INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług opodatkowania otrzymywanych w 2010 r. „bonusów” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych w 2010 r. „bonusów”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej współpracuje Pan z firmą, od której nabywa towar handlowy do dalszej odsprzedaży. Zgodnie z warunkami współpracy otrzymuje rabat podstawowy oraz inne w zależności od rodzaju zakupionego od kontrahenta towaru. Również może Pan otrzymywać bonus obliczany i wypłacany kwartalnie, o ile spełni określone w umowie o współpracy warunki: tj. osiągnięcie przewidzianego w danym kwartale obrotu i terminowej płatności za dany kwartał. W 2010 r. otrzymany bonus za I, II, III i IV kwartał został przez Pana udokumentowany fakturą VAT ze stawką 22% .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymany bonus w 2010 r. podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy należało wystawić fakturę, czy też udokumentować notą księgową...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany bonus nie jest związany z konkretnym towarem, uzależniony jest od wysokości obrotu. Odbierany jest przez Wnioskodawcę jako premia za dobrze wykonaną pracę, czyli wysoki obrót z danym kontrahentem. W opinii Wnioskodawcy, jako nabywca bonusu, prawidłowo rozliczył bonus wystawiając fakturę VAT z 22% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 347 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (….).

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. „bonusy” nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tych „bonusów” nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie warunków współpracy, otrzymuje od dostawcy bonus. Wysokość otrzymanego bonusu uzależniona jest tylko i wyłącznie od poziomu obrotu realizowanego w danym kwartale i terminowej płatności za dany kwartał.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, jako otrzymujący bonus nie jest zobowiązany do wykonywania na rzecz kontrahenta jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocje nabywanych towarów. Tym samym otrzymywane bonusy nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez kontrahenta świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać zrealizowania przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym – kwartale osiągniętego poziomu zakupów.

Zatem mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro otrzymanie premii (bonusu) w 2010 r. uzależnione było wyłącznie od osiągniętego pułapu obrotów w danym okresie rozliczeniowym – kwartale i terminowej płatności, a oprócz tego Wnioskodawca nie świadczył żadnych dodatkowych czynności, to należy uznać, że czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem przyznane Panu bonusy nie stanowiły zapłaty za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego nie był Pan uprawniony do wystawienia faktury VAT w związku z otrzymaniem ww. premii. Wystawianie not księgowych, jako uniwersalnych dowodów księgowych, ma miejsce w przypadku dokumentowania zdarzeń, dla których nie przewidziano innego sposobu dokumentacji

Końcowo informuje się, iż w niniejszej interpretacji tut. organ nie oceniał stanowiska dotyczącego kwestii ewentualnego uznania wypłacanych przez dostawcę premii za rabat i ich ewentualnego wpływu na wysokość obrotu, bowiem w tym zakresie Wnioskodawca nie jest zainteresowanym, o którym mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w odniesieniu do praw i obowiązków Wnioskodawcy jako otrzymującego przedmiotowe bonusy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.