2016.03.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-927/15-2/SJ
z 22 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz wydania paliwa na potrzeby prowadzonej działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz wydania paliwa na potrzeby prowadzonej działalności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących na mocy zawartego z nimi Porozumienia Komunalnego, polegające na usługach wykonywania przewozów o charakterze użyteczności publicznej.

Zainteresowany prowadzi także sprzedaż paliw na posiadanej własnej stacji paliw. Sprzedaż paliwa dokonywana jest za pomocą terminala bezobsługowego. Terminal w połączeniu z oprogramowaniem tworzy system sprzętowo-programowy, którego zadaniem jest automatyczne wydawanie paliw oraz tworzenie raportów rozliczeniowych. Przeznaczony do tego terminal pozwala na wprowadzenie wybranej przez klienta kwoty, za jaką chce dokonać zakupu paliwa, dokonać płatności oraz samodzielnie zatankować pojazd. Ze stacji, na której zamontowany jest terminal samoobsługowy korzystają zarówno klienci detaliczni, jak również przedsiębiorcy zewnętrzni, z którymi Wnioskodawca ma podpisaną umowę na dostawę paliwa oraz kierowcy (autobusów i pozostałych pojazdów) Wnioskodawcy, tankujący paliwo na potrzeby działalności Wnioskodawcy.

W zależności od rodzaju odbiorcy, a więc także rodzaju transakcji stosowane są różne zasady rozliczania podane poniżej w pkt 1-3.

pkt 1 Transakcje detaliczne

Ewidencjonowane są za pośrednictwom kasy rejestrującej, a następnie potwierdzane paragonem fiskalnym, który zgodnie z obowiązkiem ustawowym jest wydrukowany i wydany Klientowi. Na żądanie Klienta wystawiana jest również faktura VAT. Kasy stosowane przez Sprzedającego spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz.U.2013.1076). Sprzedający rozlicza podatek VAT należny z tytułu sprzedaży paliw na podstawie obrotów zarejestrowanych na kasach fiskalnych (dane z modułu fiskalnego kasy), to jest z raportów dobowych.

pkt 2 Transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi

Zawierane są na podstawie umów na świadczenie usług dostawy paliwa, które określają m.in. warunki cenowe zakupionego paliwa. Przedsiębiorcy Ci posiadają specjalne karty identyfikacyjne (karty flotowe) z przypisanym kodem identyfikującym kierowców i pojazdy. System informatyczny terminala umożliwia wydanie paliwa po prawidłowej identyfikacji odbiorcy na podstawie otrzymanej karty flotowej. Drukarka fiskalna jest skonfigurowana w ten sposób, że wydanie paliwa może nastąpić wyłącznie po zarejestrowaniu transakcji na kasie fiskalnej. Po tankowaniu klient (na życzenie) otrzymuje niefiskalne potwierdzenie transakcji z ilością i ceną paliwa oraz wartością, która aktualnie ustawiona jest w automacie i na dystrybutorze. Taka transakcja ewidencjonowana jest po cenie paliwa, która aktualnie ustawiona jest w automacie i na dystrybutorze. Deklarowana kwota tankowania jest wysyłana na drukarkę fiskalną na wartość umowną w wysokości 1 złoty. Na drukarce fiskalnej w terminalu samoobsługowym rejestrowany jest oryginał i kopia paragonu według wartości umownej 1 zł. Po dokonaniu tankowania transakcja fiskalna jest anulowana, a klientowi wystawiana jest faktura VAT zgodnie z zawartą Umową. Odpowiednio do indywidualnych uzgodnień z klientem faktury są wystawiane m.in. na bieżąco lub na koniec miesięcznego okresu rozliczeniowego określonego w umowie z klientem. W rozliczeniach księgowych tankowania tego typu traktowane są jako rozchód zewnętrzny. Tankowania tego typu dokumentowane są do celów księgowych w postaci dokumentu WZ zawierającej wszystkie parametry danej transakcji i na tej podstawie są wystawiane faktury VAT na odbiorców na kwotę faktycznie zakupionego paliwa według cen wynikających z zawartej umowy.

