Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-218/15/MD
z 22 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu do Organu – 7 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 5 lutego 2016 r. i 15 marca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w pismach z 20 stycznia 2016 r. i 2 marca 2016 r., wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 5 lutego 2016 r. oraz 15 marca 2016r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 27 listopada 2015r. Wnioskodawca otrzymał kwotę 28.500 Euro przelewem bankowym na rachunek w polskim banku od firmy A. Sp. z o.o., która to działała jako pośrednik między Wnioskodawcą a firmą I. GmbH (spółką kapitałową prawa niemieckiego) oraz innymi podmiotami (spółkami kapitałowymi prawa niemieckiego).

W systemie bankowym wymieniona powyżej kwota została opisana jako „Forward of closing bonus on behalf of I. GmbH U. H.S.”.

Nie ma żadnych bezpośrednich umów pomiędzy Wnioskodawcą a spółką I. GmbH (oraz pozostałymi). Na dzień 27 listopada 2015r. Wnioskodawca pozostawał w stosunku pracy (umowa o pracę) ze spółką A. Sp. z o.o., jak również pełnił w tej spółce funkcję członka zarządu.

Nie zostały zawarte żadne umowy, porozumienia, jak również Wnioskodawca nie otrzymał żadnych pisemnych wyjaśnień od I. GmbH (oraz pozostałych) odnośnie otrzymanych środków. Nie były przez Wnioskodawcę prowadzone żadne prace na bezpośrednie zlecenie I. GmbH (jak również innych podmiotów).

Z wyjaśnień ustnych przekazanych przez przedstawiciela I. GmbH Wnioskodawca uzyskał informację, że wypłacona (za pośrednictwem A. Sp. z o.o.) kwota jest wyrazem ogólnej wdzięczności i jest związana ze sprzedażą udziałów przez I. GmbH (oraz pozostałe podmioty) w jednej ze spółek powiązanych z A. Sp. z o.o., mianowicie A. GmbH, w której to spółce Wnioskodawca nie był zatrudniony ani nie był jej udziałowcem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

• Otrzymana kwota stanowi – w rozumieniu Wnioskodawcy – „wyraz ogólnej wdzięczności”, ponieważ w szczególności nie stanowi wynagrodzenia za pracę (w tym usługi, doradztwo, itp.) w stosunku do podmiotów obdarowujących. Wnioskodawca podkreślił, że wdzięczność wobec obdarowanego lub nawet fakt, że zostało coś dla niego zrobione uprzednio nie może być przesłanką dla stwierdzenia, że darowizna była umową o świadczenie usługi.
• Umowa darowizny pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami obdarowującymi nie została sporządzona. Niemniej wobec braku innej umowy pomiędzy stronami, a w szczególności umów zleceń lub innych umów cywilnoprawnych, w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że otrzymana kwota stanowi de facto darowiznę.
• Według wiedzy Wnioskodawcy, otrzymane świadczenie nie stanowi wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy.
• Według Wnioskodawcy, otrzymana kwota stanowi darowiznę w myśl art. 888 Kodeku cywilnego, ponieważ otrzymał on świadczenie bezpłatnie kosztem majątku obdarowującego, w szczególności bez świadczenia usług, pracy, sprzedaży towarów, etc. na rzecz obdarowującego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jak w kontekście podatkowym rozliczyć otrzymaną kwotę?
2. Jaki kurs Euro do złotówki przyjąć do rozliczenia podatku?

W odniesieniu do pytania pierwszego, w opinii Wnioskodawcy otrzymana kwota stanowi darowiznę i powinna być opodatkowana zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn. Przyczyną tego stanowiska jest brak relacji faktycznej pomiędzy Wnioskodawcą a I. GmbH (oraz pozostałymi obdarowującymi), a w szczególności brak wykonywania zlecenia lub innych prac na rzecz tej spółki.

Odnośnie pytania drugiego, w opinii Wnioskodawcy, właściwym jest przyjęcie kursu średniego NBP z dnia 27 listopada 2015 r., tj. dnia otrzymania środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

W myśl art. 2 cyt. ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Z art. 15 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej, według następujących skal:

• do kwoty 10.278 zł w wysokości 12%,
• od kwoty 10.278 zł do 20.556 zł – 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł,
• powyżej kwoty 20.556 zł – 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że 27 listopada 2015 r. Wnioskodawca otrzymał kwotę 28.500 Euro przelewem bankowym na rachunek w polskim banku od firmy A. Sp. z o.o., która to działała jako pośrednik między Wnioskodawcą a firmą I. GmbH (spółką kapitałową prawa niemieckiego) oraz innymi podmiotami (spółkami kapitałowymi prawa niemieckiego). Nie ma żadnych bezpośrednich umów pomiędzy Wnioskodawcą a spółką I. GmbH (oraz pozostałymi). Na dzień 27 listopada 2015 r. Wnioskodawca pozostawał w stosunku pracy (umowa o pracę) ze spółką A. Sp. z o.o., jak również pełnił w tej spółce funkcję członka zarządu. Nie zostały zawarte żadne umowy, porozumienia, jak również Wnioskodawca nie otrzymał żadnych pisemnych wyjaśnień od I. GmbH (oraz pozostałych) odnośnie otrzymanych środków. Nie były przez Wnioskodawcę prowadzone żadne prace na bezpośrednie zlecenie I. GmbH (jak również innych podmiotów). Z wyjaśnień ustnych przekazanych przez przedstawiciela I. GmbH Wnioskodawca uzyskał informację, że wypłacona (za pośrednictwem A. Sp. z o.o.) kwota jest wyrazem ogólnej wdzięczności i jest związana ze sprzedażą udziałów przez I. GmbH (oraz pozostałe podmioty) w jednej ze spółek powiązanych z A. Sp. z o.o., mianowicie A. GmbH, w której to spółce Wnioskodawca nie był zatrudniony, ani nie był jej udziałowcem. Otrzymana kwota stanowi – w rozumieniu Wnioskodawcy – „wyraz ogólnej wdzięczności”, ponieważ w szczególności nic stanowi wynagrodzenia za pracę (w tym usługi, doradztwo, itp.) w stosunku do podmiotów obdarowujących. Umowa darowizny pomiędzy Wnioskodawcą ą a podmiotami obdarowującymi nie została sporządzona. Niemniej wobec braku innej umowy pomiędzy stronami, a w szczególności umów zleceń lub innych umów cywilnoprawnych, w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że otrzymana kwota stanowi de facto darowiznę. Według wiedzy Wnioskodawcy, otrzymane świadczenie nie stanowi wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy. Według Wnioskodawcy, otrzymana kwota stanowi darowiznę w myśl art. 888 Kodeku cywilnego, ponieważ otrzymał on świadczenie bezpłatnie kosztem majątku obdarowującego, w szczególności bez świadczenia usług, pracy, sprzedaży towarów, etc. na rzecz obdarowującego.

W świetle powyższego, o ile istotnie – jak twierdzi Wnioskodawca – otrzymane środki stanowią darowiznę dokonaną na jego rzecz przez spółkę I. GmbH (oraz pozostałe podmioty), to otrzymana kwota podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. W świetle art. 14 ust. 3 ww. ustawy, uznać należy, że środki pieniężne zostały otrzymane od podmiotów zaliczonych do III grupy podatkowej.

Jak już wcześniej wskazano, do opodatkowania przyjmuje się czystą wartość pomniejszoną o kwotę wolną od podatku. Zatem uznać należy, iż otrzymane przez Wnioskodawcę darowizny po przekroczeniu kwoty wolnej, która w przypadku III grupy podatkowej wynosi 4.902 zł, podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a co za tym idzie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek złożenia zeznania podatkowego SD-3, o którym mowa w art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W odniesieniu do kwestii określenia podstawy opodatkowania w związku z tym, że otrzymana kwota jest wyrażona w walucie obcej, wskazać należy, iż wobec braku uregulowania w ustawie o podatku od spadków i darowizn odmiennej zasady określania wartości rynkowej w odniesieniu do walut, należy przyjąć do obliczania podstawy opodatkowania średni kurs euro ogłaszany przez NBP na dzień powstania obowiązku podatkowego. Sposób ustalania średniego kursu NBP określa uchwała Nr 51/2002 Zarządu Narodowego Banku Polskiego z dnia 23 września 2002 r. w sprawie sposobu wyliczania ogłaszania bieżących kursów walut obcych (Dz. Urz. NBP z 2015 r., poz. 11), a sposób jego wyliczenia jest zbliżony do definicji wartości rynkowej określonej w ustawie o podatku od spadków i darowizn, gdyż jest ustalany na postawie średnich kursów walut.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością, jak również nie prowadzi postępowania dowodowego w celu ustalenia stanu faktycznego. Uprawnienia w tym zakresie posiada upoważniony do tego Organ podatkowy. Jeżeli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.