Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-77/16/JG
z 7 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. ) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku otrzymanym 13 stycznia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w art. 4 ust. 2 pkt 1 określa prawo do zwrotu wszystkim osobom fizycznym, które posiadają prawo do dysponowania nieruchomością albo tytuł prawny. Wnioskodawca od 2003 r. zamieszkuje pod adresem (…), jest tam zameldowany. Lokal, w którym mieszka, był pierwotnie pomieszczeniami gospodarczymi, które należały do jego rodziców. Po śmierci ojca, pozostali w nim jego matka wraz z najmłodszym bratem, który również otrzymał dom wraz z przynależną działką w drodze darowizny jeszcze za życia matki Wnioskodawcy. Wnioskodawca dostał od swojej matki pozwolenie na zagospodarowanie części pomieszczeń gospodarczych przynależnych do domu na lokal mieszkalny. Przebudowę Wnioskodawca rozpoczął już w 2002 r. a zamieszkał w 2003 r. W tym samym roku zawarł umowę z zakładem energetycznym o przesłanie i sprzedaż energii elektrycznej, od tego momentu płacił rachunki za zużycie energii samodzielnie. Po śmierci matki w 2005 r. jedynym właścicielem nieruchomości został brat Wnioskodawcy. Wnioskodawca wielokrotnie próbował przekonać brata aby uregulował on sytuację prawną jego lokalu mieszkalnego. Brat Wnioskodawcy odmawiał, mimo że Wnioskodawca ponosił wraz z nim koszty utrzymania domu, jego remonty np. dachu czy budowę ogrodzenia. W 2009 r. Wnioskodawca podpisał umowę z przedsiębiorstwem wodociągowym i od tego momentu mógł uiszczać rachunki samodzielnie. W 2010 r. brat Wnioskodawcy podjął kroki w kierunku zalegalizowania lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy. W dniu 22 marca 2010 r. nastąpiło oficjalne wydzielenie samodzielnych lokali mieszkalnych a jego przekazanie nastąpiło aktem notarialnym w drodze darowizny dopiero 22 września 2012 r. Wnioskodawca w trakcie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym dokonywał wielu przeróbek, remontów, odświeżył mieszkanie kilkukrotnie. W 2011 r., czyli przed otrzymaniem tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca poniósł dość wysokie koszty. Obecnie Wnioskodawca chciałby starać się o zwrot podatku VAT za materiały budowalne. Według ustawy może to uczynić od momentu kiedy oficjalnie stał się właścicielem lokalu mieszkalnego. Jednakże, Wnioskodawca remontował swoje mieszkanie wcześniej, jeszcze przed tą datą, gdyż czekał na decyzję swojego brata, który przeciągał formalności.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może uwzględnić we wniosku VZM-1 wydatki poniesione przez niego w 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że nie był właścicielem przed 22 września 2012 r., to jednak mieszkanie powstało dzięki jego wysiłkom i pieniądzom. Wnioskodawca od 2002 r. ponosił koszty jego utrzymania i remontowania. Miał podpisane przez siebie umowy z energetyką i wodociągami. Opłacił też koszty wydzielenia lokalu jako samodzielnego. Intencją Wnioskodawcy od początku było jego zalegalizowanie i zachowywał się jak jego prawowity właściciel. Wnioskodawca był jednak uzależniony od osób trzecich i zdany na ich łaskę. W 2011 r. Wnioskodawca był zmuszony wyremontować instalację grzewczą, gdyż nie była wydajna i sprawna. Również instalacja kanalizacyjna wymagała natychmiastowej naprawy i modernizacji, gdyż zagrażała zdrowiu Wnioskodawcy i jego rodzinie. Wnioskodawca wskazał, że brat miał mu przepisać nieruchomość dużo wcześniej, ale należało dokonać jeszcze wielu towarzyszących formalności związanych z wydzieleniem lokalu, podziałem całej nieruchomości należącej do brata i z tego powodu przepis nastąpił później niż przewidywano. Wnioskodawca uważa, że wydatki jakie poniósł miały sens i były niezbędne. Z tego powodu zdaniem Wnioskodawcy, powinien uwzględnić poniesione wydatki sprzed 22 września 2012 r., ponieważ gdyby ich nie poniósł nie byłoby w ogóle ww. lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby m.in. w związku z remontem lokalu mieszkalnego regulowała ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1865) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ww. ustawa.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Z przywołanych powyżej przepisów przejściowych i końcowych wynika, że choć z 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, to jej postanowienia znajdują zastosowanie do tych osób fizycznych, które przed 1 stycznia 2014 r. poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach, o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32

ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych

z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

Kopię pozwolenia na budowę, albo w przypadku remontu, który nie wymaga pozwolenia na budowę – kopię dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, osoba fizyczna jest zobowiązana dołączyć do wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dostał od swojej matki pozwolenie na zagospodarowanie części pomieszczeń gospodarczych przynależnych do domu na lokal mieszkalny i w 2002 r. rozpoczął jego przebudowę. W lokalu mieszkalnym mieszka od 2003 r. Po śmierci matki Wnioskodawcy w 2005 r. jedynym właścicielem nieruchomości został brat Wnioskodawcy. Wnioskodawca m.in. w 2011 r. dokonał szeregu prac remontowych w lokalu mieszkalnym i poniósł koszty z tym związane. W 2010 r. dokonano wydzielenia samodzielnego lokalu mieszkalnego. Prawo własności do ww. lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nabył od swojego brata w drodze darowizny 22 września 2012 r.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy w takiej sytuacji przysługuje mu prawo do zwrotu części wydatków poniesionych w 2011 r.

Z przywołanych wcześniej przepisów wynika jednoznacznie, że aby uzyskać prawo do zwrotu części wydatków związanych m.in. z remontem lokalu mieszkalnego spełnione muszą być jednocześnie wszystkie warunki określone w art. 3 i art. 4 cytowanej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Oznacza to, że niespełnienie któregokolwiek z nich, nawet przy spełnieniu pozostałych warunków pozbawia osobę fizyczną prawa do ubiegania się o zwrot części wydatków związanych z daną inwestycją m.in. z remontem lokalu mieszkalnego. Przywołane wyżej przepisy określają przesłanki przedmiotowe i podmiotowe, jakie powinny zaistnieć, aby osoba fizyczna miała prawo otrzymać zwrot części podatku VAT zawartego w cenie zakupionych materiałów budowlanych.

Z treści tych przepisów jednoznacznie wynika, że prawo do ubiegania się o zwrot części podatku od towarów i usług zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na remont lokalu mieszkalnego posiadała tytuł prawny do tego lokalu mieszkalnego.

Jednakże posiadanie tytułu prawnego do lokalu (budynku) mieszkalnego należy rozpatrywać w okresie realizacji inwestycji, nie zaś wyłącznie w dacie złożenia wniosku, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Przepis art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy mówi bowiem o prawie do zwrotu a nie o prawie wystąpienia o zwrot.

Tak więc w świetle przywołanych powyżej przepisów istotnym jest aby w czasie realizacji inwestycji mieszkaniowej, i co istotne bez względu na chronologię zdarzeń, osoba fizyczna ubiegająca się o częściowy zwrot wydatków na materiały budowalne posiadała tytuł prawny do lokalu mieszkalnego.

Odnosząc powyższą argumentacją prawną na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do uwzględnienia we wniosku VZM wydatków za materiały budowalne jakie poniósł w 2011 r. na remont lokalu mieszkalnego, który nabył 22 września 2012 r. W 2011 r., tj. w czasie kiedy Wnioskodawca prowadził remont lokalu mieszkalnego nie posiadał tytułu prawnego do remontowanego lokalu. Posiadanie tytułu prawnego jest jednym z podstawowych warunków określających prawo do uzyskania zwrotu.

Nie ma znaczenia przy tym czy w przypadku remontu tytuł prawny do budynku bądź lokalu podatnik uzyska przed rozpoczęciem inwestycji czy nawet w trakcie, ważne jest aby w czasie jej prowadzenia tytułem prawnym do budynku lub lokalu dysponował. Ten tytuł prawny podatnik ma obowiązek załączyć do wniosku o zwrot niektórych wydatków, lecz nie jest uprawnionym twierdzenie, że tytułu tego nie musi mieć kiedy prowadzi inwestycję. Zwrot wydatków jest bowiem pochodną prowadzonej inwestycji. Z tego powodu nie chodzi o jakąkolwiek inwestycję w jakimkolwiek budynku lub lokalu. Tytuł prawny do budynku lub lokalu podatnik ma mieć w chwili prowadzenia inwestycji a składając wniosek ma go jedynie okazać dla celów dowodowych.

Zatem brak posiadania tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego w czasie kiedy realizowana jest inwestycja, pomimo spełnienia pozostałych warunków dyskwalifikuje inwestora z możliwości ubiegania się o zwrot. Tym samym nie ma racji Wnioskodawca, który uważa, że nie będąc właścicielem lokalu mieszkalnego przed 2012 r. a dokonując jego remontu, ma prawo uwzględnić ponoszone przez niego wydatki przed 2012 r. To, że Wnioskodawca mieszkał w lokalu mieszkalnym, dokonywał jego remontu, ponosił koszty jego utrzymania a także podpisał stosowne umowy o dostarczenie do jego lokalu mediów, nie przesądza o posiadaniu przez Wnioskodawcę tytułu prawnego do lokalu w czasie prowadzenia inwestycji. Z wniosku jednoznacznie wynika, że po śmierci matki Wnioskodawcy w 2005 r. jedynym właścicielem nieruchomości był brat Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości uwzględnienia we wniosku VZM wydatków poniesionych przed uzyskaniem tytułu prawnego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.