Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-305/16-4/MS1
z 20 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data nadania 29 kwietnia 2016 r., data wpływu 2 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z poborem 70% podatku od wypłaconych odpraw i odszkodowań – jest:

• prawidłowe - w zakresie objęcia działaniem przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 odpraw i odszkodowań wynikających ze skrócenia okresu wypowiedzenia umów zawartych na czas nieokreślony jak i oznaczony (Pyt Nr 6);
• nieprawidłowe - w pozostałym zakresie (Pyt Nr 1, 2 i 5).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru 70% podatku od wypłaconych odpraw i odszkodowań.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 19 kwietnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-305/16-2/MS1 (data nadania 20 kwietnia 2016 r., data doręczenia 25 kwietnia 2016 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego oraz przeformułowanie pytań Nr 1 i Nr 4.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data nadania 29 kwietnia 2016 r., data wpływu 2 maja 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w terminie.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X.A. (zwana dalej: „Spółką” lub „X. S.A.”) jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.

Na podstawie art. 101 (2) Kodeksu pracy w X. S.A. zawierane są z członkami zarządu umowy o zakazie konkurencji (zwane dalej: „Umowami o zakazie konkurencji” lub „Umowami”).

Na mocy Uchwały Zarządu X. z dnia 6 września 2005 roku Umowy o zakazie konkurencji mogą być zawierane w imieniu Spółki z osobami zajmującymi następujące stanowiska:

1. dyrektor,
2. zastępca dyrektora,
3. pełnomocnik zarządu (odpowiedzialny za sprawy strategiczne z punktu widzenia firmy),
4. pracownik w szczególnie uzasadnionym przypadku.
   
   

Umowy o zakazie konkurencji z osobami zajmującymi stanowiska wskazane w pkt 1) - 3) mogą być zawierane na okres od 12 do 24 miesięcy, przy czym w przypadku zatrudnienia na innej podstawie niż umowa o pracę na czas nieokreślony, umowa o zakazie konkurencji może być zawarta na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

Umowy o zakazie konkurencji zawierane z pracownikami, o których mowa w pkt 4) mogą być zawierane na okres od 6 do 24 miesięcy. Wysokość odszkodowania z tytułu powstrzymania się od świadczenia pracy o charakterze konkurencyjnym wynosi od 25% do 70% wynagrodzenia. Wysokości odszkodowania na poszczególnych stanowiskach określa w umowie Zarząd X. S.A. Zgodnie z treścią zawieranych przez Spółkę Umów za działalność konkurencyjną wobec Spółki, uważa się w szczególności:

1. ujawnianie ważnych informacji zdobytych w trakcie trwania stosunku pracy, których ujawnienie mogłoby narazić Spółkę na szkodę,
2. tworzenie podmiotu, którego zakres działalności pokrywa się z zakresem działalności głównej lub ubocznej Spółki albo pozostawaniu wspólnikiem lub członkiem władz takiego podmiotu,
3. świadczenie pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu, którego zakres działalności pokrywa się z zakresem działalności głównej lub ubocznej Spółki,
4. zatrudnianie na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego na własny lub cudzy rachunek osób spośród władz i pracowników Spółki w celu prowadzenia działalności konkurencyjnej,
5. nakłanianie kontrahentów Spółki, jej pracowników, współpracowników do rozwiązywania zawartych z nią umów lub ich niewykonywania albo nienależytego wykonywania,
6. przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielaniu licencji do utworów stworzonych podczas obowiązywania zakazu konkurencji umożliwiających wykorzystanie ich do prowadzenia działalności konkurencyjnej.
   
   

Wysokość odszkodowania za każdy miesiąc zakazu konkurencji wynosi w zależności od postanowień Umowy od 25% do 75% średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego w ostatnich trzech miesiącach bezpośrednio poprzedzających rozwiązanie umowy o pracę. Odszkodowanie płatne jest w miesięcznych ratach, przy czym każda z rat wypłacana jest najpóźniej na koniec każdego miesiąca kalendarzowego.

Pismem z dnia 28 kwietnia Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego o następujące informacje.

Zgodnie z treścią § 4 Regulaminu Zarządu X. S.A., Prezes Zarządu organizuje i koordynuje całość spraw związanych z działalnością Zarządu. Prezes Zarządu i członkowie Zarządu sprawują nadzór nad pracą podporządkowanych im Pionów/Biur oraz podejmują w tym zakresie stosowne decyzje. Natomiast w świetle postanowień Regulaminu Organizacyjnego X. S.A,, dyrektorzy, kierownicy komórek organizacyjnych, koordynatorzy, a także pracownicy na samodzielnych stanowiskach pracy wykonują powierzone im obowiązki i są odpowiedzialni za sposób ich wykonania przed bezpośrednim przełożonym (§ 7 ust. 19 Regulaminu Organizacyjnego X. S.A.). Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi obowiązującymi w X. S.A. Zarząd kieruje całością funkcjonowania X. S.A. ustalając strategię rozwojui działania, podejmując wymagane decyzje operacyjne dla potrzeb koordynacji działalności zapewniające realizację planu strategicznego oraz efektywne wykorzystanie posiadanych zasobów osobowych i technologicznych.

Daty zawarcia i rozwiązania umów o pracę i umów o świadczenie usług zarządzania:

1. umowy o pracę z czterema osobami:

Osoba nr 1: 16.10.1995 r. - 31.05.2014 r.

Osoba nr 2: 04.10.2004 r- 31.05.2014 r.

Osoba nr 3: 01.12.2006 r. - 28.02.2014 r.

Osoba nr 4: 01.04.1999 r. - 31.07.2014 r.

2. umowy o zarządzanie: 21.12.2011 r. - 31.03.2016 r.
   
   

Rozwiązanie umów o pracę:

1. rozwiązanie umowy o pracę z Osobami nr 1 i nr 2 nastąpiło w wyniku wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 k.p.
2. rozwiązanie umowy o pracę z Osobą nr 3 nastąpiło na mocy porozumienia stron art. 30 § 1 pkt 1 k.p.
3. rozwiązanie umowy o pracę z Osobą nr 4 nastąpiło w wyniku wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę art. 30 § 1 pkt 2 k.p., (z zastosowaniem art. 361 § 1 k.p.), w zw. z art. 10 Ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
   
   

Obowiązek wypłaty odprawy w przypadku Osób nr 1, Nr 2, Nr 3 wynika z umowy o pracę zgodnie z zapisem: „...odwołanie ze stanowiska lub rozwiązanie umowy o pracę z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych pracownikowi przysługuje odprawa w wysokości trzykrotności ostatniego wynagrodzenia miesięcznego...”.

Ww. pracowników dotyczy również wypłata odszkodowania wynikającego z umowy o zakazie konkurencji w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia przysługującego w dniu rozwiązania umowy o pracę. Odszkodowanie wypłacane przez okres 24 miesięcy od chwili ustania stosunku pracy.

W przypadku Osoby Nr 4 pracownik otrzymał:

1. odszkodowanie w wysokości 2 miesięcznego wynagrodzenia w związku ze skróceniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia do jednego miesiąca,
2. odprawę pieniężną w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
   
   

Ponadto pracownikowi wypłacane jest odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji w wysokości 60% średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego w ostatnich trzech miesiącach bezpośrednio poprzedzających rozwiązanie umowy o prace. Odszkodowanie jest wypłacane przez okres 18 miesięcy od dnia ustania stosunku pracy.

Z treści umowy o zarządzanie wynika obowiązek wypłaty odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Odszkodowanie w wysokości 60% wynagrodzenia brutto będzie wypłacane przez okres 2 lat.

Umowy o zakazie konkurencji były zawierane w latach poprzedzających rok 2016 tj. z osobami Nr 1, Nr 2 oraz Nr 3 w 2010 roku, natomiast z osobą Nr 4 w 2008 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy - dla celów określenia obowiązków Spółki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych - początkiem okresu obliczenia limitu odszkodowania (odpowiadającego kwocie wynagrodzenia wypłaconego w okresie 6 miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania) określonego w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., ponad który wypłacone odszkodowanie opodatkowane jest stawka podatku 70%, jest dzień 1 stycznia 2016 r., niezależnie od daty zawarcia Umowy o zakazie konkurencji?
   
2. Czy - dla celów określenia obowiązku Spółki jako płatnika - podatnikami zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 70 %, określonego na podstawie:
3. art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych są wszystkie osoby, którym jest należne odszkodowanie przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji i zawartej umowy, tzn. pracownicy, w tym kadra menedżerska średniego wyższego szczebla tj. kierownicy, główny księgowy, dyrektorzy, członkowie zarządu zatrudnieni na podstawie umowy o pracę lub wykonujący funkcje na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej?
   
4. art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych są osoby, którym należne są odprawy lub odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę lub umowę o świadczenie usług, których przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, tj. czy podatnikami są jedynie członkowie zarządu czy też dyrektorzy, zastępcy dyrektorów, główny księgowy oraz kierownicy?
5. Jakie elementy wynagrodzenia powinny być uwzględnione przy ustaleniu kwot zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ww. ustawy, tj. czy Spółka jako płatnik powinna wliczać do tego wynagrodzenia: nagrodę z zysku, premie, nagrodę za wyniki Spółki (ustawa kominowa), wypłacone odszkodowania, odprawy (np. z tytułu likwidacji stanowiska pracy), wynagrodzenie wynikające ze stażu pracy, wynagrodzenie jubileuszowe?
   
6. Czy członek zarządu odwołany w styczniu 2016 r. na podstawie Kodeksu Spółek Handlowych, u którego stosunek pracy jeszcze nie wygasł (jest w okresie wypowiedzenia), ale faktycznie nie zarządza już Spółką, wykonuje czynności związane z zarządzaniem w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy ?
   
7. Czy na Spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% z tytułu wypłaty odpraw związanych z likwidacją stanowiska pracy z przyczyn niezależnych od pracownika?
   
8. Czy na Spółce ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% z tytułu wypłaty odpraw lub odszkodowań, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynikających ze skrócenia okresu wypowiedzenia (rozwiązania) umów o pracę zawartych na czas nieokreślony, jak i oznaczony?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania 1-2 oraz 5-6. W zakresie pytań Nr 3 i Nr 4 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia (postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania oraz postanowienie o umorzeniu postępowania z uwagi na wycofanie pytania Nr 4).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Ustawą z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992) wprowadzone zostały zmiany do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

W art. 30 ust. 1 ww. ustawy dodano pkt 15 i 16, w których określono nowe kategorie dochodów (przychodów), od których pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy wg stawki 70%, tj.: pkt 15): z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania; pkt 16): z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką - w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Przepis art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. stanowi, że przepisy ustawy zmienianej w art. 1, tzn. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu nadanym nowelizującą ustawą, stosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r. Z kolei art. 3 stanowi, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Obowiązek wypłaty odszkodowania na skutek zawarcia umowy o zakazie konkurencji normują przepisy art. 101 (1) - 101 (4) Kodeksu pracy. Zgodnie z przepisem art. 101 (2) § 3 Kodeksu pracy, odszkodowanie nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach.

Dokonując interpretacji wskazanych przepisów, a w szczególności art. 1 pkt 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że kwotę ponad której limit Spółka jest obowiązana pobrać podatek w zryczałtowanej wysokości 70% należy obliczyć na podstawie wynagrodzenia uzyskiwanego przez podatnika w okresie szczęściu miesięcy poprzedzających moment, kiedy podatnik nabył prawo do odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Przy czym podatek w takiej formie można pobrać dopiero od odszkodowania uzyskanego (otrzymanego) począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r., pod warunkiem że jego wysokość otrzymana począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. przekroczy limit odszkodowania w wysokości wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

Mając na uwadze fakt, że przepisy ww. ustawy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. oraz przepisy w niej zawarte stosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r., zdaniem Spółki, początkiem okresu obliczenia limitu odszkodowania (stanowiącego kwotę wynagrodzenia wypłaconego w okresie 6 miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania) określonego w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, ponad który wypłacone odszkodowanie opodatkowane jest stawka podatku 70%, jest dzień 1 stycznia 2016 r., niezależnie od daty zawarcia Umowy o zakazie konkurencji.

Odmienna interpretacja tego przepisu doprowadziłaby do naruszenia zasady ogólnej zdefiniowanej w art. 3 Kodeksu cywilnego lex retro non agit (łac. prawo nie działa wstecz) oraz naruszenia zasady zaufania w stosunkach między obywatelem a państwem w zakresie stanowienia i stosowania prawa.

Zgodnie ze stanowiskiem zawartym w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego (K 1/94)

„w odniesieniu do tej grupy przepisów ustawowych szczególnie też krytyczna powinna być ocena każdego odstępstwa od konstytucyjnych reguł stanowienia prawa pochodnych od zasady demokratycznego państwa prawnego, w tym zakazu nadawania prawu mocy wstecznej. Do tej grupy przepisów ustawowych należy niewątpliwie zaliczyć przepisy podatkowe.

Jak trafnie wskazuje doktryna, „w prawie podatkowym, gdzie interes publiczny wysuwany jest na plan pierwszy, a elementy władczości występują zarówno w płaszczyźnie materialnej, jak i proceduralnej, gwarancje prawne ochrony interesu jednostki nabierają szczególnego znaczenia zarówno w procesie stanowienia prawa, jak i jego stosowania. Generalną normą stwarzającą podstawę tych gwarancji jest w polskim prawie właśnie norma zawarta w art. 1 Konstytucji” /obecnie - przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy przez Małą Konstytucję/R. Mastalski” Orzecznictwo podatkowe Trybunału Konstytucyjnego a polski system podatkowy” - Państwo i Prawo 1993 nr 4 str. 7/”.

Ad. 2

Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 25 listopada 2015 r., „Projekt ustawy zmierza do przeciwdziałania patologiom polegającym na przyznawaniu wyjątkowo wysokich odpraw oraz odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji członkom zarządów spółek z udziałem Skarbu Państwa. Celem wysokiego opodatkowania ponad rozsądne minimum jest wpłynięcie na zachowania stron takich kontraktów i dostosowanie wysokości odpraw i odszkodowań do rozsądnych i uczciwych standardów.

Za rozsądny próg w przypadku umów o zakazie konkurencji uznano okres 12 miesięcy, w czasie których spółka wypłaca byłemu członkowi zarządu odszkodowanie za niepodejmowanie zatrudnienia w podmiotach konkurencyjnych w wysokości pobranego przez ten sam okres wynagrodzenia. Dłuższe okresy zakazu konkurencji uznać należy za nieefektywne zarówno do podmiotu, który zatrudniał osobę, na którą nałożono zakaz konkurencji, jak samego byłego członka zarządu. Nadwyżka ponad ten limit będzie opodatkowana podatkiem w stawce 65%.

W przypadku natomiast odpraw, przyjęto próg trzymiesięcznego wynagrodzenia, co jest spójne z uregulowaniami tzw. ustawy kominowej, które co do zasady zakazują przyznawania odpraw wyższych niż trzykrotność wynagrodzenia. Ze względu jednak na to, że notowano liczne patologie polegające na omijaniu przepisów ustawy kominowej, projektodawcy zdecydowali się na wprowadzenie opodatkowania nadwyżek ponad ten ustawowy limit.”

Z literalnej wykładni przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wynika, że nie ma znaczenia dla opodatkowania odszkodowania wypłaconego na podstawie przepisów o zakazie konkurencji stanowisko, na którym dany pracownik jest zatrudniony. W przepisie tym nie chodzi tylko o osoby zarządzające spółką, w tym X. S.A. Przepis ten nie został - podobnie jak art. 30 ust. 1 pkt 16 powołanej ustawy-zmieniony ustawą z dnia 22 grudnia 2015 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; jest to całkowicie nowa regulacja.

Kierując się więc brzmieniem przepisu należy stwierdzić, że wszystkie osoby, którym jest należne odszkodowanie przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji i zawartej umowy, tj. pracownicy, w tym także kadra menedżerska średniego i wyższego szczebla m.in. kierownicy, główny księgowy, dyrektorzy, członkowie zarządu zatrudnione na podstawie umowy o pracę, objęte są dyspozycją powołanego przepisu.

Należy podkreślić, że wykładnia gramatyczna tego przepisu stoi w sprzeczności z celem wprowadzenia tych przepisów, a więc wykładnią celowościową. Zgodnie z powołanym powyżej uzasadnieniem do projektu ustawy zmieniającej, projekt ustawy zmierzał do przeciwdziałania patologiom polegającym na przyznawaniu wyjątkowo wysokich odpraw oraz odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji członkom zarządów spółek z udziałem Skarbu Państwa.

Jak trafnie wskazuje doktryna, „wykładnia celowościowa wiąże się z pojęciem celu, rozumianym tu jako pożądany rezultat obowiązywania określonych rozwiązań prawnych. Każdy przepis prawa -w założeniu - ma realizować określone cele prawodawcy. Czyni to z wykładni celowościowej względnie atrakcyjną metodę wykładni, gdyż nawiązuje do istoty prawa jako mechanizmu regulacji stosunków społecznych.

Innego spojrzenia wymaga kwestia celu aktu prawnego jako punktu odniesienia wykładni celowościowej. Cel ten może być wyraźnie deklarowany w tekście przepisów tego aktu; może też być celem przypisywanym aktowi prawnemu przez interpretatora. Znajomość stosunków społeczno-gospodarczych istniejących w czasie, w którym akt prawny jest wydawany, w zestawieniu z treścią samego aktu pozwala w określonej mierze przypisać temu aktowi cele, które ma on realizować. Poszukiwanie i ustalanie celu ustawy jest zajęciem bardziej racjonalnym niż poszukiwanie celu ustawodawcy. Cel ustawodawcy - zakładając, że można w ogóle go ustalić - jest celem ex ante; sytuacją, która miała miejsce w określonym momencie w przeszłości. Sięganie do celu ustawodawcy jako usprawiedliwienia rozstrzygnięcia interpretacyjnego staje się zupełnie bezużyteczne, gdy z treści aktu prawnego wynika, że jego instytucje nastawione są w rzeczywistości na realizację celów innych niż deklarowane w trakcie procesu legislacyjnego przez jego uczestników.” (Bogumił Brzeziński, Szkice z wykładni prawa podatkowego, ODDK Gdańsk 2002).

Na podkreślenie zasługuje fakt, że orzecznictwo sądowe nie zajęło jednoznacznego stanowiska w zakresie roli wykładni celowościowej, a także relacji tej metody do wykładni innych metod, w szczególności do wykładni językowej.

Niemniej jednak, zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1993 r. (Sygn. akt IlI ARN 84/92) „wykładania gramatyczno-językowa jest tylko jednym z powszechnie przyjmowanych w rozumowaniu prawniczym sposobów wykładni, a wnioski z niej płynące mogą być również często mylące i prowadzić do rezultatów merytorycznie błędnych, niezgodnych z rzeczywistymi intencjami ustawodawcy, a czasami nawet do rezultatów niesprawiedliwych i krzywdzących stronę procesu. Dlatego też musi być ona uzupełniona wnioskami płynącymi z zastosowania innych rodzajów wykładni: historycznej, systemowej, funkcjonalnej, logicznej, a wreszcie - jeśli nie przede wszystkim - celowościowej, która w odniesieniu do indywidualnych spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych uznana jest za najodpowiedniejszą i najlepiej prowadzącą do rozszyfrowania intencji i celów ustawodawcy. Co prawda wykładania celowościową jest tu określona jako metoda uzupełniająca, ale - zdaniem sądu - zadaniem interpretatora ma być ustalenie intencji i celów ustawodawcy".

W przepisie art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych mowa jest o umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15 tej ustawy. Pojęcie „zarządzania” nie zostało zdefiniowane w ww. ustawie z dnia 6 lipca 1991 r. W opinii Spółki, czynności związane z zarządzaniem mają dotyczyć zarządzania przedsiębiorstwem, a nie jakiegokolwiek zarządzania, które może mieć miejsce na każdym szczeblu organizacyjnym podmiotu gospodarczego i dotyczyć nawet jednej osoby np. dwuosobowy dział). Przemawia za tym przede wszystkim wykładnia celowościową tego przepisu, a także uzasadnienie wprowadzenia analizowanej nowelizacji przepisów.

Zdaniem Spółki przez czynności związane z zarządzaniem, o którym mowa art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. należy rozumieć czynności celowego podejmowania przez odpowiednie osoby lub organy decyzji zgodnie z posiadanymi umocowaniami prowadzącymi o osiągnięcia celów wyznaczonych przez przedsiębiorstwo.

Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi obowiązującymi w X. S.A. to Zarząd kieruje ałością funkcjonowania X. S.A. ustalając strategię rozwoju i działania, podejmując wymagane decyzje operacyjne dla potrzeb koordynacji działalności zapewniające realizację planu strategicznego oraz efektywne wykorzystanie posiadanych zasobów osobowych technologicznych.

Zarządzanie może być definiowane jako „zbiór działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania, realizowanych w następującej sekwencji: planowanie (wybór celów i sposobów ich osiągania oraz precyzowanie stosownych zadań i terminów ich wykonania); organizowanie (przydzielanie i zapewnianie zasobów, niezbędnych do realizacji zaplanowanych działań, w sposób gwarantujący skuteczność i sprawność zarządzania); przewodzenie (kierowanie, motywowanie do współpracy w trakcie realizacji zadań); kontrolowanie (stała obserwacja postępów podejmowanie korygujących decyzji).”(Encyklopedia PWN - wersja internetowa). Tak, więc zdaniem Spółki wszystkie te elementy łącznie muszą zostać spełnione, aby mówić o procesie szeroko rozumianego zarządzania.

Zgodnie z treścią § 4 Regulaminu Zarządu X. S.A. Prezes Zarządu organizuje i koordynuje całość spraw związanych z działalnością Zarządu. Prezes Zarządu i członkowie Zarządu sprawują nadzór nad pracą podporządkowanych im Pionów/Biur oraz podejmują w tym zakresie stosowne decyzje. Natomiast w świetle postanowień Regulaminu organizacyjnego X. S.A., dyrektorzy, kierownicy komórek organizacyjnych, koordynatorzy, a także pracownicy a samodzielnych stanowiskach pracy wykonują powierzone im obowiązki i są odpowiedzialni za sposób ich wykonania przed bezpośrednim przełożonym (§ 7 ust. 19 Regulaminu organizacyjnego X. SA.).

Wszystkie przytoczone powyżej wewnętrzne akty normatywne obowiązujące w Spółce wskazują, że czynności związane z szeroko rozumianym zarządzaniem prowadzone są przez Zarząd X. S.A., a tym samym norma prawna zawarta w art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy dotyczy jedynie członków zarządu.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację, a także cel ustawodawcy przy wprowadzaniu ww. przepisów ustawy, zdaniem Spółki zgodnie z brzmieniem art. 30 ust. 1pkt 15 i pkt 16 ww. ustawy podatnikami zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 70% są jedynie członkowie zarządu.

Ad. 5

Opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 70% nie podlegają odprawy wypłacane w razie zwolnień grupowych na podstawie ustawy z 13 marca 2003 r. szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r. poz. 192, z późn zm.). Zgodnie z art. 10 ust. 1 ej ustawy, przepisy art. 5 ust. 3-7 i art. 8 stosuje się. odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1 ww. ustawy. Odpowiednie stosowanie przepisu art. 8 oznacza, e pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna w zależności od długości okresu zatrudnienia.

W związku z powyższym, na Spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ie ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% z tytułu wypłaty odpraw związanych z likwidacją stanowiska pracy z przyczyn niezależnych od pracownika.

Ad. 6

W art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. mowa jest o odprawach ub odszkodowaniach wynikających ze:

• skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub
• rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta.
  
  

Wypowiedzenie umowy o pracę dotyczy przede wszystkim umów zawartych na czas nieokreślony.

W praktyce jest także wprowadzany do umów zawieranych na czas oznaczony. Rozwiązać - przed upływem terminu, na który została zawarta - można umowę zawartą na czas oznaczony. Odprawy i odszkodowania dotyczą skrócenia okresu wypowiedzenia umów lub rozwiązania ich przed upływem terminu, na który zostały zawarte.

