Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-107/16/BK
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 31 marca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 5 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowe będzie:

• zakończenie drugiego roku podatkowego Wnioskodawcy 30 czerwca 2016 r. – jest nieprawidłowe,
• przyjęcie na podstawie zawiadomienia z 18 stycznia 2016 r., że kolejne lata podatkowe Wnioskodawcy będą obejmowały okresy od 1 lipca do 30 czerwca – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe będzie:

• zakończenie drugiego roku podatkowego Wnioskodawcy 30 czerwca 2016 r. oraz
• przyjęcie na podstawie zawiadomienia z 18 stycznia 2016 r., że kolejne lata podatkowe Wnioskodawcy będą obejmowały okresy od 1 lipca do 30 czerwca.
  
  

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. w organizacji powstała w dniu 14 maja 2015 r. poprzez podział spółki w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu Spółek Handlowych, tj. poprzez przeniesienie części majątku spółki dzielonej w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej składniki niematerialne i materialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. działalności w zakresie produkcji, wdrażania, serwisu i audytu oprogramowania, innych usług informatycznych, a także obrotu sprzętem informatycznym, na nowo zawiązaną spółkę z o.o. (podział przez wydzielenie). Spółka została zarejestrowana w KRS w dniu 28 maja 2015 r. W § 16 umowy spółki określono, że rok obrotowy zaczyna się 1 lipca i kończy się 30 czerwca, a pierwszy rok obrotowy kończy się 30 czerwca 2016 r. Zgodnie z postanowieniami art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od rozpoczęcia działalności. Spółka nie poinformowała jednak właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, dlatego pierwszy rok podatkowy stanowi okres od rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego, a więc do 31 grudnia 2015 r. Kolejny rok podatkowy rozpoczął się więc 1 stycznia 2016 r. Spółka pismem z dnia 18 stycznia 2016 r. zawiadomiła właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego i wyborze roku podatkowego stanowiącego 12 następujących po sobie miesięcy począwszy od 1 lipca do 30 czerwca. Z uwagi jednak na fakt, że postanowienia § 16 umowy spółki przewidywały zakończenie roku obrotowego w dniu 30 czerwca 2016 r., to zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, księgi rachunkowe spółki powinny zostać zamknięte na dzień kończący rok obrotowy, a wiec na 30 czerwca 2016 r. To z kolei zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wywoła skutek w postaci zamknięcia roku podatkowego spółki w dniu 30 czerwca 2016 r. Kolejne lata podatkowe będą obejmowały okres od 1 lipca do 30 czerwca.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy prawidłowe będzie zamknięcie drugiego roku podatkowego z dniem 30 czerwca 2016 r.?

Czy na podstawie zgłoszenia o zmianie roku podatkowego z dnia 18 stycznia 2016 r. o wyborze roku podatkowego od 1 lipca do 30 czerwca spółka może stosować taki rok podatkowy w kolejnych latach?

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zamknięcie drugiego roku podatkowego z dniem 30 czerwca 2016 r. będzie prawidłowe.

Jednocześnie na podstawie zgłoszenia o zmianie roku podatkowego z dnia 18 stycznia 2016 r. o wyborze roku podatkowego od 1 lipca do 30 czerwca, spółka może stosować taki rok podatkowy w kolejnych latach.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 z dnia 29 września 1994 r. ustawy o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.), rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Ww. przepis stanowi zatem o tożsamości roku obrotowego oraz podatkowego. Rok obrachunkowy powinien być zawsze tożsamy z rokiem podatkowym, co ma również wpływ na moment zamknięcia ksiąg rachunkowych podmiotu gospodarczego.

Zauważyć jednakże należy, że ustawa o rachunkowości nie jest ustawą podatkową, zatem nie może kreować odmiennych zasad w przedmiocie określenia roku podatkowego.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Ze względu na powyższe, należy dokonać analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie uregulowań dotyczących roku podatkowego, w tym możliwości jego wyboru oraz zmiany.

Art. 8 ust. 1-7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm. – dalej: ustawa o CIT), daje podatnikom tego podatku możliwość wyboru roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, a także zawiera zasady określenia roku podatkowego w sytuacjach szczególnych.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o CIT, w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.

W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a ustawy o CIT).

Jak stanowi art. 8 ust. 3 ustawy o CIT, w razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Przy czym, zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego (art. 8 ust. 4 ustawy o CIT).

Jednakże, stosownie do art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

Tak więc ustawodawca – wprowadzając zasadę, że rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym – daje jednocześnie podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych możliwość przyjęcia jako roku podatkowego innego okresu kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. Skorzystanie z tej możliwości jest uzależnione od spełnienia określonych warunków, tj.: zawarcia stosownych postanowień w dokumencie regulującym zasady ustrojowe podatnika oraz zawiadomienia w stosownym terminie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonanym wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy.

Zauważyć należy, że uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zmiany roku podatkowego odwołują się również do innych przepisów, które regulują kwestie zamknięcia ksiąg rachunkowych. Te odrębne przepisy są zawarte w ustawie o rachunkowości.

W przypadku gdy na podatniku ciąży obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych przed upływem przyjętego roku podatkowego za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W takim przypadku kolejny rok podatkowy trwa od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego (najczęściej jest to koniec roku kalendarzowego, który jest zbieżny z wybranym rokiem podatkowym). Odmiennie niż w przypadku dobrowolnej zmiany roku podatkowego przez podatnika, w przypadku wymuszonej zmiany roku podatkowego uzależnionej od obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych nie spoczywa na podatniku obowiązek zawiadomienia organu podatkowego o tym fakcie. Zmiana roku podatkowego następuje niejako niezależnie od podatnika i jest wymuszona obowiązującymi przepisami, a ustawa podatkowa tylko sankcjonuje powstałe okoliczności.

W interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-106/16/BK uznano za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzające, że pierwszy po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej rok podatkowy nowo powstałej spółki zakończył się 31 grudnia 2015 r., albowiem z treści przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynikało, że spółka nie dopełniła jednego z warunków umożliwiających przyjęcie innego niż rok kalendarzowy roku podatkowego, tj. nie zawiadomiła w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej naczelnika urzędu skarbowego o dokonanym wyborze. W konsekwencji Spółka zobowiązana była do przyjęcia, że w jej przypadku pierwszy rok podatkowy zakończył się w dniu 31 grudnia 2015 r. i na ten dzień winna była również zamknąć ewidencje księgowe pozwalające na ustalenie wyniku finansowego za ten okres. Zatem z dniem 1 stycznia 2016 r. rozpoczął się drugi rok podatkowy spółki z o.o.

Z treści wniosku wynika również, że pismem z dnia 18 stycznia 2016 r. Spółka zawiadomiła właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego i wyborze roku podatkowego stanowiącego 12 następujących po sobie miesięcy począwszy od 1 lipca do 30 czerwca. Zawiadomienie to nastąpiło zatem w terminie określonym w art. 8 ust 4 ustawy o CIT, co oznacza, że stosownie do art. 8 ust. 3 tej ustawy, drugi rok podatkowy Spółki – rozpoczęty 1 stycznia 2016 r. – nie może być krótszy niż dwanaście miesięcy i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe. Oznacza to, że rok ten nie może zostać zamknięty 30 czerwca 2016 r., lecz 30 czerwca 2017 r.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zatem zastosowania powołany przez Wnioskodawcę we wniosku art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, albowiem nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. przepisu, a dokonana zmiana roku podatkowego wynika wyłącznie z woli Wnioskodawcy, nie zaś ze zdarzeń gospodarczych obligujących Spółkę do zmiany tego roku.

Co prawda, księgi rachunkowe zamyka się w myśl art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości na dzień kończący rok obrotowy, to jednak rok obrachunkowy powinien być tożsamy z rokiem podatkowym. Innymi słowy w art. 12 ust. 2 ustawy o rachunkowości wyliczone zostały sytuacje, w których powstanie obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, w których możliwe będzie zastosowanie postanowień wynikających z art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, to jednak nie może dotyczyć to pkt 1 art. 12 ust. 2, tj. końca roku obrotowego, gdyż zawsze musi być to ten sam dzień, w którym Spółka zamyka rok podatkowy. Przepis art. 8 ust. 6 ustawy podatkowej jest przepisem szczególnym, odnoszącym się do incydentalnych przypadków, jak np. zakończenie działalności, postawienie jednostki w stan likwidacji lub upadłości, czy zmiana formy prawnej (z pewnymi wyjątkami), które w przypadku Wnioskodawcy nie miały miejsca.

Reasumując, drugi rok podatkowy Wnioskodawcy winien zostać zamknięty 30 czerwca 2017 r., natomiast kolejne lata podatkowe mogą obejmować, przypadające po tej dacie okresy od 1 lipca do 30 czerwca.

Dla stosowania ww. lat podatkowych nie będzie przy tym konieczne składanie ponownego zawiadomienia o zmianie roku podatkowego.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy prawidłowe będzie:

• zakończenie drugiego roku podatkowego Wnioskodawcy 30 czerwca 2016 r. – jest nieprawidłowe,
• przyjęcie na podstawie zawiadomienia z 18 stycznia 2016 r., że kolejne lata podatkowe Wnioskodawcy będą obejmowały okresy od 1 lipca do 30 czerwca – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.