Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-78/16/MK
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 2 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

[…] sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem wtórnych aluminiowych stopów odlewniczych. Spółka prowadzi swoją działalność w trzech zakładach produkcyjnych zlokalizowanych w […].

Głównym profilem działalności wszystkich trzech zakładów jest przerób złomów aluminium czystego i stopowego i w konsekwencji produkcja aluminiowych stopów odlewniczych. Wyroby Spółki znajdują zastosowanie przede wszystkim w przemyśle motoryzacyjnym. Na potrzeby procesu produkcji Spółka zużywa energię elektryczną oraz gaz ziemny.

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza jest klasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885) pod kodem 24.42.B - Produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium oraz 24.53.Z - Odlewnictwo metali lekkich.

Proces produkcji aluminiowych stopów odlewniczych jest procesem wieloetapowym. W całym procesie produkcyjnym Spółki można wyróżnić następujące główne etapy:

1. Przyjęcie dostaw, sortowanie, przygotowanie, uzdatnianie i składowanie złomu,
2. Topienie,
3. Przygotowanie ciekłego metalu do odlewania,
4. Odlewanie.
   
   

Ad I. Przyjęcie dostaw, sortowanie, przygotowanie, uzdatnianie i składowanie złomu.

Produkcja wtórnych stopów aluminium wymaga wstępnego etapu, którym jest przerób złomów aluminium. Sposób tego przerobu zależy od charakteru dostarczonego surowca.

Złom oraz odpady aluminiowe są dostarczane do zakładów Spółki transportem samochodowym ciężarowym. W zależności od rodzaju dostarczonego materiału oraz zakładu Spółki, dostarczany materiał może być poddawany następującym zabiegom:

1. Sortowanie ręczne przy rozładunku,
2. Sortowanie ręczne na sortowni odlewów lub sortowni plastyki,
3. Rozdrobnienie na kruszarce młotkowej,
4. Paczkowanie materiału,
5. Sortowanie mechaniczne na linii separatorów,
6. Suszenie wiórów na urządzeniu typu […].
   
   

Najprostszą formą przerobu i przygotowania złomów jest sortowanie, mające na celu eliminację materiałów niebezpiecznych oraz materiałów niepożądanych takich jak metale ciężkie, magnez, śmieci itp., a także podział materiału na odpowiednie grupy pod kątem efektywności ich dalszego zastosowania w procesie produkcyjnym.

Sortowanie może odbywać się ręcznie, podczas rozładunku złomów lub z wykorzystaniem linii do sortowania.

W ramach sortowania ręcznego przy rozładunku, samochód z dostawą ustawiany jest w rejonie rozładunku. Pracownicy rozładowują samochód ręcznie. W trakcie rozładunku odrzucają z dostawy elementy niepożądane tj. przedmioty niebezpieczne oraz zanieczyszczone innymi metalami, do skrzyń wsadowych.

W ramach sortowania ręcznego na sortowni odlewów oraz na sortowni plastyki samochód z dostawą ustawiany jest w rejonie sortowni. Za pomocą suwnicy lub żurawia z chwytakiem palczastym złom rozładowywany jest z samochodu małymi porcjami na przesiewacz wibracyjny. Z przesiewacza złom po oddzieleniu frakcji drobnej spada na taśmę sortowniczą. Pracownicy ustawieni przy taśmie odrzucają z dostawy elementy niepożądane tj. przedmioty niebezpieczne oraz zanieczyszczone innymi metalami. Złom pozbawiony elementów niepożądanych transportowany jest podajnikiem taśmowym do skrzyń wsadowych lub kontenerów. Wysortowane złomy aluminium są przewożone przy użyciu suwnicy z chwytakiem lub samochodem ciężarowym do boksów na hali surowcowej, skąd są pobierane do procesu produkcji stopów.

Przygotowanie złomu do topienia może także przybrać formę rozdrobnienia na kruszarce młotkowej. Linia do przerobu złomu aluminiowego wyposażona jest w zespoły urządzeń kruszących i sortujących. Podstawowym urządzeniem linii jest kruszarka młotkowa.

