2016.04.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-264/16/ES
z 11 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych przez komornika:

odnośnie stwierdzenia, że Wnioskodawca nie ma obowiązku sprawdzania czy dłużnik jest lub nie jest podatnikiem VAT – jest nieprawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z jego aktywnością jako podatnika VAT, to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiać faktury VAT, natomiast fakturę taką Wnioskodawca musi jednak wystawić jeżeli osoba fizyczna będąca dłużnikiem zażąda wystawienia faktury –jest prawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał oraz wszystkie ściągnięte od dłużników kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych przez komornika.

Wniosek został uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi Kancelarię Komorniczą w ramach której wykonuje typowe dla zawodu czynności. Czynności te zostały objęte podatkiem od towarów i usług od 1 października 2015 r. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość odpowiedniej identyfikacji kontrahentów na potrzeby prawidłowego wykonania obowiązku wystawiania faktur VAT.

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT Wnioskodawca jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Jeżeli Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz osób fizycznych to w praktyce mogą pojawić się problemy z prawidłowym rozpoznaniem, czy dana osoba fizyczna jest czynnym podatnikiem VAT (prowadzi działalność gospodarczą lub jest podatnikiem z uwagi na wykonywanie innych czynności opodatkowanych, np. najem), czy też nie jest takim podatnikiem. Przekazywana Wnioskodawcy przez wierzycieli dokumentacja dosyć często nie zawiera w tym zakresie jednoznacznych informacji, dzięki którym Wnioskodawca mógłby upewnić się, jaki status w podatku VAT posiada dłużnik ściąganej należności. W praktyce występują sytuacje, z których wynika, iż dłużnik jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą oraz zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT, natomiast przedmiotem czynności egzekucyjnych jest zobowiązanie z tytułu alimentów, zobowiązanie do spłaty kredytu konsumenckiego, czy też np. eksmisja z lokalu mieszkalnego zobowiązanego. Wnioskodawca ma zatem uzasadnione wątpliwości, w jaki sposób powinien rozpoznawać swojego kontrahenta i w jaki sposób powinien kwalifikować go do podatników czynnych VAT albo osób niebędących podatnikami. Wnioskodawca chciałby uniknąć zarzutu, iż mając obowiązek wystawienia faktury dla osoby fizycznej będącej podatnikiem VAT na ściągnięte opłaty za czynności komornicze, nie uczynił tego, działając w przeświadczeniu, iż osoba ta nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca, nie mając dostatecznych danych i informacji czy dłużnik jest podatnikiem VAT, ma obowiązek sprawdzania w urzędzie skarbowym właściwym miejscowo dla zobowiązanego dłużnika czy jest on czynnym podatnikiem VAT?
Czy jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez dłużnika (np. z działalnością gospodarczą), to czy Wnioskodawca ma wówczas obowiązek wystawiać fakturę VAT bez żądania tej osoby?
Czy w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał lub wszystkie ściągnięte kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT, co nie rodzi obowiązku wystawienia faktury VAT w chwili poboru tych opłat?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku sprawdzania czy dany dłużnik jest lub nie jest podatnikiem VAT. Brak jest przepisów, które zobowiązywałyby Wnioskodawcę do czynienia takich ustaleń, mimo iż art. 106 b ust. 1 nakłada na Wnioskodawcę obowiązek wystawiania faktur VAT dla każdego czynnego podatnika VAT, któremu świadczy usługi. Należy podkreślić, iż wierzyciel zawsze współpracuje z Wnioskodawcą i nie ma problemu z ustaleniem jego statusu podatnika VAT. Problem jest natomiast z dłużnikami, którzy co do zasady nie współpracują z Wnioskodawcą, często brak z nimi jakiegokolwiek kontaktu, trudno ustalić ich miejsce pobytu. W takich okolicznościach Wnioskodawca uważa, że powinien oceniać status dłużnika ściąganych należności na podstawie dokumentacji, będącej w jego posiadaniu a przekazanej przez wierzyciela lub pozyskanych w toku prowadzonych czynności (np. z informacji w banku). Wnioskodawca stara się pozyskać takie dane poprzez sprawdzenie np. w rejestrach przedsiębiorców CEiDG oraz KRS. Wnioskodawca mógłby również zwracać się do urzędu skarbowego według właściwości miejscowej dla dłużnika w celu potwierdzenia statusu podatkowego w zakresie VAT, ale nie jest to obowiązek wynikający z przepisów ustawy VAT.

