2016.03.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-66/16-2/JK2
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 22 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca w marcu 2016 r. zamierza zmienić miejsce zamieszkania i wyprowadzić się na stałe na Cypr z zamiarem stałego zamieszkania. Z tą lokalizacją Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość osobistą i zawodową. Wnioskodawca zamierza przeprowadzić się na stałe na Cypr w celu zarządzania własnym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca będzie właścicielem udziałów w spółce kapitałowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą na Cyprze (dalej: „Spółka”). Wnioskodawca będzie także zasiadał w radzie dyrektorów Spółki. Wnioskodawca będzie również wspólnikiem w spółce osobowej z siedzibą na Cyprze (dalej: „Spółka 2”). Zarówno Spółka jak i Spółka 2 będą spółkami zarejestrowanymi w rejestrze spółek na Cyprze, zarządzanymi z terytorium Cypru oraz prowadzącymi działalność na terytorium Cypru.

Wnioskodawca będzie osiągał dochody z tytuł bycia wspólnikiem w Spółce i Spółce 2 oraz będzie otrzymywał wynagrodzenie dyrektorskie z tytułu zasiadania w radzie dyrektorów Spółki. Wnioskodawca od momentu przeprowadzki nie będzie świadczył pracy ani prowadził działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jedyny dochód jaki Wnioskodawca możliwe, że będzie osiągał na terytorium Polski od dnia przeprowadzki na Cypr to dochód z wynajmowanej w Polsce nieruchomości lub samochodu.

Z chwilą przeprowadzki Wnioskodawca wymelduje się z dotychczasowego miejsca zamieszkania w Polsce i zamelduje się na Cyprze. Wnioskodawca zarejestruje się na pobyt stały na Cyprze (będzie posiadał certyfikat rezydencji). Wnioskodawca będzie głównym najemcą nieruchomości, którą będzie zamieszkiwał na Cyprze i będzie opłacał wszelkie opłaty związane z wynajmowanym mieszkaniem (czynsz najmu, media, telewizja, internet). Wnioskodawca otrzyma na Cyprze certyfikat cypryjskiej rezydencji podatkowej. Wnioskodawca w chwili przeprowadzki dokona wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych w Polsce. Będzie on podlegał jedynie ubezpieczeniu na Cyprze i tam będzie uiszczał wszelkie związane z tym płatności.

Z chwilą przeprowadzki Wnioskodawca założy na Cyprze lokaty i rachunki bankowe. Wnioskodawca będzie posiadał na Cyprze zarejestrowany samochód. Posiadane samochody w Polsce zamierza on sprzedać przed przeprowadzką na Cypr lub wynająć w przypadku braku zainteresowania kupnem. W Polsce Wnioskodawca pozostawi dwójkę małoletnich dzieci, nad którymi żona Wnioskodawcy sprawuje stałą opiekę.

Wnioskodawca rozstał się na stałe z żoną. Wnioskodawca wystąpił już o rozwód, sprawa rozwodowa jest w toku. Zaraz po rozstaniu małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową ustanawiającą, od dnia jej zawarcia, rozdzielność majątkową między małżonkami. Zawarli oni również notarialną umowę określającą wysokość i zasady wypłaty żonie przez Wnioskodawcę alimentów na rzecz ich małoletnich dzieci. Kluczowe decyzje związane z wychowaniem małoletnich dzieci Wnioskodawcy podejmuje żona.

W Polsce Wnioskodawca posiada dom, który nabył wraz z żoną do majątku wspólnego jako współwłasność małżeńską (jeszcze przed zawarciem małżeńskiej umowy majątkowej ustanawiającej rozdzielność majątkową między małżonkami). W domu tym obecnie jak i po wyprowadzce Wnioskodawcy na Cypr będzie zamieszkiwać żona Wnioskodawcy wraz z ich małoletnimi dziećmi. Wnioskodawca posiada również mieszkanie w Polsce, które po wyjeździe na Cypr zamierza wynająć i planuje sprzedać dopiero w przyszłości, gdyż w chwili obecnej jego wynajem będzie dla Wnioskodawcy bardziej opłacalny. Wnioskodawca po wyprowadzce planuje posiadać w Polsce również jeden rachunek bankowy.

