Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1162/15-2/IZ
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ufiskalnienia kasy rejestrującej po dacie wygaśnięcia homologacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ufiskalnienia kasy rejestrującej po dacie wygaśnięcia homologacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zakupił kasę fiskalną w dniu 23 maja 2014 r., kasa miała homologację Głównego Urzędu Miar ważną do dnia 29 lutego 2015 r.. Wnioskodawca zamierza ufiskalnić kasę w styczniu 2016 r. i używać jej do ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może ufiskalnić to urządzenie i używać do ewidencji sprzedaży na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej po dacie wygaśnięcia homologacji, czyli po dniu 29 lutego 2015 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On stosować kasę fiskalną, którą nabył w okresie obowiązywania homologacji. Wskazuje na to paragraf 33 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r., poz. 1076 w sprawie kryteriów i warunków, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne - „w przypadku, gdy kasa spełniająca wymagania w zakresie warunków i kryteriów technicznych stwierdzone w:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia ministra finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z 2010 r. Nr 252, poz. 1694 oraz z 2011 r. Nr 140, poz. 818),
   
2. potwierdzeniu, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanym po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1

- została nabyta przez użytkownika w okresie obowiązywania tej decyzji lub potwierdzenia, może być nadal stosowana do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, pod warunkiem że zapewnia prawidłowość rozliczeń podatku.”

W związku z powyższym ważna jest data nabycia urządzenia a nie data fiskalizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Stosownie do ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Przepis art. 111 ust. 3c ustawy stanowi, że podatnicy mogą stosować do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego wyłącznie kasy rejestrujące, które nabyli w okresie, kiedy kasy te były objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Zgodnie z ust. 6a. ww. artykułu, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących, służących do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 6a oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać (art. 111 ust. 6b).

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik może stosować kasy rejestrujące pod warunkiem, że są one objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar, w zakresie spełnienia funkcji wymienionych w ust. 6a oraz kryteriów i warunków technicznych, którym te kasy muszą odpowiadać.

Stosownie do zapisu § 24 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) serwisant kas nie może dokonać fiskalizacji kasy, która w dniu jej nabycia przez podatnika nie posiadała ważnej decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338, z 2010 r. Nr 252 poz. 1694 oraz z 2011 r. Nr 140, poz. 818) lub potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zakupił kasę fiskalną w dniu 23 maja 2014 r., kasa miała homologację Głównego Urzędu Miar ważną do dnia 29 lutego 2015 r..

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy powstały na gruncie stosowania przepisu § 33 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. Zdaniem Wnioskodawcy może on ufiskalnić nabytą kasę, gdyż ważna jest data jej zakupu, a nie ufiskalnienia.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że przepisy prawa podatkowego nie posługują się pojęciem homologacja. Homologacja kasy rejestrującej to potoczne, nie mające odniesienia w przepisach prawa z zakresu kas rejestrujących, określenie procesu wydawania potwierdzenia spełnienia przez dany typ kasy rejestrującej funkcji, kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Tak więc przez pojęcie „homologacja” należy rozumieć odpowiednie potwierdzenie spełniania przez kasy funkcji wymienionych w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT oraz kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy, wydane do 31 sierpnia 2011 r. przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, a po tej dacie przez Prezesa Głównego Urzędu Miar.

Należy zauważyć, że powołany wcześniej przepis art. 111 ust. 3c został dodany do ustawy przez art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332) zmieniającej ustawę z dniem 1 września 2011 r. dalej zwanej „ustawą zmieniającą”.

Z art. 9 ust. 1 ust. 1 ustawy zmieniającej wynika, że potwierdzenia stwierdzające spełnienie funkcji oraz kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, zachowują moc do dnia określonego w tych potwierdzeniach, chyba że potwierdzenie zostanie cofnięte zgodnie z przepisami ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Natomiast ust. 2 ww. artykułu wskazuje, że kasy rejestrujące nabyte przez użytkowników kas w okresie obowiązywania potwierdzeń wydanych przed dniem 1 września 2011 r. mogą być nadal stosowane do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, pod warunkiem że zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Ponadto, art. 9 ust. 7 ustawy zmieniającej, stanowi, że dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2011 r. Minister Gospodarki wydał rozporządzenie z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r., poz. 1076) zawierające uregulowania dotyczące warunków technicznych jakie kasy powinny spełniać.

Z rozporządzenia tego wynika, że potwierdzeniem faktu spełnienia przez kasę rejestrującą określonych w tym rozporządzeniu warunków jest potwierdzenie, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy wydane przez Prezesa Głównego Urzędu Miar. Powyższe rozporządzenie, które weszło w życie w dniu 1 października 2013 r., jest nowym aktem prawnym, zastępującym w swojej regulacji, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.).

Jak wynika z treści wniosku, kasa zakupiona przez Wnioskodawcę w dniu 23 maja 2014 r. posiadała „homologację Głównego Urzędu Miar”. Należy zatem uznać, że kasa ta w dniu zakupu posiadała potwierdzenie spełniania funkcji wymienionych w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT oraz kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca, na podstawie art. 111 ust. 3c ustawy, po uprzedniej fiskalizacji kasy przez uprawnionego serwisanta, ma prawo od stycznia 2016 r. do prowadzenia ewidencji sprzedaży i kwot podatku należnego przy użyciu wskazanej we wniosku kasy rejestrującej, pod warunkiem, że kasa ta spełnia wymagania w zakresie warunków i kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące i zapewnia prawidłowość rozliczenia podatku.

Zatem zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że ma On prawo od 1 stycznia 2016 r. stosować wymienioną we wniosku kasę rejestrująca, ale z uwagi na to, że w niniejsze sprawie zastosowanie znajduje inna regulacja prawna niż wskazana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.