Zdaniem Spółki opodatkowanie odpraw i odszkodowań wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. dotyczy zarówno umów, w tym o pracę, których przedmiotem ą czynności związane z zarządzaniem zawartych na czas oznaczony, jak i czas nieokreślony.

W związku z powyższym, na Spółce ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% z tytułu wypłaty odpraw lub odszkodowań, których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wynikających ze skrócenia okresu wypowiedzenia (rozwiązania) umów o pracę zawartych na czas nieokreślony, ak i oznaczony.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust 1 ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 st. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu a źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty a niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie w art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera ię zryczałtowany podatek dochodowy:

• z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - wysokości 70% tej części należnego odszkodowania (pkt 15);
  
• z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką – w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania (pkt 16).
  
  
  

W myśl art. 41 ust. 4 updof płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Wskazać również należy, że stosownie do art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1992, z późn. zm.) przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, tosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r.

Z zacytowanego przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 wynika, że od odszkodowań przyznanych a podstawie przepisów o zakazie konkurencji pobiera się zryczałtowany podatek dochodowym od osób fizycznych w wysokości 70%. Pobór podatku według tej stawki następuje wówczas, gdy kwota wypłaconego odszkodowania przekroczy wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, na podstawie umów o zakazie konkurencji zawieranych w latach poprzedzających rok 2016 wypłaca odszkodowania. Odszkodowanie o jest wypłacane od lutego, maja oraz lipca 2014 r. przez okres 18 lub 24 miesięcy od chwili ustania stosunku pracy.

W świetle zacytowanych przepisów jakkolwiek art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy znajduje zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r., to jednak limit określony tym przepisie, od którego uzależniony jest pobór podatku według nowej 70% stawki, odnieść należy do całego odszkodowania przyznanego osobom, z którymi zawarto umowy o zakazie konkurencji. Odszkodowanie to stanowi bowiem jedno całościowe świadczenie, a fakt jego wypłaty co miesiąc nie może mieć wpływu na zastosowanie wskazanego wyżej przepisu.

Skoro więc wysokość wypłaconego odszkodowania w okresach od lutego, maja i lipca 2014 r. przekroczyła wartość określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to od miesiąca stycznia 2016 r., tj. od czasu wejścia w życie ww. przepisu, Wnioskodawca był zobowiązany do poboru podatku dochodowego w wysokości 70%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, co do ustalenia początku okresu wyliczenia limitu odszkodowania przekraczającej limit sześciomiesięcznego wynagrodzenia zgodnie z art. 30 st. 1 pkt 15 ww. ustawy jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do kwestii dotyczącej wskazania podatników, do których maja zastosowanie rt. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy, należy wskazać, co następuje.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 wynika, że zryczałtowanym 0% podatkiem opodatkowane są odszkodowania przyznane podatnikom na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

Natomiast analiza przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 wskazuje, że podstawowym warunkiem objęcia odpraw lub odszkodowań zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 70%, jest o, że prawo do odprawy i odszkodowania musi być określone w umowie o pracę lub umowy świadczenie usług zarządzania.

Ustawodawca redagując ww. przepis art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym d osób fizycznych wskazał, „w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką”. Zatem biorąc pod uwagę literalne brzmienie tego przepisu nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dotyczy on wyłącznie odpraw i odszkodowań otrzymanych przez członków zarządu Spółki, którzy zarządzają tą Spółką. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera znaczenia zwrotu „czynności związane z zarządzaniem”, wobec czego należy posłużyć się definicją słowa „zarządzać” z Małego Słownika Języka Polskiego. Zgodnie z nim „zarządzać” to kierować, administrować rządzić (Mały Słownika Języka Polskiego pod redakcją: S. Skorupka, H. Auderska, Z. Łempicka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993, s. 981), zaś Wikisłownik definiuje słowo „zarządzać” jako nadzorować, kierować.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w stosunku do osób, z którymi zawarto umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług, których przedmiotem są czynności związane zarządzaniem, z których to umów wynika prawo do odprawy i/lub odszkodowania; Spółka jest zobowiązana do poboru 70% podatku dochodowego od wypłacanych odpraw i odszkodowań. omawianych przepisów nie wynika, aby miały one zastosowanie tylko i wyłącznie o członków zarządu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że podatnikami zryczałtowanego podatku 70% podatku dochodowego zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są jedynie członkowie zarządu jest nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do pytania dotyczącego obowiązku poboru przez Wnioskodawcę zryczałtowanego 70% podatku z tytułu wypłaty odpraw związanych z likwidacja stanowiska pracy z przyczyn niezależnych od pracownika, należy wskazać, że celem wprowadzenia przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy jest – w przypadku odpraw – zapewnienie pełnej realizacji ograniczeń wynikających z tzw. ustawy kominowej w stosunku do świadczeń wypłacanych osobom pełniącym kierownicze funkcje w spółkach z określonym udziałem Skarbu Państwa ub jednostek samorządu terytorialnego. Wskazany cel, jak również sposób redakcji tego przepisu, w treści którego ustawodawca posłużył się alternatywą łączną – poprzez użycie spójnika „lub” - pozwala na przyjęcie, że opodatkowaniu stawką 70% podlegają dwa niezależne od siebie i odrębne świadczenia – odprawa i odszkodowanie – (zarówno każde z nich z osobna jak i w sytuacji, gdy dana osoba otrzymuje oba świadczenia). Przy czym warunek wypłaty związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę przed upływem terminu, na który została zawarta powinien dotyczyć wyłącznie odszkodowań. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy było, aby powyższy warunek dotyczący skrócenia okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy dotyczył również odpraw, to po wyrazach „odpraw” ub „odszkodowań” umieściłby przecinek. W takim bowiem przypadku dalsza część zdania, j. „z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę....” odnosiłaby się do obydwu rodzajów świadczeń, czyli zarówno do odpraw, jak i odszkodowań.

Zatem dookreślenie zostało wyłącznie do odszkodowań, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek doprecyzowania w zakresie wypłacanych odpraw. Poprzez zastosowanie takiego zabiegu legislacyjnego ustawodawca rozstrzygnął, że opodatkowaniu stawką 70% podlegać mają wszystkie odprawy oraz tylko pewien rodzaj odszkodowań.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca, w przypadku wypłaty odprawy przekraczającej trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umów o pracę lub umów o świadczenie usług, powinien pobrać podatek dochodowy według stawki wynikającej z art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, tj. według stawki 70%. Bez znaczenia pozostaje fakt wypłaty odprawy związanej z likwidacją stanowiska pracy przyczyn niezależnych od pracownika, ponieważ zgodnie z powyższym przepisem tym objęte są wszystkie odprawy. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości, czy Spółka ma obowiązek poboru 70% zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty odpraw lub odszkodowań, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wynikających ze skrócenia okresu wypowiedzenia (rozwiązania) umów zawartych na czas nieokreślony, jak i oznaczony należy wskazać, że działaniem tego artykułu objęte będą zarówno umowy na czas nieokreślony, jak i umowy zawarte na czas określony.

Z treści ww. artykułu wynika, że dotyczy on odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem ub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, a który została zawarta.

Wątpliwość powstaje w związku faktem, że umowy na czas nieokreślony, nie zawierają terminu końcowego, na który zostały zawarte. Nie można zatem rozwiązać przed terminem umowy, która nie ma wyznaczonego terminu zakończenia jej obowiązywania. Nie mniej jednak należy zwrócić uwagę, że ww. przepis mówi także o skróceniu okresu wypowiedzenia, który jest właściwszy dla umów na czas nieokreślony, bowiem możliwość rozwiązania tego rodzaju umów w drodze wypowiedzenia wynika wprost z Kodeksu pracy. W praktyce okres wypowiedzenia jest wprowadzany także w umowach na czas określony.

W wyniku powyższego uznać należy, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% z tytułu wypłaty odpraw lub odszkodowań wynikających ze skrócenia okresu wypowiedzenia umów o pracę zawartych na czas nieokreślony, jak i oznaczony. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art.52 3 ustawy z dnia 3 sierpni 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na ezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art 54 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.