pkt 3 Wydania na własne potrzeby Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej

Na stacji obsługiwanej przez terminal tankowane są również samochody Wnioskodawcy na podstawie specjalnej karty flotowej. Drukarka fiskalna jest skonfigurowana w ten sposób, że wydanie paliwa może nastąpić wyłącznie po zarejestrowaniu transakcji na kasie fiskalnej. Na drukarce fiskalnej w terminalu samoobsługowym rejestrowany jest oryginał i kopia paragonu według wartości umownej 1 zł. Po dokonaniu tankowania transakcja fiskalna jest anulowana, a w systemie informatycznym przedsiębiorstwa ewidencjonowany jest rozchód wewnętrzny i rozliczany, jako koszty własne działalności przedsiębiorstwa.

Wszystkie transakcje przeprowadzane na terminalu raportowane są do systemu informatycznego przedsiębiorstwa. Pozwala to na prowadzenie ewidencji wydanego paliwa zgodnie z kategorią odbiorcy.

Transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi opisanymi w pkt 2, a także wydania na potrzeby własne Wnioskodawcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą opisane w pkt 3 ewidencjonowane są obecnie za pośrednictwem kasy fiskalnej w terminalu bezobsługowym, a następnie automatycznie są te transakcje anulowane przez kasę fiskalną. W raporcie fiskalnym dobowym widnieją one jako transakcje anulowane w pozycji raportu fiskalnego dobowego „Anulowane paragony”, np. w dniu 30 listopada 2015 r. widniały wielości poz. „Anulowane paragony” – 81, poz. „Wartość paragonów fiskalnych anulowanych” – 81 zł. Wartość transakcji anulowanych wynosi zawsze 1 zł dla pojedyńczej transakcji opisanej w pkt 2 i 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy podatnik postępuje prawidłowo ewidencjonując sprzedaż paliwa na terminalu bezobsługowym, dla odbiorców zewnętrznych (przedsiębiorców) za pomocą dokumentów obrotu magazynowego WZ na podstawie których wystawiana jest faktura VAT, z jednoczesnym automatycznym anulowaniem zapisanych na drukarce fiskalnej paragonów fiskalnych o wartości umownej 1 zł?
Czy podatnik postępuje prawidłowo ewidencjonując wydanie paliwa na terminalu bezobsługowym, na potrzeby własne przedsiębiorstwa za pomocą dokumentów obrotu materiałowego RW i anulując zapisane na drukarce fiskalnej paragony fiskalne o wartości umownej 1 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 3a pkt 1 Ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 20 lit. j rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r., poz. 1076) program pracy kasy musi posiadać funkcję uniemożliwiającą drukowanie dokumentów niezdefiniowanych w programie pracy kasy. W związku z czym za pomocą kasy mogą być drukowane tylko dokumenty zdefiniowane w oprogramowaniu kasy. Program pracy kasy jest to program pracy kasy (modułu fiskalnego) dopuszczony przez Ministra Finansów do stosowania, zapewniający prawidłowy i trwały jednokrotny zapis wielkości obrotu i kwot podatku w pamięci fiskalnej kasy oraz wydruk oryginału i kopii paragonów i raportów fiskalnych a także wydruków niefiskalnych (nie zawierających transakcji sprzedaży) dopuszczonych do druku przez program pracy kasy. Wydrukiem niefiskalnym jest każdy nie zawierający transakcji sprzedaży dokument wydrukowany przez kasę przed jej fiskalizacją oraz każdy inny dokument dopuszczony programem pracy kasy do druku, poza paragonem fiskalnym i raportami fiskalnymi. Kasa fiskalna, którą zamierza stosować Wnioskodawca w terminalu spełnia wszystkie wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, podatnik ma czas na wygenerowanie faktury do 15. dnia miesiąca po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów albo wykonano usługę. Przepis ten obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem. Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Zgodnie z treścią art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. W związku z powyższym dla klientów przedsiębiorców zgodnie z podpisaną umową na podstawie paragonów zapisanych w pamięci kasy wystawiana jest faktura VAT, a paragony zostają anulowane.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, wystawiając fakturę i wysyłając ją do nabywcy, a paragon anulując Wnioskodawca postępuje prawidłowo.

