1/2) nabyła siostra Wnioskodawcy. Zgodnie z wypisem z Księgi Wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy, nieruchomość gruntowa o nr. księgi wieczystej (…) na dzień 28 października 2015 r. jest działką rolną.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przyszłości Wnioskodawca planuje wspólnie z siostrą zbyć w/w nieruchomość w całości.

Dodatkowo należy wskazać, iż ostatnie zbycie przez podatnika nieruchomości miało miejsce w 1994 r.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem tej nieruchomości do sprzedaży, np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, podział działki (nie było podziału działki), innych działań zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności nieruchomości. Jeśli chodzi o zamieszczenie ogłoszeń to były zamieszczane w sieci internetowej bezpłatnej okresowo, a w ostatnim czasie ogłoszenie było zamieszczone przez 3 miesiące na płatnej stronie (koszt miesięczny – 20 zł),
2. nieruchomość będąca przedmiotem wniosku obecnie nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Siostra współwłaścicielka działki występowała o warunki zabudowy i otrzymała decyzję z dnia 4 stycznia 2011 r,
3. działka nigdy nie była udostępniana innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów,
4. nie planuje w przyszłości sprzedaży żadnych gruntów.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia nieruchomości Zainteresowany nie zostanie uznany za podatnika na gruncie podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast, jak stanowi art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaży jednej nieruchomości (1/2 części nieruchomości) nie można uznać za działalność gospodarczą rozumianą jako wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a więc sprzedaż 1/2 części w/w nieruchomości nie będzie rodzić skutków na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując – sprzedaż 1/2 części w/w nieruchomości (sprzedaż całej nieruchomości wspólnie z siostrą) będzie dla podatnika obojętna podatkowo.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca zaznaczył, że transakcja sprzedaży jednej działki nie jest działalnością gospodarczą, lecz stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności działki nabytej w drodze umowy darowizny od ojca w związku z tym nie można tego zakwalifikować jako czynność polegającą na wykorzystaniu towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Naczelny Sąd Aministracyjny w wyroku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (sygn. I FSK 781/13) przytaczając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. (C-180/10 i C-181/10) uznał, iż nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Zainteresowany nie jest podatnikiem w rozumieniu podatku od towarów i usług, więc sprzedaż nieruchomości nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie umowy darowizny Zainteresowany nabył w dniu 31 października 1991 r. od swojego ojca nieruchomość gruntową, będącą działką rolną, o powierzchni 0,3738 ha w 1/2 części (pozostałą część nabyła siostra).

W przyszłości Wnioskodawca planuje wspólnie z siostrą zbyć w/w nieruchomość w całości. Ostatnie zbycie dokonane przez Zainteresowanego miało miejsce w 1994 r.

Ponadto, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, podział działki (nie było podziału działki) oraz innych działań zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności nieruchomości. Wnioskodawca zamieszczał ogłoszenia w sieci internetowej bezpłatnej okresowo, a w czasie ostatnich 3 miesięcy ogłoszenie było zamieszczone na płatnej stronie (koszt miesięczny 20 zł).

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku obecnie nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o warunki zabudowy występowała siostra, będąca współwłaścicielką działki, która otrzymała decyzję z dnia 4 stycznia 2011 r.

Działka nigdy nie była udostępniania innym osobom na podstawie jakichkolwiek umów.

Wnioskodawca nie planuje w przyszłości sprzedaży żadnych gruntów.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości nie zostanie uznany za podatnika na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej  Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1, z późn. zm.  (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W kontekście powyżej przytoczonych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe należy zauważyć, że z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. ponoszenie nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, podział działki), wystąpienie o wydanie warunków zagospodarowania przestrzennego itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak jest też przesłanek, które mogłyby wskazywać na ekonomiczny aspekt wykorzystania gruntu: działka nie była wykorzystywana przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej, a także nie była udostępniania osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów.

Należy także wskazać, że nie mają w niniejszej sprawie znaczenia podjęte przez Wnioskodawcę czynności polegające na zamieszczaniu ogłoszeń odpłatnych i nieodpłatnych o sprzedaży nieruchomości na stronach internetowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca przy sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej działce, nie będzie wykazywał aktywności porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W związku z tym, nie będzie tego dokonywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w związku z transakcją zbycia opisanego udziału – wynoszącego 1/2 części nieruchomości gruntowej – Wnioskodawca nie zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla jej siostry .

Siostra Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Ponadto, informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.