Po wyprowadzce Wnioskodawca zamierza przebywać w Polsce jedynie sporadycznie, głównie w celu spotkania z małoletnimi dziećmi. Podczas pobytu w Polsce Wnioskodawca będzie przebywał u swoich rodziców lub w hotelu. W 2016 r. Wnioskodawca zamierza przebywać na terytorium Polski znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca posiada na Cyprze kontrahentów, z którymi zamierza rozwinąć współpracę. Wnioskodawca zamierza zorganizować na Cyprze swoje życie zawodowe i osobiste.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegał od 2016 r . włącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie Nr 1 dochody uzyskane przez Wnioskodawcę na terytorium Cypru z tytułu prowadzenia tam działalności gospodarczej, tj. dochody z tytułu uczestnictwa w Spółce i Spółce 2 oraz z tytułu zasiadania w radzie dyrektorów Spółki będą podlegały opodatkowaniu na Cyprze?

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu przeprowadzki Wnioskodawcy na Cypr z zamiarem stałego pobytu Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych na Cyprze. Równocześnie w 2016 r. Wnioskodawca zamierza przebywać na terytorium Polski znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym. W związku z powyższym Wnioskodawca podlegać będzie od 2016 r. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany od 2016 r. do wykazania w swoim rocznym zeznaniu podatkowym dla celów polskiego podatku, dochodowego od osób fizycznych wynagrodzenia otrzymanego z tytuły zasiadania w radzie dyrektorów Spółki oraz dochodów wypłaconych mu z tytułu posiadanych udziałów w Spółce i Spółce 2 oraz do zapłaty w Polsce podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. przychodów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie zaś art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, że Wnioskodawca wskazał, że na początku 2016 r. przeprowadzi się na stałe na Cypr w celu zarządzania tam własnym przedsiębiorstwem. Od tego czasu będzie wynajmował tam na stałe mieszkanie, płacił rachunki, posiadał samochód, posiadał rachunki i lokaty bankowe oraz kontrahentów. Wnioskodawca zarejestruje się na pobyt stały na Cyprze (będzie posiadał certyfikat rezydencji) oraz będzie posiadał certyfikat cypryjskiej rezydencji podatkowej, tam też będzie płacił wszelkie opłaty związane z jego ubezpieczeniem. W Polsce Wnioskodawca będzie posiadał jedynie dwie nieruchomości oraz jeden rachunek bankowy. Jedną z nieruchomości będzie zamieszkiwać żona i dzieci Wnioskodawcy, drugą Wnioskodawca wynajmie. Między Wnioskodawcą i jego żoną nastąpił trwały i zupełny rozpad ich małżeńskiego pożycia. Ich wzajemne kontakty, ograniczają się jedynie do spraw związanych z wychowaniem ich wspólnych małoletnich dzieci. Wnioskodawca będzie przyjeżdżał do Polski sporadycznie jedynie w cel spotkań z dziećmi, zaś wszelkie kluczowe decyzje związane z wychowanie małoletnich dzieci Wnioskodawcy podejmuje i będzie podejmować żona. Wnioskodawca na Cyprze zamierza zorganizować na nowo swoje życie zawodowe i osobiste. Jedyne dochody jakie będą osiągane przez Wnioskodawcę na terenie Polki to dochody z wynajmu nieruchomości lub samochodu.