W procesie rozdrabniania złomu na kruszarce młotkowej dokonywane jest załadowanie złomem rynny zsypowej kruszarki za pomocą żurawia z chwytakiem palczastym i stalowego przenośnika taśmowego. Grawitacyjnie materiał zsuwa się na rolki podające umieszczone w dolnej części rynny zsypowej. Rolki ściskają i podają złom do kruszarki z kontrolowaną szybkością podawania. Obroty rolek podających są sterowane w celu utrzymania stałego obciążenia silnika głównego, co pozwala również uniknąć przeciążenia kruszarki.

W kruszarce złom jest rozdrabniany przez młotki zamontowane na obracającym się rotorze. Rozdrobniony i oczyszczony wstępnie złom jest transportowany do stanowiska oddzielania magnetycznego, przez przenośnik wibracyjny usytuowany pod kruszarką. Jest to pierwszy stopień separacji, w którym następuje oczyszczenie złomu aluminiowego z cząstek żelaza lub zanieczyszczonych żelazem części aluminiowych.

Urządzenie jest wyposażone w instalację odpylającą składającą się z cyklonu do oddzielania frakcji gruboziarnistych oraz z filtra tkaninowego do ostatecznego odpylenia przerabianego złomu.

Rozdrobniony złom uzyskany po procesie kruszenia jest transportowany za pomocą taśmociągu do układu separatorów bębnowych gdzie następuje jego podział na frakcje.

Frakcje poniżej 150 mm kierowane są na separatory, których głównym zadaniem jest oddzielenie zanieczyszczeń niemetalicznych (plastik, drewno, guma, itp.). Następnie odpowiednio podzielone mniejsze frakcje o wymiarach 10-30 mm, 30-90 mm, i 90-150 mm transportowane są taśmociągami na sortery. Sortery wykorzystując promieniowanie rentgenowskie umożliwiają prowadzenie dalszej separacji tj. usuwanie zanieczyszczeń metali ciężkich. Sortery rozpoznają materiały na podstawie różnic w masie atomowej pierwiastków, co umożliwia bardzo wysoką skuteczność sortowania.

Część surowca do produkcji stopów aluminium dostarczana jest w postaci wiórów aluminium. Jeżeli dostarczone wióry są zawilgocone i zaolejone, należy je uzdatnić przed wprowadzeniem do pieca. Proces ten przeprowadzany jest w suszarko - chłodziarce wiórów typu [...].

Dostarczone wióry po klasyfikacji i kontroli jakości są wysypywane do boksów na hali surowcowej. Z boksów wióry są następnie przewożone w rejon urządzenia typu […] ładowarką kołową lub suwnicą z czerpakiem wannowym.

Pracownik obsługujący urządzenie typu […] przy użyciu narzędzi ręcznych podaje wióry na kratę wibracyjną, która zatrzymuje złomy kawałkowe i wióry skłębione, nie nadające się do przerobu na urządzeniu. Obsługa odrzuca ręcznie złomy kawałkowe do skrzyni a wióry skłębione podaje do łamacza.

Wióry, które przechodzą przez kratę, a także te podawane na łamacz, przenośnikiem kubełkowym są transportowane do zasobnika. Z zasobnika poprzez podajnik talerzowy oraz rynnę wibracyjną wióry są podawane do bębna. Bęben urządzenia typu […] podzielony jest na dwie strefy: podgrzewającą oraz studząca.

W pierwszej strefie bębna wióry są podgrzewane gazem do temperatury ok. 450-500°C, następuje odparowanie wilgoci oraz spalanie zanieczyszczeń organicznych. W części tej zainstalowane są palniki główny i pilotowy, które umożliwiają nagrzanie mokrych wiórów do temp. 400-500°C. W temperaturze tej następuje zapalenie się par oleju co pozwala na kontynuowanie procesu suszenia bez udziału palnika głównego. Utrzymanie stałej temperatury w suszarce odbywa się automatycznie przez odpowiednie dozowanie oleju, bądź wody lub przez włączanie palnika głównego. Powstałe spaliny odprowadzane są do dopalacza, gdzie powstające zanieczyszczenia są neutralizowane poprzez dopalanie w temperaturze 800°C, a następnie są schładzane w chłodnicy i odpylane w filtrze tkaninowym i kierowane do emitora.

W drugiej strefie wióry są schładzane do temperatury ok. 200°C. Po opuszczeniu bębna wióry są transportowane podajnikiem kubełkowym na separator magnetyczny, a następnie na sito wibracyjne. Separator magnetyczny oddziela zanieczyszczenia magnetyczne, natomiast sito oddziela frakcję drobną.

Z sita wibracyjnego wióry spadają do skrzyń metalowych, które obsługa urządzenia przewozi wózkiem widłowym na wagę a następnie wysypuje do boksów na hali surowcowej, skąd są pobierane do procesu produkcji stopów.

Urządzenie typu […] jest zasilane gazem ziemnym. Dodatkowo do napędów m.in. wentylatorów zużywana jest energia elektryczna.

Niektóre materiały podlegają również paczkowaniu za pomocą paczkarki do złomów, która zasilana jest energią elektryczną.

Faza przyjęcia dostaw, sortowania, przygotowania, uzdatniania i składowania złomu jest bardzo istotna dla dalszych etapów procesu produkcyjnego aluminiowych stopów odlewniczych i ma bezpośredni wpływ na jego efektywność zarówno pod kątem jakościowym jak i kosztowym.

Ad. II. Topienie.

Topienie jest podstawową i najbardziej energochłonną operacją produkcji aluminiowych stopów odlewniczych ze złomów. Ciepło potrzebne do stopienia złomu może pochodzić z gazu ziemnego lub energii elektrycznej, w zależności od typu pieca. Temperatura topienia aluminium wynosi 700-800°C. W zakładach Spółki stosowane są trzy typy pieców topielnych:

1. Gazowe piece wannowe o pojemności 25t,
2. Elektryczne indukcyjne piece tyglowe o pojemności 2,2t, 3,0t i 6,0t,
3. Gazowe wychylne piece obrotowe o pojemności 28t.
   
   

1. Topienie w gazowych piecach wannowych.
   
   

Wsad do gazowych pieców topielnych ładowany jest mechanicznie przy użyciu ładowarki kołowej lub suwnicy, podajników stalowo-członowych oraz wsadzarki. Wsad ładowany jest porcjami do pieca, aż do stopienia całości wsadu przewidzianego na dany wytop. Zgary (żużle) powstałe w trakcie topienia usuwane są z pieca do specjalnych pojemników przy pomocy urządzenia czyszczącego, napędzanego silnikiem spalinowym. Pojemniki ze zgarami przewożone są spalinowym wózkiem widłowym do prasy […] zasilanej energią elektryczną. Po wyciśnięciu ciekłego metalu ze zgarów pojemnik ze sprasowanymi zgarami przewożony jest do magazynu zgarów.

Po zakończeniu procesu zgarowania otwierany jest otwór spustowy i ciekły metal grawitacyjnie spływa do pieca odstojowego poprzez rynnę przelewową.

2. Topienie w piecach indukcyjnych.
   
   

Wsad do indukcyjnych pieców topielnych ładowany jest do skrzyń wsadowych w magazynie surowców. Przy użyciu suwnicy wsad jest wysypywany ze skrzyni do pieca, a puste skrzynie odstawiane są na pole odkładcze.

Po stopieniu wszystkich porcji wsadu, na piec zakładana jest krata zabezpieczająca i metalowym czyszczakiem osoba wytapiająca oddziela zgary od ścian pieca a następnie przy użyciu stalowej łyżki wybiera zgary z pieca do pojemnika żeliwnego.

Pojemniki ze zgarami przewożone są spalinowym wózkiem widłowym do prasy […] zasilanej energią elektryczną. Po wyciśnięciu ciekłego metalu ze zgarów pojemnik ze sprasowanymi zgarami przewożony jest do magazynu zgarów wyposażonego w odciąg i system odpylania.

Po zakończeniu procesu zgarowania piec wychylany jest hydraulicznie i ciekły metal spływa poprzez rynny do pieca odstojowego.

3. Topienie w gazowych wychylnych piecach.
   
   

Wsad do gazowych pieców obrotowych ładowany jest mechanicznie przy użyciu ładowarki kołowej lub suwnicy, oraz wsadzarki. Wsad ładowany jest porcjami do pieca, aż do stopienia całości wsadu przewidzianego na dany wytop.

Po zakończeniu procesu topienia piec wychylany jest hydraulicznie i ciekły metal grawitacyjnie spływa do pieca odstojowego poprzez rynnę przelewową. Zgary solne (żużle) powstałe w trakcie topienia są wysypywane z pieca do specjalnych pojemników. Pojemniki ze zgarami przewożone są do magazynu zgarów wyposażonego w odciąg i system odpylania.

Spaliny z pieców topielnych i z odciągów znad pieców są odprowadzane do dopalacza gdzie zanieczyszczenia są neutralizowane poprzez dopalanie w temperaturze powyżej 800°C, a następnie po schłodzeniu w chłodnicy są kierowane poprzez filtr tkaninowy do emitora. Dodatkowo piece zaopatrzone są w instalację odpylającą. Urządzenia do dopalania spalin oraz instalacja odpylająca zasilane są energią elektryczną. Proces dopalania spalin oraz odpylania są niezbędnym etapem przeprowadzania procesu topienia w zgodzie z przepisami ochrony środowiska.

Ad. III. Przygotowanie ciekłego metalu do odlewania.

Przygotowanie ciekłego metalu do odlewania odbywa się w piecach odstojowych. Obejmuje:

1. Uzupełnienie składu chemicznego metalu tj. stopienie odpowiedniej ilości dodatków stopowych,
2. Usunięcie z powierzchni metalu zgarów powstałych przy przelewaniu metalu z pieca topielnego oraz podczas topienia dodatków stopowych,
3. Podgrzanie metalu do odpowiedniej temperatury.

Rafinacja stopów przeprowadzana jest w rafinatorze metodą barbotażową. Jako rafinator stosowany jest argon lub azot. Proces rafinacji ma na celu usunięcie ze stopu wodoru, zanieczyszczeń niemetalicznych i tlenków. Gaz obojętny doprowadzany jest do rafinatorów przewodami z instalacji rozprężnej znajdującej się na zewnątrz hali. Bezpośrednio po rafinacji metal podawany jest do maszyny odlewniczej.

Transport metalu z pieców odstojowych do rafinacji i odlewania gąsek odbywa się systemem rynien w wyniku wychylenia pieca lub otwarcia otworu spustowego. Rynny do transportu płynnego metalu posiadają system podgrzewania palnikami gazowymi. Na hali pieców odstojowych znajdują się również stanowiska do wygrzewania kadzi (termosów). Palniki do wygrzewania kadzi są opalane gazem ziemnym.

Ad. IV. Odlewanie.

Po ustaleniu i sprawdzeniu składu chemicznego oraz modyfikacji metal odlewany jest na maszynę odlewniczą przez rafinator lub do kadzi transportowej (termosu) w celu przetransportowania w postaci ciekłej do klienta. W ten sposób powstają wyroby gotowe Spółki tj. stopy aluminiowe, stopy wstępne, aluminium do odtleniania stali oraz aluminium w postaci ciekłej.

Spust metalu z pieców odstojowych do kadzi transportowych - termosów ustawionych w specjalnych, kanałach wykonanych przy piecach, dokonywany jest poprzez wychylenie pieca lub grawitacyjnie przez otwór spustowy umieszczony w bocznej ścianie pieca. Przemieszczanie kadzi i ich załadunek na specjalistyczne samochody przystosowane do ich transportu odbywa się przy pomocy suwnicy.

Ciekły metal z rafinatora podawany jest na tzw. koło zalewowe lub zalewak, z którego metal dozowany jest do metalowych wlewnic. Wlewnice te poruszają się ruchem ciągłym, okrężnym. Po zalaniu wlewnice przechodzą przez urządzenie do usuwania tlenków (opcjonalnie) i następnie do urządzenia wybijające gąski na przenośnik taśmowy. Gąski transportowane są tym przenośnikiem do komory chłodzenia, gdzie schładzane są z temp. ok. 450°C do 50°C przy pomocy intensywnego natrysku wody. Przed wyjściem z komory chłodzącej gąski są suszone strumieniem powietrza.

Chłodzenie gąsek w komorze chłodniczej realizowane jest w systemie obiegu zamkniętego przepływu wody. W procesie chłodzenia zużywana jest energia elektryczna.

Kolejnymi etapami jest cechowanie gąsek przy pomocy drukarki atramentowej (nr wsadu/partii i kod stopu) i kontrola wysokości gąsek przy pomocy zespołu pomiaru wysokości. Gąski o niewłaściwych wymiarach nie są zabierane przez roboty sztaplujące. Są natomiast transportowane do przenośnika, który przenosi je do pojemnika na wyroby niezgodne z wymiarami.

Robot sztaplujący gąski ustawia je w stosy, które chwytak widłowy układa na przenośniku stosów. Przenośnik stosów transportuje je do stacji ważenia i taśmowania. Stacja taśmowania wiąże automatycznie stosy przy pomocy dwóch taśm typu […]. Końcowym etapem jest wykonanie i naklejenie na stos etykiet lub przywieszek.

W przypadku maszyn nie wyposażonych w automatyczny układ sztaplowania, gąski są segregowane i układane w stosy oraz taśmowany ręcznie przez obsługę maszyny odlewniczej.

Tak przygotowany wyrób w postaci zapakowanych w stosy gąsek przekazywany jest do magazynu wyrobów gotowych.

Na każdym etapie produkcji (przyjęcie i przygotowanie złomu, topienie wiórów, topienie w piecach obrotowych i odstojowych) materiały i ciekły metal będą poddawane kontroli jakości. Kontrola jakości może się odbywać przy pomocy takich urządzeń jak spektrometr, piece laboratoryjne (do wiórów i zgarów), frezarki do próbek, polerki metalograficzne, mikroskopy, wagi do indeksu gęstości.

W piecach laboratoryjnych topione są reprezentatywne próbki wiórów, złomu i zgarów celem określenia ich składu chemicznego oraz stopnia zanieczyszczeń. Po stopieniu porcji wsadu pobierana jest próbka w celu zbadania składu chemicznego.

W procesie produkcji w ramach procesów topienia, przygotowania ciekłego metalu do odlewania oraz odlewania, energia elektryczna wykorzystywana jest do napędów mechanizmów pieców, maszyn odlewniczych oraz odprowadzania i oczyszczania spalin, suwnic transportowych, pompowaniach układu chłodzenia, wentylacji w ramach odpylania oraz produkcji sprężonego powietrza.

Wszystkie wskazane powyżej czynności wykonywane w kolejnych etapach (I-IV), stanowią następujące po sobie, niezbędne elementy tego samego procesu produkcyjnego. W celu uproszczenia, w dalszej części wniosku, w tym w pytaniu, Spółka, w celu określenia opisanego powyżej procesu produkcyjnego, będzie posługiwać się pojęciem „Proces”.

Spółka zaznacza, iż do Procesu nie zalicza zużycia energii elektrycznej na cele oświetlenia pomieszczeń produkcyjnych oraz zużycia w pomieszczeniach biurowych i socjalnych.

Spółka wskazuje, że jest podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej w opisanym w niniejszym wniosku Procesie. Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że od lutego 2016 roku będzie przekazywać do właściwego naczelnika urzędu celnego do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystana będzie energia elektryczna w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, oświadczenie o ilości wykorzystanej energii oraz sposobie jej wykorzystania.

Oświadczenie będzie zawierać:

1. Nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. Ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. Sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. Datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy opisany powyżej (w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Proces produkcji mieści się w dyspozycji pojęcia „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy.

1.

Dyrektywy wydawane przez Unię Europejską wiążą państwa członkowskie Unii Europejskiej w odniesieniu do celu w nich określonego. Stanowią akty prawne, na mocy których prawodawcy państw członkowskich Unii Europejskiej zostają zobowiązani do wprowadzenia (implementacji) stosownych regulacji służących określeniu celu wskazanego dyrektywą.

W odniesieniu do opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej podatkiem akcyzowym została wydana Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51) (dalej: „Dyrektywa Energetyczna”).

W art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie Dyrektywy Energetycznej zastrzeżone zostało, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, tj. do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej, które to zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 3. Zgodnie z brzmieniem powyższego artykułu, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Spółka już w chwili obecnej jest podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej, oraz będzie dopełniać obowiązku składania wymaganych oświadczeń w terminach określonych w ustawie.

2.

Jednocześnie ani Dyrektywa Energetyczna, ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają bezpośrednio definicji „procesu metalurgicznego”. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy zużycie energii elektrycznej w danym procesie przemysłowym będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnej „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania dyrektywy w swoich porządkach prawnych, muszą dokonać implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy Energetycznej oraz mieć wzgląd na rolę tej dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy Energetycznej w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą produktów energetycznych (w tym energii elektrycznej) zużywanych w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą tej dyrektywy. Zgodnie z motywem 22 Preambuły: „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie, produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne.” Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc, że produkty uważane za mające podwójne zastosowanie realizują cel dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy Energetycznej), że za takie podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Takie podejście prawodawcy unijnego nie może dziwić. Prawodawca ten zdaje sobie bowiem sprawę ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym, a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa poszczególnych państw. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, w myśl Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w hutnictwie, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki energii są znacznie łatwiej dostępne i przez to tańsze. Zatem to wyłączenie wpisuje się w istotę polityki i integracji europejskiej, dla której to integracji podwalinę stanowiło zawiązanie w 1952 r. a następnie przekształcenie w poprzedniczkę Unii Europejskiej, tj. w Europejską Wspólnotę Gospodarczą, historycznej Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Tym samym, za zgodną z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do „procesów metalurgicznych”, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia najbardziej elementarnych interesów i polityki Unii Europejskiej.

Takie ujęcie wymusza w efekcie, stosując wykładnię prowspólnotową, zgodną z celami Dyrektywy Energetycznej, interpretację pojęcia „procesu metalurgicznego” jako całości procesów zachodzących w przemyśle metalurgicznym, ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu.

Stąd też za prawidłowe należy uznać podejście polskiego ustawodawcy polegające na wprowadzeniu do ustawy o podatku akcyzowym pojęcia „proces metalurgiczny” bez jego ograniczania definicją, która mogłaby być wobec uwarunkowań technologicznych zbyt wąska, a przez to ograniczająca istotę zwolnienia z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Poparcie dla powyższych konkluzji odnajdujemy także w zasadach wykładni językowej. W literaturze specjalistycznej „metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977.). Zgodnie zaś ze Słownikiem Języka Polskiego „metalurgia” to „dział przemysłu zajmujący się produkcją metali”. Z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych.

Z tej pespektywy procesy, które mają miejsce w zakładach Spółki, a które są przedstawione w stanie faktycznym [oraz zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] niniejszego wniosku, jako że przedstawiają ciąg czynności i procesów niezbędnych do wytworzenia wtórnych aluminiowych stopów odlewniczych, stanowią „procesy metalurgiczne”.

3.

Z uwagi na to, że przepisy Dyrektywy Energetycznej stanowią punkt wyjścia dla porządku prawnego wszystkich państw członkowskich, wskazówkę jak rozumieć i stosować pojęcie „procesów metalurgicznych” może stanowić także sposób implementacji wyłączenia produktów energetycznych podwójnego zastosowania, w tym wypadku produktów wykorzystywanych w procesach metalurgicznych, z zakresu regulacji Dyrektywy Energetycznej w innych państwach członkowskich. Szczególnie w odniesieniu do tych państw, które były państwami założycielskimi zarówno Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, a także wyrosłych na jej gruncie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i w efekcie Unii Europejskiej, a przy tym są podobnie jak Polska krajami z rozbudowanym przemysłem ciężkim. Mając to na uwadze, poniżej Spółka odniesie się w szczególności do przypadków Niemiec i Francji, które wprowadziły w swoich ustawodawstwach definicje procesu metalurgicznego.

Ustawodawca niemiecki dokonał implementacji art. 2 ust 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej poprzez wprowadzenie sekcji 51 (1) nr 1 lit. b Podatkowego Kodeksu Energetycznego. Przepisy te przewidują własną definicję „procesów metalurgicznych”.

W świetle tych postanowień procesy metalurgiczne oznaczają:

• Wytwarzanie i przetwórstwo metali (np. aluminium),
  
• Kucie, prasowanie, tłoczenie, walcowanie metalu w ramach procesu jego produkcji,
  
• Obróbka i powlekanie metalu.
  
  
  

Definicja ta obejmuje więc pełny proces produkcji metali.

Z kolei w prawodawstwie francuskim akt wykonawczy wydany w celu implementacji norm unijnych w zakresie opodatkowania akcyzą produktów energetycznych stanowi, że produkty energetyczne uważa się za mające podwójne zastosowanie, gdy są wykorzystywane w celach grzewczych oraz gdy ich spalanie jest niezbędne do uzyskania innych produktów, które będą wykorzystywane w tych celach.

Procesy metalurgiczne oznaczają procesy produkcyjne lub przeróbki w wysokich temperaturach metali żelaznych i nieżelaznych i ich stopów, wyszczególnione poniżej:

• Brykietowanie węgla, węgla drzewnego, rudy żelaza, produkcja syntetycznego grafitu,
  
• Prażenie lub spiekanie rudy metalu, łącznie z rudą siarczkową,
  
• Produkcja koksu,
  
• Produkcja stali, żelaza, żeliwa, stopów żelaza,
  
• Obróbka rud metali nieżelaznych, produkcja metali i stopów nieżelaznych,
  
• Produkcja stopów krzemu lub węgliku krzemu w piecu elektrycznym,
  
• Wytapianie ołowiu i stopów zwierających ołów,
  
• Wytapianie metali żelaznych i ich stopów,
  
• Wytapianie metali nieżelaznych i ich stopów,
  
• Mechaniczna obróbka metali i stopów metali poprzez walcowanie, wyciskanie, rozciąganie a także obróbka cieplna poprzez kucie, punktowanie,
  
• Chłodzenie szybkie, wyżarzanie, hartowanie metali i stopów metali,
  
• Ogrzewanie i procesy przemysłowe przeprowadzane z użyciem stopionej stali w celu walcowania, wyciskania i rozciągania.
  
  
  



Powyższa definicja także obejmuje pełen proces niezbędny do produkcji metali.

Uwzględniając powyższe, w opinii Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym [oraz zdarzeniu przyszłym – przypis Organu] Proces produkcji wtórnych aluminiowych stopów odlewniczych jest procesem metalurgicznym.

Warto przy tym zauważyć, że szereg innych państw członkowskich (zarówno z tzw. „piętnastki”, jak też państw członkowskich, które w późniejszym okresie dołączyły do Unii Europejskiej), aby zdefiniować „procesy metalurgiczne” odwołało się do klasyfikacji statystycznej wynikającej z postanowień Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskie (Dz.U.UE.L.1990.293.1 ze zm.) (dalej: "Rozporządzenie NACE z 1990 r.” lub „NACE Rev. 1”) lub zastępującego go Rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U.UE.L.2006.393.1 ze zm.) (dalej: „Rozporządzenie NACE z 2006 r.” lub „NACE Rev. 2”).

Tak też zgodnie z belgijskimi przepisami akcyzowymi, przez „procesy metalurgiczne” rozumie się procesy prowadzące do uzyskania produktów sklasyfikowanych według następujących kodów DI klasyfikacji NACE lub według kodów Prodcom:

• 23.10 Wytwarzanie produktów koksowania węgla;
  
• 27.10 Produkcja żeliwa i stali oraz stopów żelaza
  
• 27.41 Produkcja metali szlachetnych
  
• 27.42 Produkcja aluminium, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie;
  
• 27.43 Produkcja ołowiu, cynku i cyny, z wyłączeniem kodów 27.43.23.00, 27.43.26.00 i 27.43.29.00;
  
• 27.44 Produkcja miedzi, aż do kodu 27.44.25.00 włącznie;
  
• 27.45 Produkcja pozostałych metali nieżelaznych, z wyłączeniem kodów 27.45.24.30, 27.45.24.50, 27.45.30.17 (kod 8102 99 00), 27.45.30.23 (kod 8103 90 90), 27.45.30.25 (kod 8104 90 00), 27.45.30.27 (kod 8105 90 00), 27.45.30.33 (kod 8106 00 90), 27.45.30.37, 27.45.30.43 (kody 8108 90 10, 8108 90 70, 8108 90 90), 27.45.30.45 (kod 8109 90 00), 27.45.30.47 (kod 8110 90 00), 27.45.30.53 (kod 8111 00 90), 27.45.30.55 (kody 8112 19 00, 8112 29 00, 8112 30 90, 8112 40 90, 8112 59 00, 8112 99 10, 8112 99 30 i 8112 99 80) oraz 27.45.30.57 (kod 8113 00 90).
  
  
  



Ponadto, odesłanie do klasyfikacji statystycznej NACE w zakresie definiowania pojęcia „procesów metalurgicznych” znajduje się również w prawodawstwie Rumunii (odesłanie do kodu 24 NACE Rev. 2), jak i Bułgarii (odesłanie do kodu DJ 27 NACE Rev. 1). W prawodawstwie czeskim „procesy metalurgiczne” zostały zdefiniowane w przepisach akcyzowych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej NACE Rev. 1. W szczególności, zgodnie z czeskimi przepisami akcyzowymi „procesy metalurgiczne” obejmują obróbkę cieplną rud oraz ich koncentratów, a także produkcję podstawowych metali oraz produktów metalurgicznych objętych kodem DJ 27 według klasyfikacji NACE.

Podsumowując, jakkolwiek różną technikę legislacyjną zastosowały poszczególne kraje, które zdecydowały się zdefiniować pojęcie „procesy metalurgiczne” to można je podzielić zasadniczo na dwie grupy:

• wprowadzające definicję opisową - w tych przypadkach wyraźnie widać, że poszczególne kraje starały się pokryć definicją pełne spektrum procesów, aż do wytworzenia wyrobów przemysłu metalurgicznego,
  
• odwołujące się do klasyfikacji działalności - w tych przypadkach już samo odwołanie do klasyfikacji działalności, której istotą jest wytworzenie określonych produktów sprawia, że definicja procesów metalurgicznych zawiera całość procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstwa metalurgicznego.
  
  
  

W efekcie należy stwierdzić, że jakkolwiek z praktycznego punktu widzenia przydatne może być wprowadzanie takich definicji legalnych, to jednak podejście, które zastosowała Polska, chociaż prowadzi do tożsamych wniosków co do szerokiego zakresu zastosowania, to jest tym właściwsze, że nie rodzi ryzyka, że wprowadzona definicja nie jest wystarczająco szeroka, np. jako efekt postępu technologicznego nieuwzględnionego w historycznie stworzonych definicjach procesu metalurgicznego.

4.

Celem uzupełnienia warto także odnieść się do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz.1885). Polska klasyfikacja PKD jest bowiem oparta na NACE Rev. 2. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami dział 24 PKD i odpowiednio 24 NACE Rev. 2 obejmuje:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
  
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  
  

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów tub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu.

W szczególności:

24.42.A Produkcja aluminium hutniczego.

Podklasa ta obejmuje:

• produkcję aluminium z tlenku glinu,
  
• produkcję aluminium z rafinacji elektrolitycznej odpadów lub złomu aluminium, produkcję stopów aluminium,
  
• produkcję półproduktów aluminiowych.
  
  
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• odlewnictwa metali nieżelaznych, sklasyfikowanego w 24.53.Z, 24.54.A i 24.54.B.
  
  
  

24.42.B Produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium.

Podklasa ta obejmuje: