Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-742/15-2/Acz
z 15 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty w ramach Programu Dobrowolnych Odejść – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W okresie od dnia 5 września 1995 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w firmie …Oddział Handlowy w…. W miesiącu czerwcu 2014 r., w wyniku zawartego z pracodawcą porozumienia, Wnioskodawczyni podpisała rozwiązanie umowy o pracę na zasadzie porozumienia stron i została objęta Programem Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki …S.A., przyjętego stosowną uchwałą Zarządu Spółki, składając odpowiedni na tę okoliczność wniosek z dnia 14 maja 2014 r.

Jako podstawę prawną rozwiązania umowy na zasadach zapisanych we wspomnianym wyżej Programie Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki …S.A. zastosowano art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy w związku z § 1 ust. 6 Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki …S.A (zapis § 2 Porozumienia).

Na podstawie § 3 ww. Porozumienia i zgodnie z zapisami zawartymi w „Regulaminie w sprawie określenia zasad Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników zatrudnionych w Spółce …S.A.” została Wnioskodawczyni wypłacona rekompensata pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę, wyliczona zgodnie i na zasadach określonych w ww. Regulaminie. Wypłata rekompensaty miała na celu zadośćuczynienie pracownikowi straty w związku z utratą tytułu do zarobkowania, a w następstwie brakiem możliwości dalszego osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy.

Regulamin w sprawie określenia zasad Programu Dobrowolnych Odejść pracowników zatrudnionych w Spółce …S.A. jest regulaminem w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), ponieważ reguluje prawa i obowiązki obydwu stron stosunku pracy, tj. pracodawcy oraz pracowników.

Wysokość i zasady ustalenia otrzymanej rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść Pracowników Spółki …S.A. i postanowień w nim zawartych.

Przedmiotowa rekompensata została Wnioskodawczyni wypłacona zgodnie z terminami ustalonymi w Programie, w dwóch ratach, tj. w dniu 11 lipca 2014 r. i w dniu 22 grudnia 2014 r.

Od wypłaconych kwot rekompensaty pracodawca odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które ujął w informacji rocznej PIT-11, w pozycji inne źródła (przychód = dochód i zaliczka).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwoty wypłacone Wnioskodawczyni tytułem rekompensaty w 2014 r. z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie i zasadach określonych w Programie Dobrowolnych Odejść dla Pracowników …S.A., korzystają ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przysługuje Wnioskodawczyni prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego i zwrot podatku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacona rekompensata wynikająca z zawartego porozumienia ze związkami zawodowymi, będąca w istocie odszkodowaniem wypłaconym w związku z ustaniem zatrudnienia i utratą źródła zarobkowania, mieści się w wykazie zwolnień zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że odszkodowanie to, wynikające wprost z porozumienia zbiorowego oraz z uwagi na brak w katalogu wyjątków go wykluczających, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od odszkodowania nazwanego rekompensatą wypłaconego w 2014 r., pobrana została zaliczka na podatek dochodowy, a wartość pobranej zaliczki została wykazana w informacji rocznej PIT-11.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę meritum sprawy i w świetle obowiązującego w dacie zdarzenia stanu prawnego w przedmiotowym zakresie, wypłacona w związku z rozwiązaniem umowy o pracę rekompensata, wynikająca wprost z porozumienia zbiorowego, jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, mieszcząc się w katalogu wyłączeń, o których mowa w przywołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwrócenia uwagi wymaga też cel uchwalenia i wprowadzenia przez Spółkę …S.A. Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki. Spółka …S.A. prowadzi bowiem głęboką restrukturyzację, z którą wiążą się m.in. zwolnienia pracowników, liczone już zapewne w tysiącach osób. W związku z tym nie można wykluczyć, a raczej należy przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że gdyby pracownicy nie przystąpili do owego Programu, w niedługim czasie otrzymaliby zapewne wypowiedzenie umowy o pracę na ogólnych warunkach, być może bez możliwości otrzymania wymienionych w Programie odszkodowań.

Wnioskodawczyni podkreśla też, że przy kwalifikowaniu tego świadczenia (nazwanego w tym przypadku przez pracodawcę rekompensatą) jako podlegającego zwolnieniu, należy wziąć pod uwagę nie tyle kwestię jego nazewnictwa, lecz ogólnie cel, jakiemu ma służyć jego przyznanie. Nieistotne przy tym zdają się być składowe wchodzące w zakres otrzymywanego odszkodowania, których rodzaje oraz sposób kalkulacji uzależnione są od zapisów w Regulaminie ustalonym przez pracodawcę. Dlatego też, nie sposób określenia (nazwania) danego odszkodowania, lecz głównie jego rola (wyrównanie szkód czy też zaspokojenie ewentualnych roszczeń z tytułu rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron), powinna determinować możliwość zastosowania przedmiotowego zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne, według Wnioskodawczyni, dla właściwej kwalifikacji dokonanej wypłaty przedmiotowego świadczenia co do jego istoty, jak i w aspekcie podatkowym, jest również to, że wypłacone świadczenie ma spełniać funkcję kompensacyjną oraz odszkodowawczą w związku z brakiem uzyskiwania dalszego wynagrodzenia ze stosunku pracy, który w opisanych okolicznościach ustał. Ma ono na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto jest to świadczenie, które ma umożliwić pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Ma na celu wyrównanie szkody poniesionej przez pracownika z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy na gruncie omawianego porozumienia zawartego z pracodawcą. Stąd też wypłacone świadczenie, nawet jeśli wprost nie jest nazwane odszkodowaniem, to z uwagi na swój właśnie kompensacyjny charakter powinno zostać zwolnione z opodatkowania.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazuje, że w pełnym obliczu sprawy nie można też mówić o wypłacie należności za podjęcie decyzji. Decyzją bowiem było rozwiązanie umowy za porozumieniem stron w związku z trwającą restrukturyzacją Spółki … S.A. oraz licznymi zwolnieniami, a otrzymane rekompensaty mają charakter odszkodowawczy, jako wynagrodzenie związane z utratą stałego źródła dochodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni wskazuje m.in. treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o nr IBPBII/1/415-881/14/BD, jak również treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o nr IPTPB2/4511-167/15-4/PK.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni uważa, że wypłacone Jej w 2014 r. kwoty nazwane jako rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie i zasadach określonych w Programie Dobrowolnych Odejść dla Pracowników …S.A., korzystają ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przysługuje Wnioskodawczyni prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego i zwrot podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Nowe brzmienie cytowanego przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w czerwcu 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała z pracodawcą rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i została objęta Programem Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki …S.A.

Zgodnie z zapisami zawartymi w „Regulaminie w sprawie określenia zasad Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników zatrudnionych w Spółce …S.A.” została Wnioskodawczyni wypłacona rekompensata pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę, mająca na celu zadośćuczynienie pracownikowi straty w związku z utratą tytułu do zarobkowania, a w następstwie brakiem możliwości dalszego osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy.

Regulamin w sprawie określenia zasad Programu Dobrowolnych Odejść pracowników zatrudnionych w Spółce …S.A. jest regulaminem w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Wysokość i zasady ustalenia otrzymanej rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść Pracowników Spółki …S.A. i postanowień w nim zawartych.

Przedmiotowa rekompensata została Wnioskodawczyni wypłacona w dwóch ratach, tj. w dniu 11 lipca 2014 r. i w dniu 22 grudnia 2014 r., a od jej kwot pracodawca odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które ujął w informacji rocznej PIT-11.

Należy podkreślić, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

W świetle powyższego należy zauważyć, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a)-b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako wyłączone ze zwolnienia – podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Reasumując, przedmiotowym zwolnieniem nie będzie zatem objęte wymienione we wniosku świadczenie pieniężne - rekompensata, pomimo że jej wysokość, zasady ustalania i wypłata wynikają z porozumienia zbiorowego w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby rekompensat, czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze. W związku z powyższym, kwoty wypłacone Wnioskodawczyni tytułem rekompensaty stanowią dla Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji pracodawca był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawić informację PIT-11, natomiast Wnioskodawczyni ww. kwoty winna wykazać w zeznaniu podatkowym łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBII/1/415-881/14/BD oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB2/4511-167/15-4/PK, w których zapadły odmienne rozstrzygnięcia podkreślić należy, że ww. rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania podobnego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawczyni, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.