Jeśli natomiast chodzi o tankowanie paliwa przez własnych pracowników do samochodów służbowych to podatnik uważa, że postępuje właściwie traktując to jako rozchód wewnętrzny i wydając dokument RW potwierdzający wydanie paliwa na własne potrzeby. W związku z powyższym na stacji paliw tankowane jest paliwo przez kierowców Wnioskodawcy na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest rejestrowane za pomocą kasy, następnie paragony są anulowane. Wnioskodawca traktuje to jako RW – rozchód wewnętrzny. Taki sposób postępowania Wnioskodawca uznaje za słuszny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dokumentowania sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą regulują przepis art. 106b ust. 1 ustawy zgodnie, z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy – podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów
– jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy – fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zgodnie z art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa
w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Art. 111 ust. 6a ustawy stanowi, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia – podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obok działalności polegającej na świadczeniu usług publicznego transportu zbiorowego prowadzi także sprzedaż paliw na posiadanej własnej stacji paliw. Sprzedaż paliwa dokonywana jest za pomocą terminala bezobsługowego. Terminal w połączeniu z oprogramowaniem tworzy system sprzętowo-programowy, którego zadaniem jest automatyczne wydawanie paliw oraz tworzenie raportów rozliczeniowych. Przeznaczony do tego terminal pozwala na wprowadzenie wybranej przez klienta kwoty, za jaką chce dokonać zakupu paliwa, dokonać płatności oraz samodzielnie zatankować pojazd. Ze stacji, na której zamontowany jest terminal samoobsługowy korzystają zarówno klienci detaliczni, jak również przedsiębiorcy zewnętrzni, z którymi Wnioskodawca ma podpisaną umowę na dostawę paliwa oraz kierowcy (autobusów i pozostałych pojazdów) Wnioskodawcy, tankujący paliwo na potrzeby działalności Wnioskodawcy. W zależności od rodzaju odbiorcy, a więc także rodzaju transakcji stosowane są różne zasady rozliczania podane poniżej w pkt 1-3.

pkt 1 Transakcje detaliczne – ewidencjonowane są za pośrednictwom kasy rejestrującej, a następnie potwierdzane paragonem fiskalnym, który zgodnie z obowiązkiem ustawowym jest wydrukowany i wydany Klientowi. Na żądanie Klienta wystawiana jest również faktura VAT. Kasy stosowane przez Sprzedającego spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. Sprzedający rozlicza podatek VAT należny z tytułu sprzedaży paliw na podstawie obrotów zarejestrowanych na kasach fiskalnych (dane z modułu fiskalnego kasy), to jest z raportów dobowych.

