Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-281/16-2/AG
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami kosztów dotyczących produkcji Audycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami kosztów dotyczących produkcji Audycji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. („X.”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest jednoosobową spółką akcyjną Skarbu Państwa, działającą na podstawie ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (dalej: „ustawa o radiofonii i telewizji”) zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT.

Główną działalnością Spółki jest tworzenie i rozpowszechnianie ogólnokrajowych i regionalnych programów telewizyjnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X. produkuje (wytwarza) audycje telewizyjne (dalej „Audycja”). X. samodzielnie organizuje proces produkcji ponosząc koszty niezbędne do powstania Audycji. W tym celu zawiera umowy z reżyserami, scenarzystami, operatorami filmowymi, czy też z innymi osobami/firmami współpracującymi z X. przy produkcji Audycji.

W związku z produkcją Audycji X. ponosi między innymi koszty takie jak:

• koszty nabycia scenariusza, w tym prawa do jego wykorzystywania,
• koszty nabycia oprawy muzycznej, w tym licencje do utworów muzycznych wykorzystywanych w produkcji audycji,
• koszty nabycia oprawy graficznej, w tym licencje do jej wykorzystywania,
• koszty nabycia licencji do tytułu audycji,
• koszty wynagrodzenia reżysera, scenografów, charakteryzatorów, aktorów, oraz pozostałych ekip zatrudnionych przy produkcji Audycji,
• pozostałe koszty realizacji Audycji – kostiumy, rekwizyty, materiały charakteryzatorskie, wynajem pomieszczeń na potrzeby produkcji Audycji, scenografii, transportu, wyżywienia oraz zakwaterowania ekipy filmowej na planie,
• koszty postprodukcji – montaż Audycji, udźwiękowienie, koszty efektów specjalnych, itp.
  
  

Poniesienie powyższych kosztów wiąże się z koniecznością nabycia praw i licencji, które nie są kwalifikowane jako wartości niematerialne i prawne. Nie są one nabyte w celu samodzielnego wykorzystywania, nie generują samodzielnie korzyści ekonomicznych dla Spółki, a stanowią jedynie element kosztów produkcji Audycji – produkcji w toku.

Spółka wytwarza przedmiotowe Audycje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Celem wytworzenia Audycji jest uzyskanie przez X. przychodów z jej gospodarczego wykorzystania. Spółka uzyskuje przychody z Audycji na różnych polach eksploatacji na terytorium Polski i zagranicą w związku z czym powstaną przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy dodać, że prawa nabywane przez Spółkę w związku z opisywanymi Audycjami nie mogą być wykorzystywane na inne potrzeby niż na cele danej Audycji. Nie jest możliwe wykorzystywanie tych praw, jak również innych usług i towarów, nabywanych na potrzeby produkcji Audycji na cele inne niż związane z daną Audycją.

Wnioskodawca uznaje, że koszty związane z produkcją Audycji stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami i rozpoznawane są jako koszty uzyskania przychodu w miesiącu pierwszej emisji Audycji, czyli z chwilą uzyskania przychodu związanego z daną Audycją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo, że uznaje wszystkie poniesione koszty dotyczące produkcji Audycji jako koszty produkcji w toku bezpośrednio związane z przychodami i uznaje je za koszt uzyskania przychodu w miesiącu pierwszej emisji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie poniesione koszty dotyczące produkcji Audycji stanowią koszty produkcji w toku bezpośrednio związane z przychodami i Spółka uznaje je za koszty uzyskania przychodu w miesiącu pierwszej emisji Audycji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; zwana dalej: ustawą CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymieniony w art. 16 ust. 1. Analizując niniejszy stan faktyczny trzeba zwrócić uwagę, że koszty przedmiotowych Audycji są niewątpliwie związane z osiąganiem przez Spółkę przychodów, tym samym spełniają wszystkie warunki, które mogłyby pozwolić na ich uznanie za koszty uzyskania przychodów. Co niezwykle istotne w niniejszej sprawie sama Audycja nie może zostać uznania za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, gdyż na mocy art. 16b ust. 1 amortyzacji podlegają prawa, które zostały nabyte. Natomiast w niniejszej sprawie Audycje są wytwarzane przez Spółkę, zatem nie można uznać ich za wartość niematerialną i prawną. Jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać uznane poszczególne koszty produkcji Audycji, gdyż nie spełniają one podstawowego wymogu, który konstruuje definicję wartości niematerialnej i prawnej, bowiem nie są zdatne i kompletne do użytkowania w sposób samodzielny, odrębny od wytworzonej przez X. Audycji. Powyższe dyskwalifikuje możliwość uznania przedmiotowych wydatków jako podlegających amortyzacji. Co z kolei powoduje, że powinny one być rozliczane w kosztach uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W świetle przepisów ustawy o CIT wyróżniamy koszty pośrednie i bezpośrednie związane z przychodami. Na postawie przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty bezpośrednie to takie, które można powiązać z danym przychodem. Zasadniczo powinny one zostać ujęte dla celów podatkowych w dacie osiągnięcia odpowiadającego im przychodu. Ewidencja księgowa w Spółce jest prowadzona w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne przypisanie konkretnych kosztów do realizowanych produkcji Audycji. Spółka jest w stanie w sposób jednoznaczny przyporządkować odpowiednio ponoszone koszty do produkcji właściwych Audycji.

Do kosztów takich należy zaliczyć między innymi: koszty nabycia scenariusza, w tym prawa do jego wykorzystywania, koszty nabycia oprawy muzycznej, w tym licencje do utworów muzycznych wykorzystywanych w produkcji Audycji, koszty nabycia oprawy graficznej, w tym licencje do jej wykorzystywania, koszty nabycia licencji do tytułu Audycji, koszty wynagrodzenia reżysera, scenografów, charakteryzatorów, aktorów oraz pozostałych ekip zatrudnionych przy produkcji Audycji, pozostałe koszty realizacji Audycji – kostiumy, rekwizyty, materiały charakteryzatorskie, wynajem pomieszczeń na potrzeby produkcji Audycji, scenografii, transportu, wyżywienie oraz zakwaterowania ekipy filmowej na planie, koszty postprodukcji – montaż Audycji, udźwiękowienie, koszty efektów specjalnych, itp.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości podczas trwania produkcji Audycji, powyżej wykazane koszty stanowią produkcję w toku, a po jej zakończeniu stanowią produkt gotowy.

Powyższe koszty ponoszone w związku z produkcją Audycji powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty bezpośrednie powinny być zasadniczo rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w roku, w którym wystąpiły odpowiadające im przychody. Ponadto, jeśli koszty bezpośrednie zostały poniesione po zakończeniu roku podatkowego, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, moment ich rozpoznania zależy dodatkowo od tego, czy koszty te zostały poniesione przed, czy po upływie terminu do złożenia zeznania rocznego CIT lub dacie sporządzenia sprawozdania finansowego za rok, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu dotyczącego proporcjonalnego rozliczania w czasie kosztów bezpośrednich (na zasadzie podobnej do kosztów pośrednich).

W związku z powyższym, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż wszystkie poniesione koszty dotyczące produkcji Audycji stanowią koszty produkcji w toku bezpośrednio związane z przychodami i Spółka uznaje je za koszty uzyskania przychodu w miesiącu pierwszej emisji Audycji w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

Powyższe zgodne jest ze stanowiskiem potwierdzonym przez Ministra Finansów interpretacją nr IP-PB3-423-37/07-2/AG z dnia 04.10.2007 r. wydaną na wniosek S.A. a także interpretacją nr IPPB5/423-119/14-2/IŚ z dnia 07.05.2014 r. Identyczne stanowisko było również prezentowane w rozstrzygnięciach niedotyczących bezpośrednio Wnioskodawcy, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 01.02.2011 r., nr ILPB3/423-877/10-2/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.