Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-999/15/AW
z 4 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 10 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych przez Wnioskodawcę słodyczy, kaw, herbat, napojów, kalendarzy i alkoholu przekazywanych następnie w formie koszy prezentowych wybranym pracownikom kontrahentów Wnioskodawcy – jest prawidłowe;
2. opodatkowania nieodpłatnego przekazania ww. towarów – jest nieprawidłowe;
3. prowadzenia rejestru osób obdarowanych – jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych przez Wnioskodawcę słodyczy, kaw, herbat, napojów, kalendarzy i alkoholu przekazywanych następnie w formie koszy prezentowych wybranym pracownikom kontrahentów Wnioskodawcy;
2. opodatkowania nieodpłatnego przekazania ww. towarów;
3. prowadzenia rejestru osób obdarowanych.

Wniosek uzupełniono pismem z 10 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 3 marca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę transportową. Jest małym podatnikiem, jest czynnym podatnikiem VAT i stosuje metodę kasową rozliczania podatku VAT od 1 stycznia 2013 r. Występuje tylko sprzedaż opodatkowana. Podatek dochodowy rozlicza stosując metodę uproszczoną według art. 22 ust. 4 PDOF, według stawki liniowej 19% na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku ze zbliżającym się końcem roku i czasem podsumowań współpracy z kontrahentami, podatnik podjął decyzję o przekazaniu wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt, kosze prezentowe. Są one zróżnicowane wartościowo. Ich koszt waha się między 80 zł a 150 zł brutto. W koszach tych mają się znaleźć zarówno słodycze, kawa, herbata, napoje, a także kalendarze z logo Wnioskodawcy. Te drobne upominki wręczane będą podczas spotkań podsumowujących współpracę w danym roku. Utarło się w praktyce, że pod koniec roku, kierownictwo jak i przedstawiciele firmy odwiedzają największych odbiorców usług Wnioskodawcy i odbywają rozmowy handlowe odnośnie dalszych wspólnych przedsięwzięć, jak również wręczają drobne upominki mające na celu zabezpieczenie źródeł przychodów. Takie poczynania są obecnie powszechne i zdaniem Wnioskodawcy nie noszą znamion okazałości ani wytworności.

Zdarza się też prowadzić rozmowy handlowe, dłuższe negocjacje z kontrahentami zarówno w siedzibie firmy jak i w restauracjach, gdzie podejmuje się klientów np. obiadem, czy innym drobnym poczęstunkiem, np. cateringiem w siedzibie firmy, czy też kawą i herbatą. Koszty tych usług powstały w ścisłym związku z prowadzonymi rozmowami handlowymi, a ich celem nie była poprawa wizerunku podatnika.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

• Wnioskodawca przekazał kosze prezentowe w sposób nieodpłatny wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt i największe obroty z ciągu roku.
• Cena nabycia poszczególnych pojedynczych towarów wahała się od 4,29 do 16,99 zł brutto, większość z nich nie przekraczała kwoty 10,00 zł brutto jak np.: mieszanka owoców suszonych za 9,59 zł za opakowanie, pierniki za 4,29 zł za op., herbata za 4,49 i 4,99 zł za op., czekolada mleczna za 2,99 zł za op., praliny za 4,99 zł za op., syrop malinowy za 9,99 zł za op. itp.; są jednak i takie produkty, które przekroczyły 10,00 zł brutto – a mianowicie: czekoladki za 16,99 zł za op., czekoladki za 16,99 zł za op., ptasie mleczko za 11,99 zł za op., a także kalendarze książkowe z logo firmy Wnioskodawcy za 13,28 zł za szt.; alkoholu do tej pory Wnioskodawca nie ujmował w kosztach, ani nie odliczał VAT-u, ale Wnioskodawca chciałby poznać stanowisko w tej sprawie – czy można? Zdaniem Wnioskodawcy można – jak już Wnioskodawca wyjaśnił w poprzednim piśmie przytaczając interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP2/443-303/11-4/AW.
• Poszczególne towary składające się na kosze prezentowe zostały zakupione tylko i wyłącznie na potrzeby przekazania ich w tej postaci dla pracowników kontrahentów i nie występują w firmie Wnioskodawcy na co dzień. Wnioskodawca nie prowadzi handlu w tym zakresie.
• Łączna wartość przekazanych przez podatnika jednej osobie towarów nie przekroczyła w roku podatkowym 2015 kwoty 100 zł (Wnioskodawca zrezygnował z koszy o wartości 150,00 zł).
• Nabycie powyższych towarów było udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, nabycie ich służy celom prowadzonej działalności gospodarczej. Przekazywanie drobnych upominków w postaci koszy prezentowych jest obecnie standardem, a wartość ich nie ma znamion okazałości czy wytworności i służy to budowaniu pozytywnych relacji z odbiorcami usług, a w konsekwencji zabezpieczeniu źródeł przychodów jak i osiąganiu nowych przychodów. Wybór akurat takich produktów był raczej przypadkowy, ale nakierowany na słodycze i to niezbyt wyszukane. Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest firmą transportową (ma tylko usługi w swojej ofercie) i nie handluje towarami, nie mógł wybrać czegoś ze swojej oferty jako „próbki”. Wnioskodawca zdecydował się na standardowy kosz słodyczowy.
• Cele przekazania koszy wybranym pracownikom kontrahentów ujęto już powyżej – w sposób pośredni, poprawa relacji z odbiorcami usług, zabezpieczenie źródeł przychodów, przekazanie następuje na ich cele prywatne; niestety Wnioskodawca nie jest w stanie podać co się dzieje z nimi od chwili przekazania. Wnioskodawca sądzi, że zostały one skonsumowane zgodnie z przeznaczeniem - jednak 100% pewności nie ma.
• Kosze prezentowe były przekazywane na podstawie stworzonej w dziale spedycji listy osób otrzymujących.
• Odbiorcy koszów są to głównie spedytorzy, menadżerowie, utrzymują i polepszają dobre relacje pomiędzy firmami, co ma owocować w przyszłości nowymi zamówieniami, kontraktami, dbają o dobry poziom wynegocjowanych cen usług, miłą atmosferą pomiędzy spedytorami, wzajemną pomocą w razie problemów itp.
• Wnioskodawca przekazał kosze na zasadzie dobrowolności tylko i wyłącznie – nie ma żadnych umów, porozumień ani innych zobowiązań w tym zakresie.
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy: art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 1 pkt 4, art. 7 ust 3 i 4 pkt 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak wygląda sprawa z podatkiem VAT od przekazanych słodyczy, kaw, herbat, napojów i kalendarzy?

1. Czy podatek VAT naliczony Wnioskodawca może odliczyć z faktur dokumentujących zakup ww. produktów, jak również alkoholu (może się sporadycznie zdarzyć)?
2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczyć VAT w związku z przekazaniem upominków, jeśli wartości jednostkowe poszczególnych towarów nie przekraczają 100 zł, a koszt całej paczki to 80 zł i 150 zł brutto?
3. Czy trzeba w obydwu przypadkach – czyli przy paczkach po 80 zł i po 150 zł – prowadzić rejestr osób obdarowanych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko nr 3 sformułowane w piśmie z 10 marca 2016 r.):

1. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia kalendarzy, słodyczy, kawy, herbaty i napojów w tym również alkoholowych na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. Związek tych wydatków ma charakter pośredni, przekazanie prezentów ma służyć nawiązaniu lub utrzymywaniu dobrych relacji z kontrahentami, jeśli kontrahenci ci są odbiorcami towarów lub usług opodatkowanych VAT – wówczas jest ono w sposób pośredni związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Możliwe jest więc odliczenie VAT od takich zakupów.
   Taki pogląd wyrażony jest w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 11 października 2011 r. sygn. IPTPP2/443-303/11-4/AW.
   
2. Jeśli więc Wnioskodawca odliczy VAT od zakupu paczek o wartości 80 zł, a następnie przekaże je kontrahentom i będą one spełniały kryteria „prezentów o małej wartości” – do 100 zł na rok na danego podatnika i prowadzony będzie rejestr osób obdarowanych – nie trzeba w tym wypadku opodatkować VAT, dotyczy to również alkoholu.
   Przy przekazaniu natomiast paczki za 150 zł kryterium prezentu o małej wartości nie jest zachowane, wówczas takie przekazanie należy opodatkować VAT.
   
3. W uzupełnieniu wniosku w zakresie własnego stanowiska odnośnie pytania: „Czy trzeba w obydwu przypadkach – czyli przy paczkach po 80 złotych i po 150 zł prowadzić rejestr osób obdarowanych?” Wnioskodawca wskazał, że według niego tak – jest prowadzony rejestr pozwalający określić tożsamość osób obdarowanych zarówno przy przekazaniu koszy prezentowych o wartości 80 zł, jak i tych o wartości 150 zł, a dodatkowo przekazanie tych drugich koszy (droższych za 150 zł) Wnioskodawca opodatkuje podatkiem VAT (w razie gdy wystąpi taka sytuacja), gdyż kryterium paczki o małej wartości nie jest zachowane w tym przypadku. W 2015 r. jednak Wnioskodawca wydał tylko kosze prezentowe o wartości 80,00 zł, zrezygnował z tych za 150,00 zł.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

1. prawidłowe – w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych przez Wnioskodawcę słodyczy, kaw, herbat, napojów, kalendarzy i alkoholu przekazywanych następnie w formie koszy prezentowych wybranym pracownikom kontrahentów Wnioskodawcy;
2. nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania ww. towarów;
3. nieprawidłowe – w zakresie prowadzenia rejestru osób obdarowanych.
   
   

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT podjął decyzję o przekazaniu wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt, kosze prezentowe wręczane podczas spotkań podsumowujących współpracę w danym roku. W koszach tych mają się znaleźć zarówno słodycze, kawa, herbata, napoje, a także kalendarze z logo Wnioskodawcy. Utarło się w praktyce, że pod koniec roku, kierownictwo jak i przedstawiciele firmy odwiedzają największych odbiorców usług Wnioskodawcy i odbywają rozmowy handlowe odnośnie dalszych wspólnych przedsięwzięć, jak również wręczają drobne upominki mające na celu zabezpieczenie źródeł przychodów. Takie poczynania są obecnie powszechne i zdaniem Wnioskodawcy nie noszą znamion okazałości ani wytworności.

Wnioskodawca przekazał kosze prezentowe w sposób nieodpłatny wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt i największe obroty z ciągu roku. Poszczególne towary składające się na kosze prezentowe zostały zakupione tylko i wyłącznie na potrzeby przekazania ich w tej postaci dla pracowników kontrahentów i nie występują w firmie Wnioskodawcy na co dzień. Wnioskodawca nie prowadzi handlu w tym zakresie. Nabycie powyższych towarów było udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, nabycie ich służy celom prowadzonej działalności gospodarczej. Przekazywanie drobnych upominków w postaci koszy prezentowych jest obecnie standardem, a wartość ich nie ma znamion okazałości czy wytworności i służy to budowaniu pozytywnych relacji z odbiorcami usług, a w konsekwencji zabezpieczeniu źródeł przychodów jak i osiąganiu nowych przychodów. Wybór akurat takich produktów był raczej przypadkowy, ale nakierowany na słodycze i to niezbyt wyszukane. Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest firmą transportową (ma tylko usługi w swojej ofercie) i nie handluje towarami, nie mógł wybrać czegoś ze swojej oferty jako „próbki”. Wnioskodawca zdecydował się na standardowy kosz słodyczowy. Celem przekazania koszy wybranym pracownikom kontrahentów była – w sposób pośredni – poprawa relacji z odbiorcami usług, zabezpieczenie źródeł przychodów, przekazanie następuje na ich cele prywatne. Wnioskodawca nie jest w stanie podać co się dzieje z nimi od chwili przekazania. Wnioskodawca sądzi, że zostały one skonsumowane zgodnie z przeznaczeniem. Kosze prezentowe były przekazywane na podstawie stworzonej w dziale spedycji listy osób otrzymujących. Odbiorcy koszów są to głównie spedytorzy, menadżerowie, utrzymują i polepszają dobre relacje pomiędzy firmami, co ma owocować w przyszłości nowymi zamówieniami, kontraktami, dbają o dobry poziom wynegocjowanych cen usług, miłą atmosferą pomiędzy spedytorami, wzajemną pomocą w razie problemów itp. Wnioskodawca przekazał kosze na zasadzie dobrowolności tylko i wyłącznie – nie ma żadnych umów, porozumień ani innych zobowiązań w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę przekazania związane są pośrednio z czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, by pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Biorąc zatem pod uwagę, że odbiorcy koszów są to głównie spedytorzy, menadżerowie, utrzymują i polepszają dobre relacje pomiędzy firmami, co ma owocować w przyszłości nowymi zamówieniami, kontraktami, dbają o dobry poziom wynegocjowanych cen usług, miłą atmosferą pomiędzy spedytorami, wzajemną pomocą w razie problemów itp., stwierdzić należy, iż przekazanie to ma pośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wobec powyższego przy nabyciu wskazanych we wniosku towarów w postaci: słodyczy, kaw, herbat, napojów i kalendarzy, jak również alkoholu przekazywanych następnie nieodpłatnie wybranym pracownikom kontrahentów – Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o ile faktycznie nabycie to będzie związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia kalendarzy, słodyczy, kawy, herbaty i napojów w tym również alkoholowych – należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że dokonując czynności nieodpłatnego przekazania (nieodpłatnego wydania wybranym pracownikom kontrahentów koszy prezentowych) Wnioskodawca winien mieć na względzie regulacje dotyczące opodatkowania tych czynności wynikające z przepisów art. 5 i art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny
   

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 7 ust. 3 powołanej ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Należy podkreślić, że w sytuacji gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy nabyciu lub wytworzeniu towarów, to gdyby ich nieodpłatne przekazanie było nieopodatkowane, w rezultacie prowadziłoby do sytuacji, że żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą powszechności i neutralności opodatkowania. Nieodpłatne przekazanie towarów handlowych, które nie wypełnia definicji prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 lub próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, traktowane jest jak dostawa towarów i rodzi konieczność opodatkowania podatkiem VAT. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania) bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o małej wartości i próbki.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 7 tej ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Jak wynika z powyższego nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług przekazanie odbiorcom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekracza 10,00 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100,00 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych przekazań. Natomiast jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100,00 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Podkreślić w tym miejscu należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w związku ze zbliżającym się końcem roku i czasem podsumowań współpracy z kontrahentami, podatnik podjął decyzję o przekazaniu wybranym pracownikom kontrahentów, z którymi ma najbliższy kontakt, kosze prezentowe. Są one zróżnicowane wartościowo. Ich koszt waha się między 80 zł a 150 zł brutto. W koszach tych mają się znaleźć zarówno słodycze, kawa, herbata, napoje, a także kalendarze z logo Wnioskodawcy.

Cena nabycia poszczególnych pojedynczych towarów wahała się od 4,29 do 16,99 zł brutto, większość z nich nie przekraczała kwoty 10,00 zł brutto jak np.: mieszanka owoców suszonych za 9,59 zł za opakowanie, pierniki za 4,29 zł za op., herbata za 4,49 i 4,99 zł za op., czekolada mleczna za 2,99 zł za op., praliny za 4,99 zł za op., syrop malinowy za 9,99 zł za op. itp.; są jednak i takie produkty, które przekroczyły 10,00 zł brutto – a mianowicie: czekoladki za 16,99 zł za op., czekoladki za 16,99 zł za op., ptasie mleczko za 11,99 zł za op., a także kalendarze książkowe z logo firmy Wnioskodawcy za 13,28 zł za szt. Łączna wartość przekazanych przez podatnika jednej osobie towarów nie przekroczyła w roku podatkowym 2015 kwoty 100 zł (Wnioskodawca zrezygnował z koszy o wartości 150,00 zł). Kosze prezentowe były przekazywane na podstawie stworzonej w dziale spedycji listy osób otrzymujących.

Jednocześnie – jak ustalono powyżej w niniejszej interpretacji – Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia kalendarzy, słodyczy, kawy, herbaty i napojów w tym również alkoholowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczyć VAT w związku z przekazaniem upominków, jeśli wartości jednostkowe poszczególnych towarów nie przekraczają 100 zł, a koszt całej paczki to 80 zł i 150 zł brutto oraz czy trzeba w obydwu przypadkach – czyli przy paczkach po 80 zł i po 150 zł – prowadzić rejestr osób obdarowanych.

Przekazanie towarów w koszu prezentowym, stanowiącym swoiste opakowanie zbiorcze, nie ma znaczenia dla kwalifikacji towarów, które się w nim znajdują jako prezentów o małej wartości. Przekazanie towarów w opakowaniu nie stanowi o tym, że opakowanie zbiorcze towarów jest samodzielnym towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Opakowanie zbiorcze jest jedynie opakowaniem ochronnym lub ozdobnym przeznaczonym do przewozu, przechowywania lub estetycznego spakowania zawartości, które nie będzie przedmiotem samodzielnego obrotu pomiędzy Wnioskodawcą a wybranymi pracownikami kontrahentów. Opakowanie zbiorcze z towarami wewnątrz nie jest zbiorem rzeczy, gdyż pomiędzy pojedynczymi sztukami towaru, zapakowanymi w opakowanie zbiorcze nie ma żadnego istotnego i wyraźnego powiązania funkcjonalnego – nie ma znaczenia konkretna ilość pojedynczych sztuk towarów, ich rodzaj uporządkowania etc. Przekazywane w opakowaniu zbiorczym towary nie będą stanowić też rzeczy złożonej, gdyż poszczególne, pojedyncze sztuki towaru nie są częściami składowymi większej całości.

Specyfika wymienionych przez Wnioskodawcę towarów będących przedmiotem przekazania wskazuje, że poszczególne towary składające się na kosz prezentowy mogą mieć swoje znaczenie gospodarcze i samodzielnie występować w obrocie gospodarczym.

Jak wynika z powyższego towary w opakowaniu zbiorczym nie stanowią przedmiotu zbiorowego, gdyż już pojedynczy towar ma zasadnicze znaczenie gospodarcze i może samodzielnie, indywidualnie występować w obrocie gospodarczym. W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarem są pojedyncze sztuki towaru, dlatego zgodnie z przedstawioną argumentacją i przepisami ustawy, w odniesieniu do każdej pojedynczej sztuki towaru należy ocenić, czy jego wydanie spełnia wymogi zaklasyfikowania jako prezentu o małej wartości.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Wnioskodawcę jednemu podmiotowi (pracownikowi kontrahenta) towarów, których cena nabycia nie przekracza 10 zł – ich nieodpłatne wydanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak bowiem wynika z ww. przepisów tej ustawy, nie jest opodatkowane przekazanie pracownikom kontrahentów towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł, a przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazywanie przez Wnioskodawcę w ramach koszy prezentowych, mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, towarów, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku) nie przekracza 10 PLN netto – nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT bez względu na to czy Wnioskodawca prowadzi czy nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, której prowadzenie nie jest w tym wypadku konieczne.

Jeżeli natomiast jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł, ale nie przekraczają 100 zł i są przekazywane przez Wnioskodawcę jednej osobie to należy stwierdzić, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe gdy łączna wartość przekazanych jednej osobie towarów nie przekracza w roku podatkowym kwoty 100 zł oraz jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób.

W związku z powyższym w odniesieniu do wydawanych przez Wnioskodawcę w ramach koszy prezentowych poszczególnych towarów, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku) przekracza 10 zł, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie opodatkowuje nieodpłatnego przekazania tych towarów jeżeli prowadzi ewidencję osób obdarowanych i łączna wartość tych prezentów nie przekracza w roku podatkowym 100 zł.

Jeżeli natomiast Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, to przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia bez podatku przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania wybranym pracownikom kontrahentów paczek o wartości 80 zł i 150 zł należało uznać za nieprawidłowe. Wnioskodawca skutki podatkowe przekazania tych paczek uzależnia bowiem od całkowitej wartości paczki (80 zł i 150 zł), natomiast, jak wyjaśniono w niniejszej interpretacji, skutki podatkowe przekazania takich paczek należy rozpatrywać osobno w odniesieniu do poszczególnych towarów znajdujących się w tych paczkach i pod tym kątem oceniać, czy stanowią one prezenty o małej wartości.

Również za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że należy prowadzić rejestr pozwalający określić tożsamość osób obdarowanych zarówno przy przekazaniu koszy prezentowych o wartości 80 zł, jak i tych o wartości 150 zł. Wnioskodawca winien bowiem prowadzić rejestr obdarowanych jedynie w sytuacji, gdy nie chce opodatkowywać wydawanych w ramach koszy prezentowych towarów, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku) przekracza 10 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Na marginesie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. Organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.