Zważając na powyższe należy uznać, że w przypadku Wnioskodawcy od dnia wyjazdu z Polski z zamiarem stałego pobytu na Cyprze, nie będzie spełniony pierwszy warunek wynikający z treści art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to znaczy Wnioskodawca od tego dnia nie będzie posiadał (o ile zmianie nie ulegnie opisany stan faktyczny) na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Wnioskodawca wskazał, że od przeprowadzki na Cypr zamierza przebywać w Polsce sporadycznie jedynie w celu spotkań z jego małoletnimi dziećmi. W 2016 r. Wnioskodawca zamierza przebywać na terytorium Polski znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że Wnioskodawca w 2016 r. nie spełni również drugiego warunku wynikającego z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, tj. jego pobyt na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w 2016 r. w wyniku przeniesienia ośrodka interesów życiowych na Cypr i przebywania na terenie Polski znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym Wnioskodawca podlegał będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegał będzie opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium Polski, zaś wszelkie dochody uzyskane na terytorium Cypru z tytułu prowadzenia tam działalności gospodarczej, tj. dochody z tytułu uczestnictwa w Spółce i Spółce 2 oraz dochody osiągane z tytułu zasiadania w radzie dyrektorów Spółki będą podlegały opodatkowaniu na Cyprze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 4 czerwca 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523, z późn. zm.). określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu lub miejsce, w którym faktycznie wykonywany jest zarząd, siedzibę prawną albo z uwagi na inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2, umowy z Cyprem, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Cyprem.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca w marcu 2016 r. zamierza zmienić miejsce zamieszkania i wyprowadzić się na stałe na Cypr z zamiarem stałego zamieszkania. Z tą lokalizacją Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość osobistą i zawodową. Wnioskodawca zamierza przeprowadzić się na stałe na Cypr w celu zarządzania własnym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca będzie właścicielem udziałów w spółce kapitałowej z siedzibą na Cyprze. Wnioskodawca będzie także zasiadał w radzie dyrektorów Spółki. Wnioskodawca będzie również wspólnikiem w spółce osobowej z siedzibą na Cyprze. Wnioskodawca od momentu przeprowadzki nie będzie świadczył pracy ani prowadził działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jedyny dochód jaki Wnioskodawca możliwe, że będzie osiągał na terytorium Polski od dnia przeprowadzki na Cypr to dochód z wynajmowanej w Polsce nieruchomości lub samochodu. Z chwilą przeprowadzki Wnioskodawca wymelduje się z dotychczasowego miejsca zamieszkania w Polsce i zamelduje się na Cyprze. Wnioskodawca zarejestruje się na pobyt stały na Cyprze (będzie posiadał certyfikat rezydencji). Wnioskodawca będzie głównym najemcą nieruchomości, którą będzie zamieszkiwał na Cyprze i będzie opłacał wszelkie opłaty związane z wynajmowanym mieszkaniem (czynsz najmu, media, telewizja, internet). Wnioskodawca otrzyma na Cyprze certyfikat cypryjskiej rezydencji podatkowej. Wnioskodawca w chwili przeprowadzki dokona wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych w Polsce. Będzie on podlegał jedynie ubezpieczeniu na Cyprze i tam będzie uiszczał wszelkie związane z tym płatności. Z chwilą przeprowadzki Wnioskodawca założy na Cyprze lokaty i rachunki bankowe. Wnioskodawca będzie posiadał na Cyprze zarejestrowany samochód. Posiadane samochody w Polsce zamierza on sprzedać przed przeprowadzką na Cypr lub wynająć w przypadku braku zainteresowania kupnem. W Polsce Wnioskodawca pozostawi dwójkę małoletnich dzieci, nad którymi żona Wnioskodawcy sprawuje stałą opiekę. Wnioskodawca rozstał się na stałe z żoną. Wnioskodawca wystąpił już o rozwód, sprawa rozwodowa jest w toku. Zaraz po rozstaniu małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową ustanawiającą, od dnia jej zawarcia, rozdzielność majątkową między małżonkami. Zawarli oni również notarialną umowę określającą wysokość i zasady wypłaty żonie przez Wnioskodawcę alimentów na rzecz ich małoletnich dzieci. Kluczowe decyzje związane z wychowaniem małoletnich dzieci Wnioskodawcy podejmuje żona. W Polsce Wnioskodawca posiada dom, który nabył wraz z żoną do majątku wspólnego jako współwłasność małżeńską (jeszcze przed zawarciem małżeńskiej umowy majątkowej ustanawiającej rozdzielność majątkową między małżonkami). W domu tym obecnie jak i po wyprowadzce Wnioskodawcy na Cypr będzie zamieszkiwać żona Wnioskodawcy wraz z ich małoletnimi dziećmi. Wnioskodawca posiada również mieszkanie w Polsce, które po wyjeździe na Cypr zamierza wynająć i planuje sprzedać dopiero w przyszłości, gdyż w chwili obecnej jego wynajem będzie dla Wnioskodawcy bardziej opłacalny. Wnioskodawca po wyprowadzce planuje posiadać w Polsce również jeden rachunek bankowy. Po wyprowadzce Wnioskodawca zamierza przebywać w Polsce jedynie sporadycznie, głównie w celu spotkania z małoletnimi dziećmi. Podczas pobytu w Polsce Wnioskodawca będzie przebywał u swoich rodziców lub w hotelu. W 2016 r. Wnioskodawca zamierza przebywać na terytorium Polski znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca posiada na Cyprze kontrahentów, z którymi zamierza rozwinąć współpracę. Wnioskodawca zamierza zorganizować na Cyprze swoje życie zawodowe i osobiste.

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że od dnia przeprowadzki na Cypr, tj. od marca 2016 r. Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Cyprze, a tym samym będzie podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w tym okresie w Polsce będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Cypru, tj. dochody z tytułu uczestnictwa w Spółce i Spółce 2 oraz z tytułu zasiadania w radzie dyrektorów Spółki, w sytuacji gdy z tego tytułu nie będzie świadczył pracy ani prowadził działalności gospodarczej na terytorium Polski, nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce w ww. okresie.

Interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin