Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/103/MZB/14/RWPD-12175/14
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 11 lipca 2013 r. Nr ITPB3/423-167c/13/MK w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany w trakcie spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 5 kwietnia 2013 r. Spółka (dalej: Agencja, Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Agencji, jako osoby prawnej, jest działalność polegająca na szerokorozumianym obrocie nieruchomościami obejmująca również prowadzenie prac budowlanych związanych z działalnością inwestycyjną Spółki i zarządzaniem nieruchomościami. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb biura (sekretariatu), tj. kawy, herbaty, cukru, napoi bezalkoholowych, słodyczy (ciastek, cukierków, czekoladek, itp.).

Artykuły podawane są kontrahentom lub potencjalnym klientom podczas spotkań biznesowych o charakterze biznesowym lub informacyjnym. Spotkania organizowane są w celu podpisywania umów (zakupowych lub sprzedażowych) przedstawiania oferty omawiania istotnych warunków współpracy. Podczas tych spotkań podawany jest skromny poczęstunek (kawa, herbata, soki, napoje, słodycze), które nie wykraczają poza zwykłe przejawy gościnności.

Dodatkowo, w ramach działalności, Spółka przeprowadza spotkania służbowe ze swoimi pracownikami, gdzie omawiane są istotne tematy związane z prowadzoną działalnością, m.in. przeprowadzanie rozmów związanych z aktualnymi i przyszłymi projektami, omawianie wyników projektów i budżetów, konstruowanie umów, omawianie planów finansowych firmy.

Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki na ww. artykuły spożywcze ponoszone na potrzeby biura (sekretariatu), m.in. wydatki na zakup kawy, herbaty, cukru, napojów, słodyczy zużywanych podczas spotkań biznesowych z kontrahentami oraz wewnętrznych spotkaniach z pracownikami.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy wydatki na zakup drobnych artykułów spożywczych podawanych podczas spotkań (m.in. kawa, herbata, cukier, mleko, śmietanka, napoje bezalkoholowe, słodycze, ciastka) z kontrahentami dotychczasowymi i przyszłymi oraz w czasie wewnętrznych spotkań i narad pracowniczych można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.; dalej: updop)?

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, w kosztach uzyskania przychodów nie można uwzględnić kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Biorąc pod uwagę, że przepisy prawa nie definiują pojęcia reprezentacji, należy w tym zakresie odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu.

Zgodnie z definicją przytoczoną w wielu słownikach języka polskiego, reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zgodnie z tym wyjaśnieniem można stwierdzić, że reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wykonania dobrego wrażenia. Brzmienie przepisu przemawia za tym, że wydatki na usługi gastronomiczne i napoje nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy będą składnikiem działań podatnika rozumianych jako reprezentacja. W przeciwnym wypadku należy posłużyć się zasadami ogólnymi, tj. sprawdzić, czy wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podmiotu.

Organizowane spotkania z kontrahentami opisane we wcześniejszej części mają charakter informacyjny i reklamowy a wydatki z nimi związane powinny zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ związane są z działalnością i funkcjonowaniem działalności gospodarczej. Dodatkowo należy podkreślić, że poruszane we wniosku wydatki w żadnym stopniu nie posiadają cech okazałości i wystawności a stanowią jedynie element zwykłej gościnności.

To samo dotyczy spotkań organizowanych z pracownikami Spółki w trakcie których pracownicy firmy częstowani są kawą, herbatą, sokami czy też słodyczami w postaci ciasteczek i cukierków. Narady te dotyczą kluczowych kwestii funkcjonowania działalności, a wymienione artykuły konsumowane są przez pracowników biorących udział w spotkaniu i tak jak w pierwszym przypadku w żadnym razie nie są związane z reprezentacją Agencji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 11 lipca 2013 r. interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-167c/13/MK, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spotkania biznesowe z kontrahentami odbywające się w siedzibie przedsiębiorstwa.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 11 lipca 2013 r. Nr ITPB3/423-167c/13/MK w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego wydatków poniesionych na spotkania biznesowe z kontrahentami odbywające się w siedzibie przedsiębiorstwa nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie.

Stosownie do treści powyżej przywołanego art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK 392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10).

Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na poczęstunek podawany w trakcie spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, których głównym celem jest przeprowadzenie rozmów biznesowych, podpisywanie umów (zakupowych lub sprzedażowych), przedstawienie ofert handlowych, ustalenie zasad współpracy, stanowią koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.