UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi z tytułu wychowania trzeciego dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 24 września 2011 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Z poprzednich związków Wnioskodawczyni i jej mąż mają po jednym dziecku. Wnioskodawczyni ma córkę (urodzoną w 2002 roku), natomiast jej mąż ma syna (urodzonego w 2003 roku).

Decyzją Sądów miejscem pobytu obojga dzieci jest miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni i jej męża.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem męża Sąd powierzył mężowi, ustalając przy nim miejsce pobytu dziecka.

Natomiast miejsce pobytu córki Wnioskodawczyni Sąd ustalił przy matce (Wnioskodawczyni).

Ponadto Wnioskodawczyni z mężem mają wspólnego syna (urodzonego w 2012 roku).

Syn męża nie jest przysposobiony Wnioskodawczyni.

Wszyscy mieszkają razem, tworząc rodzinę i pozostając we wspólnym gospodarstwie domowym.

Składając rozliczenie podatkowe za 2014 r. Wnioskodawczyni uzyskała informację, iż małżonkom nie przysługuje ulga na trzecie dziecko w wysokości 2.000,04 zł. Po jej stronie (rozliczyła się łącznie z mężem) przyznano prawo do ulgi na dwoje dzieci (w wysokości po 1.112,04 zł), a po stronie męża – na jedno dziecko (w wysokości 1.112,04 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozliczeniu podatkowym za 2014 r., przy wspólnym rozliczeniu z mężem, małżonkowie mogli skorzystać z ulgi przysługującej na trzecie dziecko w wysokości 2.000,04 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej rodzina powinna być traktowana jako rodzina z trójką dzieci. Wnioskodawczyni wraz z mężem wychowuje i utrzymuje troje dzieci, tworząc jedno wspólne gospodarstwo domowe. Z tego względu, w ocenie Wnioskodawczyni, powinni mieć możliwość skorzystania z ulgi przysługującej na trzecie dziecko w wysokości 2.000,04 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uprawnienia do ulgi prorodzinnej przysługującej Wnioskodawczyni. W zakresie zastosowania ww. ulgi przez męża Wnioskodawczyni, zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225,00 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko przysługuje temu tylko podatnikowi, który:

• wykonywał władzę rodzicielską;
• pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
• sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od 24 września 2011 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Z poprzednich związków Wnioskodawczyni i jej mąż mają po jednym dziecku. Wnioskodawczyni ma córkę, natomiast jej mąż ma syna.

Decyzją Sądów miejscem pobytu obojga dzieci jest miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni i jej męża. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem męża Sąd powierzył mężowi, ustalając przy nim miejsce pobytu dziecka. Natomiast miejsce pobytu córki Wnioskodawczyni Sąd ustalił przy matce (Wnioskodawczyni).

Ponadto Wnioskodawczyni z mężem mają wspólnego syna.

Syn męża nie jest przysposobiony Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z odliczenia na trzecie dziecko, z tej racji, że razem z mężem wychowują wspólnie troje dzieci przez cały rok.

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić.

Z wniosku wynika, że syn męża z jego poprzedniego związku nie został przysposobiony przez Wnioskodawczynię. Zatem Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich dzieci (w stosunku do jednego dziecka z poprzedniego związku i w stosunku do wspólnego dziecka małżonków).

W konsekwencji zatem Wnioskodawczyni nie przysługuje kwota ulgi na trzecie dziecko; Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi tylko na dwoje dzieci. Z wniosku jednoznacznie wynika bowiem, iż przesłanki, o których mowa w art. 27f ust. 1 cyt. ustawy (do skorzystania z ulgi) Wnioskodawczyni spełnia tylko w stosunku do dwójki swoich dzieci. Wskazany przepis stanowi bezsprzecznie, że odliczenie tytułem omawianej ulgi może być dokonywane tylko wówczas, gdy podatnik (a więc w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni) wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do danego dziecka lub pełni funkcję jego opiekuna prawnego albo też sprawuje opiekę pełniąc funkcję rodziny zastępczej. Przepis ten wymienia więc enumeratywnie przypadki, kiedy ulga przysługuje. Samo wychowywanie dziecka nie przesądza więc o posiadaniu prawa do zastosowania ulgi.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwójki dzieci i nie spełnia przesłanek wskazanych w pkt 2 i 3 ust. 1 art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do trzeciego dziecka (syna jej męża), to w zeznaniu podatkowym nie ma prawa do odliczenia ulgi na trzecie dziecko.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.