2016.05.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-371/16/MZa
z 16 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2016 r. (data otrzymania 29 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jakie dla powiernika wywołuje zawarcie umowy powiernictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jakie dla powiernika wywołuje zawarcie umowy powiernictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą rezydentem podatkowym w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zawarł z osobami trzecimi (dalej: „Powierzający”) umowy powiernictwa (dalej: „Umowa”). Zgodnie z Umową, Powierzający zlecili Wnioskodawcy jako powiernikowi podjęcie czynności faktycznych i prawnych zmierzających do objęcia i wykonywania praw korporacyjnych z udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Spółka przekształcana”), będącej polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”).

W przyszłości jednak może mieć miejsce sytuacja, w której forma organizacyjno-prawna spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie nieadekwatna do skali działalności gospodarczej Spółki. W takiej sytuacji Powierzający mogą zdecydować, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: „Spółka komandytowa”) w celu kontynuowania działalności Spółki w formie spółki osobowej. Przekształcenie Spółki w Spółkę komandytową będzie przekształceniem w myśl art. 551 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.; dalej: „K.s.h”).

Uchwała Zgromadzenia Wspólników o przekształceniu może zostać podjęta w bieżącym roku bądź w latach następnych.

Wnioskodawca występuje w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jako wspólnik Spółki. Przy czym, Wnioskodawca nie jest właścicielem udziałów tej Spółki, lecz jedynie posiada je w imieniu rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Po dokonaniu przekształcenia Spółki w Spółkę osobową, Wnioskodawca będzie występował jako wspólnik Spółki osobowej. Przy czym, również w tym przypadku Wnioskodawca będzie jedynie wykonywał ogół praw i obowiązków wspólnika w imieniu i zgodnie z instrukcjami rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Tym samym, Wnioskodawca jako powiernik będzie uczestniczył w imieniu i na rzecz wspólników Spółki przekształcanej w procesie przekształcenia. Przy czym rozporządzanie powierzonymi udziałami będzie odbywać się tylko i wyłącznie zgodnie z instrukcjami Powierzających.

Za pełnione czynności Wnioskodawca otrzyma określone wynagrodzenie. Umowa zawiera zobowiązanie Wnioskodawcy jako powiernika do zwrotu majątku Powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy przekształcenie Spółki w Spółkę komandytową będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy, działającego w procesie przekształcenia jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, przychodu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekształcenie Spółki w Spółkę komandytową nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy, działającego w procesie przekształcenia jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, przychodu podatkowego, ponieważ Wnioskodawca działając jako powiernik nie jest podatnikiem w takiej transakcji.

Na wstępie należy wskazać, że powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „K.c.”) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem – strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 K.c. – istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie 2 K.c.).

Wnioskodawca zauważył, że przepisami określającymi konieczność wykazania przychodu podatkowego po stronie wspólników w związku z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę niebędącą osobą prawną jest przepis art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego tytułu, w tym także wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej – w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną. Przy czym, mimo że Wnioskodawca widnieje w rejestrze przedsiębiorców KRS jako wspólnik Spółki przekształcanej to w rzeczywistości nie uzyskuje dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach Spółki. Wnioskodawca nie jest bowiem właścicielem udziałów Spółki, lecz jedynie posiada je w imieniu rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Wnioskodawca jako powiernik jest zobowiązany Umową do zwrotu majątku Powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie.

W takim też charakterze Wnioskodawca będzie uczestniczył w procesie przekształcenia. Uczestniczenie Wnioskodawcy w procesie przekształcenia Spółki w Spółkę komandytową stanowi więc jedynie realizację zlecenia Powierzających. Zatem czynność ta powinna być neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako powiernika.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienie, zdaniem Wnioskodawcy, przekształcenie Spółki w Spółkę komandytową nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy, działającego w procesie przekształcenia jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, przychodu podatkowego, gdyż ewentualnymi podatnikami podatku dochodowego w tej transakcji byliby Powierzający a nie Wnioskodawca. Powyższe twierdzenia są zgodne ze stanowiskiem Ministra Finansów.

Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazał następujące interpretacje:

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2015 r., Znak: IPPB2/4511-122/15-2/MK1,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 sierpnia 2013 r., Znak: IPPB1/415-673/13-3/KS, w której organ podatkowy stwierdził, że: „w przypadku wykonania umowy powierniczej podatnikiem z tytułu zbycia nieruchomości nabytej w drodze umowy powierniczej nie jest powiernik tylko zleceniodawca”,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 października 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-674/14/MZM,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 maja 2015 r., Znak: IPPB2/4511-339/15-2/KW1,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 listopada 2014 r., Znak: ILPB2/415-884/14-2/WS,
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 maja 2015 r., Znak: IBPBI/1/4511-150/15/AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie, uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
(uchylony);
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
8a. działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;
inne źródła.

Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie którymi może rozporządzać jak właściciel).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę powiernictwa. Na podstawie tej umowy Powierzający zlecili Wnioskodawcy jako powiernikowi podjęcie czynności faktycznych i prawnych zmierzających do objęcia i wykonywania praw korporacyjnych z udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Spółka przekształcana), będącej polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto planowane jest, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową w celu kontynuowania działalności Spółki w formie spółki osobowej. Wnioskodawca występuje w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jako wspólnik Spółki. Przy czym, Wnioskodawca nie jest właścicielem udziałów tej spółki, lecz jedynie posiada je w imieniu rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Po dokonaniu przekształcenia Spółki w Spółkę osobową, Wnioskodawca będzie występował jako wspólnik Spółki osobowej. Przy czym, również w tym przypadku Wnioskodawca będzie jedynie wykonywał ogół praw i obowiązków wspólnika w imieniu i zgodnie z instrukcjami rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Tym samym Wnioskodawca będzie uczestniczył w imieniu i na rzecz Powierzających w procesie przekształcenia spółek. Przy czym rozporządzenie powierzonymi udziałami będzie odbywać się zgodnie z instrukcjami Powierzających. Za pełnione czynności Wnioskodawca otrzyma określone w umowie powiernictwa wynagrodzenie. Umowa zawiera zobowiązanie Wnioskodawcy, jako powiernika do zwrotu majątku Powierzającym jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku z dokonanymi czynnościami w imieniu Powierzających na ich żądanie.

Zauważyć należy, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście; dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana – mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 k.c. – istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego, dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 K.c.),
przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 K.c.).

Jak wskazano na wstępie przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Tak więc w celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania przez podatnika kwoty należnej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli zważyć, że w niektórych przypadkach kwoty otrzymane nie są kwotami należnymi. Dotyczyć to może w szczególności tych umów, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni itp.). W tych przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami należnymi nie są kwoty otrzymane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane podatnikowi przez osobę, na rzecz której działa. Przychodem jest wówczas prowizja (lub inaczej: określone wynagrodzenie), a nie kwoty otrzymywane z tytułu czynności dokonywanej przez podatnika (działającego na rzecz innej osoby).

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy stwierdzić należy, że przekształcenie Spółki w Spółkę komandytową – po stronie Wnioskodawcy działającego jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa – nie będzie generowało przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie skutkowało koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin