Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.87.2016.3.MS
z 2 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania przychodu w związku ze spłatą pożyczki wraz z należnym oprocentowaniem w formie świadczenia w miejsce wykonania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozpoznania przychodu w związku ze spłatą pożyczki wraz z należnym oprocentowaniem w formie świadczenia w miejsce wykonania.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), pismem z dnia 7 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.87.2016.1.MS (doręczonym w dniu 12 kwietnia 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 20 kwietnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 15 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca jest również wspólnikiem oraz akcjonariuszem kilku spółek, z tego w jednej ze spółek (… spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) jest jedynym wspólnikiem (jest 100% udziałowcem).

Przedmiotem indywidualnej działalności gospodarczej, zgodnie z wpisem do CEiDG jest: 22.21.Z, 25.11.Z, 25.21.Z, 25.61.Z, 28.96.Z, 38.32.Z, 46.74.Z, 68.20.Z, 70.22.Z, 71.12.Z. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych, liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), a dokumentacja podatkowa prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości.

Do spółki z o.o., w której Wnioskodawca jest obecnie jedynym (100%) wspólnikiem, (… sp. z o.o.) został wniesiony w dniu 9 czerwca 2014 r. wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnoszącym wkład była spółka … sp. z o.o. (KRS nr …). W ramach tego zespołu składników majątkowych Spółka … przejęła m.in. należności z tytułu udzielonych pożyczek.

Warunki zawartych przedmiotowych umów pożyczek są następujące:

• umowa pożyczki zawarta dnia 7 kwietnia 2014 r. pomiędzy Doradztwo i Zarządzanie … (pożyczkobiorca, Wnioskodawca) a … sp. z o.o. (pożyczkodawca), kwota pożyczki 200 000 zł, oprocentowanie WIBOR 3-miesięczny plus marża 1,5% rocznie, termin spłaty 31 grudnia 2016 r., przy czym pożyczkobiorca może dokonać wcześniejszej spłaty. Przedmiotowa umowa została aneksowana po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na … sp. z o.o. W wyniku tych czynności, tj. aportu i aneksu do umowy, pożyczkodawcą stała się spółka … sp. z o.o.
  

• umowa pożyczki zawarta w dniu 7 kwietnia 2014 r. pomiędzy Doradztwo i Zarządzanie … (pożyczkobiorca, Wnioskodawca) a … sp. z o.o. (pożyczkodawca), kwota pożyczki 2 000 000 zł, oprocentowanie WIBOR 3-miesięczny plus marża 1,5% rocznie, termin spłaty 31 grudnia 2016 r., przy czym pożyczkobiorca może dokonać wcześniejszej spłaty. Przedmiotowa umowa została aneksowana po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na … sp. z o.o. W wyniku tych czynności, tj. aportu i aneksu do umowy, pożyczkodawcą stała się spółka … sp. z o.o.
  
  

Już po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarto koleją umowę pożyczki w dniu 28 grudnia 2014 r. pomiędzy Doradztwo i Zarzadzanie … (pożyczkobiorca, Wnioskodawca) a … sp. z o.o. Kwota pożyczki 1 200 000 zł, oprocentowanie WIBOR 3-miesięczny plus marża 1,5% rocznie, termin spłaty 31 grudnia 2016 r., przy czym pożyczkobiorca może dokonać wcześniejszej spłaty.

Zgodnie z treścią ww. umów pożyczek, zobowiązania te zostały ujęte w ewidencji księgowej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W stanie obecnym, Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty ww. pożyczek na rzecz spółki. Umowy przedmiotowych pożyczek przewidują możliwość ich spłaty w formie innej niż pieniężna. Kwoty pożyczek wraz z naliczonymi odsetkami wynoszą łącznie 3 400 000 zł. Wartość rynkowa udziałów posiadanych przez wspólnika – pożyczkobiorcę ustalona w oparciu o bilans spółki wynosi 5 828 100 zł, natomiast wartość nominalna tych udziałów to 5 000 zł. W związku z ciążącym na pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy) obowiązku spłaty pożyczek wraz z należnymi odsetkami, zamierza On (zdarzenie przyszłe) zwolnić się z tego długu poprzez przekazanie pożyczkodawcy stosownej ilości swoich udziałów w tejże spółce (pożyczkodawcy), równoważnych co do wartości długu z tytułu pożyczki wraz z odsetkami. Wartość pożyczki wraz z odsetkami byłaby równa wartości przekazanych udziałów w spółce będącej pożyczkodawcą. Wycena udziałów dokonana zostanie w oparciu o metodę majątkową przez wyspecjalizowaną firmę zajmującą się wyceną przedsiębiorstw.

Przekazanie udziałów odbędzie się w oparciu o art. 200 Kodeksu spółek handlowych na podstawie stosownej umowy. Planuje się, że czynność ta będzie miała miejsce w 2016 r., najpóźniej w dacie wymagalności spłaty pożyczki. W umowie pożyczki zapisano możliwość jej spłaty nie tylko w formie pieniężnej, ale także poprzez wydanie przez dłużnika innego majątku w równoważnej wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy u pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy), w sytuacji wydania udziałów równoważnych co do wartości długu z tytułu pożyczki wraz z odsetkami, a nie spłaty tej pożyczki w formie pieniężnej, wystąpi przychód do opodatkowania na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 3, 7, 8, 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do tego aby na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstał przychód do opodatkowania. Przychód powstałby w momencie gdyby nastąpiło umorzenie pożyczki, tj. nieodpłatne zwolnienie z długu. Wtedy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych osoba, której umorzono dług osiągnęłaby przychód do opodatkowania z nieodpłatnego świadczenia. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca dokona spłaty pożyczki i tym samym zwolni się z zobowiązania, poprzez przekazanie udziałów spółki (pożyczkodawcy) zamiast spłatę w formie pieniężnej, nie ma do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Umowa pożyczki przewiduje, że pożyczkobiorca może zwolnić się z ciążącego na nim zobowiązania poprzez zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej lub wydanie innego majątku, który wartościowo będzie odpowiadał kwocie zaciągniętej pożyczki. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy (pożyczkobiorcy) przeniesienie na rzecz pożyczkodawcy (spółki) Jego udziałów w spółce (pożyczkodawcy) jest zdarzeniem regulującym Jego zobowiązania. Jest to związane z tym, że wartość rynkowa przekazanych udziałów wyceniona przez wyspecjalizowany podmiot odpowiadać będzie wartościowo kwocie zaciągniętej pożyczki. Tym samym uregulowanie długu w formie rzeczowej z tytułu przedmiotowych pożyczek zgodne będzie z uregulowaniem tegoż długu w formie pieniężnej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, jeśli dojdzie do uregulowania pożyczki poprzez wydanie udziałów, o których mowa we wniosku, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód do opodatkowania na gruncie powołanych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 3, 7, 8, 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie, z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 14 ust. 2f stanowi, że przepisy ust. 2e stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną.

Zatem w świetle powołanego przepisu art. 14 ust. 2e ustawy, w przypadku podatnika regulującego swoje zobowiązania świadczeniem niepieniężnym, jego przychodem będzie wartość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Wartość tak określonego przychodu powinna odpowiadać wartości rynkowej realizowanego świadczenia niepieniężnego.

Jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 14 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest art. 19 tej ustawy, stanowiący w ust. 1, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się przy tym – zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy – na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jak wynika z treści cytowanych przepisów, zakresem zastosowania art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są przypadki odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych. Pod pojęciem „zbycia” tych składników majątku podatnika należy rozumieć odpowiednio przeniesienie prawa własności rzeczy lub przeniesienie prawa majątkowego na inny podmiot (nabywcę). Zbycie ma charakter odpłatny, gdy następuje za opłatą – gdy wiąże się z uzyskaniem od nabywcy świadczenia wzajemnego (ekwiwalentnego) o określonej wartości. Wobec powyższego, w pojęciu „odpłatnego zbycia” mieści się zarówno klasyczna sprzedaż, czyli zobowiązanie się zbywcy do przeniesienia na nabywcę prawa własności rzeczy lub prawa majątkowego w zamian za zobowiązanie się nabywcy do zapłaty ceny ustalonej przez strony w umowie, jak i czynności prawne o podobnym charakterze (zamiana, wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki, inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych w zamian za świadczenie wzajemne).

Regulacja zawarta w art. 19 odnosi się do sposobu określenia przychodu ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych, statuując zasadę, że przychodem z tego tytułu jest „wartość wyrażona w cenie określonej w umowie”. Posłużenie się przez ustawodawcę ogólnym pojęciem „wartość wyrażona w cenie” wskazuje, że analizowany przepis ma zastosowanie bez względu na ustaloną przez strony umowy formę odpłatności z tytułu zbycia rzeczy lub prawa majątkowego. Odpłatność tę (cenę) można określić w pieniądzu, jak i w postaci świadczenia niepieniężnego (np. w formie zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy, realizacji na rzecz zbywcy określonych usług, przeniesienia na zbywcę prawa własności rzeczy).

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), stanowią, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom (art. 354 k.c.). Dlatego wierzyciel może odmówić przyjęcia innego świadczenia niż to, które wynika z zobowiązania, nawet jeśli miałoby być tylko w niewielkim stopniu zmienione.

W myśl art. 720 Kodeksu cywilnego, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Zgodnie z art. 453 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży – (świadczenie zamiast wykonania) ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, skoro wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne.

Analiza powyższych, regulacji uprawnia do wnioskowania, że dokonanie spłaty zobowiązania pożyczkowego oraz należnego oprocentowania w formie niepieniężnej (kosztem dłużnika) stanowi dokonanie świadczenia zastępczego. Uregulowanie zobowiązania w formie niepieniężnej polega na przeniesieniu na rzecz pożyczkodawcy określonego składnika majątku. W takim przypadku transakcja dokonywana pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą odpowiada odpłatnemu zbyciu rzeczy lub praw majątkowych, które objęte jest zakresem zastosowania art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutek prawny świadczenia zamiast wykonania pierwotnej umowy w rozpoznawanym przypadku będzie prowadzić do wygaśnięcia pierwotnego zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki, ale także spowoduje przejście własności udziałów w spółce kapitałowej na pożyczkodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą pod nazwą Doradztwo i Zarządzanie …. Wnioskodawca jest również wspólnikiem oraz akcjonariuszem kilku spółek, z tego w jednej ze spółek (… sp. z o.o.) jest jedynym wspólnikiem (100% udziałowcem). Do spółki …, został wniesiony w dniu 9 czerwca 2014 r. wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnoszącym wkład była spółka … sp. z o.o. W ramach tego zespołu składników majątkowych Spółka … przejęła m.in. należności z tytułu udzielonych pożyczek, zawartych pomiędzy Doradztwo i Zarządzanie … (pożyczkobiorca) a … sp. z o.o. (pożyczkodawca). Po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarto koleją umowę pożyczki pomiędzy Doradztwo i Zarzadzanie … (pożyczkobiorca) a … sp. z o.o. (pożyczkodawca) W stanie obecnym, Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty ww. pożyczek na rzecz … sp. z o.o. Umowy przedmiotowych pożyczek przewidują możliwość ich spłaty w formie innej niż pieniężna, pożyczkobiorca może dokonać wcześniejszej spłaty. W związku z ciążącym na pożyczkobiorcy obowiązku spłaty pożyczek wraz z należnymi odsetkami, zamierza on zwolnić się z tego długu poprzez przekazanie pożyczkodawcy stosownej ilości swoich udziałów w tejże spółce, równoważnych co do wartości długu z tytułu pożyczki wraz z odsetkami. Wartość pożyczki wraz z odsetkami byłaby równa wartości przekazanych udziałów w spółce będącej pożyczkodawcą. Wycena udziałów dokonana zostanie w oparciu o metodę majątkową przez wyspecjalizowaną firmę zajmującą się wyceną przedsiębiorstw. Wnioskodawca planuje, że czynności dotyczące spłaty będą miały miejsce w 2016 r. najpóźniej w dacie wymagalności spłaty pożyczki. Zgodnie z treścią ww. umów pożyczek, zobowiązania te zostały ujęte w ewidencji księgowej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przeniesienie przez Wnioskodawcę na pożyczkodawcę własności udziałów w spółce kapitałowej w ,,zamian” za zwolnienie się z obowiązku spłaty pożyczki wraz z odsetkami, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, ze procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postepowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postepowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zaznaczyć należy, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń oraz ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. Organu, prawidłowość takiego rozliczenia podlega, bowiem weryfikacji przez właściwy Organ podatkowy w toku, np.: postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.