pkt 2 Transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi – zawierane są na podstawie umów na świadczenie usług dostawy paliwa, które określają m.in. warunki cenowe zakupionego paliwa. Przedsiębiorcy Ci posiadają specjalne karty identyfikacyjne (karty flotowe) z przypisanym kodem identyfikującym kierowców i pojazdy. System informatyczny terminala umożliwia wydanie paliwa po prawidłowej identyfikacji odbiorcy na podstawie otrzymanej karty flotowej. Drukarka fiskalna jest skonfigurowana w ten sposób, że wydanie paliwa może nastąpić wyłącznie po zarejestrowaniu transakcji na kasie fiskalnej. Po tankowaniu klient (na życzenie) otrzymuje niefiskalne potwierdzenie transakcji z ilością i ceną paliwa oraz wartością, która aktualnie ustawiona jest w automacie i na dystrybutorze. Taka transakcja ewidencjonowana jest po cenie paliwa, która aktualnie ustawiona jest w automacie i na dystrybutorze. Deklarowana kwota tankowania jest wysyłana na drukarkę fiskalną na wartość umowną w wysokości 1 złoty. Na drukarce fiskalnej w terminalu samoobsługowym rejestrowany jest oryginał i kopia paragonu według wartości umownej 1 zł. Po dokonaniu tankowania transakcja fiskalna jest anulowana, a klientowi wystawiana jest faktura VAT zgodnie z zawartą Umową. Odpowiednio do indywidualnych uzgodnień z klientem faktury są wystawiane m.in. na bieżąco lub na koniec miesięcznego okresu rozliczeniowego określonego w umowie z klientem. W rozliczeniach księgowych tankowania tego typu traktowane są jako rozchód zewnętrzny. Tankowania tego typu dokumentowane są do celów księgowych w postaci dokumentu WZ zawierającej wszystkie parametry danej transakcji i na tej podstawie są wystawiane faktury VAT na odbiorców na kwotę faktycznie zakupionego paliwa według cen wynikających z zawartej umowy.

pkt 3 Wydania na własne potrzeby Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej – na stacji obsługiwanej przez terminal tankowane są również samochody Wnioskodawcy na podstawie specjalnej karty flotowej. Drukarka fiskalna jest skonfigurowana w ten sposób, że wydanie paliwa może nastąpić wyłącznie po zarejestrowaniu transakcji na kasie fiskalnej. Na drukarce fiskalnej w terminalu samoobsługowym rejestrowany jest oryginał i kopia paragonu według wartości umownej 1 zł. Po dokonaniu tankowania transakcja fiskalna jest anulowana, a w systemie informatycznym przedsiębiorstwa ewidencjonowany jest rozchód wewnętrzny i rozliczany, jako koszty własne działalności przedsiębiorstwa. Wszystkie transakcje przeprowadzane na terminalu raportowane są do systemu informatycznego przedsiębiorstwa. Pozwala to na prowadzenie ewidencji wydanego paliwa zgodnie z kategorią odbiorcy.

Transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi opisanymi w pkt 2, a także wydania na potrzeby własne Wnioskodawcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą opisane w pkt 3 ewidencjonowane są obecnie za pośrednictwem kasy fiskalnej w terminalu bezobsługowym a następnie automatycznie są te transakcje anulowane przez kasę fiskalną. W raporcie fiskalnym dobowym widnieją one jako transakcje anulowane w pozycji raportu fiskalnego dobowego „Anulowane paragony”, np. w dniu 30 listopada 2015 r. widniały wielości poz. „Anulowane paragony” – 81, poz. „Wartość paragonów fiskalnych anulowanych” – 81 zł. Wartość transakcji anulowanych wynosi zawsze 1 zł dla pojedyńczej transakcji opisanej w pkt 2 i 3.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu dokumentowania sprzedaży paliwa dokonywanej na rzecz przedsiębiorców (transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi), jak również sposobu dokumentowania wydania paliwa na potrzeby własne (wydania na własne potrzeby Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej) oraz możliwości anulowania zapisanych na drukarce fiskalnej paragonów fiskalnych.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do sposobu dokumentowania sprzedaży paliwa na rzecz przedsiębiorców (transakcje z przedsiębiorcami zewnętrznymi) należy wskazać, że w odniesieniu do treści art. 111 ust. 1 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wyłącznie podatników dokonujących sprzedaży towarów lub usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Natomiast z treści art. 106b ust. 1 ustawy wynika, że podatnik dokonując sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zobowiązany jest dokumentować sprzedaż fakturą VAT, a nie przy użyciu kasy fiskalnej. Faktura jest właściwym sposobem dokumentowania takiego zdarzenia.

Jednakże w praktyce nie zawsze zasada ta jest stosowana. Podatnicy zobowiązani do stosowania kas fiskalnych w celu ewidencjonowania obrotu na rzecz podmiotów indywidualnych często z przyczyn praktycznych ewidencjonują w niej cały obrót, czyli również sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych. Bardzo często dokonanie takiego rozgraniczenia w praktyce, z przyczyn technicznych, nie jest możliwe. W związku z tym cały obrót jest ewidencjonowany przy użyciu kasy fiskalnej, co nie narusza przepisów ustawy odnośnie do sposobu jego dokumentowania. Zaewidencjonowanie sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej nie zwalnia jednak podatników z obowiązku wystawienia faktury na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W myśl art. 106h ustawy – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Biorąc pod uwagę sytuację Wnioskodawcy stwierdzić należy, że nie ma on obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej oraz dokumentowania sprzedaży za pomocą paragonu fiskalnego, dokonywanej na rzecz osób prawnych, podmiotów nieposiadających osobowości prawnej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej dotyczy tylko sprzedaży na rzecz określonych odbiorców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jeżeli jednak Zainteresowany zdecydował się na rejestrowanie przy zastosowaniu kasy fiskalnej również sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, to taki sposób prowadzenia ewidencji nie można uznać za nieprawidłowy, pod warunkiem dokumentowania tej sprzedaży również fakturą.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca na kasie rejestrującej ewidencjonuje sprzedaż na rzecz osób prawnych, podmiotów nieposiadających osobowości prawnej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, a w świetle powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę – to wówczas Zainteresowany jest zobowiązany do zaewidencjonowania na kasie rejestrującej całą kwotę należną od tego podmiotu z tytułu sprzedaży paliwa, a nie kwotę w wysokości 1zł, która nie odpowiada rzeczywistej wartości transakcji.

Zatem Wnioskodawca postępuje nieprawidłowo ewidencjonując na kasie rejestrującej – w przyjętym przez niego modelu – sprzedaż o wartości 1 zł, kiedy podstawa opodatkowania danej transakcji jest wyższa.

W tym miejscu należy ponadto wskazać, że zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – przez pamięć fiskalną kasy rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu, bądź reklamacji towarów, jak również nie ma możliwości anulowania paragonu. Czynności takie należy objąć odrębną ewidencją.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących zostały określone w rozdziale 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia – nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej
(tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa w § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia – zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Na podstawie § 3 ust. 5 powołanego rozporządzenia – w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z systemem ewidencjonowania przyjętym przez Wnioskodawcę w przypadku sprzedaży paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, dochodzi do zaewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej w wartości 1zł, wydania klientowi niefiskalnego potwierdzenia transakcji z ilością, ceną paliwa oraz wartością transakcji odpowiadającej jej rzeczywistej wartości, a następnie wystawieniu faktury na transakcję sprzedaży paliwa, po wcześniejszym zaanulowaniu transakcji zaewidencjonowanej na kasie.

W tej sytuacji wartość faktury nie odpowiada w żaden sposób wartości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy, tj. w wysokości 1 zł.

Skoro Wnioskodawca przyjął model postępowania, zgodnie z którym ewidencjonuje przy użyciu kasy również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, to nie ma podstaw, aby anulować zaewidencjonowaną sprzedaż, która w rzeczywistości miała miejsce. Ponadto, w przedmiotowej sytuacji nie zaistnieje żadne ze zdarzeń, które w świetle § 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia w sprawie kas uprawniałyby Zainteresowanego do ujęcia sprzedaży w ewidencji korekt. Wykazanie podatku należnego od niewłaściwej podstawy opodatkowania, nie jest również powodem do anulowania transakcji.

Dlatego też biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca nieprawidłowo postępuje anulując sprzedaż paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na kasie w wartości 1 zł.

Podsumowując odpowiedź na 1 z postawionych przez Wnioskodawcę pytań wskazać należy, że Zainteresowany nie postępuje nieprawidłowo dokumentując sprzedaż paliwa na terminalu bezobsługowym dla odbiorców zewnętrznych (przedsiębiorców – podatników prowadzących działalność gospodarczą) za pomocą kasy fiskalnej, gdyż taki sposób prowadzenia ewidencji nie sprzeciwia się przepisom ustawy o podatku VAT, pod warunkiem dokumentowania tej sprzedaży fakturą – co Wnioskodawca czyni. Natomiast nieprawidłowe jest zaniżenie podstawy opodatkowania dokonanej sprzedaży i anulowania transakcji, która miała miejsce.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Spółki uznano całościowo za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania wydania paliwa na potrzeby własne (wydania na własne potrzeby Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej) należy wskazać.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że przekazanie towarów (w tym przypadku paliwa) w ramach prowadzonego przez Zainteresowanego przedsiębiorstwa zajmującego się m.in. sprzedażą paliwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Kluczowym zagadnieniem pozwalającym rozwiązać wskazany we wniosku problem jest definicja dostawy towarów uregulowana w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tą definicją przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując ten przepis należy wskazać, że czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru nabywcy. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności. Mowa jest w tym przepisie o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar (a więc potencjalnemu nabywcy) prawo do dysponowania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim
o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zatem z celowościowej wykładni przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że aby doszło do dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT muszą istnieć dwa podmioty – zbywca i nabywca towaru.

A zatem z uwagi na fakt, że zarówno działalność polegająca na świadczeniu usług publicznego transportu zbiorowego, jak i sprzedaż paliw na posiadanej własnej stacji paliw, dokonywana jest przez jeden podmiot, który dla potrzeb rozliczeń z podatku VAT powinien rozliczać się składając jedną deklarację podatkową VAT-7, należy uznać, że przekazywanie towarów na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa w ramach prowadzonej działalności przez tego samego podatnika, nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy, z uwagi na brak potencjalnego nabywcy tych towarów. Przedmiotowe przekazanie stanowi jedynie przesunięcie magazynowe i czynność ta nie może być dokumentowana fakturą, ani też za pomocą kasy rejestrującej.

W przedmiotowej sprawie nie ma podstaw do ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej czynności, które nie stanowią sprzedaży w rozumieniu ustawy, a więc w innych okolicznościach anulowanie tych zdarzeń byłoby uzasadnione.

Jednak w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, w stosunku do dokumentowania zużycia paliwa na potrzeby własne, ustalił taki model postępowania, który pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego.

Zatem, przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na rzecz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym nie spełnia definicji sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy. Z uwagi na powyższe, Zainteresowany nie ma obowiązku ewidencjonowania wydania paliwa na terminalu bezobsługowym na potrzeby własne przedsiębiorstwa za pomocą kasy rejestrującej, jak również za pomocą faktury.

Natomiast, dokumentowanie przez Spółkę wydania paliwa na potrzeby własne przedsiębiorstwa za pomocą dokumentów obrotu materiałowego RW nie można uznać zatem za nieprawidłowe.

Jednakże, za nieprawidłowy należy uznać sposób postępowania Wnioskodawcy, gdzie wydanie paliwa na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Zainteresowany rejestruje za pomocą kasy rejestrującej, a następnie dokonuje anulowania wystawionych paragonów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Spółki uznano całościowo za nieprawidłowe.

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że przyjęty przez Wnioskodawcę model ewidencjonowania wydania paliwa na kasie rejestrującej – nie może determinować kwalifikacji czynności na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług. Ustawa w treści art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 jednoznacznie określa zakres opodatkowania na gruncie przedmiotowej sprawy. Nie można przyjąć, że dla uproszczenia rozliczeń podatkowych podatnik tego podatku kwalifikuje wykonywane przez siebie czynności według własnego uznania, dla potrzeb przyjętego sposobu wewnętrznych rozliczeń wydane paliwa, jednakże wbrew literze prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin