Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-360/16/BK
z 5 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej:

• w części dotyczącej zakupu lustra - jest nieprawidłowe
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2010 r. choruje na niewydolność nerek (od 2011 r. jest osobą dializowaną 3 razy w tygodniu po 5 godzin), nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość wtórną, dnę moczanową, hiperlipidemię, otyłość, miokardiopatię wtórną. Doszło również przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka oraz zakażenie dolnego odcinka układu moczowego. Wymienione choroby bardzo utrudniają korzystanie z toalety znajdującej się na innym piętrze. Niejednokrotnie Wnioskodawca nie zdążył zejść po schodach do toalety, co było dla Niego ogromnym dyskomfortem. Aby ułatwić sobie wykonywanie czynności życiowych Wnioskodawca zaadaptował jedno z pomieszczeń znajdujących się na piętrze i zrobił łazienkę. Od 22 stycznia 2015 r. Wnioskodawca posiada orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o znacznym stopniu niepełnosprawności – symbol: 09-M (choroby układu moczowo-płciowego).

W związku z adaptacją pomieszczenia na łazienkę Wnioskodawca dokonał zakupu zestawu WC, wanny, zlewu, baterii, płytek ceramicznych, drzwi, rur do odpływu kanalizacji i rur do poprowadzenia wody, kleju do płytek, fug, wylewki samopoziomującej itp. Wydatki te zostały poniesione przez Wnioskodawcę w 2015 r., na co posiada stosowne dokumenty (faktury).

Wobec powyższego Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej uprawniającej do odliczenia wydatków związanych z adaptacją i wyposażeniem jednego pomieszczenia (na górze) na łazienkę stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca może odliczyć koszty związane z adaptacją i wyposażeniem pomieszczenia na łazienkę, tj. koszty zakupy zestawu WC (muszli, deski, spłuczki, stelażu), wanny, zlewu, baterii, płytek ceramicznych, rur, kleju do płytek, fug, lustra)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ulga rehabilitacyjna. Wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie łazienki na piętrze są adekwatne do potrzeb wynikających z Jego niepełnosprawności. Adaptowane pomieszczenie znajduje się na piętrze (gdzie zamieszkuje Wnioskodawca), co spowoduje, że bez przykrych niespodzianek dotrze do toalety. Poprawie ulegną również warunki higieniczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe - w części dotyczącej zakupu lustra oraz za prawidłowe – w pozostałym zakresie.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1) ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się miedzy innymi wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
   
   
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej;
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c;
3. zaświadczenia jednostki organizacyjnej realizującej zadania w zakresie pobierania krwi o ilości bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników przez krwiodawcę;
4. dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 2010 r. choruje na niewydolność nerek (od 2011 r. jest osobą dializowaną 3 razy w tygodniu po 5 godzin), nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość wtórną, dnę moczanową, hiperlipidemię, otyłość, miokardiopatię wtórną. Doszło również przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka oraz zakażenie dolnego odcinka układu moczowego. Wymienione choroby bardzo utrudniają korzystanie z toalety znajdującej się na innym piętrze. Niejednokrotnie Wnioskodawca nie zdążył zejść po schodach do toalety, co było dla Niego ogromnym dyskomfortem. Aby ułatwić sobie wykonywanie czynności życiowych Wnioskodawca zaadaptował jedno z pomieszczeń znajdujących się na piętrze i zrobił łazienkę. Od 22 stycznia 2015 r. Wnioskodawca posiada orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o znacznym stopniu niepełnosprawności – symbol: 09-M (choroby układu moczowo-płciowego).

W związku z adaptacją pomieszczenia na łazienkę Wnioskodawca dokonał zakupu zestawu WC, wanny, zlewu, baterii, płytek ceramicznych, drzwi, rur do odpływu kanalizacji i rur do poprowadzenia wody, kleju do płytek, fug, wylewki samopoziomującej itp. Wydatki te zostały poniesione przez Wnioskodawcę w 2015 r., na co posiada stosowne dokumenty (faktury).

Rozpatrując, czy wydatki poniesione m.in. na zakup zestawu WC (muszli, deski, spłuczki, stelażu), wanny, zlewu, baterii, rur, płytek ceramicznych, związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych mieszczą się w pojęciu wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkania lub budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to „urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacją lokalu/ budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie lokalu/budynku - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania/budynku do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, uznać należy iż wydatki na adaptację pomieszczenia znajdującego się na piętrze, gdzie zamieszkuje Wnioskodawca na łazienkę, obejmujące zakup zestawu WC (muszli, deski, spłuczki, stelażu), wanny, zlewu, baterii, płytek ceramicznych, rur, kleju do płytek, fug można zaliczyć do wydatków na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile faktycznie – jak to wynika z treści wniosku są to wydatki na adaptację i wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy.

Natomiast, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup lustra nie może być zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne i odliczane od dochodu w ramach ulgi określonej w opisanym wyżej art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie pozostaje w bezpośrednim związku z rodzajem posiadanej przez Wnioskodawcę niepełnosprawności.

Reasumując – przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7b i 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki poniesione na adaptację pomieszczenia na łazienkę, za wyjątkiem lustra, obejmujące zakup zestawu WC (muszli, deski, spłuczki, stelażu), wanny, zlewu, baterii, płytek ceramicznych, rur, kleju do płytek, fug stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.