Ad. 2. Jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez dłużnika (np. z działalnością gospodarczą), to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiać faktury VAT. Fakturę taką Wnioskodawca musi jednak wystawić jeżeli osoba fizyczna będąca dłużnikiem zażąda wystawienia faktury na ściągnięte z niej opłaty za czynności komornicze. Jeżeli opłaty za czynności komornicze odnoszą się na należności ze sfery prywatnego życia dłużnika i nie są związane z jego aktywnością jako podatnika czynnego VAT, to Wnioskodawca może traktować go jak osobę fizyczną niebędącą podatnikiem VAT.

Ad. 3. W przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał oraz wszystkie ściągnięte od dłużników kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT. Przyjęcie tego założenia powoduje, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT dla takich kontrahentów. Ma oczywiście obowiązek opodatkować pobrane opłaty za czynności komornicze podatkiem VAT, jednakże bez wystawiania faktury VAT. Wnioskodawca może przyjąć takie założenia z uwagi na fakt, iż nie dysponuje dostatecznymi dowodami dowodzącymi tezy przeciwnej. W praktyce trudno jest zweryfikować taki status podatkowy u dłużników, ponieważ oni z zasady nie współpracują z Wnioskodawcą, a wręcz ukrywają się. Wnioskodawca nie może zatem ponosić negatywnych konsekwencji z tytułu niewypełnienia obowiązków fakturowania z art. 106b ust. 1 ustawy VAT tylko dlatego, że nie ma możliwości jednoznacznej weryfikacji takiego statusu osoby, od której pobrał opłaty za czynności komornicze.

Zgodnie zaś z przepisem art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT na żądanie nabywcy towaru lub usługi, w tym osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, Wnioskodawca jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności komornicze, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W przypadku zgłoszenia żądania wystawienia faktury po ww. 3-miesięcznym terminie, komornik świadczący usługi nie ma obowiązku wystawienia faktury. Nie oznacza to jednak zakazu wystawienia faktury, w związku z czym komornik może fakturę wystawić ale nie musi.

Przy ocenie bezwzględnego obowiązku wystawiania faktury pod uwagę należy wziąć, czy komornik świadczył usługi na rzecz osoby fizycznej (także będącej podatnikiem podatku od towarów i usług) występującej w charakterze podatnika, czy jako osoby niewystępującej w charakterze podatnika.

Wnioskodawca wskazuje wobec powyższego, iż potwierdzenie statusu podatnika strony postępowania egzekucyjnego nie jest wystarczające dla określenia bezwzględnego obowiązku wystawienia faktury. Zatem pojawiają się wątpliwości, co do obowiązku wystawienia faktury lub też jego braku. W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż uzasadnionym jest w przypadku świadczenia usług na rzecz osoby fizycznej wystawienie faktury wyłącznie na jej żądanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

nieprawidłowe – odnośnie określenia, że Wnioskodawca nie ma obowiązku sprawdzania czy dłużnik jest lub nie jest podatnikiem VAT,
prawidłowe – odnośnie określenia, że jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z jego aktywnością jako podatnika VAT, to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiać faktury VAT, natomiast fakturę taką Wnioskodawca musi jednak wystawić jeżeli osoba fizyczna będąca dłużnikiem zażąda wystawienia faktury,
nieprawidłowe – odnośnie określenia, że w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał oraz wszystkie ściągnięte od dłużników kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca – komornik prowadzi Kancelarię Komorniczą w ramach której wykonuje typowe dla zawodu czynności. Czynności te zostały objęte podatkiem od towarów i usług od 1 października 2015 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nie mając dostatecznych danych i informacji czy dłużnik jest podatnikiem VAT, Wnioskodawca ma obowiązek sprawdzania w urzędzie skarbowym właściwym miejscowo dla zobowiązanego dłużnika czy jest on czynnym podatnikiem VAT.

Należy zauważyć, iż komornik - wykonując w szczególności czynności egzekucyjne - prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast działalność gospodarcza powinna być podejmowana i wykonywana przez przedsiębiorcę w sposób zawodowy, a pojęcie zawodowości, czyli profesjonalizmu wiąże się z należytą starannością.

Skoro zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, to Wnioskodawca (komornik) winien dołożyć wszelkiej staranności, aby tę fakturę wystawić prawidłowo tj. zarówno jeśli chodzi o przedmiot dostawy ale również o podmiot transakcji.

Wnioskodawca powinien zatem dołożyć wszelkich starań, aby prowadzone przez niego rozliczenia były prawidłowe i ma różne możliwości ustalenia, czy nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W tym celu Wnioskodawca może np. skorzystać z procedury określonej w art. 96 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którą na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Nowelizacja ustawy Ordynacja podatkowa wprowadzona ustawą z dnia 10 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 183) wprowadza m.in. instytucję tzw. portalu podatkowego, który zgodnie z nowym brzmieniem art. 3 Ordynacji podatkowej (w pkt 14 art. 3 wprowadzono jego definicję), służyć będzie do kontaktu organów podatkowych z podatnikami, płatnikami i inkasentami, a także ich następcami prawnymi oraz osobami trzecimi, w szczególności do wnoszenia podań, składania deklaracji oraz doręczania pism organów podatkowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

I tak od 26 czerwca 2015 r. resort finansów stworzył nową formę weryfikacji kontrahenta tzn. usługę „Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT” dostępną na Portalu Podatkowym, gdzie status podatnika VAT można sprawdzać samodzielnie na stronach internetowych Ministerstwa Finansów.

Usługa „Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT” przeznaczona jest dla podatników, którzy chcą sprawdzić, czy ich kontrahenci są czynnymi podatnikami VAT.

W celu sprawdzenia wystarczy wpisać w puste pole identyfikatora podatkowego numer NIP kontrahenta. W następstwie dokonanej czynności można uzyskać informację, czy figuruje on w ogóle w rejestrze podmiotów zarejestrowanych dla celu podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy jest on podatnikiem VAT czynnym, czy też podatnikiem VAT zwolnionym.

Informacja ta wyświetla się w formie trzech dostępnych komunikatów:

Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT,
Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
Podmiot o podanym identyfikatorze podatkowym NIP jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

Usługa „Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT” daje możliwość wydruku zwracanego komunikatu wskazującego status podmiotu w VAT, co ma doniosłe znaczenie dla celów dowodowych.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca ma możliwość ustalenia, że nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę - komornika jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz innego podatnika podatku, to powinien dołożyć wszelkich starań, aby prowadzone przez niego rozliczenia były prawidłowe i ustalić (np. poprzez ww. wiarygodne źródła informacji), czy nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma on obowiązku sprawdzania czy dłużnik jest lub nie jest podatnikiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez dłużnika (np. z działalnością gospodarczą), to czy Wnioskodawca ma wówczas obowiązek wystawiać fakturę VAT bez żądania tej osoby.

Jak już wcześniej wskazano, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl pkt 4 ww. art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 cyt. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę (komornika) usługi na rzecz dłużnika prowadzącego działalność gospodarczą Wnioskodawca – czynny podatnik VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT będzie zobowiązany udokumentować świadczoną przez siebie usługę fakturą VAT, natomiast w przypadku świadczenia usługi na rzecz dłużnika - osoby fizycznej, gdy ściągana należność nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez tego dłużnika (nie jest związana z jego działalnością gospodarczą), Wnioskodawca będzie zobowiązany udokumentować świadczoną przez siebie usługę fakturą VAT tylko wtedy, gdy osoba ta zażąda wystawienia takiej faktury.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną i podatnikiem VAT, a ściągana z niego należność nie jest związana z jego aktywnością jako podatnika VAT, to Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiać faktury VAT, natomiast fakturę taką Wnioskodawca musi jednak wystawić jeżeli osoba fizyczna będąca dłużnikiem zażąda wystawienia faktury, należało uznać za prawidłowe.

Kolejną wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał lub wszystkie ściągnięte kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT, co nie rodzi obowiązku wystawienia faktury VAT w chwili poboru tych opłat.

Jak już wcześniej wskazano w niniejszej interpretacji, skoro zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz innego podatnika podatku, to powinien dołożyć wszelkich starań, aby prowadzone przez niego rozliczenia były prawidłowe i ustalić, czy nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Tut. Organ ponadto wskazał w niniejszej interpretacji możliwości, dzięki którym Wnioskodawca potwierdzi status dłużnika jako podatnika podatku VAT tj.:

procedura określona w art. 96 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którą na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku,
forma weryfikacji kontrahenta tzn. usługa „Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT” dostępną na Portalu Podatkowym, gdzie status podatnika VAT można sprawdzać samodzielnie na stronach internetowych Ministerstwa Finansów.

W celu prawidłowego udokumentowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz dłużnika, Wnioskodawca winien zatem dołożyć wszelkich starań mających na celu określenie statusu dłużnika jako podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą albo osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Wszystkie ww. źródła informacji są wiarygodne, zatem nieposiadanie danych o statusie dłużnika jako podatnika VAT bez potwierdzenia informacji przez którekolwiek z ww. źródeł świadczyć może o nienależytej staranności komornika w zakresie stosowania art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, co do obowiązku dokumentowania świadczonych usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę wiarygodnych informacji potwierdzających status podatnika VAT dla osoby fizycznej, Wnioskodawca może przyjąć, iż wszystkie zlecenia, które otrzymał oraz wszystkie ściągnięte od dłużników kwoty opłat za czynności komornicze pochodziły od osób niebędących podatnikami VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin