Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-104/16-4/AK
z 5 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 26 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie najmu pomieszczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie najmu pomieszczeń.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 20 kwietnia 2016 r. nr ILPB1/4511-1-104/16-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 20 kwietnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 22 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 26 kwietnia 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej remontowo-budowlanej rozpoczętej w 1998 r. W latach 2014-2015 Zainteresowana dołączyła do działalności gospodarczej najem pomieszczeń pod biura, stomatologa, przedszkole itp. i wystawiała faktury z tytułu najmu pomieszczeń w budynku (…).

Budynek ten stanowi własność dorobkową Wnioskodawczyni i jej męża, nie był nigdy wciągnięty do działalności gospodarczej jako środek trwały.

Budowa była prowadzona w latach 2006-2012 i nie stanowiła w działalności gospodarczej kosztów uzyskania przychodu.

Faktury z tytułu najmu były wystawiane poprzez firmę i były rozliczane razem z działalnością gospodarczą na zasadach ogólnych poprzez podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W listopadzie 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni po długiej, przewlekłej chorobie. Ponieważ była zmuszona opiekować się mężem, jej działalność budowlana praktycznie nie istniała, wobec czego pozostały przychody tylko z tytułu najmu.

W 2016 r. Wnioskodawczyni postanowiła całkowicie zaprzestać prowadzeniu działalności gospodarczej i dokonała wyrejestrowania działalności gospodarczej CEIDG z dniem 31 stycznia 2016 r. oraz złożyła do Urzędu Skarbowego zawiadomienie, że od 1 lutego 2016 r. najem tych powierzchni będzie rozliczała jako prywatny najem, opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

Obecnie Wnioskodawczyni wynajmuje pomieszczenia dla:

• ośrodka zdrowia
• przedszkola
• żłobka
• optyka
• stomatologa
• apteki

oraz trzy pomieszczenia biurowe dla firm. Zainteresowana nie prowadzi najmu dla osób prawnych. Wnioskodawczyni przychody z tytułu najmu w roku 2015 wyniosły 179 109 zł.

Używając określenia uproszczonej księgowości Wnioskodawczyni miała na uwadze ewidencję przychodów, do której prowadzenia są zobowiązani podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wysokość przychodów z najmu wynika z umowy zawartej w formie pisemnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może w zaistniałej sytuacji korzystać z rozliczania się na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego w wysokości 8,5% osiągniętego przychodu i prowadzenia ewidencji przychodów, do której prowadzenia są zobowiązani podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (uproszczonej księgowości)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma ona prawo do skorzystania z rozliczenia na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego, ponieważ wynajmuje pomieszczenia w budynku niebędącym nigdy środkiem trwałym w działalności gospodarczej, a świadczony najem nie nosi znamion prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowana informuje także, że nie jest to jej jedyny dochód, ponieważ pobiera rentę rodzinną przyznaną jej po zmarłym mężu, rentę tę pobiera od listopada 2015 r.

W związku z wynajmem Wnioskodawczyni nie zatrudnia żadnych pracowników, nie prowadzi reklamy wynajmu, korzysta tylko z usług biura rachunkowego w celu prawidłowego rozliczenia się z budżetem.

Za najem wystawia faktury VAT w związku z przekroczeniem progu 150 000 zł.

Wnioskodawczyni uważa, że z uwagi na prawidłowe obliczenie podatku, tj. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych taka ewidencja powinna być prowadzona.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni napisała, że jej zdaniem ma prawo do skorzystania z rozliczenia na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego, ponieważ wynajmuje pomieszczenia w budynku, niebędącym nigdy środkiem trwałym w działalności gospodarczej, a świadczony najem nie nosi znamion prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni informuje, że w podanej sprawie stanowisko zajął w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2014 r. „W przypadku, gdy najem dotyczy składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, przychody uzyskane z tego tytułu kwalifikuje się do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zaś w sytuacji, gdy najem nie dotyczy takiego składnika przychód z tego tytułu należy kwalifikować do źródła przychodów z najmu. Zakwalifikowanie takiego przychodu do jednego z tych źródeł przychodów, wyłącza jego kwalifikowanie do drugiego źródła. Podział źródeł przychodu ma więc charakter dychotomiczny. Jak więc wyżej wskazano kryterium kwalifikowania do określonego źródła przychodu jest jego przedmiot, który stanowi bądź nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą” oraz NSA w wyroku z dnia 14 sierpnia 2008 r. sygn. akt II FSK 677/08.

Opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem,

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zatem przychody z tytułu najmu należy kwalifikować do przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie tylko w przypadku, gdy przedmiot najmu stanowi składnik majątku związany z działalnością gospodarczą, ale także w przypadku, gdy najem jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – złożenie przez podatnika pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 31 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej remontowo-budowlanej rozpoczętej w 1998 r. Budynek nie był nigdy wciągnięty do działalności gospodarczej jako środek trwały. Budowa była prowadzona w latach 2006-2012 i nie stanowiła w działalności gospodarczej kosztów uzyskania przychodu. Faktury z tytułu najmu były wystawiane poprzez firmę i były rozliczane razem z działalnością gospodarczą na zasadach ogólnych poprzez podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis informacji oraz przepisy prawne należy stwierdzić, że najem stanowić będzie dla Wnioskodawczyni źródło przychodów, o którym mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w związku z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane przychody z ww. źródła będą mogły korzystać z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki określonej w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. 8,5 %, pod warunkiem złożenia w odpowiednim terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni powzięła również wątpliwość dotyczącą tego czy jest jako osoba rozliczająca się zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest zobowiązana do prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej „ewidencją”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Obowiązek prowadzenia ewidencji przychodów powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 15 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji nie dotyczy podatników osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, jeżeli ich wysokość wynika z umowy zawartej w formie pisemnej.

W związku z powyższym jeżeli wysokość przychodu będzie wynikać z umowy zawartej w formie pisemnej, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.