Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.86.2016.1.MG
z 17 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w 2016 r. dobrowolnego odszkodowania oraz dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie w ramach Programu Dobrowolnych Odejść (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty w latach 2015-2016 dobrowolnego odszkodowania oraz dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od dnia 12 listopada 1996 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. był pracownikiem …. S.A. Odział KW …... Stosunek pracy Wnioskodawcy ustał w wyniku rozwiązania na mocy porozumienia stron – zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiazywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników ( Dz. U. z 2015 r., poz. 192). Wnioskodawca był pracownikiem zatrudnionym na czas nieokreślony i objętym Gwarancją Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej ze stażem zatrudnienia u tego pracodawcy powyżej 10 lat. W związku z tym w dniu wejścia Programu Dobrowolnych Odejść w życie, był pracownikiem w pełni uprawnionym do skorzystania z tego Programu.

Wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą zgodnie z Regulaminem IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, ogłoszonego na podstawie uchwały nr …. Zarządu …. S.A. z dnia 22 grudnia 2014 r. w sprawie wprowadzenia ww. Programu i wdrożonego zgodnie z poleceniem nr …/2014 Dyrektora Oddziału Kopalnia …. z dnia 23 grudnia 2014 r. Program ten został skierowany do pracowników wszystkich obszarów działalności pracodawcy.

Regulamin IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść jest Regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.).

Realizacja Programu Dobrowolnych Odejść została podzielona na V etapów:

1. I etap - od dnia 2 stycznia 2015 r. do dnia 30 czerwca 2015 r.,
2. II etap - od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.,
3. III etap - od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2016 r.,
4. IV etap - od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.,
5. V etap - od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 czerwca 2017 r.
   
   

Pracodawca zgodnie z § 3 pkt 2 ww. Regulaminu, wyraził zgodę na udział Wnioskodawcy w Programie. Zgodnie z treścią § 3 pkt 3 i 4 tego Regulaminu, skorzystanie przez Wnioskodawcę z ww. Programu Dobrowolnych Odejść wyłączyło Jego prawo do odszkodowań i rekompensat wynikających z Umów Społecznych oraz prawo do odpraw i odszkodowań przysługujących Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym ZUZP. Dobrowolne odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy stanowiło kwotę wypłaconą przez pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń wynikających ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Wnioskodawca wskazał, że Program Dobrowolnych Odejść określa także zasady i wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw.

Zgodnie z Regulaminem IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawca otrzymał odszkodowania: dobrowolne odszkodowanie - uzależnione od liczby pełnych miesięcy brakujących do uzyskania przez Wnioskodawcę prawa do emerytury, tj. do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ale nie więcej niż 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń, liczonych jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz nie więcej niż 26-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osobowego za 2014 r. u pracodawcy, obliczonego wg metodologii GUS, dodatkową kwotę powiększającą dobrowolne odszkodowanie w zależności od liczby miesięcy między datą nabycia uprawnienia do ostatniej nagrody jubileuszowej, a datą rozwiązania umowy o pracę, tj. kwotę wyliczoną jako iloczyn podstawy wymiaru nagrody i liczby miesięcy podzielonej przez 60.

Podczas rozwiązywania stosunku pracy Wnioskodawca zawarł z pracodawcą umowę nr …, na podstawie której przystąpił do IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, do etapu I i na podstawie której zostały wypłacone należne Wnioskodawcy świadczenia pieniężne w dwóch ratach:

1. I rata – obejmująca: odprawę ustawową należną na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.), dobrowolne odszkodowanie z tytułu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, która została wypłacona Wnioskodawcy w ciągu 7 dni od daty rozwiązania stosunku pracy, tj. 30 kwietnia 2015 r.,
2. II rata – obejmująca: pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z tytułu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, która została wypłacona Wnioskodawcy w styczniu 2016 r.
   
   

Pracodawca (płatnik) dokonał wypłaty zobowiązań wynikających z zawartej umowy pomniejszonych o pobrane zaliczki na podatek dochodowy w dwóch ratach: w maju 2015 r. i styczniu 2016 r., zgodnie z dokumentami, tj.: PIT-11 za 2015 r., pismem od pracodawcy z dnia 21 marca 2016 r., nr ….., precyzującym składowe wypłaconych kwot w latach 2015 - 2016, a w szczególności wysokości przedmiotowych odszkodowań, kopią odcinka płacowego z dnia 23 stycznia 2016 r.

Wnioskodawca podał, że pracodawca odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych zarówno od odprawy pieniężnej, wynikającej z ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikiem stosunków pracy niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.) jak i od sumy odszkodowań (dobrowolnego odszkodowania i dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie) wypłaconych Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść w dwóch ratach tj.: w dniach 4 maja 2015 r. i 23 stycznia 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartości dobrowolnego odszkodowania i dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie, które zostały wypłacone Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść w 2015 r. są wolne od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i czy Wnioskodawcy należy się zwrot tego podatku od tych wartości pobranego przez płatnika w 2015 r.?
2. Czy pozostała część wartości dobrowolnego odszkodowania i dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie, która została wypłacona Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść w drugiej racie w styczniu 2016 r. jest wolna od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i czy Wnioskodawcy będzie się należał zwrot tego podatku pobranego przez płatnika w 2016 r., w rozliczeniu podatkowym za 2016 r.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kwoty dobrowolnego odszkodowania oraz dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy przez pracodawcę (płatnika) w 2016 r., zgodnie z uzgodnioną ze stroną społeczną treścią Regulaminu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, o którym według Wnioskodawcy jest mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) i z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczających zwolnienie takiego odszkodowania od podatku, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji według Wnioskodawcy, pracodawca …. S.A. KW ….. (płatnik) niesłusznie pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od odszkodowania wypłaconego Wnioskodawcy w 2016 r. i dlatego Wnioskodawcy będzie należał się zwrot podatku za 2016 r. przy rozliczeniu za rok 2016.

Wnioskodawca podał, że przedstawione wyżej stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna wydana w analogicznej sprawie (tzn. sytuacja z tego samego zakładu, z tego samego okresu czasu i na podstawie tego samego Regulaminu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść) przez Izbę Skarbową w Łodzi z dnia 16 marca 2016 r., nr IPTPB2/4511-838/15-3/KK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Nowe brzmienie cytowanego przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) –ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy podkreślić, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 12 listopada 1996 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. był pracownikiem Spółki. Stosunek pracy Wnioskodawcy ustał w wyniku rozwiązania na mocy porozumienia stron – zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiazywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wnioskodawca był pracownikiem zatrudnionym na czas nieokreślony i objętym Gwarancją Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej ze stażem zatrudnienia u tego pracodawcy powyżej 10 lat. W związku z tym w dniu wejścia Programu Dobrowolnych Odejść w życie, był pracownikiem w pełni uprawnionym do skorzystania z tego Programu. Wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą zgodnie z Regulaminem IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść. Program ten został skierowany do pracowników wszystkich obszarów działalności pracodawcy. Regulamin IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść jest Regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Realizacja Programu Dobrowolnych Odejść została podzielona na V etapów. Pracodawca zgodnie z § 3 pkt 2 ww. Regulaminu, wyraził zgodę na udział Wnioskodawcy w Programie. Zgodnie z treścią § 3 pkt 3 i 4 tego Regulaminu, skorzystanie przez Wnioskodawcę z ww. Programu Dobrowolnych Odejść wyłączyło Jego prawo do odszkodowań i rekompensat wynikających z Umów Społecznych oraz prawo do odpraw i odszkodowań przysługujących Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym ZUZP. Dobrowolne odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy stanowiło kwotę wypłaconą przez pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń wynikających ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Wnioskodawca wskazał, że Program Dobrowolnych Odejść określa także zasady i wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Zgodnie z Regulaminem IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawca otrzymał odszkodowania: dobrowolne odszkodowanie - uzależnione od liczby pełnych miesięcy brakujących do uzyskania przez Wnioskodawcę prawa do emerytury tj. do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ale nie więcej niż 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń, liczonych jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz nie więcej niż 26-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osobowego za 2014 r. u pracodawcy, obliczonego wg metodologii GUS, dodatkową kwotę powiększającą dobrowolne odszkodowanie - w zależności od liczby miesięcy między datą nabycia uprawnienia do ostatniej nagrody jubileuszowej, a datą rozwiązania umowy o pracę, tj. kwotę wyliczoną jako iloczyn podstawy wymiaru nagrody i liczby miesięcy podzielonej przez 60. Należne Wnioskodawcy świadczenia pieniężne zostały wypłacone w dwóch ratach: II rata – obejmująca pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z tytułu IV Edycji Programu Dobrowolnych Odejść, została wypłacona Wnioskodawcy w styczniu 2016 r. Pracodawca (płatnik) pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od ww. świadczenia.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a) g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W świetle powyższego, do dobrowolnego odszkodowania oraz kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie uzyskanej przez Wnioskodawcę w 2016 r., zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Skoro, jak wskazuje Wnioskodawca, wypłata drugiej raty dobrowolnego odszkodowania oraz kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie, następuje na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, z którego wprost wynikają wysokość i zasady ustalania tego świadczenia, a Regulamin ten jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełniona będzie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawcy w 2016 r. świadczenia pieniężne w postaci dobrowolnego odszkodowania i dodatkowej kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie w ramach Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, z którego wprost wynikają wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia, a Regulamin ten jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, pobrana przez pracodawcę w 2016 r. zaliczka na podatek dochodowy z tytułu wypłaconego odszkodowania oraz kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie stanowi nienależnie pobrany podatek przez płatnika, podlegający zwrotowi w wyniku złożenia przez Wnioskodawcę zeznania rocznego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, pomniejszonego o kwotę otrzymanego odszkodowania lub poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty, stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych otrzymanej w 2016 r. przez Wnioskodawcę kwoty dobrowolnego odszkodowania oraz kwoty powiększającej dobrowolne odszkodowanie, gdyż tylko te świadczenia są przedmiotem pytania nr 2 zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z tym, tutejszy Organ nie zajmował stanowiska w sprawie opodatkowania wypłaconej Wnioskodawcy odprawy.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji tutejszego Organu podatkowego wskazać należy, że orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego Organu.

Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.